“Κινήσου προς τα μέσα αλλά όχι με τον τρόπο που σε κάνει ο φόβος να κινείσαι” – Ρουμί

Οι λέξεις του Σουφιστή Μύστη Ρουμί είναι τεράστιας σημασίας. Υπήρξαν πολλοί λίγοι άνθρωποι που συγκίνησαν και μεταμόρφωσαν τόσες καρδιές όσο ο Τζαλαλουντίν Ρουμί. Λέεο ο Όσσο για την παραπάνω ρήση:

Μην κινείσαι με τον τρόπο που ο φόβος σε κάνει να κινείσαι.

Κινήσου με τον τρόπο που η χαρά σε κάνει να κινείσαι – όχι μέσα από το φόβο, γιατί όλες οι λεγόμενες θρησκείες βασίζονται στο φόβο. Ο Θεός τους δεν είναι τίποτα παρά φόβος και ο παράδεισος και η κόλασή τους δεν είναι τίποτα παρά προβολές του φόβου και της απληστίας.

Η δήλωση του Ρουμί είναι πολύ επαναστατική: Μη κινείσαι από φόβο.

Όλες οι θρησκείες λένε στον κόσμο, «Να φοβάστε τον Θεό!»

Ο Μαχάτμα Γκάντι συνήθιζε να λέει, «Δεν φοβάμαι τίποτα εκτός από τον Θεό.» Όταν το άκουσα αυτό είπα ότι ήταν η πιο ανόητη δήλωση που μπορούσε κάποιος να κάνει. Μπορεί να φοβάσαι τον οποιονδήποτε, αλλά τον Θεό μην τον φοβάσαι γιατί ο μόνος τρόπος που μπορείς να τον πλησιάσεις είναι μέσα από αγάπη. Ο Θεός δεν είναι πρόσωπο αλλά ο συμπαντικός παλμός της καρδιάς. Αν μπορείς να τραγουδήσεις με αγάπη, να χορέψεις με αγάπη… μια συνηθισμένη πράξη όπως το να στροβιλιστείς λόγω της αγάπης… Η χαρά και η γιορτή είναι αρκετές για να φτάσουν το ενδόμυχο άδυτο της ανθρώπινης οντότητας και της ύπαρξης.

Όλοι βιώνετε τη ζωή σας μέσα από τον φόβο.

Οι σχέσεις σας γίνονται από φόβο. Ο φόβος είναι τόσο συντριπτικός – σαν σκοτεινό σύννεφο που σκιάζει τη ζωή σας – αφού λέτε πράγματα που δεν θέλετε να πείτε, αλλά ο φόβος σας κάνει να τα πείτε. Κάνετε πράγματα που δεν θέλετε αλλά ο φόβος σας αναγκάζει. Λίγη εξυπνάδα είναι αρκετή για να δείτε…

Εκατομμύρια άνθρωποι λατρεύουν πέτρες σκαλισμένες από τους ίδιους. Έφτιαξαν τους Θεούς τους κι ύστερα τους λάτρεψαν. Πρέπει να είναι μέσα από μεγάλο φόβο, γιατί που μπορεί να βρεις το Θεό; Ο πιο εύκολος τρόπος είναι το να σκαλίσεις έναν Θεό σε όμορφο μάρμαρο και να τον λατρέψεις. Και κανείς δεν νομίζει ότι αυτό είναι καθαρή ανοησία, γιατί όλοι το κάνουν με διαφορετικούς τρόπους – κάποιος στο ναό και κάποιος στο τζαμί – και κάποιος στη συναγωγή, δεν έχει διαφορά. Η ουσία είναι η ίδια, πως ότι κάνεις το κάνεις από φόβο – οι προσευχές σου είναι γεμάτες φόβο.

Ο Ρουμί κάνει μια επαναστατική, εξαιρετική δήλωση: «Κινήσου προς τα μέσα, άλλα όχι με τον τρόπο που σε κάνει ο φόβος να κινείσαι.» Τότε, ποιος είναι ο τρόπος να κινηθεί κανείς προς τα μέσα; Γιατί να μην κινηθείς παιχνιδιάρικα; Γιατί να μην κάνεις τη θρησκεία σου χαρά; Γιατί να είσαι τόσο σοβαρός; Γιατί να μην κινηθείς γελώντας; - όπως ακριβώς τα μικρά παιδιά που τρέχουν χαρούμενα πίσω από τις πεταλούδες χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένη αιτία. Απλά η χαρά των χρωμάτων και η ομορφιά των λουλουδιών και των πεταλούδων είναι αρκετή – και είναι τόσο χαρούμενα.

Σε κάθε εικοσιτετράωρο βρες λίγες στιγμές δίχως φόβο, πράγμα που σημαίνει ότι εκείνες τις στιγμές δεν ζητάς τίποτα. Δεν ζητάς καμιά ανταμοιβή και δεν ανησυχείς για καμιά τιμωρία, απολαμβάνεις απλά το στροβίλισμα, το πέρασμα προς τα μέσα.

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...