Σάββατο 24 Απριλίου 2010

Ελευθερία σημαίνει γνώση και υπέρβαση


Tο πρόβλημα του ορισμού της ελευθερίας του ανθρώπου και η στάση του απέναντι στην οποιάσδηποτε μορφής εξουσία είναι μάλλον προαιώνιο.
Ελευθερία σημαίνει ελευθερία εκλογής?

Ελευθερία βούλησης?

Ίσως έχουμε την αυταπάτη της ελευθερίας γιατι ναι μεν έχουμε την επίγνωση των επιθυμών μας αλλα όχι και των βαθύτερων κινήτρων αυτών των επιθυμιών.

Από την άλλη μεριά υπάρχει η άποψη οτι ο άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος να διαλέξει, ότι οι αποφάσεις του ορίζονται απο εσωτερικά και εξωτερικά γεγονότα που έχουν συμβεί στο παρελθόν, άσχετα αν μιλάμε για ομάδες ή άτομα.

Κάνοντας, υποτίθεται πάντα, δουλειά με τον εαυτό μας ο καθένας μεταβαλλόμαστε και διαφοροποιούμαστε- κατά συνέπεια και μέσα στην ευρύτερη ομάδα ή στην επιλεγμένη ομάδα που ανήκουμε-, και "σπάει" η υποτιθέμενη αιτιότητα. Ακολουθείται μια πορεία διαφορετική απο την ηδη "πεπατημένη".

Θα 'πρεπε όμως νομίζω να μιλάμε για την ελευθερία εκλογής ενός συγκεκριμένου ατόμου κι όχι του ανθρώπου γενικότερα.Γιατί κάθε εκλογή, κάθε απόφαση, κάθε επιλογή γίνεται από το άτομο ανάλογα με το επίπεδο της συνειδητότητας στο οποίο βρίσκεται όταν κληθεί να επιλέξει.


"Το παρόν είναι η στιγμή της επιλογής και της ερμηνείας. Οι τωρινές μας επιλογές δημιουργούν τις εξωτερικές καταστάσεις που βιώνουμε αυτήν τη στιγμή. Οι τωρινές μας ερμηνείες δημιουργούν τις εσωτερικές καταστάσεις που βιώνουμε στο παρόν. Και λόγω του ότι ο 'εξωτερικός' μας κόσμος είναι μια αντανάκλαση του 'εσωτερικού' μας κόσμου, οι επιλογές μας κι οι ερμηνείες αλληλεπιδρούν και διαιωνίζουν οι μεν τις δε. Δεν είμαστε ούτε το ένα ούτε το άλλο, είμαστε η πηγή και των δύο. Εάν κατανοήσουμε τις επιλογές μας και τις ερμηνείες που τους κάνουμε, τότε θα αρχίσουμε να βιώνουμε την ελευθερία των επιλογών.

Για αυτόν τον λόγο, το κλειδί της ελευθερίας είναι να γίνουμε η προσωποποίηση της ίδιας της σιωπηλής παρατήρησης που είναι πανταχού παρούσα και παρατηρεί τα πάντα. Η σιωπηλή παρατήρηση είναι η ίδια η συνειδητότητα. Η συνειδητότητα, έχοντας συνείδηση της φύσης της, είναι παρουσία, βαθιά σοφία κι ειρήνη. Όταν είμαστε ελεύθεροι είμαστε σε επικοινωνία με τον εσώτερο εαυτό μας κι όχι με την προβολή του εαυτού μας. Και μέσα σ' αυτή την ελευθερία βρίσκεται η ικανότητα να δίνουμε αυθόρμητα την προσοχή μας στις επιλογές εκείνες που θα φέρουν χαρά σ' εμάς αλλά και στους άλλους επίσης." λέει ο Chopra.


Το πρόβλημα της εκλογής,
της επιλογής,
δεν είναι συνήθως πρόβλημα επιλογής ανάμεσα σε 2 εξίσου καλές δυνατότητες.
Είναι σχεδόν πάντα η εκλογή ανάμεσα σε κάτι καλύτερο απο κάτι χειρότερο, σε σχέση πάντα με το βασικο "ηθικό" ερώτημα της ζωής:
πρόοδος ή οπισθοδρόμηση?
ανεξαρτησία ή εξάρτηση?
αγάπη ή φόβος?


Ελευθερία, ίσως, είναι η ικανότητα να ακούμε τη φωνή της συνείδησης μας, τον εσωτερικό μας εαυτό, που οδηγεί στην ανάπτυξη και την ολοκλήρωση, στην πραγμάτωση αυτού που εν δυνάμει είμαστε: άνθρωποι.

Ανθρώπινοι ομως.

Η ελευθερία δεν ειναι μια αφηρημένη ικανότητα που το άτομο έχει ή δεν έχει.
Απο τη μια, μπορεί να είναι ένας προσανατολισμός της προσωπικότητάς του, να γίνει ένα δημιουργικά παραγωγικό και ανεξάρτητο ον.

Είναι ας πουμε μια λειτουργία της δομής του χαρακτήρα του.
Με αυτήν την έννοια το ίδιο το άτομο απλά δεν είναι "ελεύθερο να διαλεξει το κακό", ειναι ήδη ένα ολοκληρωτικά ελεύθερο άτομο.


Απο την άλλη, η έννοια της ελευθερίας χρησιμοποιείται ως η ικανότητα να επιλέξουμε ανάμεσα σε 2 αντίθετα-συνήθως- πράγματα, που δείχνουν πάντα την επιλογή ανάμεσα σε κάτι λογικό και κατι παράλογο, επιλογή του ενός σε αντιδιαστολή με το άλλο.
Τότε δεν ειμαστε ελευθεροι να διαλεξουμε,
τοτε η ελευθερία της επιλογής εναπόκειται στις αντιφατικές προδιαθέσεις που υπάρχουν μέσα μας.

Απο ποιους παράγοντες εξαρτάται τελικα η αποφαση μας επιτελους ;


στην επίγνωση και στα διαφορετικά της είδη.
Γιατί η επίγνωση ειναι διαφορετική απο τη θεωρητική γνωση του τι ειναι "καλό" και τι ειναι "κακό".

Κι εδώ μπαίνει και παίζει πρωταρχικό ρόλο το σύστημα αξιών (αυθεντία, εξουσία), το οποίο πρεσβεύουμε και στο οποίο "υπακούουμε".



Η επίγνωση και ο βαθμός ανάπτυξής της εντός μας ειναι ενας βασικός παράγοντας στο να καταφέρουμε να σπάσουμε ένα ένα τα δεσμά, που μας κρατάνε στο σκοτάδι φοβισμένους και ανίκανους να πάρουμε τη ζωή μας επιτέλους στα χέρια μας.
Είμαστε σκλάβοι των κοινωνικών μας προγραμματισμών, της άγνοιας της αληθινής μας φύσης, του φόβου μας για την γνώμη των άλλων.

Τι ελευθερία μπορεί να υπάρξει όταν όλοι μας είμαστε φυλακισμένοι μέσα στις πεποιθήσεις, τις προσκολλήσεις, τις ανάγκες, τις επιθυμίες και τους φόβους μας ;

Ελευθερώνεται ο άνθρωπος πραγματικά όταν καταφέρει να αποδεσμευτεί από το «εγώ» του και όλους τους μηχανισμούς άμυνας που χρησιμοποιεί αυτό το εγώ.


Αυτός είναι ο δρόμος για την επίγνωση.
Η «υπέρβαση» της ασυνειδησίας θα μας οδηγήσει στην ταύτιση με τον πραγματικό μας εαυτό και την αληθινή, θεική μας φύση.

Και τότε παύει να υπάρχει πλέον το πρόβλημα της επιλογής. Τότε αποκτούμε την ελευθερία να είμαστε ευτυχισμένοι ανεξάρτητα από το τι μας συμβαίνει. Την ελευθερία να αγαπάμε ανεξάρτητα από την συμπεριφορά του άλλου. Την ελευθερία να αισθανόμαστε ασφαλείς και γαλήνιοι σε κάθε κατάσταση.Την ελευθερία να ζούμε και να βιώνουμε ανεξάρτητα από τις γνώμες των άλλων, την κριτική και την κατάκρισή τους.
Αποκτάμε ελευθερία να σκεφτόμαστε με διαύγεια σε κάθε κατάσταση.
.


Απλα θέλω να πω οτι ελευθερία δεν είναι κατι που έχουμε ή δεν έχουμε.
Υπάρχει μονον η πράξη της απελευθέρωσης.
Η πράξη της Υπέρβασης, η ολη διαδικασια που γινεται μεσα μας οταν καλουμαστε να επιλεξουμε.

Κάθε φορά ο βαθμός ελευθερίας ειναι διαφορετικός και διαφοροποιημένος, ανάλογα με το επίπεδο της επίγνωσής μου και κατά συνέ[εια από το βαθμό συνειδητότητας που ειναι "κατακτημένος" τη στιγμή που βρισκομαι, τη συνειδητότητά μου στο εδώ και τώρα.
Ώσπου τελικά κάθε βήμα που κανω μεσω των επιλογών μου να αυξάνει και την ικανότητά μου να διαλέγω μια επιθυμητή
-(παντα ως προς τον απώτερο επιθυμητο στόχο της ανάπτυξης και ολοκλήρωσης του εαυτού)- απο μια ανεπιθύμητη.


Υπάρχουν αναρίθμητοι βαθμοί ελευθερίας εκλογής, διαφορετικοί σε καθε δεδομενη χρονικη στιγμή. Κάποιες φορές όμως η πρωταρχική απόφαση επιλογης εχει παρθεί,
όχι τη μέρα της τελευταίας, όπως νομίζουμε, απόφασης μας,
αλλά πολύ πολύ καιρό πριν.
Όταν αποτύχαμε, ίσως, να δούμε οτι η ζωή μας έθετε ένα βασικό ερώτημα: το να δώσουμε εμείς οι ίδιοι νόημα στη ζωή μας.
Όχι οτι κι αυτό σημαίνει κάτι απόλυτο και μη αναστρέψιμο.
Απλα ειναι πολυ πιο δύσκολο να δει κανείς οτι βρισκεται σε λαθεμενο δρομο,να συνειδητοποιήσει ότι ένα μεγάλο κομάτι της ζωής και του εαυτού του άγονταν και φέρονταν σε δυνάμεις εξωγενείς,σε ελεγκτικούς κοινωνικούς μηχανισμούς αδιόρατους αλλά πανίσχυρους.
Όχι όμως κι ακατόρθωτο.


Καμμια φορά ο μόνος λόγος που γίνεται πιο δύσκολο ειναι επειδή πρέπει να παραδεχτούμε πως οφείλουμε να γυρίσουμε πίσω ως την πρώτη λαθεμένη απάντηση
- στροφή ας πουμε - που πήραμε,
και άρα πως χάσαμε χράνο και ενεργητικότητα.Όμως,"δια της απώλειας κερδιζουμε".....
Αρκεί να μη φοβηθούμε να παραδεχτούμε το "λαθάκι" μας.
Σε αυτό το σημείο συνειδητοποίησης έχουμε ακόμα την ευκαιρία να παραμείνουμε άνθρωποι.
Είμαστε ακόμα ελεύθεροι να επιλέξουμε εντέλει ποιό νόημα θέλουμε να δώσουμε στη ζωη μας.

θα προσθεσω και κατι ακομα : “η συνειδηση θα οδηγηθει σε αυτογνωσια και αυτονομια οταν αποδεσμευτει απο ολους τους εξωτερικους παραγοντες, φυσικους και κοινωνικους.

Τοτε εχει προθεση και ως προθεση οριζει την ιδια τη συνειδηση ο Χουσσερλ.
Με το στοχασμό, λεει ο Χουσσερλ, οι ουσίες των πραγμάτων γίνονται πραγματικες και αντιληπτές.

Δημιουργείται μέσα μας νέα σκεψη η οποία αντικαταστά την προηγούμενη.
Κι έτσι, εμείς θα αντιμετωπίσουμε τον κόσμο με διαφορετικό -νέο τροπο, άρα και θα σκεφτουμε αλλά και θα δράσουμε διαφορετικα.

Η Υπερβαση ηταν πάντα αγαπημένη λεξη.
Τελικα μέσα απο εκεί περνάει ο Δρόμος για τη συνειδητότητα.
Και βέβαια, οσο πιο ανεβασμενες συνειδητότητες είμαστε, τοσο πιο μαγική θα ειναι και η αλληλεπίδραση μεταξύ μας.

Τόσο πιο μαγικό και το Παιχνίδι.

(αφορμή για να ξανα-ματαδημοσιεύσω αυτό το παλιότερο κείμενο στάθηκε ο προβληματισμός του Δέλτα για τις γνώμες των άλλων και πόσο τελικά ανελεύθεροι είμαστε και ζούμε, όταν δεν έχουμε γίνει εμείς οι ίδιοι ο πυρήνας της ύπαρξης μας και το μοναδικό κέντρο ελέγχου τόσο του εαυτού μας αλλά και των πράξεων μας. Ευχαριστώ Δέλτα!)
.

23 σχόλια:

ANAZHTHΣH είπε...

Πολύ καλή δουλειά!
Πάντα με απασχολούσε το θέμα της ελευθερίας και με τις σκέψεις σου προώθησες τον προβληματισμό μου.
Να είσαι καλά.

vlaxos είπε...

Ελευθερία μήπως τελικά σημαίνει ικανοποίηση? Μια ικανοποίηση που πηγάζει μέσα από μια βαθιά αυτοεκτίμηση πάντα σε σχέση με την δημιουργία και τον δημιουργό? Πως μπορώ να βιώνω ελευθερία αν δεν εκτιμώ τα πάντα που υπάρχουν γύρω μου? Να βλέπω την απίστευτη συμμετρία στην φύση, στο σύμπαν, στη ζωή μου. Σαφώς και οι παρούσες επιλογές μας καθορίζουν το μέλλον, δημιουργούν το παρελθόν μας, αλλά τελικά είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι όλα αυτά είμαστε εμείς και όχι ξεχωριστές μονάδες σε σχέση με το περιβάλλον που ζούμε. Τίποτα δεν μας «έρχεται» εμείς το καλούμε, τίποτα δεν βιώνουμε αν δεν το κατακτήσουμε : )))

delta είπε...

Αν καταφέρουμε να είμαστε σε συνεχή επικοινωνία με την εσώτερη πυξίδα μας, αν αφήσουμε την αλήθεια της ψυχής μας να γίνει ο οδηγός της συμπεριφοράς μας, αν ο εσωτερικός παρατηρητής, αυτός που οι απλοϊκοί άνθρωποι ονομάζουν συνείδηση, καθορίσει τις αξίες της ζωής μας και όχι η διεφθαρμένη σύγχρονη κοινωνία, τότε πραγματικά υπάρχουν ελπίδες να βιώσουμε αυτό που ονομάζεται εσωτερική ελευθερία.

Πόσο ελεύθερος μπορεί να είναι ένας άνθρωπος που βασίζεται στην γνώμη των άλλων; Πόσο ελεύθερος μπορεί να είναι ένας άνθρωπος που φοβάται ; Σήμερα βλέπουμε ότι ο βασικός φόβος του θανάτου, που ήταν κυρίαρχος πριν από μικρό διάστημα στον άνθρωπο, έχει αντικατασταθεί από τον φόβο της αβεβαιότητας. Η οικονομική κρίση έχει εντείνει τόσο πολύ την αίσθηση της προσωρινότητας, ώστε η ρήση του παππού Ηράκλειτου «τα πάντα ρει» να είναι τόσο επίκαιρη και τόσο δυσβάσταχτη συγχρόνως. Κι όμως αυτή η λαίλαπα της μεταβλητότητας πιθανόν να είναι ο καλύτερος μας φίλος επειδή μας κάνει να αναρωτηθούμε ότι : αφού όλα πεθαίνουν και αλλάζουν τότε τι είναι πραγματικά αληθινό;

Υπάρχει κάτι πίσω από τα φαινόμενα, κάτι απέραντο και απεριόριστο, μέσα στο οποίο, ο χορός της αλλαγής και της προσωρινότητας μπορεί να διαδραματιστεί ;

Μήπως είναι αυτό που προσδιόρισε ο Ελεάτης Παρμενίδης, δηλαδή το Ον το άναρχο, το άπαυστο, το αγέννητο, το σφαιρικό, το συμπαγές και σταθερό, όπου η πρωτογενής δομή του δεν βρίσκεται στο ανθρώπινο μυαλό, αλλά στο βάθος της καρδιάς μας ;

Στα αρχαία Ελληνικά, οι λέξεις «ευφυΐα» και «φύση» προέρχονται από το ρήμα φύομαι. Η ευφυΐα αναφέρεται σε «κάτι που αναπτύσσεται καλά» και φύση σημαίνει «εκείνο που ανακύπτει». Αναπτυσσόμαστε λοιπόν καλά, είμαστε ευφυείς, όταν αφήνουμε να ανακύψει η εσωτερική μας αλήθεια.

Εγώ σ’ ευχαριστώ Πεταλούδα μου για τους προβληματισμούς στους οποίους τόσο όμορφα μας ενέπλεξες σήμερα.

Καλό Σαββατοκύριακο

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

Eίναι στη φύση μας να είμαστε ελεύθεροι,άλλο αν επιλέγουμε ή κατευθυνόμαστε από εξωτερικούς παράγοντες,φυσικούς...κοινωνικούς,απόόλη την περιρρέουσα κατάσταση,τα κοινωνικά status,τον φόβο..
Αν δεν αποβάλουμε την οντολογική μας ανασφάλεια,αν δεν καλιεργήσουμε την εσωτερική μας ανεξαρτησία και δεν αποβάλουμε τον καθωςπρεπισμό που μας υπαγορεύει η κοινωνία(και φρόντισαν να μας το κάνουν σημαία οι γονείς μας)που είναι και η δύναμή της..
Αν δεν κατανοήσουμε ότι ο εαυτός μας και η σχέση του είναι η αλφαβήτα και η μοναδική μονάδα μέτρησης της κατανόησής μας και η αποδοχή η αποπομπή του κόσμου έξω από μας...
Τ'οτε θα είμαστε πάντα ανελεύθεροι
και κάπου στο τέλος της διαδρομής θα αναφωνήσουμε "δυστυχώς επτωχεύσαμεν"(μεταφορικά βέβαια)όπως προείπε ο Τρικούπης.
Ηανάπτυξη του εγώ μας είναι και αυτό μια επιλογή μας.Και η δύναμη των επιλογών μας(και τα αποτελέσματα αυτών σωτηρια ή ολέθρια)είναι τόσο μεγάλη όσο και η δύναμη της ελευθερίας μας..στο χέρι μας είναι...υπερβαση..
Η συγγένεια με το αληθινό εντός μας είναι η ισχυρότερη συγγένειά μας αρκεί να αποκτήσουμε ικανή πρόσβαση σ'αυτήν..και η πνευματικότητα της ανθρώπινης φύσης μας παραμένει πάντοτε η πιο πραγματική..απτη..σωτήρια λέμβος μας...
Εξαιρετικό πεταλουδένια μου!!!
υ.γ.Ακρόφτερο η σκέψη μου στα πεταλουδίσια φτερά σου,την συγκεκριμένη περίοδο.Ευχαριστώ!!!
Καααλημερα...δεν είπα σε όλους!!!

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

εγω σε ευχαριστω Αναζητηση!
ετσι με ταξιδευεις κι εσυ πολλες φορες
με τα καταπληκτικα κειμενα που επιλεγεις στο ιστολογιο σου:

""Ὁ χαμένος παράδεισος ζεῖ μέσα μας στὶς στιγμὲς τῆς μεγάλης χαρᾶς,
στὸ πλησίασμα ἑνὸς ἀνθρώπου, μιᾶς ἀλήθειας, μιᾶς ἀγάπης ἢ μιᾶς ὀμορφιᾶς.

Οἱ στιγμὲς τῆς δυνατῆς ζωῆς μᾶς πείθουν πὼς ὁ χαμένος παράδεισος δὲν ἔχει ἀνεπανόρθωτα χαθεῖ. Ἦταν τὸ ξεκίνημα τῆς ἀνθρώπινης πορείας, θὰ εἶναι καὶ τὸ τέρμα της.
Ἡ νοσταλγία τοῦ ἀπολύτου ποὺ καίει μέσα μας εἶναι ἡ νοσταλγία τοῦ τέρματος."
( Χ. Γιανναράς)

και τολμωντας να παραφρασω τον Γιανναρα, οι στιγμες της δυνατης επικοινωνιας, στιγμες που αγγιζουμε ή "φευγουμε" με τις σκεψεις και τα συναισθηματα των διαδικτυακων μας φιλων ισως να ειναι ενα ακομα λιθαρακι
στη διαδρομη που ο καθενας μας χτιζει επιστρεφοντας....,
πλησιαζοντας μια ψυχη...
νοσταλγωντας το Απολυτο,
Ενθυμουμενος την Αρχη
και την Ενοτητα...
καλη σου μερα Αναζητηση!
ηλιολουστη και χαμογελαστη!

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

Πως μπορώ να βιώνω ελευθερία αν δεν εκτιμώ βαθια τον εαυτο μου?
αν δεν εχω αποδεχτει ο,τι ειμαι?
οχι παθητικα, ε ετσι γεννηθηκα, αυταρχικος, νευρικος, επιπολαιος,
τσιγγουνης,μεγαλομανης κλπ κλπ....
πως θα νοιαστω για οτιδηποτε αν δεν εχω κατανοησει ολη τη θλιψη και τον πονο που υπαρχουν μεσα μου?
πως θα αναγνωρισω εμενα μεσα στον Αλλον?
αν δεν ξερω
ποιος και γιατι ειμαι οπως ειμαι σε αυτη τη δεδομενη χρονικη στιγμη?
αν δεν εχω στοχαστει
πανω στα σημαντικα και ασημαντα γιατι των επιλογων,των επιθυμιων,των φοβων,των ματαιωσεων μου?
αν δεν κατανοησω σε βαθος τον εαυτο μου, το πως "καλεσα" ολα αυτα που "ετυχαν" στην μεχρι τωρα ζωη μου,
δεν θα εχω την οποια δυναμη
να κανω στροφη θεασης
αλλαγη οπτικης
μεταβολη
και να φτασω στο φαινομενικα ιδιο
αλλα διαφορετικης ποιοτητας και βαθους
ερωτημα:
Ποιος Ειμαι?
Τι Ειμαι?
και πως τελικα θα νιωσω την Ενοτητα που μερος της ειμαι?
το σχολιο σου Vlaxos ερωτηματα γεννησε.
και καταληγωντας
τιποτα δεν βιωνουμε αν δεν το κατακτησουμε, σωστα.
και αν δεν γκρεμισουμε εναν προς εναν
τους κοινωνικους προγραμμματισμους
αν δεν κατανοησουμε το ρολο του φοβου μπροστα στην ελευθερια,
αν δεν πεταξουμε απο πανω μας , ενσυνειδητα ομως,την κοινωνικη γνωση που ωθει στη συμμορφωση και στην υποταγη στο οποιο κοπαδι,
υπερβαινοντας τα
πουθενα δεν θα παμε.
ουτε ζωντανοι
ουτε νεκροι.
η ζωη ειναι βιωμα.
κι ειμαστε ελευθεροι να επιλεξουμε τελικα πως τη ζουμε.
απλα να θυμομαστε να ρωταμε που και που τον εαυτο μας:
μου αρεσει αυτο που ζω?
ειμαι ευτυχισμενος?
ειμαι χαρουμενος?
ειμαι δημιουργικος?
βαθια μεσα μας, ξερουμε την απαντηση.
καλημερα vlaxos!
Υ.Γ ο τροπος που γραφεις δειχνει βαθος σκεψης και πλουτο βιωματων.
γιατι δεν δημοσιευεις κατι?

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

αυτή "η στροφή θέασης",που τις πιο πολλές φορές την κάνουμε μέσα από οδύνη και πόνο,βιοματικές καταστάσειςαλλά και απο "αποκάλυψη"είναι αυτό που εχει αναφέρει παλιοτερα ο delta....να πετάξουμε την σκόνη που μαζεύτηκε μέσα μας και εμποδίζει την διαυγεια και καθαροτητα των επιλογών μας.
Κάπου είχα διαβάσει"κανείς δεν αλλάζει,αν δεν'μισεί'εκείνο που πρέπει να αλλάξει μέσα του"
Την καλησπέρα μου πλέον!!
υ.γ έτσι κάνεις πεταλουδα και με παρασέρνεις..

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

σας ενεπλεξα λες δελτα αλλα ενεπλακην κι εγω μεσα απο τις δικες σας..
"τα παντα ρει" κι ειναι τελικα αυτη η μονη βεβαιοτητα στην οποια μπορουμε να βασιζομαστε: η αεναη μεταβολη, η μεταμορφωση.
κι οταν προκειται για εσωτερικη μεταμορφωση τοτε οι λεξεις ειναι λιγες να μιλησουν για ολα αυτα.

ποια ειναι η εσωτερικη αληθεια?

ποια ειναι η εσωτερικη ελευθερια?

γιατι φοβομαστε την κριτικη των αλλων και ιδιαιτερα αυτων με τους οποιους μας συνδεουν σχεσεις συναισθηματικες?

επιτακτικη αναγκη του ανθρωπου ειναι η αναζητηση της ενοτητας τοσο με τους αλλους γυρω του οσο και με τον κοσμο που τον περιβαλλει.
εχει συνειδηση της μονωσης του,της αδυναμιας του, του θανατου του.
Αγωνιά για μιαν αισθηση ταυτοτητας, μιαν αισθηση του ανηκειν-εστω και απατηλη.
εθνος, θρησκεια, ομαδα του την προσφερουν.
η υπακοη στους νομους και στις επιταγες της οποιας εξουσιας προυποθετει την παραιτηση απο την αυτονομια και την αποδοχη μιας ξενης κρισης στη θεση της δικης μου.

οσο ειμαι υπακουος στην εξουσια του Κρατους, της Εκκλησιας ή ( ακομα πιεστικοτερο) της Κοινης Γνωμης, ΕΙΜΑΙ ΑΣΦΑΛΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΜΕΝΟΣ.
Αυτοι ξερουν, ειναι γνώστες, ειναι ειδημονες.Ειναι πολλοι.Ειναι όλοι-σχεδον.

Υπακουοντας, ταυτιζομαι, αποκτω την δυναμη της(ομαδας/εξουσιας/ατομου με το οποιο αποκτω σχεση εξαρτησης και παραδιδω στα χερια του την "τυχη" μου),
με φυλαει, δεν ειμαι μονος.Ειμαι ομως ετερονομος, ειμαι δορυφορος κι οχι αυτοφωτος.

Για να μπορεσει καποιος να δειξει ανυπακοη, να παει κοντρα στο ρευμα , θα πρεπει να εχει θαρρος.
το θαρρος της μοναξιας που η διαφοροποιηση φερει μαζι της.
το θαρρος του σφαλματος,
το θαρρος της "αμαρτιας".
κι αυτη η δυνατοτητα του θαρρους εξαρταται απο το επιπεδο προσωπικης αναπτυξης του ατομου.
αποκτας ολο και περισσοτερη εσωτερικη ελευθερια μεσα απο πραξεις ανυπακοης στα κατεστημενα, στα πατροπαραδοτα, στις προδιαγραμμες διαδρομες που αλλοι "ειδημονες" χαραξαν πριν απο σενα για σενα.

βεβαια δε σημαινει οτι καθε πραξη υπακοης ειναι καταδικαστε και καθε αντιστοιχη ανυπακοης ειναι επιθυμητη.
ομως η ιστορια του ανθρωπου συμφωνα με την ελληνικη μυθολογια μεσα απο μια τετοια πραξη ξεκινησε:
"καλυτερα δεμενος πανω σε αυτο το βραχο, παρα υπακουος δουλος των θεων", λεει ο Προμηθεας..

οσο για τη συνειδηση την ανθρωπινη ας κανουμε μια διακριση της σε
"αυταρχικη" και "ανθρωπιστικη".
η αυταρχικη ειναι η εωτερικευμενη φωνη μιας εξουσιας που ειμαστε προθυμοι να ευχαριστησουμε και φοβομαστε να δυσαρεστησουμε(εσωτερικευονται οι γονεικες επιταγες πρωτα και μεσω αυτων ολες οι υπολοιπες..).
διαφορετικη απο αυτην ειναι η ανθρωπιστικη συνειδηση , η οποια υπαρχει στον καθε ανθρωπο,
ειναι ανεξαρτητη απο ποινες και ανταμοιβες.
βασιζεται στο γεγονος πως ως ανθρωπινα οντα εχουμε μια διαισθητικη γνωση για το τι ειναι ανθρωπινο και τι απανθρωπο.
ειναι αυτη η φωνη που μας καλε πισω στην ανθρωπια μας,πισω στον αληθινο μας εαυτο.η ανυπακοη ειναι προυποθεση της ελευθερις
αλλα και η λευθερια ειναι προυποθεση της ανυπακοης.
αν φοβαμαι την ελευθερια δεν θα τολμησω,
δεν θαχω το θαρρος..

και μην ξεχναμε δελτα οτι στο μεγαλυτερο μερος της ανθρωπινης ιστοριας, αρετη ειναι η υακοη κι αμαρτια η διαφοροποιηση.
αρα?

η υπακοη ομως στη δικη μου λογικη ή πεποιθηση ειναι αυτο επιβεβαιωτικη πραξη,δεν ειναι υποταγη.
ειναι αυτονομη και ιδιαιτερα οταν η κριση και η λογικη μου ειναι αυθεντικες βασισμενες σε βιωματικη γνωση και εμπειρια μαζι.
αν ακολουθησω αυτες αδιαφορωντας για την κριση των αλλων, τοτε αρχιζω σιγα σιγα και γινομαι ο εαυτος μου, εστω στο κοινωνικο του κομματι.

αρχιζω και γινομαι αυτονομος,
αυτοφωτος.

εχω παλι την αισθηση οτι ουτε απαντησα,
οτι εχω κι ενα σωρο ερωτησεις να σου κανω δελτα
κι ειπα και πολλα
κι ακρη δεν εβγαλα...
καλο σου απογευμα!

Υ.Γ πολυ μου αρεσε αυτος ο Παρμενιδης παντως...
Ον Αναρχο..

delta είπε...

Άναρχο Πεταλούδα και όχι αναρχικό.

Χωρίς αρχή δηλαδή ...

;-)))

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

απο την αρχη της ζωης του ο ανθρωπος ειναι εξαρτημενος για την ικανοποιηση τοσο των βιολογικων οσο και των αναγκων για ασφαλεια, ηρεμια και αγαπη.
υπο υγιεις συνθηκες ανατροφης και αναπτυξης απο καποιο σημειο και μετα θα επρεπε απλα να επαιρνε τον δικο του δρομο για να ολοκληρωσει τις ικανοτητες που βρισκονται εν δυναμει μεσα του.
να βρει τον εαυτο του, να ξεδιπλωσει τα χαρισματα του, να ανακαλυψει τον κοσμο, τους αλλους και τον εαυτο του.
σπανια ομως γινεται ετσι.
συνηθως σε μικροτερο ή μεγαλυτερο βαθμο δεν αποκοπτεται ευκολα ουτε απο τον ομφαλιο λωρο, ουτε και απογαλακτιζεται στην ωρα του.
οπως ακριβως λες,οι γονεις μας συνηθως ειναι μια μεγαλη τροχοπεδη για την υγιη αναπτυξη μας.
και υγεια δεν ειναι η απουσια ασθενειας, οπως συνηθως εννοειται σημερα.
ψυχολογικη υγεια σημαινει ευεξια.
αληθινο τελικα ισως ειναι ο,τι ανταποκρινεται στην ολοκληρωση της ανθρωπινης υπαρξης: η δημιουργικοτητα, η ευαισθησια και η ανταποκριση μας, το να ειμαστε ανεξαρτητοι και ενεργητικα δραστηριοι.
Ειμαι.
οχι εχω.
το να χαιρομαστε που ζουμε και να θεωρουμε την δημιουργικη βιωση ως μοναδικο σκοπο της ζωης μας.
η λυση στο ανθρωπινο προβλημα του να δωσεις εσυ ο ιδιος νοημα στη ζωη σου δεν εχει πολλες απαντησεις.
εχει ομως μια μονο που ικανοποιει την αναγκη του ανθρωπου τοσο να Ενωθει με τον κοσμο διατηρωντας ομως ταυτοχρονα μιαν αισθηση ακεραιοτητας και ατομικοτητας.
το παθος αυτο, το μονο που δεν οδηγει σε "πτωση", ουτε σε "ηττα" ειναι η Αγαπη.
επιτρεπει τοσο το ξετυλιγμα της εσωτερικης δραστηριοτητας του καθενος μας αλλα επισης και μιαν εμπειρια μοιρασματος και επικοινωνιας βαθιας.

η ζωη ειναι μια διαδικασια συνεχους αναγεννησης.
μονο ενας δημιουργικος προσανατολισμος μας φερνει χαρα και προοδευτικα την πληρη αναπτυξη και εσωτερικη μας ελευθερια.

πριν τον "σκοτωσουμε" και το "εξαφανισουμε" τον εγωικο μας νου οφειλουμε να αναπτυξουμε ενα υγιες εγω.

κι εκει ειναι απανωτες οι υπερβασεις και οι μικρες και μεγαλες εκλαμψεις φωτισης...

καλησπερα Πελα!
Υ.Γ τωρα τι να πω εγω?
ποιος παρασερνει ποιον στις σκεψεις και στα φτερουγισματα δεν ξερω...
κι επισης
ουτε ξερω αν απαντησα σε κατι Πελα μου....

παντως με ολα τα σχολια σας σημερα
με κανατε να περασω ευχαριστα την ημερα
αναλογιζομενη
και
δια λογιζομενη για ολες αυτες τις ομορφες σκεψεις σας...
Υ.Γ παω βολτα διοτι παρατηρει ο παρατηρητης μου οτι το εγωικο μου εγω
σα λιγακι κουρασμενο να ειναι..
καλησπερα!!!!!

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

αρχιζω να μιλαω για Αγαπη..
σα να μεταβαλλομαι κι εγω?
θαπρεπε να ανησυχησω ή να μην ανησυχησω?
ουτε το ενα ουτε το αλλο.
παω βολτα
μπας και βρω τον εαυτο μου...
με εσας ολους εδω
ποια ειμαι πια
σα να μην ξερω...
σα να μη γνωριζω......
καλο σας βραδυ!
Υ.Γ Αναρχο και οχι αναρχικο?
χωρις Αρχη μα ουτε και τελος ετσι δεν ειναι Δελτα?
σαν την Αγαπη δηλαδη ε?
αχρονο..............

delta είπε...

Καλή μέρα – Καλή βδομάδα σε όλους

Άναρχη η αγάπη Πεταλούδα, ως εγγενής ιδιότητα της ψυχής μας.

Αναρχικός ο έρωτας καθώς δεν υπακούει σε κανένα κανόνα και δε μας ρωτάει πριν μας ρίξει τον ουρανό κατακέφαλα.

Margo είπε...

Διαβάζω την ανάρτηση διαβάζω και τα πολύ ενδιαφέροντα σχόλια, συμπτωματικά είχα και μια συζήτηση με φίλους περί ελευθερίας χθες βράδυ και ανησυχώ πολύ. Είναι που είναι η ελευθερία τόσο δύσκολη έννοια και ουσιαστικά από μόνη της μια ουτοπία, μέρα με την ημέρα απομακρύνεται όλο και πιο πολύ και είναι γεγονός ότι δεν το αντιλαμβανόμαστε όλοι το ίδιο.
Όταν θα δούμε τους τοίχους που θα έχουν χτιστεί γύρω μας θα είναι πια αργά.
Θα κρατήσω αυτό πεταλούδα μου "η ζωη ειναι μια διαδικασια συνεχους αναγεννησης. Μονο ενας δημιουργικος προσανατολισμος μας φερνει χαρα και προοδευτικα την πληρη αναπτυξη και εσωτερικη μας ελευθερια" ευχαριστώ όπως και όλη την παρέα που το επιβεβαιώνει!

Καλή βδομάδα σε όλους!

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

γιατι ομως ανησυχεις?
και γιατι ειναι μια ουτοπια?
η ελευθερια, νομιζω, δεν ειναι μια αυθυπαρκτη εννοια για να μπορει να απομακρυνεται εκεινη απο εμας..
εμεις, ισως, απομακρυνομαστε, σταματωντας να επιδιωκουμε να την "κατακτησουμε".
εμεις οφειλουμε να υπερβουμε όποια μπλοκαρισματα μας κρατανε απομονωμενους και φυλακισμενους.
εμεις χτισαμε τα τειχη γυρω μας, συνειδητα ή οχι,
εμεις ενσυνειδητα οφειλουμε να τα γκρεμισουμε...
ο δημιουργικος προσανατολισμος στη ζωη
η συνεχης διαδικασια αναγεννησης
και η προοδευτικη αναπτυξη -και πορεια προς-
την εσωτερικη ελευθερια και την Ολοκληρωτικη αναπτυξη μας
ειναι αδιαμφισβητη απο ολους μας ετσι δεν ειναι?
ισως διαφερουν απλα οι ερμηνειες και οι οπτικες μας στο πως και γιατι της ανελευθεριας και του φοβου που μας διακατεχει,
αναλογα με την τάση και τη φιλοσοφια του καθενος.

καλη σου μερα Μαργκο!

μηπως και η ανησυχια ενα ειδος φοβου δεν ειναι κι αυτη τελικα, τωρα που το σκεφτομαι?

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

στο εγγενης δεν ειμαι σιγουρη ακομα..
αλλα δεν θα διαφωνησω Δελτα.
να συμπληρωσω μονο οτι και
ο Ερωτας ειναι παιδι της Ελευθεριας..
καλη σου μερα!
τελικα αυτες οι εννοιες Ελευθερια, Ερωτας, Αγαπη
κι αυτες
αλληλενδετες ειναι.
Συνδεονται.

LAMDA είπε...

Ελευθερία σημαίνει γνώση ή υπέρβαση;

Πολύ βαθυστόχαστο ερώτημα φίλη Πεταλούδα και πιστεύω ότι το ανέπτυξες διεξωδικά και εμπλουτίστηκε αρκετά από τα σχολια των υπολοίπων.

Την ελεύθερη βούληση θεωρώ ότι την έχουμε ανέκαθεν, και αυτή μέσω του παρόντος διαμορφώνει το παρελθόν και το μέλλον μας είτε το συνειδητοποιούμε είτε όχι.

Όταν αφυπνιστούμε θα καταλάβουμε ότι όλα είναι αποτελέσματα ελεύθερων επιλογών που κάναμε στο παρελθόν. Ακόμα και αν νομίζουμε ότι κάποιος μας επηρέασε σε μία μας ενέργεια στην ουσία μόνοι μας επιλέξαμε την επιλογή αυτή και αν βαθύτερα δεν συμφωνούσαμε με αυτόν το αλλον δεν θα το καναμε.

Απλά θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε ελεύθεροι πράξουμε τις όποιες επιλογές μας αλλά αυτές βέβαια υπάγονται στον νόμο της δράσης και αντίδρασης.

Οπότε η Ελευθερία υπήρχε και θα υπάρχει πάντα. Χρειάζεται γνώση εσωτερική κυρίως και υπέρβαση εαυτού και νου για να την αντιληφθούμε και ΑΠΟΛΑΥΣΟΥΜΕ.

Να είσαι καλά.

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

"Οπότε η Ελευθερία υπήρχε και θα υπάρχει πάντα. Χρειάζεται γνώση εσωτερική κυρίως και υπέρβαση εαυτού και νου για να την αντιληφθούμε και ΑΠΟΛΑΥΣΟΥΜΕ."
ορθα και περιεκτικοτατα το διατυπωνεις Λαμδα.
ακομα κι αν δεχτουμε το νομο δρασης -αντιδρασης, οχι ως τιμωρητικο θεικο νομο αλλα με την συμπαντικη του ισχυ, ακομα και τοτε εχουμε βαθμους ελυθεριας και επιλογης.

καθε στιγμη καλουμαστε να επιλεξουμε ενα μονοπατι σαν τον Ηρακλη:
ο ενας δρομος οδηγει στη Χαρα και στη Φωτιση και στο καρμικο ξεχρεωμα, ο αλλος στη δυστυχια, στον πονο και στην καρμικη επιβαρυνση.
Η "σωστη" επιλογη παραγει ευνοικο ως προς τη θετικη αναπτυξη καρμα, ενω η μη ορθη , παραγει αρνητικο και μελλοντικα "χρεη".
η επιλογη δικη μας, οι συνεπειες ομως αναποφευκτες.
Παρόλη την ψευδαισθηση που βρισκομαστε λογω της ομιχλης της Αγνοιας,
παντα εχουμε ενα βαθμο "κατακτημενης" επιγνωσης και αυθεντικης εμπειριας.
Ο νους και οι εμπειριες του συμμετεχουν ταυτοχρονα
στις καταστασεις της αγνοιας αλλα και στην ελευθερια της αμεσης επιγνωσης-σε οποιον βαθμο την εχουμε "κατακτησει".

όμως τα καρματα ειναι μια πολυ μεγαλη συζητηση, και αυτη.
δεν ειναι ασπρο- μαυρο.
και ο φονος μπορει να ξεχρεωσει καρμα, εξαρταται απο τι, πως και γιατι εγινε.

ηθικο για τους βουδιστες ειναι η αμεση αντιδραση στο εδω και τωρα.

καλη σου μερα Λαμδα

angel είπε...

καλημέρα σας

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

καλημέρα angel!

Mythaon είπε...

Συνοδοιποροι,
Αρχη σοφιας ονοματων επισκεψις.

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ <=| ελεύθειν ερώ

ΑΓΑΠΩ <=| άγαν αφάω

και τωρα πια, που γνωριζουμε
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ αυτες οι λεξεις, δηλαδη σε ΠΟΙΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ αντιστοιχουν,
δυναμεθα να συνδιαλεγομεθα !

διοτι ΑΛΛΟ μιλαμε-συζηταμε
και ΑΛΛΟ επι-κοινo-νοουμε!

Mythaon είπε...

" ...τελικα αυτες οι εννοιες Ελευθερια, Ερωτας, Αγαπη
κι αυτες
αλληλενδετες ειναι.
Συνδεονται."

Μα φυσικα Πεταλουδα μου, υπαρχει στην
ετυμολογια των λεξεων.Και οσον αφορα το "αγαπω" να συμπληρωσω κατι. Τι πιο
εγγυτερα στη φυση του ανθρωπου απο το βρεφος.Τι κανει? Ελκεται (ερώ) απο κατι,μπουσουλαει (ελεύθειν) προς τα 'κει απλωνει το χερι του το αγγιζει (αφάω) το πιανει το χωνει στο στομα του (άγαν)

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

Kαλησπέρα ΜYΘΑΩΝ.

Μόλις σήμερα διάβασα τα σχόλια σου και με γεμισαν ανυπέρβλητη Χαρά!
κι ευχομενη με όλη μου την καρδια να δεις κι εσυ κάποτε αυτα που σου γραφω, ξεκιναω.

Αρχη σοφιας ονοματων επισκεψις.

ΣΥΜΦΩΝΩ ΚΑΙ ΕΠΑΥΞΑΝΩ.


"ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ <=| ελεύθειν ερώ

ΑΓΑΠΩ <=| άγαν αφάω

και τωρα πια, που γνωριζουμε
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ αυτες οι λεξεις, δηλαδη σε ΠΟΙΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ αντιστοιχουν,
δυναμεθα να συνδιαλεγομεθα !"

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΙ ΕΝΤΕΛΕΙ!!!!!!!

υγ μηπως μπορεις να με βοηθησεις να κατανοησω σε βαθος την Εννοια Εναισθησία-ως φιλοσοφικό ή αρχαιοελληνικο όρο?

Ευχαριστω πολυ που περασες και χαρηκα πολυ!

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

"Μα φυσικα Πεταλουδα μου, υπαρχει στην
ετυμολογια των λεξεων.Και οσον αφορα το "αγαπω" να συμπληρωσω κατι. Τι πιο
εγγυτερα στη φυση του ανθρωπου απο το βρεφος.Τι κανει? Ελκεται (ερώ) απο κατι,μπουσουλαει (ελεύθειν) προς τα 'κει απλωνει το χερι του το αγγιζει (αφάω) το πιανει το χωνει στο στομα του (άγαν)".

Εχεις δικιο.Οι βαθυτερες και κατ΄επεκτασιν και Αληθινές έννοιες των λέξεων μας μεταφερουν και την όλο και βαθυτερη σημασία του νοήματος που φερουν.

Στην ετυμολογια δουλευω κι εγώ.Τη λατρευα από μικρη.

σε ευχαριστω για όλα όσα μου εμαθες και μου θυμησες

Να είσαι καλά όπου κι αν είσαι,
είθε να λαβεις την απαντηση,
και σε χαιρετω με ειλκρινη εκτιμηση.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...