Ελευθερία σημαίνει γνώση και υπέρβαση

Tο πρόβλημα του ορισμού της ελευθερίας του ανθρώπου και η στάση του απέναντι στην οποιάσδηποτε μορφής εξουσία είναι μάλλον προαιώνιο.

Ελευθερία σημαίνει ελευθερία εκλογής?

Ελευθερία βούλησης?

Ίσως έχουμε την αυταπάτη της ελευθερίας γιατι ναι μεν έχουμε την επίγνωση των επιθυμών μας αλλα όχι και των βαθύτερων κινήτρων αυτών των επιθυμιών.

Από την άλλη μεριά υπάρχει η άποψη οτι ο άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος να διαλέξει, ότι οι αποφάσεις του ορίζονται απο εσωτερικά και εξωτερικά γεγονότα που έχουν συμβεί στο παρελθόν, άσχετα αν μιλάμε για ομάδες ή άτομα.

Κάνοντας, υποτίθεται πάντα, δουλειά με τον εαυτό μας ο καθένας μεταβαλλόμαστε και διαφοροποιούμαστε- κατά συνέπεια και μέσα στην ευρύτερη ομάδα ή στην επιλεγμένη ομάδα που ανήκουμε-, και "σπάει" η υποτιθέμενη αιτιότητα. Ακολουθείται μια πορεία διαφορετική απο την ηδη "πεπατημένη".

Θα 'πρεπε όμως νομίζω να μιλάμε για την ελευθερία εκλογής ενός συγκεκριμένου ατόμου κι όχι του ανθρώπου γενικότερα.Γιατί κάθε εκλογή, κάθε απόφαση, κάθε επιλογή γίνεται από το άτομο ανάλογα με το επίπεδο της συνειδητότητας στο οποίο βρίσκεται όταν κληθεί να επιλέξει.

"Το παρόν είναι η στιγμή της επιλογής και της ερμηνείας. Οι τωρινές μας επιλογές δημιουργούν τις εξωτερικές καταστάσεις που βιώνουμε αυτήν τη στιγμή. Οι τωρινές μας ερμηνείες δημιουργούν τις εσωτερικές καταστάσεις που βιώνουμε στο παρόν. Και λόγω του ότι ο 'εξωτερικός' μας κόσμος είναι μια αντανάκλαση του 'εσωτερικού' μας κόσμου, οι επιλογές μας κι οι ερμηνείες αλληλεπιδρούν και διαιωνίζουν οι μεν τις δε. Δεν είμαστε ούτε το ένα ούτε το άλλο, είμαστε η πηγή και των δύο. Εάν κατανοήσουμε τις επιλογές μας και τις ερμηνείες που τους κάνουμε, τότε θα αρχίσουμε να βιώνουμε την ελευθερία των επιλογών.

Για αυτόν τον λόγο, το κλειδί της ελευθερίας είναι να γίνουμε η προσωποποίηση της ίδιας της σιωπηλής παρατήρησης που είναι πανταχού παρούσα και παρατηρεί τα πάντα. Η σιωπηλή παρατήρηση είναι η ίδια η συνειδητότητα. Η συνειδητότητα, έχοντας συνείδηση της φύσης της, είναι παρουσία, βαθιά σοφία κι ειρήνη. Όταν είμαστε ελεύθεροι είμαστε σε επικοινωνία με τον εσώτερο εαυτό μας κι όχι με την προβολή του εαυτού μας. Και μέσα σ' αυτή την ελευθερία βρίσκεται η ικανότητα να δίνουμε αυθόρμητα την προσοχή μας στις επιλογές εκείνες που θα φέρουν χαρά σ' εμάς αλλά και στους άλλους επίσης." λέει ο Chopra.

Το πρόβλημα της εκλογής,
της επιλογής,
δεν είναι συνήθως πρόβλημα επιλογής ανάμεσα σε 2 εξίσου καλές δυνατότητες.
Είναι σχεδόν πάντα η εκλογή ανάμεσα σε κάτι καλύτερο απο κάτι χειρότερο, σε σχέση πάντα με το βασικο "ηθικό" ερώτημα της ζωής:
πρόοδος ή οπισθοδρόμηση?
ανεξαρτησία ή εξάρτηση?
αγάπη ή φόβος?

Ελευθερία, ίσως, είναι η ικανότητα να ακούμε τη φωνή της συνείδησης μας, τον εσωτερικό μας εαυτό, που οδηγεί στην ανάπτυξη και την ολοκλήρωση, στην πραγμάτωση αυτού που εν δυνάμει είμαστε: άνθρωποι.

Ανθρώπινοι ομως.

Η ελευθερία δεν ειναι μια αφηρημένη ικανότητα που το άτομο έχει ή δεν έχει.

Απο τη μια, μπορεί να είναι ένας προσανατολισμός της προσωπικότητάς του, να γίνει ένα δημιουργικά παραγωγικό και ανεξάρτητο ον.

Είναι ας πουμε μια λειτουργία της δομής του χαρακτήρα του.
Με αυτήν την έννοια το ίδιο το άτομο απλά δεν είναι "ελεύθερο να διαλεξει το κακό", ειναι ήδη ένα ολοκληρωτικά ελεύθερο άτομο.

Απο την άλλη, η έννοια της ελευθερίας χρησιμοποιείται ως η ικανότητα να επιλέξουμε ανάμεσα σε 2 αντίθετα-συνήθως- πράγματα, που δείχνουν πάντα την επιλογή ανάμεσα σε κάτι λογικό και κατι παράλογο, επιλογή του ενός σε αντιδιαστολή με το άλλο.
Τότε δεν ειμαστε ελευθεροι να διαλεξουμε,
τοτε η ελευθερία της επιλογής εναπόκειται στις αντιφατικές προδιαθέσεις που υπάρχουν μέσα μας.

Απο ποιους παράγοντες εξαρτάται τελικα η αποφαση μας επιτελους ;

στην επίγνωση και στα διαφορετικά της είδη.

Γιατί η επίγνωση ειναι διαφορετική απο τη θεωρητική γνωση του τι ειναι "καλό" και τι ειναι "κακό".

Κι εδώ μπαίνει και παίζει πρωταρχικό ρόλο το σύστημα αξιών (αυθεντία, εξουσία), το οποίο πρεσβεύουμε και στο οποίο "υπακούουμε".

Η επίγνωση και ο βαθμός ανάπτυξής της εντός μας ειναι ενας βασικός παράγοντας στο να καταφέρουμε να σπάσουμε ένα ένα τα δεσμά, που μας κρατάνε στο σκοτάδι φοβισμένους και ανίκανους να πάρουμε τη ζωή μας επιτέλους στα χέρια μας.
Είμαστε σκλάβοι των κοινωνικών μας προγραμματισμών, της άγνοιας της αληθινής μας φύσης, του φόβου μας για την γνώμη των άλλων.

Τι ελευθερία μπορεί να υπάρξει όταν όλοι μας είμαστε φυλακισμένοι μέσα στις πεποιθήσεις, τις προσκολλήσεις, τις ανάγκες, τις επιθυμίες και τους φόβους μας ;

Ελευθερώνεται ο άνθρωπος πραγματικά όταν καταφέρει να αποδεσμευτεί από το «εγώ» του και όλους τους μηχανισμούς άμυνας που χρησιμοποιεί αυτό το εγώ.

Αυτός είναι ο δρόμος για την επίγνωση.
Η «υπέρβαση» της ασυνειδησίας θα μας οδηγήσει στην ταύτιση με τον πραγματικό μας εαυτό και την αληθινή, θεική μας φύση.

Και τότε παύει να υπάρχει πλέον το πρόβλημα της επιλογής. Τότε αποκτούμε την ελευθερία να είμαστε ευτυχισμένοι ανεξάρτητα από το τι μας συμβαίνει. Την ελευθερία να αγαπάμε ανεξάρτητα από την συμπεριφορά του άλλου. Την ελευθερία να αισθανόμαστε ασφαλείς και γαλήνιοι σε κάθε κατάσταση.Την ελευθερία να ζούμε και να βιώνουμε ανεξάρτητα από τις γνώμες των άλλων, την κριτική και την κατάκρισή τους.
Αποκτάμε ελευθερία να σκεφτόμαστε με διαύγεια σε κάθε κατάσταση.
.


Απλα θέλω να πω οτι ελευθερία δεν είναι κατι που έχουμε ή δεν έχουμε.
Υπάρχει μονον η πράξη της απελευθέρωσης.
Η πράξη της Υπέρβασης, η ολη διαδικασια που γινεται μεσα μας οταν καλουμαστε να επιλεξουμε.

Κάθε φορά ο βαθμός ελευθερίας ειναι διαφορετικός και διαφοροποιημένος, ανάλογα με το επίπεδο της επίγνωσής μου και κατά συνέ[εια από το βαθμό συνειδητότητας που ειναι "κατακτημένος" τη στιγμή που βρισκομαι, τη συνειδητότητά μου στο εδώ και τώρα.
Ώσπου τελικά κάθε βήμα που κανω μεσω των επιλογών μου να αυξάνει και την ικανότητά μου να διαλέγω μια επιθυμητή
-(παντα ως προς τον απώτερο επιθυμητο στόχο της ανάπτυξης και ολοκλήρωσης του εαυτού)- απο μια ανεπιθύμητη.

Υπάρχουν αναρίθμητοι βαθμοί ελευθερίας εκλογής, διαφορετικοί σε καθε δεδομενη χρονικη στιγμή. Κάποιες φορές όμως η πρωταρχική απόφαση επιλογης εχει παρθεί,
όχι τη μέρα της τελευταίας, όπως νομίζουμε, απόφασης μας,
αλλά πολύ πολύ καιρό πριν.
Όταν αποτύχαμε, ίσως, να δούμε οτι η ζωή μας έθετε ένα βασικό ερώτημα: το να δώσουμε εμείς οι ίδιοι νόημα στη ζωή μας.
Όχι οτι κι αυτό σημαίνει κάτι απόλυτο και μη αναστρέψιμο.
Απλα ειναι πολυ πιο δύσκολο να δει κανείς οτι βρισκεται σε λαθεμενο δρομο,να συνειδητοποιήσει ότι ένα μεγάλο κομάτι της ζωής και του εαυτού του άγονταν και φέρονταν σε δυνάμεις εξωγενείς,σε ελεγκτικούς κοινωνικούς μηχανισμούς αδιόρατους αλλά πανίσχυρους.
Όχι όμως κι ακατόρθωτο.

Καμμια φορά ο μόνος λόγος που γίνεται πιο δύσκολο ειναι επειδή πρέπει να παραδεχτούμε πως οφείλουμε να γυρίσουμε πίσω ως την πρώτη λαθεμένη απάντηση
- στροφή ας πουμε - που πήραμε,
και άρα πως χάσαμε χράνο και ενεργητικότητα.Όμως,"δια της απώλειας κερδιζουμε".....
Αρκεί να μη φοβηθούμε να παραδεχτούμε το "λαθάκι" μας.
Σε αυτό το σημείο συνειδητοποίησης έχουμε ακόμα την ευκαιρία να παραμείνουμε άνθρωποι.
Είμαστε ακόμα ελεύθεροι να επιλέξουμε εντέλει ποιό νόημα θέλουμε να δώσουμε στη ζωη μας.

θα προσθεσω και κατι ακομα : “η συνειδηση θα οδηγηθει σε αυτογνωσια και αυτονομια οταν αποδεσμευτει απο ολους τους εξωτερικους παραγοντες, φυσικους και κοινωνικους.

Τοτε εχει προθεση και ως προθεση οριζει την ιδια τη συνειδηση ο Χουσσερλ.
Με το στοχασμό, λεει ο Χουσσερλ, οι ουσίες των πραγμάτων γίνονται πραγματικες και αντιληπτές.

Δημιουργείται μέσα μας νέα σκεψη η οποία αντικαταστά την προηγούμενη.
Κι έτσι, εμείς θα αντιμετωπίσουμε τον κόσμο με διαφορετικό -νέο τροπο, άρα και θα σκεφτουμε αλλά και θα δράσουμε διαφορετικα.

Η Υπερβαση ηταν πάντα αγαπημένη λεξη.
Τελικα μέσα απο εκεί περνάει ο Δρόμος για τη συνειδητότητα.
Και βέβαια, οσο πιο ανεβασμενες συνειδητότητες είμαστε, τοσο πιο μαγική θα ειναι και η αλληλεπίδραση μεταξύ μας.

Τόσο πιο μαγικό και το Παιχνίδι.

(αφορμή για να ξανα-ματαδημοσιεύσω αυτό το παλιότερο κείμενο στάθηκε ο προβληματισμός του Δέλτα για τις γνώμες των άλλων και πόσο τελικά ανελεύθεροι είμαστε και ζούμε, όταν δεν έχουμε γίνει εμείς οι ίδιοι ο πυρήνας της ύπαρξης μας και το μοναδικό κέντρο ελέγχου τόσο του εαυτού μας αλλά και των πράξεων μας. Ευχαριστώ Δέλτα!)

.