Χόρεψε, είσαι ήδη εκεί !

Ήταν μια φορά μια πιτσιρίκα που χάθηκε …

Δε μπορούσε να θυμηθεί το σπίτι της !

Τι αγωνία !, τι ένταση !, τι άγχος είχε η αναζήτηση της !

Όποιος έχει χαθεί μικρός, λίγο ή πολύ, θα την καταλαβαίνει, θα την νιώθει.

Διάφοροι περαστικοί άκουσαν το κλάμα της.

Κάποιοι την αγνόησαν, κάποιοι προσπάθησαν να την βοηθήσουν.

Ποια είσαι ; Πως σε λένε ;

Δεν ξέρω.

Που μένεις ;

Δε θυμάμαι, σε ένα καταπράσινο πάρκο κοντά, νομίζω.

Κάποιοι της έδειξαν λάθος δρόμο …

Όλο το βράδυ γύριζε άσκοπα.

Μέχρι που την πιο σκοτεινή στιγμή της νύχτας, ακριβώς λίγο πριν το ξημέρωμα, χάνοντας και την τελευταία της ελπίδα, σωριάστηκε κατάκοπη σε ένα παγκάκι.

Είμαι χαμένη, σκέφτηκε

.

Πρέπει να θυμηθώ …

.

Πρέπει να θυμηθώ …

Πρέπει να θυμηθώ …

Πρέπει να θυμηθώ …

Ένοιωσε ένα γλυκό φιλί στο μάγουλο και μια ζεστή αγκαλιά.

Άνοιξε τα μάτια της και αντίκρισε το χαμόγελο της μάνας …

Κοίταξε γύρω της και θυμήθηκε τον χώρο

Ήταν στο σπίτι της. Δεν χάθηκε ποτέ

.

Xμμμμμ ….

Αφού δεν τα πάω καλά στα παραμύθια ας προσπαθήσω με μια ευχή

Σας εύχομαι, το 2010 να ανακαλύψετε την μαγεία της στιγμής, της κάθε στιγμής, και να αφεθείτε σ' αυτή, έτσι ώστε η ζωή σας να ξαναγίνει παραμύθι.

Και να βρείτε και κάποιον να μοιραστείτε αυτές τις στιγμές και

.

να χορέψετε μαζί του…

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό ...