Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Τα Χριστούγεννα τα εορτάζουμε μία φορά τον χρόνο ως ένα γεγονός που συνέβη άπαξ και αφορά την έλευση του Θεανθρώπου. Και ειδικότερα τα εορτάζουμε στις 25 Δεκεμβρίου λίγες μέρες μετά το Χειμερινό Ηλιοστάσιο.

Σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία κατέβαινα από τον Ψυχρό Βορρά, αυτή την εποχή τού έτους, Νεράιδες τραγουδώντας & βαστώντας κλαδιά περιτυλιγμένα με βαμβάκι κάτι που σίγουρα μάς θυμίζει το σημερινό χριστουγεννιάτικο δένδρο και τα κάλαντα.

Σύμφωνα με την αρχαία Αιγυπτιακή παράδοση, την 17η μέρα του μήνα Αθύρ που ήταν ο τρίτος μήνας των Αιγυπτίων και σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο αντιστοιχεί στον Νοέμβριο ή στο Χειμερινό Ηλιοστάσιο, ο Θεός Όσιρης κλεινόταν σε φέρετρο ή λέμβο, την 18η γινόταν η αναζήτηση (Ζήτησις στον Πλούταρχο) και την 19η η επανεύρεσή του (Επανεύρεσης στον Πλούταρχο).

Ομοίως κοντά στις 25 Δεκεμβρίου του σημερινού ημερολογίου εορτάζονταν και η γέννηση του Μίθρα ο οποίος συμβόλιζε τον Ήλιο, το Φως.

Η πιο απλή προσπάθεια αποσυμβολισμού τών παραπάνω αναφορών οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ταύτιση προσώπων, καταστάσεων και εποχών: μεγαλώνει η ημέρα μετά το χειμερινό ηλιοστάσιο τού Δεκεμβρίου, γεννιέται ο Χριστός. Ουσιαστικά, η τοποθέτηση τής γέννησης τού Χριστού την συγκεκριμένη στιγμή αποτελεί την συμβολική εκκίνηση τού τεράστιου φιλοσοφικο-κοινωνικού μηνύματος που επρόκειτο να ακολουθήσει η αλληγορία δε τού Ιωάννη τού Προδρόμου "τώρα που ήρθε εκείνος, εγώ μικραίνω κι αυτός μεγαλώνει", πάλι θυμίζει το φυσικο-πνευματικό υπόβαθρο και το ρητό του Ηράκλειτου "φύσις κρύπτεσθαι φιλεί".

Τώρα ως αρχετυπική κατάσταση, τα Χριστούγεννα συμβαίνουν καθημερινά και αφορούν τον καθένα μας. Κάθε φορά που η Υλη όπως συμβολίζεται από τον Ηρώδη μετρά τους υπηκόους της, για νασταθμίσει την δύναμή της, η άλλη πλευρά του διπολικού αυτού κόσμου μας δίνει την ευκαιρία να θυμηθούμε τον τόπο καταγωγής μας - επιστροφή στον τόπο όπουγεννηθήκαμε - για να απογραφούμε. Και τούτο γιατί η Υλη την δύναμή της θέλει να την μετρήσει στην Άλλη Πλευρά κι όχι στην δική της. Αν, όμως, η Σοφία μας όπως Συμβολίζεται από τον Ιωσήφ και η Συνειδητότητά μας όπως συμβολίζεται από την Μαρία, (μαρ = θάλασσα =ρεύμα συνειδητότητας) έχει αναγνωρίσει την Αγνότητα του πνεύματός μας υπακούοντας στην φωνή του Ανώτερου Εαυτού μας, τότε κυοφορείται ο Νέος Ανθρωπος, ο Ανώτερος Πνευματικός Άνθρωπος.

Η Γέννησή του θα είναι δύσκολη, και θα γίνει μέσα στο σκοτάδι της Νύχτας, γιατί πάντα το Νέο θα αναδύεται μέσα από τα βάθη του Ασυνειδήτου μας καθώς αυτό θα αναδύεται στο φως του Συνειδητού. Γιατί πάντα το Φως εμφανίζεται μέσα στο Σκοτάδι για να χαράξει νέα πορεία. Μέσα από την μήτρα του μικρόκοσμου -την μητρική του μήτρα- το Νέο Φως θα γεννηθεί στην σκοτεινή μας διάνοια που συμβολίζεται με το Σπήλαιο. Η γέννηση μέσα στη Φάτνη σημαίνει ότι ο ψυχικός νους, η εκδηλωμένη Σοφία, το Άγιο Πνεύμα μπορεί να κατοικήσει τώρα στο σώμα. Έτσι, ο υιός ενσαρκώνεται στο φυσικό σώμα, δηλαδή στην ενσυνείδητη πραγματικότητα, επιτρέποντας στον Υιό του Ανθρώπου και στον Υιό του Θεού να συνυπάρχουν, το πνεύμα με την ύλη να συγκατοικεί. Η φάτνη αντιπροσωπεύει τα τέσσερα κατώτερα ενεργειακά κέντρα, το σώμα της σάρκινης φύσης μας, ενώ τα ζώα της φάτνης συμβολίζουν τη ζωτική ενέργεια του ανθρώπου, η οποία από την πρώτη στιγμή, μπαίνει στην υπηρεσία του υιού, κάτω δηλαδή από τον έλεγχο του ψυχικού νου, της νέας δύναμης που κυριαρχεί στο σώμα. Έτσι, βλέπουμε όλες τις ζωτικές δυνάμεις των τεσσάρων κατώτερων κέντρων που μέχρι τώρα εξυπηρετούσαν τη σάρκινη φύση του, να τον προσκυνούν, να δηλώνουν υποταγή και υπηρεσία στο έργο της πνευματοποίησης του σώματος. Το σώμα γίνεται ο Ναός του ζώντος Θεού.

Η εμφάνιση των τριών Μάγων θα φέρει στην επιφάνεια της συνείδησης στοιχεία των δυνάμεων της ψυχικής πραγματικότητας του Ιησού, καθώς οι μάγοι αποτελούν σύμβολα της πολωμένης φύσης του ως σημεία του ορίζοντα της ύπαρξης. Έτσι, η Ανατολή, ο Βορράς, ο Νότος και η Δύση είναι θέσεις κλειδιά, ενεργειακά στοιχεία εντός του εαυτού του.

Τα δώρα που φέρνουν οι μάγοι στον Ιησού, αντιστοιχούν στις δυνάμεις που συνθέτουν την ύπαρξή του. Είναι τα δώρα των επιπέδων μέσα του, που εισπράττει η κατανόησή του. Αυτά τα δώρα είναι οι αμοιβές που προσφέρουν αυτά τα επίπεδα.

Έτσι, ο Χρυσός είναι το δώρο του φυσικού επιπέδου, αγγέλου ή δύναμης, μέσα στον εαυτό και συμβολίζει την ευημερία.

Αυτός ο πλούτος προσφέρεται από την υπηρεσία των δημιουργικών δυνάμεων μέσα στο σώμα, καθώς αυτές οι δυνάμεις λειτουργούν μέσα από το πρώτο κέντρο του αδενικού μας συστήματος, αυτό που καλούμε γονάδες. Σε αυτό το κέντρο ανθίζει το δέντρο της ζωής, αποστολή του οποίου είναι η προμήθεια των δυνάμεων, η θεραπεία και η ανάπτυξη. Αυτή η υλική ευημερία στο φυσικό επίπεδο είναι απαραίτητη, καθώς ο χρυσός, οι φυσικές δυνάμεις, θα υποστηρίξουν την πνευματοποίηση του σώματος προς την ολοκλήρωση με σκοπό την επίτευξη της Χριστότητας.
Η σμύρνα είναι το δώρο του νοητικού επιπέδου. Συμβολίζει την πικρία του νου. Αυτή η πικρία θα είναι αποτέλεσμα της ύψιστης κατανόησης που θα εισπράξει ο Υιός του Ανθρώπου καθ’ όλη τη διάρκεια των γεγονότων μέχρι την Ανάσταση και την Ανάληψή του. Είναι η πικρία της θνητής διάνοιας πάνω στις διεργασίες που θα υποστεί ο νους (σταύρωση των ιδεών) για τον ερχομό των Χριστικών δυνάμεων μέσα στην ενσυνείδητη πραγματικότητα. Αυτή η πικρία είναι ένα δώρο κατανόησης, καθώς ο ψυχικός νους θα διαψεύσει καθολικά την πραγματικότητα του υλικού ανθρώπου.

Το λιβάνι συμβολίζει την αγνή, συναισθηματική φύση του Υιού, η οποία μέσω της Μαρίας έχει ήδη εξαγνιστεί, ώστε αυτή η φύση να μπορεί τώρα να ανυψωθεί στην ανώτερη συγκινησιακή πραγματικότητα που αντιπροσωπεύει το Άγιο Πνεύμα.

Το Αστέρι που καθοδηγεί τους μάγους, είναι κι αυτό ένα δώρο. Το προσφέρει ο Χριστός, η ανώτερη συνείδηση, στον Ιησού, δώρο της υπερ-πραγματικότητας προς τον άνθρωπο. Είναι το σύμβολο που έχει ανατείλει, το σύμβολο της νέας συνειδητότητας, της Χριστικής έλευσης στο υποσυνείδητο της ψυχικής αντίληψης, ατομικό για τον Ιησού και συλλογικό για την ανθρώπινη ύπαρξη.

Ο Χριστός ως ενσυνείδητος νους, επέτρεψε στην υπερσυνείδητη πραγματικότητα να εκδηλωθεί και κάτω από τη θεϊκή βούληση, ο Υιός του ανθρώπου έγινε Υιός Θεού. Για να συμβεί αυτό αντίστοιχα μέσα μας, πρέπει να επιτρέψουμε στη ροή της θείας ενέργειας να εισχωρήσει και να πνευματοποιήσει το σύνολο του εαυτού μας. Για να εισέλθουμε σ’ αυτά τα άδυτα της δικής μας ύπαρξης γεννώντας απ’ αυτά τα βάθη το φως του Χριστού πυρήνα μας, είναι απαραίτητη η εξαγνιστική φύση του Αγίου Πνεύματος, να καθαρίσει τη φάτνη των κατώτερων κέντρων μας, που σημαίνει: η δική μας Εύα – ανάγκη για προβολή, να έχει ανταλλαχθεί σε συναίσθηση της εσωτερικής ζωής, να έχει μετατραπεί σε Μαρία. Τότε μόνον, μπορεί να γεννηθεί ο Υιός της σοφίας, ο εσωτερικός άνθρωπος, το Χριστικό πνεύμα μέσα μας.

Η γέννηση του Χριστού μέσα μας είναι αποτέλεσμα της ατομικής ενδοσκόπησης του καθενός μας. Αυτή η αυτογνωσία οδηγεί στην κατανόηση της ενότητας όλων των πραγμάτων, που συνθέτουν την ανθρώπινη ύπαρξη.

Ο άνθρωπος δεν μπορεί ποτέ να δικαιωθεί ως λόγος και σκοπός ύπαρξης, παρά μόνον γεννώντας τον αληθινό εαυτό του, τον Υιό της Μαρίας στη δική του φάτνη. Τότε κατεβαίνει η Δόξα επί της γης και έρχεται η ειρήνη ως ευδοκία στους ανθρώπους.

Ας ευχηθούμε σε όλους να γεννιέται καθημερινά μέσα τους το Φως του Κόσμου.

Καλά Χριστούγεννα!