Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2009

Η αγάπη είναι ...


Ξαφνικά ανοίγεις τα μάτια σου και κοιτάζεις γύρω σου. Είσαι μεγάλος, γέρος πια !
.
Μπροστά σου υψώνεται ο θάνατος, που εσύ θεωρείς γκρεμό.
.
Βλέπεις τον ήλιο, την θάλασσα, τον ουρανό, τα πουλιά και κανένας ήχος δεν φτάνει στα αυτιά σου, καμιά μυρωδιά δεν αγγίζει την καρδιά σου ...
.
Και τότε κλαίς γι αυτά που καθημερινά άγγιζες και ποτέ δεν αισθανόσουν, γι αυτά που ήθελες ν' αγαπήσεις αλλά δεν πρόλαβες ...
.

Κλαίς με λυγμούς συνειδητοποιώντας τι έχασες ...
.
Μήπως όμως είναι μια πρόφαση ;–και ίσως ένα λεπτο να φτάνει για να συγχωρεθείς, να περάσεις στην συνειδητότητα - ένα λεπτό για να συγχωρέσεις, να πεις έναν καλό λόγο γεμάτο αγάπη……το να νιώσεις την ανάγκη να αγαπήσεις, να προσφέρεις, το να καταλάβεις ότι η βάση σου είναι η αγάπη, η ανιδιοτελής αγάπη, το πρώτο καμπανάκι που σε αφυπνίζει.
.
Η αγάπη είναι παντού διάσπαρτη στα δέντρα, στα πουλιά, στα ζώα, στις πέτρες.
.
Πώς είναι δυνατόν να μην περιλαμβάνει εσένα ;
.
Η αγάπη υπάρχει σαν σπόρος μέσα μας. Στο χέρι μας είναι να την εκδηλώσουμε με χιλιάδες μορφές.
.
Ένα άγγιγμα της είναι μια ασύλληπτη ποσότητα βοήθειας έκφρασης της ψυχής μας. Και μετά αρχίζεις να ανεβαίνεις σε άλλη ποιότητα αγάπης ανώτερη από την προηγούμενη και πάει λέγοντας. Και όλα αυτά μαζί θα σε διδάξουν τι θα πει πραγματική αγάπη.
.
Για τον Έναν, τον Αιώνιο, μια σύνδεση ψυχής με την άφθαρτη υπόσταση σου.
.
Η αγάπη γνωρίζει την υπομονή και χαίρεται την αλήθεια, άφθαρτη και αιώνια.
Δεν πρέπει να αγαπάς με τον νου που γνωρίζει μόνο να διαχωρίζει, ούτε με την καρδιά γιατί δεν έχει μέτρο, αλλά με την ψυχή. Τα μάτια να είναι ο οδηγός σου και τα χέρια να είναι η αγκαλιά σου.
.
Η έλλειψη μίσους δεν είναι αγάπη απλά μια αδιάφορη κατάσταση. Μάθε να αγαπάς λοιπόν σφαιρικά και όχι μονόπλευρα, γιατί έτσι αποκλείεται η ολότητα. Μια ολότητα που μας μετουσιώνει συνειδητά στο ποιοι πραγματικά είμαστε.
.
Μπορεί ο δρόμος να είναι μοναχικός, βιωματικός, αλλά έχεις τόσες εμπειρίες να μοιραστείς και τόση αγάπη να δώσεις που πραγματικά αξίζει τον κόπο να δοκιμάσεις.

12 σχόλια:

LAMDA είπε...

"Η αγάπη γνωρίζει την υπομονή και χαίρεται την αλήθεια, άφθαρτη και αιώνια.
Δεν πρέπει να αγαπάς με τον νου που γνωρίζει μόνο να διαχωρίζει, ούτε με την καρδιά γιατί δεν έχει μέτρο, αλλά με την ψυχή"

Τα λέει όλα φίλε Γιάννη η παραπάνω φράση σου.

Να προσθέσω επίσης ότι πρώτα πρέπει να αγαπήσουμε τον εαυτό μας και μετά να διοχετεύσουμε όλη την αγάπη που θα νιώσουμε στο περιβάλλον, ανθρώπους, ζώα, φυτά, ορυκτό πλούτο, νερό κ.α.

Να είσαι καλά.

delta είπε...

Τι είναι η αγάπη;

Δεν είναι συμπόνια, μήτε καλοσύνη.

Στη συμπόνια είναι δύο, αυτός που πονάει κι αυτός που συμπονάει.

Στην καλοσύνη είναι δύο, αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται.

Μα στην αγάπη είναι ένας. Σμίγουν οι δύο και γίνοναι ένα. Δεν ξεχωρίζουν. Το εγώ κι εσύ αφανίζονται.

ΑΓΑΠΩ ΘΑ ΠΕΙ ΧΑΝΟΜΑΙ...

ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

xristina είπε...

μπροστά στα μάτια μου η φαντασία, μέσα στα χέρια μου ο κόσμος όλος...
τα ποιο πάνω λόγια που είχα γράψει κάπου, τα θυμήθηκα όταν διάβασα αυτό που γράφεις: "τα μάτια να είναι ο οδηγός σου και τα χέρια να είναι η αγκαλιά σου" ...καλησπέρα.

Καλυψώ είπε...

η αγαπη....ειναι ελευθερια!

καλο βραδυ!

Φώτης είπε...

Φίλε Γιάννη, κρατάω τη φράση σου: "η έλλειψη μίσους δεν είναι αγάπη, απλά μια αδιάφορη κατάσταση".
Δυστυχώς, έχουμε συνηθίσει τη νοοτροπία που λέει, "δε μισώ κανέναν, άρα τους αγαπώ όλους, άρα είμαι καλός άνθρωπος".
Όχι, η αγάπη είναι ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗ, δεν είναι απλώς η απουσία μίσους! Αλλά, όπως λέει και ο lamda, πρέπει πρώτα να αγαπήσουμε τον εαυτό μας. Από εκεί ξεκινάει το πρόβλημα: δεν αγαπάμε ούτε τον ίδιο μας τον εαυτό!
Επίσης, η πιθανότητα να φτάσω στα γεράματα και να κλαίω για τις ευκαιρίες που έχασα, εμένα προσωπικά με τρομάζει! Προσπαθώ ΤΩΡΑ να μοιραστώ αυτά που έχω και νιώθω, για να φτάσω στον θάνατο άδειος και να του χαρίσω μόνο ένα σάρκινο ρούχο, την ώρα που η ψυχή μου θα ενώνεται ξανά με το Σύμπαν...

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

"Μπορεί ο δρόμος να είναι μοναχικός...", και συμφωνώντας θα πω ότι τα βήματά μας δεν θα βρουν ποτέ κανένα δρόμο αν δεν πασχίσουν για την αγάπη.

Δίνοντας προσφέροντας αγαπώντας κάνουμε μέσα μας χώρο για να χωρέσει περισσότερο φως.

Καλή εβδομάδα :-)

vlaxos είπε...

@ λάμδα

Θεωρώ δεδομένο ότι πρέπει να επεξεργαστούμε πρώτα το στάδιο της συνειδητότητας για να βιώσουμε ανώτερα επίπεδα αγάπης. Η ομορφιά της ψυχής εμπερικλιεί τα πάντα μέσα της, όλο τον κόσμο, και αυτόν που είναι πάνω και αυτόν που είναι κάτω εμείς πρέπει απλά να σεβόμαστε και να θεωρούμε το κάθε τι προέκτασή μας.

vlaxos είπε...

@ δέλτα

Έχεις απόλυτο δίκιο η αγάπη είναι ανώτερο συναίσθημα και αν τo βιώσεις χάνεσαι μέσα σε ένα άπλετο φώς!

vlaxos είπε...

@ melissalli

Χαίρομαι που ό λόγος και η σκέψη μας μίλησαν παράλληλα…να σαι καλά!

vlaxos είπε...

@ καλυψώ

Έχεις τόσο δίκιο, η ανιδιοτελή αγάπη είναι η ύστατη μορφή ελευθερίας και ικανοποίησης.

vlaxos είπε...

@ Φώτη

Το να συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει να ζούμε το τώρα, είναι το χαμένο κλειδί-έχεις δίκιο. Χανόμαστε σε σκέψεις και συναισθήματα του παρελθόντος αλλά και σε υποθετικά συναισθήματα και καταστάσεις του μέλλοντος. Τι κρίμα! Χάνουμε την ουσία της ύπαρξης μας αλλά και την ροή της αγάπη, που είναι σαν βάλσαμο για την ψυχή μας!

vlaxos είπε...

@ Μια φορά και έναν τρελό…

Αυτό είναι η ουσία, η αγάπη είναι ένα άπλετο φώς, φαντάσου τον εαυτό σου μέσα σε ένα κέλυφος γεμάτος φως και εσύ στο κέντρο να ακτινοβολείς αγάπη και αυτή η αγάπη να διαχέεται παντού…Καλή εβδομάδα και σε σένα. :)

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...