Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009

Πέρα απ' τα σύνορα του νου

Μια από τις πιο εντυπωσιακές μεταφυσικές εμπειρίες μου, ήταν σε μια πνευματική άσκηση, όταν κοιτώντας από κοντινή απόσταση μια δασκάλα της γιόγκα στα μάτια, χάθηκα, εξαφανίστηκα ! Για λίγα δευτερόλεπτα, αν και τον χρόνο τον αντιλήφθηκα μετά, δε θυμόμουν ποιος είμαι και που βρίσκομαι. Μάλιστα θα έλεγα ότι για μια στιγμή δεν καταλάβαινα αν ήμουν εγώ που κοίταζα δύο γυναικεία μάτια ή τα μάτια που κοίταζαν εμένα. Όταν συνήλθα η έκπληξη και η συγκίνηση ήταν εμφανέστατες στο πρόσωπό μου, αλλά και στο πρόσωπο της δασκάλας. Για μερικά λεπτά ακόμη ο νους μου συνέχιζε να παραμένει άδειος από σκέψεις, ενώ η καρδιά μου ξεχείλιζε από αγάπη.

Μια σκέψη που συχνά κάνω είναι ότι ίσως όσο περισσότερο αναζητούμε τον εαυτό μας, τόσο να μην τον βρίσκουμε γιατί απλούστατα μπορεί τελικά να μην υπάρχει.

Ίσως όσο περισσότερο φορτώνουμε τον νου μας τόσο να απομακρυνόμαστε από τον πραγματικό μας εαυτό.

Τι είναι ο νους ;

Ο νους μας είναι η μνήμη μας, το σύνολο όλων των αναμνήσεων μας. Ο εγκέφαλος είναι ένα όργανο στην υπηρεσία του νου, η δουλειά του οποίου είναι να συλλαμβάνει τις αναμνήσεις, όπως ένα κασετόφωνο συλλαμβάνει από την κασέτα τα τραγούδια. Ο νους είναι η κασέτα στην οποία γράφονται οι εντυπώσεις μας. Ο εγκέφαλος είναι το κασετόφωνο που είναι υπεύθυνο για την εγγραφή και την αναπαραγωγή.

Διαβάζουμε στη «δύναμη του τώρα» του Echart Tolle :

“Ο νους από μόνος του δεν είναι δυσλειτουργικός. Είναι ένα υπέροχο εργαλείο. Η δυσλειτουργία ξεκινάει όταν αναζητάμε σ’ αυτόν τον εαυτό μας και θεωρούμε λαθεμένα ότι είμαστε αυτός. Τότε γίνεται ο εγωικός νους και παίρνει στα χέρια του όλη μας τη ζωή.”

Έχουμε τόσο πολύ προσκολληθεί με τον νου μας, με τις αναμνήσεις μας, με τις εμπειρίες μας, με κάθε είδους γνώση που προέρχεται από το εξωτερικό μας περιβάλλον, που έχουμε ταυτίσει την ύπαρξη μας με αυτόν. Δηλαδή αυτό που είμαστε μέσα μας, εξαρτάται από αυτό που είναι έξω μας. Και συνεχίζουμε να προσθέτουμε και να προσθέτουμε εξωτερικές εμπειρίες στην κασέτα. Θα φτάσουμε πουθενά ; Μήπως «βρίσκω τον εαυτό μου» σημαίνει «σταματώ τις αναζητήσεις» ;

Μήπως πρέπει να αρχίσουμε την αντίστροφη διαδικασία ; Αντί δηλαδή να συνεχίσουμε να προσθέτουμε, να καταφύγουμε στην αφαίρεση, να αφαιρέσουμε δηλαδή ένα - ένα αυτά που δεν είμαστε.

Ας σταθούμε σ’ αυτό που είπαμε πιο πάνω. Ότι θεωρούμε ότι είμαστε οι εμπειρίες μας και οι εντυπώσεις μας. Αν λοιπόν είχαμε πάρει μέχρι σήμερα άλλες εντυπώσεις θα ήμασταν οι ίδιοι ή διαφορετικοί άνθρωποι ; Διαφέρουμε από τους άλλους διότι είμαστε από μόνοι μας διαφορετικοί ή διότι πήραμε από τη ζωή διαφορετικές εντυπώσεις, δηλαδή έχουμε διαφορετικές αναμνήσεις ;

Ας πούμε ότι δύο άνθρωποι δέχονται την επίθεση κάποιου. Θα εξελιχτούν άραγε με το ίδιο χαρακτήρα και οι δύο ; Θα γίνουν το ίδιο φοβισμένοι ή επιθετικοί ; Κι όμως η ίδια εμπειρία μπορεί τον ένα να τον κάνει επιθετικό και τον άλλο εχθρό της βίας. Άρα κάτι άλλο είναι υπεύθυνο για τις διαφορετικές αντιδράσεις των ατόμων. Μήπως αυτό είναι επιτέλους ο εαυτός του ; Ούτε αυτό είναι ο εαυτός του γιατί ο καθένας αντιδρά ανάλογα με τον χαρακτήρα του και ο χαρακτήρας του δεν είναι ο εαυτός του περισσότερο από όσο είναι το χρώμα των ματιών του !

Ο τρόπος που αντιδράμε στις καταστάσεις του περιβάλλοντος και ονομάζουμε «χαρακτήρα» έχει κυρίως σχέση με τις εμπειρίες μας, από προηγούμενες παρόμοιες εντυπώσεις. Αν το ένα παιδί φοβάται τα σκυλιά και το άλλο όχι, αυτό δε σημαίνει ότι το πρώτο είναι φοβιτσιάρικο και το δεύτερο γενναίο εκ χαρακτήρος. Απλώς το πρώτο παιδί έχει γραμμένη στην μνήμη του την εμπειρία κάποιου που δαγκώθηκε από σκύλο, και όχι απαραίτητα τη δική του εμπειρία. Μπορεί κάποιου προγόνου του.

Η επιστήμη παραδέχεται ότι γεννιόμαστε μέσα μας με έτοιμες τις αναμνήσεις των προγόνων μας αλλά δεν μπορεί ακόμα να αναλύσει τη διαδικασία της μεταφοράς τους από τη μία γενιά στην άλλη.

Βλέπουμε λοιπόν ότι ούτε ο χαρακτήρας μας είμαστε εμείς, αφού ο τρόπος που αντιδράμε σε κάτι, έχει σχέση με τις ανάλογες αναμνήσεις των άλλων που υπάρχουν μέσα μας !


Για να δούμε λοιπόν ποιοι είμαστε εμείς, θα’ πρεπε να αφαιρέσουμε όλες μας τις αναμνήσεις ! Μα τότε αυτό που απομένει για να είμαστε, θα είναι απαράλλαχτο μ’ αυτό που απομένει και στους άλλους, όταν κι εκείνοι αφαιρέσουν τις αναμνήσεις τους! Όσο ο νους παραμένει άγραφος από εξωτερικές εντυπώσεις ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΟΜΟΙΟΙ ! Μια άγραφη κασέτα δε διαφέρει από μια άγραφη κασέτα.

Αλήθεια αναλογίστηκες ποτέ ;

ποιος είσαι χωρίς τις αναμνήσεις σου ;

ποιος είμαι χωρίς τη μνήμη μου ;

και σε τι διαφέρουμε μεταξύ μας ;


Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό ...

31 σχόλια:

Μαύρος Γάτος είπε...

Σε μερικές χιλιάδες γονίδια, πχ;

delta είπε...

@ Μαύρος Γάτος

Μα η μνήμη μας είναι άμεσα συνδεδεμένη με τα γονίδια μας. Μέσω των γονιδίων δεν μεταφέρεται σε μας η μνήμη και τα χαρακτηριστικά των προγόνων μας ; Έτσι λέει η επιστήμη τουλάχιστον.

Η ερώτηση «ποιος είμαι χωρίς τη μνήμη μου, και σε τι διαφέρουμε μεταξύ μας ;» είναι θεωρητική φίλε μου, γιατί ούτε τα γονίδια μας μπορούμε να αλλάξουμε, ούτε την μνήμη μας να αφαιρέσουμε. Αν όμως μπορούσαμε θα υπήρχε κάποια διαφορά ;

Καλυψώ είπε...

δεν συμφωνω να ξεφορτωθουμε μνημες
να ξεφορτωθουμε καθε τι περιττο
απο την ζωη μας για ν αφησουμε τον μυαλο μας να αναπνευσει

ειμαστε οι μνημες μας..οσα περασαμε
οτι καναμε...μα αυτα πρεπει να ειναι οδηγος αρκει να μπορουμε να κανουμε μια σωστη μεταφραση..δυσκολο θεμα
γιατι η μεταφραση προυποθετει αυτογνωσια..αυτοδιαγνωση και αυτο καθαρση..

επιησς δεν συμφωνω πως ειμαστε ολοι ιδιοι..

υπαρχουν ανθρωποι με ψυχες και αλλοι απλα ειδωλα..βρυκολακες που μεσα απο αλλους και ρουφανε καθε ομορφο συναισθημα..καθε ελευθερη σκεψη..

αν δεν απαλαγουμε απο οτι παλιο..αν δεν ξεχασουμε οτι μαθαμε..αν δεν παψουμε να ακουμε σειρηνες..αν δεν σταματησουμε να ακουμε τις φωνες των αλλων να σκεπαζουν την δικη μας φωνη..αν δεν περασουμε μια στιγμη μεσα στην σιωπη..δεν θα μπορεσουμε να βρουμε τι ειμαστε..


την καλημερα μου
πολυ ομορφο θεμα!

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

Θεωρώ ότι η μέση οδός είναι η πιο συνετή.Δεν χρειάζεται να αφαιρέσουμε ένα-ένα αυτά που δεν είμαστε,γιατί είμαστε το σύνολο όλων αυτων,και καλών και κακών.Ενυπάρχουν μέσα μας και το καλό και το κακό,το ομορφο και το ασχημο,η δράση και η αντίδραση και..και..
Το πιο συνετό είναι με αντίστροφη διαδικασία,οπως αναφέρεις,να βρούμε την δύναμη να αφαιρέσουμε ένα ενα τα κακώς κείμενα του εαυτού μας,για να αναδείξουμε ότι καλό υπάρχει μέσα μας.
Αλλά καλό είναι και τα άλλα(του κακού μας εαυτού)να τα έχουμε στην άκρη του μυαλου μας,σαν οδηγό προς αποφυγείν.
Δημήτρη πολύ ωραίο άρθρο.Με καθυστέρηση ημερών σου άφησα και ένα σχόλιο στην ανάρτηση σου στα Εσωτερικα Μονοπάτια που συμπληρώνει την άποψή μου και εδώ. Τα λέμε!

Iptamenos Ollandos είπε...

Αδελφέ Delta,

μια από τις μεγαλύτερες πλάνες του Δυτικού πολιτισμού είναι ότι ο Νους είναι συνδεδεμένος με τον εγκέφαλο...

Κωστας είπε...

Το σβησιμο του παρελθοντος..
Να κοιτας τον κοσμο απο τα ματια ενος Παιδιου στην αγκαλια του Πατερα..

Καλησπερα:)

delta είπε...

@ ΚΑΛΥΨΩ

Φίλη Καλυψώ

Με μπέρδεψες

Στην αρχή λες ότι δε συμφωνείς να ξεφορτωθούμε τις μνήμες
Στο τέλος πάλι λες ότι αν δε ξεχάσουμε ότι μάθαμε δε θα βρούμε τι είμαστε

Το εγώ μας έχει ανάγκη να διατηρεί ζωντανό το παρελθόν μας επειδή χωρίς αυτό, χωρίς τις εμπειρίες μας, τις μνήμες μας ποιοι τελικά είμαστε ; Χωρίς τις μνήμες το εγώ χάνεται, πεθαίνει. Και επιπλέον το εγώ έχει την τάση να προβάλλει τον εαυτό του στο μέλλον επιδιώκοντας να βρει εκεί κάποια ανακούφιση. Εδώ, αυτή τη στιγμή, χωρίς αναμνήσεις, χωρίς προσδοκίες, ποιος είσαι ;.

Υπάρχουν άνθρωποι και άνθρωποι όπως λες. Αν από τον άγιο και τον εγκληματία είχαμε την δυνατότητα να αφαιρέσουμε κάθε εγγενές και κάθε επίκτητο χαρακτηριστικό, σε τι θα διέφεραν ;

Απλώς κάποιου προβληματισμούς θέτω, χωρίς να είμαι σίγουρος για τις απαντήσεις.

Σ’ ευχαριστώ που με βοηθάς να προχωρήσω την σκέψη μου.

delta είπε...

@ ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Το ερώτημα ήταν ρητορικό φίλη Πέλλα. Και βέβαια δεν χρειάζεται να αφαιρέσουμε τις αναμνήσεις μας και δεν μπορούμε άλλωστε.

Και βέβαια ο νους είναι χρήσιμος, είναι ένα απαραίτητο εργαλείο. Εργαλείο όμως ! Δεν είμαστε εμείς ο νους, Όταν καταφέρουμε να αποταυτιστούμε από τον νου, θα μπορούμε να συνεχίσουμε να τον χρησιμοποιούμε αλλά με έναν πιο εστιασμένο και αποτελεσματικό τρόπο από ότι πριν.

Μήπως κι εσύ τις πιο δημιουργικές λύσεις σε προβλήματα που σε βασανίζανε δεν τις βρήκες μετά από ένα διάλειμμα σιωπής, μετά από διαλογισμό ; Ταλαντεύεσαι λίγα λεπτά ανάμεσα στη σκέψη και την ησυχία, ανάμεσα στο νου και στο μη-νου, που είναι συνειδητότητα χωρίς σκέψη. Μ’ αυτό τον τρόπο χρησιμοποιείς τον νου σου δημιουργικά και η σκέψη αποκτά πραγματική δύναμη. Εμείς σκεφτόμαστε συνέχεια. ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΑ ! Και κατά συνέπεια η σκέψη μας χάνει κάθε δύναμη και ο νους απορροφά την συνειδητότητα μας.

Σ’ ευχαριστώ πολύ

delta είπε...

@ Iptamenos Ollandos

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου ιπτάμενε αδελφέ μου. Άλλο νους, άλλο εγκέφαλος.

delta είπε...

@ firestarter

“απο τα ματια ενος Παιδιου στην αγκαλια του Πατερα…”

Τι όμορφη σκέψη φίλε Κώστα! Καμιά ανησυχία για το μέλλον, καμιά ενοχή για το παρελθόν, Η απόλυτη ασφάλεια και πληρότητα !

Όπως έλεγε ο μεγάλος δάσκαλος του Ζεν, ο Ριντσάι, για να απομακρύνει την προσοχή των μαθητών του από το χρόνο :

«Τι μπορεί να λείπει αυτή τη στιγμή ;»

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

Είναι απαραίτητος ο διαχωρισμός του εαυτού μας σε παρατηρητή και παρατηρούμενο.

Όσο ο νους φλυαρεί και κρίνει μηχανικά και ακατάπαυστα είναι το άλλο μας κομμάτι - εκείνο της συνειδητότητας - που πρέπει να παραφυλάει, να παρατηρεί, να μένει ξύπνιο και σε εγρήγορση. Να μην ταυτίζεται κι αποκοιμιέται στα όσα ο νους μουρμουράει.

Αυτή είναι και η αφετηρία της αφύπνισης. Και έχει να κάνει με την κάθε μας στιγμή, με το κάθε μας "τώρα". Έργο διόλου εύκολο...

Ένα πολύ όμορφο βράδυ εύχομαι!

Καλυψώ είπε...

εχεις δικιο..σε μπερδεψα
τι πιστευω θα σου πω
πως αυτο που πραγματικα ειμαστε..την ουσια της υπαρξης μας..το χανουμε μεσα απο επιροες ξενες..σε φορα που παιρνουμε μια αποφαση..δεν ειμαστε εμεις και μονο που το κανουμε..αποφασιζουν οι ενοχες μας(επικτητο)οι υποτιθεμενες αναγκες μας(επικτητο)και αλλα πολλα...φωνες απο εξω..που δεν ειναι δικες μας..εσωτερικες..

αυτες τις μνημες..που δημιουργησαν καταστασεις που στην τελικη δεν μας ανηκαν..απο αυτες πρεπει να απαλαγουμε και να κρατησουμε ελαχιστα..εκεινα που μας αφορουν..αφορουν και υπαρχουν απο την πρωταρχικη πηγη..την ουσια της υπαρξης μας...

αυτο ειναι το στοιχημα αν θες..η μεταφραση των φωνων..που ειτε οδηγουν η λεηλατουν την ζωη μας..
ενα ξεκαθαρισμα ωστε να μπορεσουμε να βρουμε τον δρομο μας..

(ελπιζω να μην σε μπερδεψα παλι...καμια φορα εχω καποια πραγματα στο μυαλο μου αλλα δεν μπορω να τα διατυπωσω οπως θελω..και βασικα η αναζητηση..ειναι στην Αρχη..)

να σαι καλα..:)

IANIS (Giannis Doganis) είπε...

Σιγουρα δεν ειμαστε το σωμα, σιγουρα δεν ειμαστε ο νους, ειμαστε αυτοι που εχουν σωμα και νου.

Οσο και αν προσπαθουμε κανοντας, ειτε …προσθεσεις, ειτε αφαιρεσεις, σ’οτιδηποτε και αν φθασουμε, ηταν ηδη μεσα μας. Δεν ειναι τιποτα καινουργιο που εχουμε κατορθωσει. Υπαρχει ηδη εκει απο παλια. Ειναι η ιδια μας η φυση. Αλλα συνηθως δεν το προσεχουμε καθολου, δεν εχουμε επιγνωση. Υπαρχει παντα εκει για να Το Δουμε, αλλα Το εχουμε ξεχασμενο.

Τι κερδιζει κανεις με το να Δει? Φυσικα τιποτα! Μαλλον το αντιθετο, χανει πολλα πραγματα, τον πονο, την αγωνια, την κτητικοτητα, τα χανει ολα. Οσον αφορα το τι αποκτα? Παλι τιποτα! Αποκτα εκεινο που υπηρχε παντα. Θυμαται…

Αυτοπραγμάτωση σημαίνει πως έχουμε συνδεθεί συνειδητά με την πηγή της ύπαρξής μας. Από τη στιγμή που έχουμε πραγματοποιήσει αυτή τη σύνδεση, τίποτα μα τιποτα, δεν μπορεί να πάει στραβά...

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

Τίποτα δεν είναι τυχαίο, ούτε ότιβρίσκομαι εδώ!Η ανάγκη μου ίσως να κατανοήσω..να ανακαλυψω..να αναζητήσω''εμένα''τον εαυτό μου.Ειναι προφανές ότι είμαι ακόμη στα σπάργανα αυτής της αναζητησης,και χαίρομαι που υπάρχουν άνθρωποιπουμου δείχνουν μονοπάτια για αυτό!Σ'ευχαριστώ!Να΄σαι καλά!

Φώτης είπε...

Δημέτρη, ξέρω πως το ερώτημά σου ήταν ρητορικό (όπως είπες άλλωστε και ο ίδιος). Στην απάντησή μου με κάλυψε ο φίλτατος Ianis! Δε χρειάζεται να προσθέσουμε νέες γνώσεις, δε μπορούμε έτσι κι αλλιώς να αφαιρέσουμε τις μέχρι τώρα εμπειρίες και αναμνήσεις (εκτός κι αν κάνουμε λοβοτομή;), αλλά από την άλλη δε μπορούμε να αποφύγουμε τη δημιουργία νέων εμπειριών και βιωμάτων, από τη στιγμή που ζούμε και συνυπάρχουμε με όλα γύρω μας.
Το μεγάλο στοίχημα είναι να μπορούμε όποτε θέλουμε να υψωνόμαστε πάνω από το νου και τη σκέψη και να κοιτάμε από ψηλά τη Μεγάλη Εικόνα της Ύπαρξης...

Φώτης είπε...

Ο "δαίμων του τυπογραφείου" και της βιαστικής πληκτρολόγησης σε βάφτισε "Δημέτρη"! Έρχονται και γιορτές και σαν "νονός" θα πρέπει να σου πάρω ρούχα και δώρα!...Καλημέρα,φίλε!

Μαύρος Γάτος είπε...

Καλημέρα!

Ήθελα να πω ότι η διαφορά δεν είναι αιτία δυστυχίας ή προβημάτων, η διαφορά μας είναι πλούτος, αιτία ανέλιξης, και όμορφης αηλεπίδρασης. Δεν βλέπω κανένα πεονέτημα στο επιχείρημα πως είμαστε όλοι ίδιοι στο βάθος. Οι δυστυχίες της ανθρωποτητας δεν προέρχονται από τις διαφορές μας, αλά από τις ομοιότητές μας, όπως η απληστία, η δειλία και η έλλειψη σεβασμού στους "άλλους"...

Καλημέρα Σ;ο)

delta είπε...

@ Μια φορα κι εναν τρελο...

Καλή μου φίλη ήρθες πάλι με την διαύγεια που σε διακρίνει να «ξεκαθαρίσεις» τις σκέψεις μας

Η αποταύτιση από τον νου μας είναι η αρχή της αφύπνισης και έχει να κάνει με το κάθε μας «τώρα»

Ταυτίζομαι μαζί σου !

delta είπε...

@ ΚΑΛΥΨΩ

Την ουσία της ύπαρξής μας την καλύπτουν αυτά τα «πέπλα» των εξωτερικών επιδράσεων και από αυτές καλούμαστε να απαλλαγούμε

Καθόλου δε με μπέρδεψες τώρα και δε βλέπω που μπορεί να διαφωνούμε

Καλημέρα να’χεις

delta είπε...

@ IANIS

Αγαπητέ φίλε Γιάννη

Το Ταό δεν μιλάει για προσθέσεις βέβαια παρά μόνον για αφαιρέσεις στην προσπάθεια προσέγγισης της αληθινής μας φύσης.

Αν μας δοθεί η ευλογία να ρίξουμε έστω και μια φευγαλέα ματιά σ’ αυτή την κατάσταση της ελευθερίας από τον νου και τον χρόνο, στην κατάσταση της χαράς, της γαλήνης, της ευδαιμονίας, στην ουσία της αληθινής μας φύσης, ολόκληρη την υπόλοιπη ζωή μας, γνωρίζοντας πλέον ότι υπάρχει αυτή η φύση, θα προσπαθούμε να την φτάσουμε. Και πιθανόν να γνωρίζουμε και το μέρος που είναι κρυμμένη αλλά και τον τρόπο για να την προσεγγίσουμε. Το πρόβλημα είναι όταν σε συγκεκριμένες στιγμές της ζωής μας, ο νους μας, μας παίζει παράξενα παιχνίδια και δε μας αφήνει.

Θα περάσει κι αυτό …

delta είπε...

@ ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Κι εγώ χαίρομαι για την θετική ενέργεια που μου στέλνεις

Εύχομαι μια πολύ καλή μέρα

delta είπε...

@ Fotis

Κι όμως υπάρχουν στιγμές στην καθημερινότητα μας που δεν υπάρχει μνήμη, που δεν υπάρχει σκέψη. Η στιγμή του σεξουαλικού οργασμού, η στιγμή της πρωινής αφύπνισης για ελάχιστα δευτερόλεπτα μέχρι να συνειδητοποιήσεις τι σου συμβαίνει. Εκείνες τις στιγμές ποιος είσαι ;

Διμέτρης : Αυτός που έχει δύο μέτρα και δύο σταθμά δηλαδή. Δεν μου αρέσει Φώτη θα κρατήσω το Δημήτρης (Δη – Μήτηρ - Μητέρα Γη)

delta είπε...

@ Μαύρος Γάτος

Οι επιφανειακές διαφορές μας είναι πλούτος, αιτία ανέλιξης, και όμορφης αλληλεπίδρασης όταν γνωρίζουμε την πραγματική φύση των πραγμάτων, όταν γνωρίζουμε ότι στο βάθος, στην ουσία μας δε διαφέρουμε. Είμαστε όλοι φτιαγμένοι από αστρική σκόνη.

Το «επιχείρημα» ότι είμαστε όλοι ίδιοι στο βάθος δεν είναι απαραίτητα πλεονέκτημα, ούτε μειονέκτημα, δεν είναι καν επιχείρημα. Μια αίσθηση είναι. Απλώς «είναι»

Καλή σου μέρα

kelly alamanou είπε...

Είναι ένα μεγάλο πρώτο βήμα να μην ταυτίζουμε αυτό που είμαστε με το σώμα και το νου του σώματος αυτού.
Θα το επαναλάβω και εδώ :
Πέρα από τη διαμορφωμένη προσωπκότητα του καθένα υπάρχει μια συνείδηση-συνεiδητότητα ,ένας παρατηρητής μέσα μας που "μας" βλέπει να σκεφτόμαστε,να συμπεριφερόμαστε να αισθανόμαστε κλπ..
Οσο περισσότερο γνωρίζουμε αυτή μας τη διάσταση τόσο πιο κοντά πλησιάζουμε στην αληθινή μας φύση,που δεν είναι βεβαίως ότι ορίζεται από την ημερομηνία γεννησής μας,το φύλο μας,την οικογενειακή μας κατάσταση,την κοινωνική μας θέση κλπ..

LAMDA είπε...

Το θέμα φίλε Δημήτρη δεν είναι τι είμαστε χωρίς τις αναμνήσεις μας, τις εμπειρίες μας και τις μνήμες μας αλλά τι θα γίνουμε με αυτές γιατί τις έχουμε, που πάμε με τα βιώματα μας, πως πρέπει να αξιωποιούμε τις εμπειρίες μας, τις επιλογές μας και γιατί κάνουμε το ένα ή το άλλο. Άλλωστε σε αυτή τη ζωή ήρθαμε για να βρούμε το ΦΩΣ μέσω μιας συνεχούς προσπάθειας και αναζήτησης και βιο-πάλης; Άλλωστε το μέλλον όπως λέει και ο Πυθαγόρας δημιουργείται από το παρελθόν, δηλαδή η πορεία που ακολουθεί ο άνθρωπος μέσα στο χρόνο και την οποία μεταβάλλει μέσω της ελεύθερης θέλησης.
Το θέμα δεν είναι σε μία διαλογιστική κατάσταση να καταλάβω ότι είμαι το ίδιο "πράγμα" με εσένα αλλά με διαφορετική μορφή αλλά να το συνειδητοποιήσω και το εφαρμόζω στην καθημερινότητα μου και την εγρήγορσή μου στις αποφάσεις που πρέπει να παίρνω για το κάθε τι!

Σε ευχαριστώ πολύ!

Μαύρος Γάτος είπε...

Λάμδα, σ αυτήν την ζωή ήρθαμε για να τη ζήσουμε, όσο καλύτερα γίνεται με όση αγάπη γίνεται, κι όχι για να βρούμε μετά από χίλιες μύριες ταλαιπωρίες κάποιο μυστηριώδες και ιδιότροπο "φως". Το μόνο φως που χρειαζόμαστε είναι εκείνο του Ήλιου. Αρκεί να κοιτάξεις ψηλά. Και να η βρέχει, βέβαια.

Καλημέρα!

LAMDA είπε...

Αγαπητέ Μάυρε Γάτε,

Με τη λέξη ΦΩΣ δεν εννοώ το φως του Ήλιου κάτι τέτοιο. Ο άνθρωπος είναι ένα πολυδιάστατο δημιούργημα του Θεού το οποίο αποτελείται από το φυσικό του σώμα με τα πάθη τους, τις γήινες και υλικές απολάυσεις του, φιλοδοξίες του κ.λ.π. Εκτός από αυτό αποτελείται από την ψυχή και το πνεύμα του. Και τα 3 μαζί αποτελούν τον Άνθρωπο ο οποίος είναι ένα θεικό δημιούργημα και κάπου στο κέντρο-βάθος του Εσωτερικού του Κόσμου υπάρχει αυτός ο Θείος Σπινθήρας που αν αναδειχθεί τον κάνει Ανώτερο Άνθρωπο, γεμάτο Αγάπη (όπως την εννοεί ο Βλάχος στο αντίστοιχο άρθρο του και πολλοί άλλοι με αντίστοιχα άρθρα σε αυτό το blog), αλτρουισμό, αδελφοσύνη κ.α. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να διαλέξουμε τον δύσκολο δρόμο της Αρετής που μάθαμε στην Μυθολογία, να εξαγνιστούμε όπως εξαγνίστηκε ο Ηρακλής μέσα από τους 12 Άθλους, να συνειδητοποίησουμε τα πάθη μας, να ενδοσκοπήσουμε στο βάθος του εαυτού μας, να μάθουμε ΄"πνίξουμε" το ΕΓΩ μας. Τότε θα μπορούμε να δούμε την αναλογικότητα μεταξύ μικρόκοσμου (ανθρώπου) και μακρόκοσμου (φύση-σύμπαν) (την αναλογικότητα αυτή την αναφέρει πολύ ωραία ο ΔΕΛΤΑ σε ένα άρθρο του σχετικά με το πως λειτουργούν οι χήνες όταν ταξιδεύουν). Έτσι ενδοσκοπώντας και μελετώντας τη φύση και τα διάφορα φαινόμενα (δράση-αντίδραση κ.λ.π.) θα μπορέσουμε να αναδείξουμε τον Ανώτερο Πνευματικό Εαυτό μας. Οπότε αγαπητέ φίλε Μαύρη Γάτε θέλει πολύ προσπάθεια, υπομονή και επιμονή για να φθάσουμε σε αυτό το επίπεδο όπου θα ίσα-ίσα θα δούμε τις αχτίδες αυτού του "Φωτός". Μην ξεχνάς ότι ο Ηρακλής έκανε τους 12 Άθλους, κέρδισε την λύτρωσή του αλλά μετά ξανάπεσε σε σφάλματα. Δηλαδή η ζωή μας θα είναι ένας συνεχώς αγώνας για Βελτίωση.

Μαύρος Γάτος είπε...

Παραθέτετε μια σειρά από μεγαλόσχημα αξιώματα και αφορισμούς χωρίς καμμία βάση ή απόδειξη. Μάλλον δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε, εφόσον εγώ πιστεύω ότι "προορισμός" μας είναι να ζήσουμε όσο γίνεται καλύτερα και με όσο περισσότερη Αγάπη γίνεται αυτήν εδώ την ζωή και καμμίαν άλλη.

LAMDA είπε...

Φίλε Μαύρε Γάτε, γιατί ρε δεν μπορούμε να συννεοηθούμε;

Κατά αρχήν και εγώ γι αυτή εδώ τη ζωή σου μιλάω όχι για προηγούμενη ούτε για επόμενη. Και βέβαια θα πρέπει να υπάρχει Αγάπη. Δεν λέω κάτι άλλο. Το θέμα είναι πως ορίζεις την Αγάπη και πως θα καταφέρεις να την νιώσεις. Είσαι έτοιμος να αγαπήσεις τον εχθρό σου συνειδητοποιώντας ότι και οι δύο είστε άνθρωποι και στην ουσία δεν έχετε τίποτα να χωρήσετε εκτός από "επίγεια" αγαθά τα οποία έχουν σχέση με τα πάθη μας, τους εγωισμούς μας κλπ. Αγάπη δεν είναι να αγαπάω αυτούς που θέλω αλλά όλους. Πως θα το πετύχεις αυτό αν δεν δουλέψεις τον εσωτερικό σου κόσμο; Ο ΧΡΙΣΤΟΣ είπε ότι η βασιλεία των ουρανών είναι μέσα μας αλλά θα πρέπει να την βρούμε, αυτό ονόμασα ΦΩΣ.

Να είσαι καλά.

IANIS (Giannis Doganis) είπε...

Δέξου το φως των ακτίνων του ήλιου γνωρίζοντας ότι αυτό το φως, που μπορείς να συλλάβεις και να εισπνεύσεις εμπεριέχει όλες τις ευλογίες.

Ο Θεός έβαλε στο φως ό,τι χρειαζόμαστε για να νιώθουμε ζωντανοί, πλούσιοι, γαλήνιοι και χαρούμενοι για πάντα.
Αλλά πρέπει να είσαι συνειδητός όταν εισπνέεις αυτό το φως.

Μόνον όσοι δίνουν προτεραιότητα στο πνεύμα, στο φως, μπορούν αληθινά να εξελιχθούν. Αλλά είναι φανερό ότι αυτό δεν γίνεται με το ζόρι. Πρέπει πρώτα να νιώσεις την ανάγκη για κάθε τι πνευματικό. Εξαρτάται από τη ζωή που έκανες στο παρελθον. Αν κάποιος έρχεται στη Γη με την επιθυμία της πνευματικότητας, αρκεί ένα βιβλίο ή λίγες λέξεις για να ξεκινήσει τη στροφή που τίποτε δεν θα μπορέσει να σταματήσει.

Κάθε μέρα οι δραστηριότητές μας μας κάνουν να εργαζόμαστε σε τρία επίπεδα. Φυσικό (σώμα), ψυχικό (ψυχή) και πνευματικό (πνεύμα).
Μπορούμε να δουλεύουμε συγχρόνως και στα τρία επίπεδα. Απλά, πρέπει να μάθουμε να τα συντονίζουμε με τέτοιο τρόπο ώστε η σωματική εργασία να είναι σε αρμονία με τα άλλα είδη εργασίας και αντίστροφα.

Αν θέλουμε να εξελιχθουμε αρμονικά, ας μη δεχτουμε καμία εσωτερική παραφωνία (δυσαρμονία) ανάμεσα στους κόσμους της σκέψης, του συναισθήματος και της πράξης.

delta είπε...

@ Μαύρος Γάτος

Αγαπητέ φίλε μαύρε γάτε

Είναι οι λέξεις πολλές φορές, αλλά και η απόσταση που μας χωρίζει, και η ψυχρή επικοινωνία μέσα από το διαδίκτυο που μας μπερδεύει.

Με συγχωρείς που επεμβαίνω, αλλά νομίζω ότι το ίδιο πράγμα θέλετε να πείτε εσύ κι ο φίλος Λάμδα με διαφορετικά λόγια.

Λες : «σ αυτήν την ζωή ήρθαμε για να τη ζήσουμε, όσο καλύτερα γίνεται με όση αγάπη γίνεται, κι όχι για να βρούμε μετά από χίλιες μύριες ταλαιπωρίες κάποιο μυστηριώδες και ιδιότροπο "φως"»

Το φως που ψάχνει ο Λάμδα είναι το φως της αγάπης, το φως της αλήθειας, το φως που συντονίζει όλη την πλάση. Και το φως αυτό βρίσκεται μέσα μας.

Δεν είναι έτσι λες ;

Και τι είναι η αγάπη τότε ;

Δεν είναι φωτιά που μας μεταμορφώνει εσωτερικά και εξωτερικά ;

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...