Επιθυμίες

Δεν πρέπει να καταστρέφουμε αυτά που έχουμε και να επιθυμούμε αυτά που δεν έχουμε, αλλά να θυμόμαστε πως ό,τι έχουμε ήταν αυτό που κάποτε ευχόμασταν.

Επίκουρος, 341-270 π.Χ., Αρχαίος Φιλόσοφος


Μπορεί η μέρα να ήταν δύσκολη (επαγγελματικά) αλλά επιστρατεύοντας το σθένος που χρειάστηκε ο Ηρακλής για να επιτύχει και τους 12 άθλους του κατάφερα όχι μόνο να ανταπεξέλθω αλλά και να κάθομαι τώρα μπροστά στον υπολογιστή ακούγοντας το CD της ΑΝΑΕΛ και να γράφω στο blog μας. Δεν ξέρω αν διακρίνετε μια υπέρμετρη δόση ευθυμίας στο γράψιμό μου. Αν ναι, σωστά τη διακρίνατε και υπεύθυνες πρέπει να είναι κάποιες μπύρες που κατανάλωσα μαζί με τους συνεργάτες μου στο τέλος της κοπιαστικής αυτής μέρας. Δεν είναι βλέπετε εύκολο παρ’ ότι σήμερα μείωσα κατά σαραντατρία ολόκληρα έτη το συνολικό χρονικό διάστημα της τρέχουσας ενσάρκωσής μου να σταματήσω όπως λέει η Χριστίνα να παρασύρομαι από τις μορφές, τις προσκολλήσεις και τις επιθυμίες μου.

Και γιατί να το κάνω άλλωστε. Μπορεί η Κέλλυ να επιμένει ότι ο Κρισναμούρτι μας είπε πως η Αλήθεια είναι μια χώρα χωρίς δρόμους και δεν μπορείς να την πλησιάσεις με οποιοδήποτε μονοπάτι αλλά εγώ εξακολουθώ να είμαι οπαδός της άποψης ότι ο συντομότερος δρόμος προς τον προορισμό μας (αν υπάρχει κανένας) είναι η πλήρης ικανοποίηση όλων των επιθυμιών μας. Κάντε μου την τιμή να με ακούσετε, στο κάτω κάτω γενέθλια έχω σήμερα …

Η επιθυμία έχει μια περίεργη θέση στην καρδιά μας, γιατί παρόλο που ο καθένας μας προχωρεί στη ζωή επιθυμώντας το ένα πράγμα μετά το άλλο, τις παλιές του επιθυμίες τις αποδιώχνει σαν να μην είχαν ποτέ σημασία. Οι επιθυμίες δεν τελειώνουν ποτέ, ανεξάρτητα από το πόσες από αυτές εκπληρώνονται και την ίδια στιγμή, καμιά τους δεν αρκεί τόσο ώστε να μας κάνει να αφήσουμε οριστικά πίσω μας τις επιθυμίες.

Είμαστε άνθρωποι και είναι στη φύση μας να θέλουμε όλο και περισσότερα. Οι επιθυμίες μας οδηγούν στη ζωή μας μέχρι να έρθει η στιγμή να επιθυμήσουμε μια ανώτερη ζωή. Επομένως ας μη ντρεπόμαστε που θέλουμε τόσα πολλά, αλλά ας μη ξεγελαστούμε και πιστέψουμε ότι αυτό που θέλουμε σήμερα θα είναι αρκετό αύριο.

Το ότι οι επιθυμίες δεν τελειώνουν ποτέ είναι προφανές, κι όμως το γεγονός αυτό δεν εμπόδισε πολλούς ανθρώπους, συχνά πολύ πνευματικούς ανθρώπους, από το να προσπαθήσουν να τις απαρνηθούν. Στη Δύση οι Χριστιανοί καταδικάζουν τις αδυναμίες της σάρκας, λόγω των κατωτέρων ενστίκτων της. Στην Ανατολή ο Βουδισμός κατηγορεί την επιθυμία ως ρίζα του ατέρμονα κύκλου της ηδονής και του πόνου. Υπάρχει όμως λόγος να επικρίνουμε την επιθυμία ;

Η επιθυμία οδηγεί τους ανθρώπους σε κάθε είδος αναταραχή, αλλά το να έχουμε επιθυμίες είναι μέρος του σχεδίου του Θεού. Η επιθυμία τυφλώνει τους ανθρώπους και τους κάνει εγωιστές. Προκαλεί βία. Δημιουργεί άγνοια και στρέφει τον ένα εναντίον του άλλου.

Όλα αυτά είναι οι τρόποι με τους οποίους χρησιμοποιείται η επιθυμία. Υπάρχει όπως πάντα ένα μυστήριο που μόνο ο αναζητητής μπορεί να το λύσει. Η επιθυμία είναι καλή ή κακή ; Ή τίποτα από τα δύο ; Θα σας δώσω ένα στοιχείο : για να ανακαλύψουμε την αληθινή φύση της επιθυμίας, χρειάζεται να ξεκινήσουμε χωρίς κρίσεις. Να τιμάμε κάθε μας επιθυμία όποια και να είναι. Να τις φυλάμε όλες στοργικά μέσα στην καρδιά μας. Να μην αγωνιζόμαστε για να πάρουμε αυτό που θέλουμε αλλά να εμπιστευόμαστε το ανώτερο πνεύμα μας που μας φύτεψε αυτή την επιθυμία στην καρδιά μας και να αφήνουμε εκείνο να την πραγματοποιήσει. Ίσως τότε να ανακαλύψουμε ότι το κακό σε σχέση με την επιθυμία δεν είναι η ίδια η επιθυμία αλλά ο αγώνας των ανθρώπων για να την εκπληρώσουν.

Ο μύστης δεν αγωνίζεται για να αποκτήσει αυτά που θέλει, για να αρπάξει, να νικήσει, να κατακτήσει, γιατί βλέπει την ευρύτερη εικόνα που του απλώνει μπροστά του το πνεύμα.

Όταν την δούμε όπως πραγματικά είναι, η επιθυμία εκφράζει την τελική ανάγκη να ενωθούμε ξανά με την τελειότητα. Από την ώρα που γεννηθήκαμε δεν υπήρξε ποτέ καμιά ελπίδα ότι θα νιώσουμε πληρότητα από τα κατορθώματα ή τα αποκτήματα ή το κύρος. Τίποτα το εξωτερικό δε θα μπορούσε ποτέ να μας δώσει πληρότητα.

Γιατί τότε ο Θεός δημιούργησε τόσο πολλά αντικείμενα επιθυμίας ;

Γιατί όχι ; Τι το κακό έχει το να θέλουμε περισσότερα από αυτό τον κόσμο, εάν αξίζουν να τα θέλουμε. Η επιθυμία είναι η προθυμία να δεχτούμε αυτά που ο Θεός θέλει να μας δώσει. Τούτος ο κόσμος είναι ένα δώρο. Δεν εξανάγκασε κανείς τον Δημιουργό να τον δημιουργήσει. Η δυνατότητα του Θεού να μας προσφέρει περιορίζεται μόνο από την ικανότητα μας να δεχτούμε.
Γιατί όμως ο Θεός δεν μας έδωσε ένα μονοπάτι που να οδηγεί κατευθείαν σε εκείνον;

Μας το έδωσε. Το μονοπάτι αυτό είναι η επιθυμία, γιατί δεν υπάρχει ταχύτερος δρόμος για να φτάσουμε στο Θεό από τις επιθυμίες και τις ανάγκες μας. Γιατί να μας δώσει ο Θεός κάτι πριν ακόμα το επιθυμήσουμε ; Όταν εξετάζεις τις επιθυμίες σου και τις κατακρίνεις, αναρωτήθηκες ποτέ γιατί το κάνεις ; Όταν κατακρίνεις τις επιθυμίες κατακρίνεις την πηγή τους, που είσαι εσύ ο ίδιος. Όταν φοβάσαι τις επιθυμίες σου τότε φοβάσαι τον ίδιο σου τον εαυτό.

Το πρόβλημα δεν είναι οι επιθυμίες αλλά τι συμβαίνει όταν οι επιθυμίες εμποδίζονται ή αποτρέπονται. Τότε ξεκινά η επίκριση και ο αγώνας. Αν μπορούσαμε να βρούμε έναν τρόπο να εκπληρώνονται όλες μας οι επιθυμίες θα βλέπαμε ότι χωρίς επιθυμίες δεν είναι δυνατόν να εξελιχθούμε. Φανταστείτε τον εαυτό σας σαν ένα μικρό παιδί που δε θα ήθελε ποτέ τίποτε άλλο από το να παίζει με τα παιχνίδια του. Αν δεν αναδυόταν όλο και καινούργιες επιθυμίες από μέσα σας, θα μένατε παγιδευμένοι για πάντα στην ανωριμότητα.

Ζούμε σήμερα σε μια κοινωνία στην οποία οι άνθρωποι έχουν την δυνατότητα να έχουν όλο και περισσότερα υλικά αγαθά. Το τελικό αποτέλεσμα ωστόσο δεν μας έκανε απόλυτα ευτυχισμένους. Πολύ συχνά αυτό που κρύβεται πίσω από την ευμάρεια είναι το πνευματικό κενό. Αυτό δε σημαίνει ότι είναι ντροπή να θέλουμε ένα σπίτι, ένα αυτοκίνητο, έναν τραπεζικό λογαριασμό. Το πνευματικό κενό δε δημιουργείται επειδή επιθυμούμε υλικά αγαθά. Δημιουργείται επειδή στρεφόμαστε προς τα εξωτερικά πράγματα και έχουμε την προσδοκία να κάνουν για μας κάτι που δεν μπορούν να κάνουν.

Δεν υπάρχει τίποτα εκεί έξω που να μπορεί να καλύψει τις πνευματικές μας ανάγκες.
Το ρητό που λέει ότι ένας πλούσιος έχει την ίδια πιθανότητα να εισέλθει στον παράδεισο όσο και μια καμήλα να περάσει από το μάτι της βελόνας, δεν αποτελεί καταδίκη του πλούτου. Απλώς υπογραμμίζει ότι τα χρήματα δεν έχουν πνευματική αξία. Δεν είναι αυτά η πύλη που οδηγεί στον παράδεισο.

Οι μύστες μας δίδαξαν ότι χρειάζεται να θεωρούμε την επιθυμία ως μονοπάτι. Στην αρχή οι επιθυμίες στρέφονται γύρω από την ηδονή ή την επιβίωση ή την ισχύ. Αλλά με τον καιρό το μονοπάτι της επιθυμίας οδηγεί πέρα από αυτές τις ανταμοιβές. Αυτές οι επιθυμίες δεν είναι κατώτερες, είναι απλώς πρώιμες. Ακριβώς όπως ένα παιδί ξεπερνά τα παιχνίδια του σε κάποια ηλικία, η επιθυμία για όλο και περισσότερα οδηγεί τελικά τον άνθρωπο σε ένα φυσικό στάδιο όπου η επιθυμία για το Θεό αποκτά ζωτική σημασία.

Ας μην ανησυχούμε για το πώς θα γίνουμε αναζητητές του Θεού. Υπήρξαμε αναζητητές Του από την ώρα που γεννηθήκαμε, μόνο που στην αρχή ο Θεός που αναζητούσαμε ήταν τα παιχνίδια, ύστερα η αποδοχή των άλλων, ύστερα το ερωτικό σμίξιμο, ή τα χρήματα ή η ισχύς. Όλα αυτά τα υπεραγαπούσαμε ή τα επιθυμούσαμε με πάθος. Να χαίρεστε αυτές τις προσωρινές επιθυμίες, αλλά να είστε προετοιμασμένοι να τις απαρνηθείτε. Το μεγάλο πρόβλημα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε δεν είναι η επιθυμία, αλλά η προσκόλληση, το γάντζωμα από κάτι που η ροή της ζωής, θέλει να το αφήσουμε να φύγει.

.

Το μονοπάτι της επιθυμίας είναι εξαιρετικά ισχυρό και δεν τελειώνει ποτέ. Μόνο τα αντικείμενα της επιθυμίας μετατοπίζονται και μεταβάλλονται. Στο βαθύτερο τους επίπεδο, οι επιθυμίες μας περιέχουν την εξελικτική ώθηση της ίδιας της ζωής. Το να θέλεις να ζεις δεν είναι απλώς ένα ένστικτο επιβίωσης, είναι ένα μονοπάτι που ξεδιπλώνεται μπροστά σου. Δεν αρέσει στη ζωή να εμποδίζεται. Τα προβλήματα με τις επιθυμίες αρχίζουν όταν μπει στο δρόμο τους κάποιο εμπόδιο.

Ένα υγιές βρέφος μαθαίνει ότι αυτό που θέλει είναι καλό όταν η μητέρα του χαίρεται να εκπληρώσει αυτή του την ανάγκη. Εάν δημιουργηθεί γρήγορα μέσα του ένα θετικό πρότυπο επιθυμίας, τότε το βρέφος θα μεγαλώσει έχοντας φυσιολογικές επιθυμίες που ταιριάζουν με τις αληθινές του ανάγκες. Στην πραγματικότητα μπορούμε να πούμε ότι ένα άτομο είναι ψυχικά υγιές όταν οι επιθυμίες του το κάνουν ευτυχισμένο. Αν όμως εντυπωθεί στο βρέφος η αντίθετη ιδέα, δηλαδή ότι πρέπει να ντρέπεται για τις επιθυμίες του και να είναι απρόθυμο να τις εκπληρώσει, τότε η επιθυμία δεν αναπτύσσεται με υγιή τρόπο. Μεγαλώνοντας, ένας τέτοιος ενήλικας θα αναζητά πάντα την εκπλήρωση στον εξωτερικό κόσμο, λαχταρώντας περισσότερη ισχύ, περισσότερα χρήματα ή περισσότερο σεξ για να γεμίσει το κενό που δημιουργήθηκε από την αίσθηση που απέκτησε για τον εαυτό του ως βρέφος – η ίδια αίσθηση της ύπαρξης του κρίνεται από τον ίδιο ως λανθασμένη.

Σε ακραίες περιπτώσεις, η επιθυμία διαστρεβλώνεται τόσο πολύ, ώστε η ανάγκη για την εκπλήρωσή της μετατρέπετε σε ανάγκη για να σκοτώσουμε, για να κλέψουμε, να δράσουμε με βιαιότητα και ούτω καθεξής. Αυτές οι επιθυμίες προκαλούν ανείπωτο κακό, τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Όμως κανένας δεν ξέρει, βλέποντας ένα δολοφόνο ή ένα ληστή, σε πιο σημείο ξεστράτισαν οι αξίες του. Για το μύστη, όλες οι επιθυμίες εκπορεύονται από το ίδιο μέρος, από το σημείο όπου η ζωή επιθυμεί απλώς να εκφράσει τον εαυτό της. Η καταπίεση ή η καταδίκη της επιθυμίας είναι αυτή που δημιουργεί το πρόβλημα. Οι μη υγιείς εκδηλώσεις της επιθυμίας αντανακλούν την έλλειψη υγείας ενός ψυχισμού που αναζητά απεγνωσμένα να γνωρίσει τον εαυτό του, όπως όλοι μας, αλλά – τουλάχιστον προς το παρόν – έχει αποτύχει.

Επομένως, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να συμφιλιωθούμε με την φύση των επιθυμιών μας, να συνειδητοποιήσουμε ότι μέσα στο θεϊκό σχέδιο όλες μας οι επιθυμίες προορίζονται να εκπληρωθούν. Ο Θεός δεν μας εμποδίζει να έχουμε οτιδήποτε από αυτά που θέλουμε και όλα όσα θέλουμε. Εμείς δημιουργούμε τα εμπόδια, επειδή στο βάθος δεν πιστεύουμε ότι αξίζουμε να τα έχουμε. Αυτού του είδους η αυτοκριτική δημιουργεί εμπόδια στη φυσική ροή της ζωής, αλλά μόλις αυτά απομακρυνθούν, η επιθυμία γίνεται απόλαυση, γιατί είναι ο πιο σύντομος και ο πιο φυσικός δρόμος προς τον Θεό. Καμιά επιθυμία δεν είναι ασήμαντη, επειδή όλες διαθέτουν ένα πνευματικό μήνυμα. Καθεμιά είναι ένα μικρό σκαλί που οδηγεί στην ημέρα όπου θα επιθυμήσουμε την ανώτατη εκπλήρωση, που είναι να γνωρίσουμε την δική μας θεϊκή φύση.


Αλλά αρκετά σας κούρασα … Πάω για μπύρες !

Στην υγειά σας ...