Πέμπτη 26 Μαρτίου 2009

NAMASTE- नमस्ते

Διαβάζοντας σήμερα τον εξαιρετικό ιστότοπο της Κέλλυς Αλαμάνου με τίτλο NAMASTE- नमस्ते
http://rodoula-kelly.blogspot.com/ αποφάσισα να γράψω δυο λέξεις

Η σανσκριτική λέξη ναμάστεϊ σημαίνει : «Το πνεύμα μέσα μου τιμά το πνεύμα μέσα σου». Όποτε το βλέμμα σας συναντά το βλέμμα κάποιου άλλου, πείτε από μέσα σας : «Ναμάστεϊ». Είναι ένας τρόπος για να αναγνωρίσετε πως το ον εκεί είναι το ίδιο με το ον εδώ.
Κάθε φορά που το κάνετε αυτό, τα πάντα γύρω σας – η γλώσσα του σώματος σας, η έκφραση και ο τόνος της φωνής σας – θα αναγνωρίζονται από αυτό το άλλο πρόσωπο σε ένα πολύ βαθύ επίπεδο. Παρ’ όλο που αυτός ο χαιρετισμός είναι σιωπηλός, το άλλο άτομο θα αντιληφθεί – συνειδητά ή υποσυνείδητα – τον σεβασμό που αποπνέει ο χαιρετισμός σας. Συνεχίστε αυτή την άσκηση για μερικές μέρες και διαπιστώστε αν υπάρχει διαφορά στις σχέσεις σας με τους άλλους ανθρώπους. Περισσότερα βέβαια μπορεί να μας πει η Κέλλυ.

Διότι πίσω από αυτό το σώμα μας που γερνάει κρύβεται το Όν το Άναρχο, το Άχρονο και το Αμετάβλητο σύμφωνα με τον Παρμενίδη.

Επειδή όμως την έμπνευση γι’ αυτές τις λίγες γραμμές μου την έδωσε το blog της Κέλλυς, από αυτό το blog ανέσυρα τα παρακάτω :

Είμαι ένα κλουβί του ουράνιου κήπου
Δεν είμαι από δω, απ’ τον κόσμο τούτο το γήινο
Ένα κλουβί μου έφτιαξαν με τούτο το θνητό σώμα,στο κλουβί αυτό, για λίγο καιρό να μείνω."

Τζελαλαντίν Ρουμί
-----------------------------

Μη φεύγεις, μη φεύγεις από μένα
Ο εαυτός είναι το πολυτιμότερο εργαλείο σου για να καταλάβεις τον κόσμο
Κοίταξε μέσα σου δες ποιος είσαι και μη φοβηθείς να είσαι αυτό που είσαι
Γιατί είσαι ο κόσμος
Ούτε μέσα, ούτε έξω, ούτε κάτι διαφορετικό απ’ αυτόν
Ο κόσμος εμείς είμαστε
Και καθένας από μας είναι ο κόσμος
-----------------------------

Στιγμές πέρα απ’ τον χρόνο, δεν υπάρχει ούτε ‘εγώ’ ούτε ‘εσύ’.
Πάνω από μένα, από σένα
Πέρα από μας
Δεν ξέρω.
Απόλυτα παρόντες ο ένας για τον άλλον και αληθινή χαρά
Σαν να γιορτάζει κάτι …
Η ζωή ;
Σαν να γιορτάζει η ζωή είναι όταν είμαστε μαζί
Μακρυά από σένα, δεν είσαι στο μυαλό μου, είσαι μέσα μου
Ούτε ‘εγώ’ ούτε ‘εσύ’.
Μόνο η απόλυτη παρουσία, η χαρά
Και ένας απρόσμενος ενεργειακός συντονισμός
Εμπειρία, νέα εμπειρία
Όχι παλιές σκέψεις για καινούργια αισθήματα

Δεν ξέρω

Αισθάνομαι
Αγαπώ

Ζω


Ας βοηθήσουμε όλοι οι φίλοι του Ξάνθη Φιλοσοφείν αυτός ο τόπος να γίνει μια πνευματική όαση, μέσα στην σύγχρονη έρημο του υλισμού, της καταναλωτικής μανίας και του άγχους …

11 σχόλια:

kelly alamanou είπε...

Tι έκπληξη!!!
Να΄σαι καλά παλληκάρι μου.
H blogger αισθάνεται ένας απλός αγωγός.
Με ταπεινότητα και συγκίνηση,
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
κέλλυ

kelly alamanou είπε...

Επανέρχομαι γιατί ένοιvσα την ανάγκη να παρθέσω το πιό κάτω κείμενο του J krishnamurti

.."Η ερώτηση, λοιπόν, είναι: «Για να μπορέσουμε να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, δεν πρέπει να υπάρχει κάποιος που να μας εμπνέει να το κάνουμε»;

Αν τώρα, έχεις ανάγκη ένα γκουρού, ένα δάσκαλο για τέτοια θέματα, κάποιον που να σε παρακινεί, να σε ενθαρρύνει, να σε κατευθύνει, να σου λέει ότι τα πας καλά, αυτό σημαίνει ότι στηρίζεσαι σ’ ετούτο το πρόσωπο και αναπόφευκτα πας χαμένος αν κάποια μέρα αυτό το πρόσωπο φύγει ή γκρεμιστεί μέσα σου. Από τη στιγμή που εξαρτιέσαι από κάποιον άνθρωπο ή από κάποια ιδέα για να σε παρακινεί είσαι συνδεδεμένος με φόβο, οπότε ό,τι κάνεις δεν είναι ούτε στο ελάχιστο αληθινό. Ενώ αν, για παράδειγμα, παρατηρείς από μόνος σου ένα νεκρό σώμα καθώς το μεταφέρουν ή παρατηρείς δυο ανθρώπους που τσακώνονται, αυτά δεν θα σε κάνουν να σκεφτείς; Όταν βλέπεις κάποιον που είναι πολύ φιλόδοξος ή όταν προσέξεις πόσο δουλικοί γίνονται οι άνθρωποι μόλις τους πλησιάζει κάποιος που έχει δύναμη, αυτά δεν θα σε κάνουν να συλλογιστείς; Μπορούν, λοιπόν, να σε εμπνέουν, να σε παρακινούν τα πάντα: από το φύλλο που πέφτει ή από το θάνατο ενός πουλιού, μέχρι την ανθρώπινη συμπεριφορά. Αν τα παρατηρείς όλα αυτά, τα πάντα, μαθαίνεις όλη την ώρα· αλλά αν κάνεις έναν άλλο άνθρωπο δάσκαλό σου, τότε πας χαμένος κι αυτός ο άνθρωπος γίνεται ο εφιάλτης σου. Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό να μην ακολουθείς κανένα, να μην έχεις κάποιο συγκεκριμένο δάσκαλο, αλλά να μαθαίνεις από τη θάλασσα, από τα λουλούδια, από τα δένδρα, από τη γυναίκα που ζητιανεύει στο δρόμο, από τα μέλη της οικογένειάς σου και από τις ίδιες σου τις σκέψεις. Αυτή είναι μία μάθηση που δεν μπορεί να σου την προσφέρει κανείς άλλος εκτός από σένα τον ίδιο κι αυτό είναι η ομορφιά της. Απαιτεί αδιάκοπη προσοχή, έναν ασταμάτητα ερευνητικό νου. Πρέπει να μαθαίνετε παρατηρώντας, κοπιάζοντας, τόσο όντας ευτυχισμένοι όσο και πλημυρισμένοι δάκρυα. "

Eλπίζω να μην κούρασα..

LAMDA είπε...

θα ήθελα να συγχαρώ την Κέλλυ για το πολύ ωραίο blog. Μου άρεσε η άσκηση με τον ινδικό - σανσκριτικό χαιρετισμό που πρότεινε ο φίλος μου DELTA αλλά η ερώτηση μου είναι αν και γιατί να δουλεύει μόνο η συγκεκριμένη σανσκριτική λέξη - χαιρεστισμός στην αναγνώριση της πνευματικότητας μας;

Σε ότι αφορά τον σχολιασμό της αγαπητής Κέλλυς σχετικά με την βιωματική μάθηση συμφωνώ κατά αρχήν μαζί της ότι με την συνεχή παρατήρηση και συνηδητοποίηση της στιγμής (τύπου γιατί συμβαίνει αυτό, γιατί γίνεται αυτό, τι σημαίνει αυτό) σε όλα τα επίπεδα μας βοηθάει στην εξέλιξη μας και στην αντιληπτότητα της ολότητας. Η ένστασή μου ειναι ως προς τον δάσκαλο. Την στιγμή που διάβασα εγώ το σχόλιο της Κέλλυ και του Delta έμαθα κάτι και λειτουργήσατε σαν δάσκαλοι. Όλες οι εσωτερικές σχολές από αρχαιοτάτων χρόνων έχουν διδάσκαλους για την καθοδήγηση των μαθητών άσχετα αν ο ρόλος τους είναι κυρίως η επικουρεία στην βιωματική μάθησή τους. Βέβαια θεωρώ Κέλλυ ότι εσύ αναφέρεσε στην στενή ένοια του όρου δάσκαλος και διδασκαλεία!

Σας ευχαριστώ και τους δυο!

delta είπε...

Λογική η απορία σου φίλε Λάμδα και όχι τόσο εύκολο να απαντηθεί. Να γράψουμε ένα άρθρο στο μέλλον για μάντρα, σούτρες και δύναμη των λέξεων.
Να πω απλώς πως κάθε λέξη που χρησιμοποιούμε έχει ένα συγκεκριμένο νόημα, έχει έναν ιδιαίτερο κραδασμό και έναν στόχο. Όσο πιο καθαρός είναι ο στόχος στο νου μας και όσο πιο θετικό το περιεχόμενό του, τόσο ισχυρότερο είναι το αποτέλεσμα. Μια λέξη δυναμώνει κραδασμικά αν χρησιμοποιείται αρκετές φορές και ιδιαίτερα αν χρησιμοποιείται από πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους.
Ρωτάς γιατί να δουλεύει μόνο η συγκεκριμένη σανσκριτική λέξη.
Σου απαντώ : Πιθανόν να μη δουλεύει μόνο αυτή.
Γνωρίζεις εσύ κάποια άλλη λέξη που να σημαίνει :
«Το πνεύμα μέσα μου τιμά το πνεύμα μέσα σου»
Σε κάθε περίπτωση εγώ έδωσα μια άσκηση που προσωπικά εφαρμόζω.
Δεν θέλω να παίρνεται τίποτα ως δεδομένο παρά μόνο αφού το εφαρμόσετε και δείτε ότι έχει αποτελέσματα.
NAMASTE- λοιπόν φίλε Λάμδα και ...

NAMASTE αγαπητή Κέλλυ. Σε ευχαριστούμε που μπήκες στην παρέα μας και νομίζω πως η ενασχόληση σου με τον Κρισναμούρτι πολλά έχει να προσφέρει στους φίλους του blog.
Περιττό να πω ότι συμφωνώ με το κείμενο σου. Νομίζω ότι αυτό φαίνεται από τα τελευταία άρθρα μου. Εξάλλου που να βρεις σήμερα πραγματικό δάσκαλο. Έχει γεμίσει ο κόσμος απατεώνες, ψευτοπροφήτες, μεσσίες και ζωντανούς Θεούς που διδάσκουν για προσωπικό όφελος. Δάσκαλος είναι μόνον η ζωή και η απόφαση να προχωρήσουμε το ανηφορικό μονοπάτι της αυτογνωσίας.

kelly alamanou είπε...

Eίναι πολύ σημαντικό να είναι κανείς δάσκαλος και μαθητής του εαυτού του.
Ο λόγος σοφών ανθρώπων βοηθά στο να αντιληφθεί κανείς και κυρίως να κατανοήσει "αυτό που είναι"αυτό που ΖΕΙ.
Η παρατήρηση και η ουσιαστική ολόπλευρη κατανόηση "αυτού που είναι" φέρνει την αλλαγή.

K είπε...

Οι σοφοι λενε οτι οι δασκαλοι χρειαζονται οχι για ν'ανοιγουν "δρομους", αλλα για να περνουν τους μαθητες τους απο "γεφυρες".

Συμφωνω με την Κελλυ,οτι οι δρομοι ειναι ατομικοι και επιλογη του καθενος. Οταν ομως,καποια στιγμη,ο "δρομος" φτασει για πολλους και διαφορους λογους σ'ενα "γκρεμο"(και αν εκεινη την στιγμη δεν μπορει ο μαθητης,να κανει το αλμα για να περασει στην αλλη πλευρα)τοτε ο Δασκαλος πρεπει να γινει η "γεφυρα",για να μπορει ο μαθητης να συνεχισει τον "δρομο"του.

LAMDA είπε...

Αναφίμβολα οι σοφοί άνθρωποι αποτελούν φάρους στην πορεία μας προς την ανέυρεση της Αλήθειας. Απλά θα πρέπει και εμείς να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε μαθητές και ταυτόχρονα διδάσκαλοι των άλλων από τα πιο απλά στα πιο σύνθετα. Εγώ από εσάς έμαθα για το NAMASTE κάτι που με άγγιξε! Ίσως είναι γέφυρα, ίσως νέο σταυροδρόμι, νέα στροφή ποιος ξέρει!

delta είπε...

Οι σοφοί άνθρωποι ...
Οι σοφοί άνθρωποι, οι μεγάλοι μύστες της ιστορίας -Δεν- είχαν δασκάλους.
Ποιόν δάσκαλο είχε ο Ιησούς, ο Βούδας, ο Κομφούκιος, ο Λάο Τσου ;
Ποιόν δάσκαλο είχε ο Σωκράτης ;
Γνωρίζει κανείς τον δάσκαλο του Όσσο ;

LAMDA είπε...

Ο Πλάτωνας είχε τον Σωκράτη, ο Αριστοτέλης τον Πλάτωνα, ο Πυθαγόρας τους Αιγύπτιους και τους Βαβυλώνιους και πολλοί άλλοι!

Διάττων είπε...

Ας βοηθήσουμε όλοι οι φίλοι του Ξάνθη Φιλοσοφείν αυτός ο τόπος να γίνει μια πνευματική όαση, μέσα στην σύγχρονη έρημο του υλισμού, της καταναλωτικής μανίας και του άγχους...

Αυτό διάβασα στο μπλοκ σου, και σα στοχοθεσία, ειλικρινά μού άρεσε πολύ...Θεωρητικά όμως...Γιατί στην πράξη, εκεί που έχουν φτάσει σήμερα τα πράγματα, όσο κι αν προσπαθήσουμε, δε βλέπω να κατορθώνουμε πολλά...

delta είπε...

Φίλε Diatton καλωσόρισες στην παρέα μας. Χαίρομαι που σου άρεσε αυτό που διάβασες και συμφωνώ μαζί σου ότι τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Πρέπει όμως να καταλάβουμε ότι έχουμε μόνο δύο επιλογές. Η πρώτη είναι να καταθέσουμε τα όπλα. Η δεύτερη είναι να πιστέψουμε στο θαύμα. Εγώ επιλέγω το θαύμα ! Εξάλλου είναι σίγουρο ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε κανέναν παρά μόνο τον εαυτό μας. Αν ο καθένας βελτιώσει τον εαυτό του θα βελτιωθεί και η κοινωνία που ζούμε. Μη ξεχνάς όπως είπε ο Επίκτητος ότι τα πράγματα δεν είναι ποτέ άσχημα από μόνα τους. Άσχημος είναι ο τρόπος που τα βλέπουμε. Και μη θεωρήσεις το σχόλιο μου κύρηγμα. Μια φιλική προσπάθεια είναι να σου ανεβάσω λίγο το ηθικό. Και μόνο η συμμετοχή σου στο blog και ο προβληματισμός σου δείχνουν ότι ήδη έχεις φωνάξει "παρών" στη "μάχη" της εσωτερικής βελτίωσης. ΝΑΜΑΣΤΕΪ λοιπόν φίλε Diatton, καλό κουράγιο και καλή πατρίδα όπως λέει ο φίλος stavrosn ...

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...