Οι άλλοι
εντυπωσιάζονται. Έχουν ξεχάσει πως ένα παιδί έχει ανάγκη να διασκεδάσει, να
παίξει, να δείχνει σ’ ένα βαθμό ασέβεια, να κάνει ανάρμοστες και ανώριμες ερωτήσεις,
να λέει ανοησίες στις οποίες ούτε και το ίδιο πιστεύει.
Και ρωτούν
σκανδαλισμένοι: «Αυτός ακολουθεί τον πνευματικό δρόμο; Αυτός δεν είναι καθόλου
ώριμος!»
Σ’ αυτό το σχόλιο, ο
πολεμιστής νιώθει περήφανος. Και διατηρεί την επαφή του με το Θεό μέσω της αθωότητας
και της επιθυμίας του, χωρίς να παρεκκλίνει από την αποστολή του.
Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου