Για τη Χρυσή Εποχή έχουμε πολύ δρόμο ακόμη!

Σ' έξι ημέρες είχε τελειώσει πια τη δημιουργία του κόσμου ο Μεγαλοδύναμος… Την έβδομη ήμερα σταμάτησε  και της έδωσε το όνομα Σάββατο… Αυτή τη μέρα την ευλόγησε και την καθαγίασε, γιατί ολοκλήρωσε τη δημιουργία του και αναπαύθηκε. Κι από τότε… ξεκουράζεται!

Αν είναι έτσι τα πράγματα δε θα πρέπει να φουσκώνει από υπερηφάνεια αυτός ο θεός για τον κόσμο που δημιούργησε. Έναν κόσμο γεμάτο προβλήματα, ελαττώματα, αδυναμίες. Ένα κόσμο γεμάτο εγωκεντρισμό. Ένα κόσμο που μόνον κόσμημα δεν είναι. Και το κορυφαίο του δημιούργημα… ο άνθρωπος! Πέρα από κάθε αμφιβολία, το ανθρώπινο γένος, όσο σπουδαία επιτεύγματα κι αν έχει να επιδείξει, βρίσκεται ακόμη στο λίκνο του. Συχνά τεντώνει τα χέρια του προς τα εμπρός για να αγγίξει ένα ανώτερο ιδανικό, ωστόσο ικανοποιείται ακόμη με παιχνιδάκια χωρίς αξία. Το ψέμα, η δειλία και η υποκρισία καλά κρατούν. Τι πολιτισμός είναι αυτός που με περιφρόνηση παρατηρεί από τα ακριβά παλάτια του το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της υφηλίου να υποφέρει και ακόμη να πεθαίνει από πείνα, από δίψα, από αρρώστιες; Τι πολιτισμός είναι αυτός που η θρησκεία συχνά συντάσσεται με την Έριδα και τον Φανατισμό, που η ευλάβεια υποστηρίζει την Σκληρότητα και την Ματαιοδοξία ενώ η φιλοσοφία είναι ρυθμισμένη να στρέφει συχνά το κουφό αυτί της στην έκκληση για ειρήνη, για συμπαράσταση, για βοήθεια;  

Όχι, σίγουρα όχι. Δεν είναι δυνατόν να συνταχθούμε με εκείνους που υποστηρίζουν ότι ο Δημιουργός έχει τελειώσει το έργο του. Δε θα μπορούσαμε ποτέ να δεχτούμε ότι η δημιουργία ολοκληρώθηκε κάποτε και τώρα ζούμε την παρακμή εκείνης της Χρυσής Εποχής. Μέσα μας υπάρχει η βεβαιότητα ότι Εκείνος συνεχίζει να δουλεύει, διότι στην ουσία ακούμε τα χτυπήματα του σφυριού Του να αντιλαλούν ψηλά στον ουρανό και κάτω στη γη. Δεν μας δείχνει συνεχώς νέα υλικά για το οικοδόμημά Του; Δεν μας δίνει νέες μορφές για το σχέδιό Του; Δεν μας εκπλήσσει με τις καινοτομίες Του, με τις ιδιομορφίες Του και τα μυστήρια; Με λίγα λόγια ο κόσμος βρίσκεται σε εξέλιξη, όχι σε παρακμή.

Το ρεύμα δε ρέει σε ευθεία γραμμή. Άλλοτε στρίβει δεξιά, άλλοτε αριστερά, άλλοτε πέφτει στο γκρεμό, άλλοτε ποτίζει πλούσια χωράφια, άλλοτε στρέφεται προς την πηγή του∙ ο προορισμός του όμως είναι να καταλήξει στον ωκεανό. Το ίδιο συμβαίνει με το ποτάμι της ζωής. Άλλοτε πέφτει από το γκρεμό της επανάστασης, άλλοτε εμπλουτίζει το γόνιμο χωράφι του πολιτισμού, άλλοτε επεκτείνεται στην ήρεμη λίμνη της ειρήνης και άλλοτε σχηματίζει την επικίνδυνη δίνη της πάλης. Η πορεία του, όμως, είναι πάντα προς τον ωκεανό της Φώτισης, στον οποίο τα πολύτιμα πετράδια της ελευθερίας και της ειρήνης, τα κοσμήματα της ισότητας και της ομορφιάς και οι θησαυροί της αδελφότητας και της αληθινής σοφίας μπορούν να αποκτηθούν.

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...