Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2012

Αγέραστη Ψυχή

 


Κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέπτη. Μια νέα ρυτίδα έχει εμφανιστεί στο  πρόσωπό μου. Μια ολοκαίνουργια χαραγματιά χωρίζει το μέτωπο στα δύο. Με γεια μου.

Κι όμως η ζωντανή άμορφη παρουσία πίσω από το πρόσωπο που παρατηρεί την αλλαγή της μορφής κι έχει επίγνωση του ζαρώματος της επιδερμίδας, παραμένει αμετάβλητη.

Υπάρχει ακόμα ένα μικρό παιδί εκεί μέσα, που συνεχίζει να βλέπει τον εαυτό του πέρα από το χρόνο και τους περιορισμούς. Μπορεί η εξωτερική εμφάνιση να γερνάει μέρα με τη μέρα. Μπορεί ο νους να εμπλουτίζεται με νέες γνώσεις και η σκέψη να γίνεται όλο και πιο σύνθετη ή όλο και πιο “βαριά”. Αυτό όμως που παρατηρεί τις αλλαγές του σώματος και του νου παραμένει απαράλλαχτο.

Αν ψάξεις βαθιά μέσα σου σε στιγμές εσωτερικής γαλήνης, θα ανακαλύψεις τη σιωπηλή αυτή ολοζώντανη παρουσία. Ήταν η ίδια όταν ήσουν μικρό παιδί. Δε έχει αλλάξει τίποτα σ’ αυτή τώρα που μεγάλωσες. Ίσως γι’ αυτό η λαϊκή σοφία επιμένει πως η ψυχή δε γερνάει ποτέ. Δίνοντας έμφαση στη φυσική μας ύπαρξη ξεχάσαμε δυστυχώς την αληθινή μας Ύπαρξη. Την φυλακισμένη στο εγώ Ζωοδόχο Πηγή.

Λέει σε ένα όμορφα θλιμμένο ποίημα του ο Ταγκόρ:

“Εκείνος τον οποίο περικλείω με το όνομα μου, θρηνεί σ’ αυτό το κελί. Είμαι πάντοτε απασχολημένος να υψώνω αυτό τον τοίχο ολόγυρα, και όπως υψώνεται ο τοίχος μέρα με την ημέρα προς τον ουρανό, κάτω από τον σκοτεινό ίσκιο του, χάνω την εικόνα της αληθινής μου ύπαρξης. Είμαι πολύ περήφανος γι’ αυτόν τον τεράστιο τοίχο, και τον αλείφω με χώμα κι άμμο μη τυχόν και μείνει καμιά τρυπίτσα σε αυτό το όνομα. Κι έτσι όπως πολύ φροντίζω, χάνω την εικόνα της αληθινής μου ύπαρξης.”   



Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

5 σχόλια:

Efthalia είπε...

Πολύ ωραία ανάρτηση και όπως πάντα σε βάθος...

delta είπε...

Το παρακάτω σχόλιο (το οποίο από λάθος διαγράφτηκε) έγραψε η Μ από το ιστολόγιο
http://emuc2011.blogspot.gr/
-----------------------------------------
Σήμερα σκεφτόμουνα πως όταν η ομορφιά νικιέται είναι θλιβερό (δεν θα μπω στην διαδικασία να ορίσω την ομορφιά. Είναι αυτή που είναι για τον καθένα). Ίσως όμως, σκέφτηκα, για αυτό μας απασχολεί τόσο πολύ η νεότητα. Γιατί είναι όμορφη.

Αν ψάξεις όμως βρίσκεις ομορφιά και στις άλλες ηλικίες. Αλλά, εκεί, όντως πρέπει να ψάξεις πιο ..."βάθος".

Ευτυχώς ή δυστυχώς σε όλους μας θα συμβεί. Οι νόμοι του σύμπαντος βλέπετε, φροντίζουν να κρατάνε τη ματαιοδοξία μας χαμηλά :-)

Τις καλημέρες μου!

delta είπε...

@ Efi Petrochilou

Καλησπέρα Έφη μου σ' ευχαριστώ πολύ. Πάντα με τον καλό σου λόγο...

delta είπε...

@ Μ

Καλησπέρα Μ

Συγγνώμη για την κατά λάθος διαγραφή του σχολίου σου. Προσπάθησα να επανορθώσω όπως –όπως.

Η ομορφιά έχει αξία γιατί είναι προσωρινή. Η ίδια η ζωή έχει ομορφιά επειδή έχει τέλος. Το ξεθώριασμα της μορφής πρέπει νομίζω να συνοδεύεται με την φανέρωση του άμορφου που περικλείει η μορφή. Τότε η ζωή μας αποκτά νόημα. Διαφορετικά οδηγούμαστε σταδιακά στην κατάθλιψη.

Ευχαριστώ πολύ

Να είσαι καλά

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα σας θα μπορούσατε να μου πείτε σας παρακαλώ πιο ποίημα του Ταγκόρ είναι αυτό?

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων!
Αλέξανδρος

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...