Κάθε φορά που εμφανίζεται κάποια μορφή αρνητικότητας
σε οποιονδήποτε τομέα της ζωής μου, είναι ένα έγκυρο σημάδι ότι η σύνδεση μου με
την Ύπαρξη χρειάζεται ανανέωση και ενδυνάμωση.
Όταν η εμπειρία μου για τη ζωή είναι κατώτερη από
την χωρίς καμιά αιτία αληθινή χαρά, ο κύριος λόγος είναι πάντα η απώλεια της σύνδεσης
με την πηγή όλης της χαράς.
Ο βαθμός της ικανοποίησης και της πληρότητας που
απολαμβάνω κάθε στιγμή εξαρτάται πάντα από τη δύναμη αυτής της σύνδεσης με την
Άμορφη Δύναμη η οποία δονεί και εναρμονίζει όλες τις μορφές. Ο κύριος υπεύθυνος
βέβαια γι’ αυτή την σύνδεση είμαι πάντα εγώ. Το μόνο που χρειάζεται για να
ανανεώσω τη σύνδεση αυτή είναι να αποκτήσω έντονη συναίσθηση της παρούσας
στιγμής. Να επιστρέψω σ’ αυτό το απειροελάχιστο κλάσμα του χρόνου το οποίο έχει
συνθλιβεί από την ασταμάτητη διεργασία του νου και το οποίο αποκρύπτει το
Άχρονο.
Έτσι η συνειδητότητα απελευθερώνεται από τη συνεχή δραστηριότητα
του νου και δημιουργείται ένα κενό υψηλής επίγνωσης και μη σκέψης. Αυτή είναι η
ουσία του διαλογισμού. Να αισθάνομαι την παρουσία μου με τέτοια ένταση και χαρά
που να μη μπορεί να συγκριθεί με κανένα κοινό συναίσθημα. Να βιώνω το ασύγκριτο
εσωτερικό μου μεγαλείο το οποίο ενώ στην ουσία είμαι εγώ ο ίδιος, είναι ασύλληπτα
μεγαλύτερο από ότι μέχρι τώρα φανταζόμουν για τον εαυτό μου.
Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...
1 σχόλιο:
Διαλογισμός λοιπόν! Ωραίο!
Δημοσίευση σχολίου