Όταν το αίμα από τις φλέβες σου
επιστρέφει στη θάλασσα,
και η σκόνη από τα κόκαλα σου
επιστρέφει στο έδαφος,
ίσως τότε θυμηθείς
ότι αυτή η γη δεν ανήκει σε σένα,
είσαι εσύ που ανήκεις
σ’ αυτή τη γη.
Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...
2 σχόλια:
Δημήτρη μου καλημέρα.
Αν μόνο τότε θυμηθώ ότι της ανήκω και δεν μου ανήκει, θα είναι πολύ αργά.
Γι' αυτό και πολύτιμη η αναφορά σου.
Δυνατή η προσέγγισή σου φίλε.
Ταρακουνά γερά, όποιον την καταλάβει σε όλο της το μεγαλείο.
Συνοδοιπόρε μου σε χαιρετώ.
Αγάπη και συνειδητότητα αδελφέ μου Επίκουρε.
Σ' ευχαριστώ
Δημοσίευση σχολίου