Σε παρακαλώ, απελευθέρωσέ με…

Ποιος σε κρατάει δέσμιο;

Μόνος σου έχεις δέσει τον ίδιο σου τον εαυτό μέρα νύχτα με τα δεσμά των επιπόλαιων σκέψεων και έχτισες το καβούκι ενός περιβάλλοντος, από το οποίο δεν υπάρχει έξοδος διαφυγής. Οι αλυσίδες υπάρχουν μόνο στο νου σου κι όμως θεωρείς τον εαυτό σου δεμένο. Ποιος όμως θα μπορούσε να βάλει δεσμά στο νου σου αν όχι το ίδιο σου το μυαλό; Ποιος θα μπορούσε να αλυσοδέσει τη θέλησή σου αν όχι η ίδια η θέλησή σου; Ποιος θα μπορούσε να τυφλώσει τα πνευματικά σου μάτια αν εσύ ο ίδιος δεν τα είχες κλείσει; Ποιος μπορεί να σε εμποδίσει να απολαύσεις την ηθική τροφή αν εσύ ο ίδιος αρνείσαι να φας;

Υπάρχουν πολλοί που πεθαίνουν της πείνας αντί να καθίσουν μπροστά από ένα καλάθι γεμάτο τρόφιμα. Υπάρχουν πολλοί που διψούν αντί να βάλουν το κεφάλι τους στο νερό της πηγής.

Ποιος μπορεί να ξανακάνει χαρούμενο αυτόν που εγκαταλείπει τον εαυτό του σε μια δυστυχία που ο ίδιος έχει δημιουργήσει; Ποιος μπορεί να τον σώσει από την άρνηση της ίδιας του της σωτηρίας;

Ξύπνα! Ολόκληρο το σύμπαν σου φωνάζει να αφυπνιστείς. Τουλάχιστον μην επιτρέπεις στο νου σου να γίνει δοχείο για τη βρομιά της κοινωνίας και τις στάχτες της ζωής ή για τα κουρέλια και τα παλιόχαρτα του κόσμου. Κουβαλάς ήδη πολύ μεγάλο βάρος στους ώμους σου για το οποίο δεν ευθύνεσαι καθόλου.

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...