ΟΥΚ ΑΝ ΛΑΒΕΙΣ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΜΗ ΕΧΟΝΤΟΣ

 

Η σοφή κυβερνητική τριανδρία της μνημονιακής επιβεβαίωσης (επαναδιαπραγμάτευσης προεκλογικά), ετοιμάζεται να προχωρήσει σε νέες οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων για να ικανοποιήσει τις εντολές των τοποτηρητών της. Τα μέτρα λιτότητας και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας δεν επαρκούν για να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις των δανειστών μας. Η κατηφόρα είναι πλέον ανεξέλεγκτη και όσο νωρίτερα το συνειδητοποιήσουμε τόσο μικρότερες θα είναι και οι απώλειες. Η Ελλάδα μπορεί να σωθεί με τις δικές της δυνάμεις και με την εκμετάλλευση των δικών της πλουτοπαραγωγικών πηγών. Ασφαλώς θα πρέπει να προηγηθεί μια περίοδος απεξάρτησης της οικονομίας από τα βαποράκια της Ευρώπης, αλλά ο αγώνας της ανοικοδόμησης θα στηριχθεί από όλους τους Έλληνες γιατί θα έχει και προοπτική και αξιοπρέπεια!

Η νεοφιλελεύθερη προπαγάνδα ισχυρίζεται ότι η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου προτιμά τη σιγουριά από το ρίσκο. Είναι risk averse. Οι κοψοχέρηδες ψηφοφόροι διαπιστώνουν έντρομοι τώρα ότι η μόνη "σιγουριά" που επέλεξαν είναι αυτή της ασφαλούς χρεοκοπίας, της πείνας, της εξαθλίωσης, του ξεπουλήματος και της υποδούλωσης. Αιματηρές θυσίες επί θυσιών δεν αρκούν να χορτάσουν το αδηφάγο χρέος που η κομματοκρατία και τα αφεντικά τους δημιούργησαν και συνεχίζουν να συντηρούν. Οι Βορειοευρωπαίοι δεν θέλουν μια Ελλάδα ελεύθερη και οικονομικά ανεξάρτητη, αλλά ένα προτεκτοράτο. Ο λαός εν μέρει πληρώνει τις δικές του επιλογές. Έδωσε ξανά το τιμόνι σ' αυτούς που τσάκισαν το καράβι στα βράχια! Ίσως χρειαζόμαστε να πιάσουμε πάτο για να βάλουμε μυαλό και να τολμήσουμε ριζικές αλλαγές.

Η χώρα χρειάζεται νέο κοινωνικό συμβόλαιο, χτίζοντας (κι αποκαθιστώντας) σχέση εμπιστοσύνης με ένα πλήρως ανανεωμένο πολιτικό σύστημα, ένα σύστημα που θα έχει στείλει σπίτι τους (ή φυλακή) όλους τους διαπλεκόμενους «κύριους Τίποτα» , ένα σύστημα που θα υποστηρίξει το αναφαίρετο δικαίωμα του Ελληνικού λαού να ζήσει αφέντης κι όχι δούλος στον τόπο του, ένα πολιτικό σύστημα που θα αντισταθεί στις αισχρότητες του Ευρωπαϊκού πολιτικού προσωπικού, προβάλλοντας το απλό επιχείρημα: Αν δεν θέλετε να μας βοηθήσετε έντιμα, αγαπητοί συνέταιροι (κι όχι «δανειστές», τι άθλια διατύπωση), αυτό απλά σημαίνει πως πιστεύετε ότι βρήκατε τη χρυσή ευκαιρία να μετατρέψετε τη χώρα μας σε προτεκτοράτο. Αυτό δεν πρόκειται να το επιτρέψουμε. Η Ελλάδα, ως μαγαζί γωνία, ενδιαφέρει πολλούς «πονηρούς», που εκπροσωπούνται εντός συνόρων από το ικανό πλήθος όσων μας κυβέρνησαν και μας κυβερνούν. Και τι λένε όλοι αυτοί οι αθεόφοβοι: Πώς πρέπει να ...πεθάνουμε, για να μας σώσουν ...μετά θάνατον! Έλεος, «ισότιμοι εταίροι» μας, έλεος. Άλλο να μεταρρυθμίσουμε το κράτος (που το κατάντησαν έτσι εκείνοι ακριβώς που στηρίξατε με νύχια και με δόντια για να μας ...ξανασώσουν στη σημερινή άθλια συγκυρία), κι άλλο να εξαθλιωθούμε, πληρώνοντας (ξανά και ξανά) τις εγκληματικές αστοχίες του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος που συνεχίζει τις ...φιλότιμες προσπάθειες να μετατρέψει οριστικά τη χώρα σε τριτοκοσμικό μαγαζί του Ευρωπαϊκού νεοφιλελευθερισμού, ξεπουλώντας μπιρ παρά τον εθνικό μας πλούτο...

Πάρτε το χαμπάρι : η αντοχή μας και η ανοχή μας έχει και όριο! Συνεχίζετε να ψηφίζετε χαράτσια και μειώσεις αλλά είσαστε γελασμένοι αν πιστεύετε ότι έτσι μπορείτε να γεμίσετε τα ταμεία σας, γιατί "ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος"!!!

του Ιωάννη Αυγουστάτου
από Ευτοπία

 

Πρέπει να είμαστε
πρόθυμοι να απαλλαγούμε από
τη ζωή που σχεδιάσαμε για
να ζήσουμε τη ζωή
που μας περιμένει.

 

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...