Οι ζωές που δεν ζήσαμε μας εκδικούνται

 

Τη στιγμή που μαθαίνει κάποιος ότι πάσχει από μια ανίατη ασθένεια, μια βαθιά αλλαγή συντελείται στον ψυχισμό του. Αστραπιαία μέσα στο ιατρείο συνειδητοποιεί τι είναι σημαντικό στη ζωή του. Πράγματα που εξήντα δευτερόλεπτα νωρίτερα φάνταζαν σημαντικά ξαφνικά μοιάζουν ανούσια, την ώρα που άνθρωποι και ζητήματα που μέχρι τότε τα απέρριπτε καθίστανται αυτομάτως εξαιρετικά σημαντικά. Οι αλήθεια βέβαια είναι ότι όλοι μας πάσχουμε από μια ανίατη ασθένεια. Λέγεται «θάνατος» και αργά η γρήγορα όλοι μας θα τον συναντήσουμε. 

Όσοι έχουν ασχοληθεί έστω και επιπόλαια με τις ολιστικές θεραπείες γνωρίζουν ότι οι περισσότερες ασθένειες είναι ψυχοσωματικές. Η ανθρώπινη ύπαρξη, εκτός από τον υλικό της φορέα, αποτελείται από μια ενεργειακή συνισταμένη ανώτερων φορέων, αυτό που παραδοσιακά ονομάζεται «αύρα» και που γενικά απεικονίζεται να περιβάλει το φυσικό σώμα ως ένα ωοειδές ενεργειακό πεδίο. Η αύρα του ανθρώπου είναι ενδεικτική της υγείας και της ζωτικότητας του. Ο άνθρωπος από αρχαιοτάτων χρόνων συνειδητοποίησε πως μπορεί να χειρίζεται την αύρα του συνειδητά με τη βοήθεια της αναπνοής, του διαλογισμού, της χαλάρωσης και του δημιουργικού οραματισμού. Έγινε αντιληπτό ότι η συνειδητή διαχείριση της αύρας, αφενός αποτελεί ένα εξαιρετικό εξελικτικό εργαλείο και αφετέρου ένα ισχυρότατο μέσο αυτοθεραπείας. 

Ο κάθε άνθρωπος με τη βοήθεια οραματισμού μπορεί να χειριστεί ο ίδιος τις ενέργειες της αύρας του για επίτευξη ισορροπίας, αρμονίας και προστασίας. Αυτό συμβαίνει διότι οι εύπλαστες αυρικές ενέργειες ανταποκρίνονται ταχύτατα στη σκέψη και μπορούν να κατευθύνονται από αυτή. Για παράδειγμα, αν οραματιστούμε όσο πιο καθαρά γίνεται την αύρα μας ως ένα ισχυρό ενεργειακό τείχος γύρω μας, ως μια ενεργειακή σφαίρα προστασίας, τότε αυτό επιφέρει άμεσα κάποια αποτελέσματα. Συγκεκριμένα, αυτή η ενεργειακή σφαίρα μπορεί να προστατεύει από υπάρχουσες στο περιβάλλον σκέψεις και συναισθήματα και τη χαοτική τους επιρροή επάνω μας. Επίσης, αυτή η τεχνική ενδείκνυται για τη τόνωση της ζωτικότητας σε περιπτώσεις που κάποιος νιώθει εξαντλημένος.

Οι ασθένειες εμφανίζονται αρχικά ως ενεργειακές δυσαρμονίες στην αύρα μας πριν φανερωθούν ως ασθένειες στο φυσικό σώμα. Αρρωσταίνουμε  κυρίως γιατί ζούμε λάθος, σκεφτόμαστε λάθος, επιλέγουμε λάθος, δημιουργούμε κακές σχέσεις, παραμένουμε σε κακές σχέσεις, έχουμε λάθος προτεραιότητες. Αρρωσταίνουμε γιατί φοβόμαστε διαρκώς ότι θα αρρωστήσουμε κι έρχεται η ζωή να επαληθεύσει τους φόβους μας σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία, μία πρόβλεψη, η οποία όταν κατ’ επανάληψη δηλωθεί συνειδητά ή υποσυνείδητα, προκαλεί αλληλουχία γεγονότων, τα οποία με την σειρά τους κάνουν την πρόβλεψη πραγματικότητα.  Αρρωσταίνουμε κυρίως γιατί ζούμε μέσα στην αρνητικότητα κι έτσι μειώνοντας συνεχώς τις ενεργειακές μας δονήσεις, εξασθενούμε το ενεργειακό τείχος που λειτουργούσε ως ασπίδα προστασίας μας.

Η θεραπεία προϋποθέτει καταρχήν να θέλει ο ασθενής να θεραπευτεί και έπειτα να καταβάλει μια συνειδητή προσπάθεια να ξεφορτωθεί όλες εκείνες τις αιτίες που προκάλεσαν τη δυσαρμονία . Το να κινηθείς προς το φως σημαίνει ότι είσαι αποφασισμένος να αφήσεις πίσω σου κομμάτια του εαυτού σου που δεν είναι φωτεινά. Κανείς, ακόμη κι ο μεγαλύτερος θεραπευτής, δε μπορεί να θεραπεύσει κάποιον που δεν αναλαμβάνει την ευθύνη της θεραπείας του και δεν είναι συνειδητός σ’ αυτό.  «Η πίστη σου σε έσωσε» είπε ο Χριστός. Για ποια πίστη μιλούσε;  Για την πίστη στην ανώτερη εκείνη δύναμη που μας φροντίζει όταν υπερβούμε τον μικρό μας εαυτό και ζητήσουμε με ειλικρίνεια την βοήθειά της.  Για την  πίστη που είναι απαραίτητη για να ανοίξει η καρδιά του ανθρώπου και να γίνει δεκτική στη χάρη του Θεού. Ο πιο σημαντικός παράγοντας τελικά  στη θεραπεία σου είσαι εσύ. Η θεραπεία του σώματός μας είναι δική μας υπόθεση. 

Η σωματική μας θεραπεία δε μπορεί να είναι άσχετη με την απόφασή μας να γίνουμε αληθινοί. Ίσως τελικά η ασθένεια να είναι απαραίτητη στους περισσότερους από εμάς ώστε να μας αφυπνίσει και να μας ενεργοποιήσει προς την αλήθεια. Μοιάζει να είναι το καμπανάκι κινδύνου που μας οδηγεί να αλλάξουμε κατεύθυνση. Είναι ίσως το πρώτο ερέθισμα για να ξυπνήσουμε και να αναζητήσουμε διαφορετική πορεία στη ζωή μας, πιο αληθινή, πιο φωτεινή από αυτή που ακολουθούσαμε ως τώρα. Η θεραπεία απαιτεί επανάσταση συνείδησης, εσωτερική μεταμόρφωση και συνεχή προσπάθεια για ανάπτυξη. Η πνευματικότητα δε μπορεί να είναι μερική απασχόληση. Δεν είναι σεμινάριο που παρακολουθούμε λίγες ώρες και τελειώνουμε. Δεν είναι ο εκκλησιασμός μια φορά την εβδομάδα. Δεν είναι η προσευχή πριν τον ύπνο. Δεν είναι η ανάγνωση πνευματικών βιβλίων. Όλα αυτά βοηθούν, αλλά η πνευματικότητα πρέπει να διαπερνά κάθε όψη, σκέψη, λέξη ή πράξη της καθημερινής μας ζωής. Πρέπει να εκφράζεται σαν αναπτυσσόμενη αγάπη, υπομονή, κατανόηση ευσπλαχνία, ειρήνη και προσφορά σε όλους.  

Ο Tom Laughlin ψυχολόγος της σχολής του Γιουνγκ και ειδικευμένος σε άτομα που πάσχουν από καρκίνο υποστηρίζει πως, τη στιγμή που μαθαίνουμε ότι σύντομα πρόκειται να πεθάνουμε, η συνείδησή μας αλλάζει έδρα. Μετακινείται από το Εγώ στον Αληθινό Εαυτό.

Όταν τον βλέπουμε μέσα από τον Αληθινό μας Εαυτό, ο κόσμος αλλάζει εντελώς. Αμέσως διακρίνουμε τι είναι πραγματικά σημαντικό. Οι επιφανειακές ανησυχίες χάνονται και αντικαθίστανται από μια βαθύτερη, πιο τεκμηριωμένη προοπτική. 

Έτσι αντιμάχεται τον καρκίνο το ίδρυμα του Tom Laughlin. Συμβουλεύει τους πελάτες να μην κάνουν την αλλαγή μόνο πνευματικά, αλλά να την ενσωματώσουν στη ζωή τους. Υποστηρίζει τη νοικοκυρά που θέλει να επιστρέψει στην καριέρα της κοινωνικής λειτουργού, ενθαρρύνει τον επιχειρηματία να ξαναπιάσει το βιολί, βοηθά τον βετεράνο του Βιετνάμ να γράψει το μυθιστόρημά του. 

Την συνέχεια την έχετε ακούσει πολλές φορές. Ως εκ θαύματος ο καρκίνος υποχωρεί. Οι ασθενείς ανακάμπτουν. Είναι δυνατόν αναρωτιέται ο Tom Laughlin, η ασθένεια να εξελίχθηκε ως συνέπεια συγκεκριμένων πράξεων που κάναμε ή δεν κάναμε στη ζωή μας; Μήπως οι ζωές που δεν ζήσαμε μας εκδικούνται με τη μορφή του καρκίνου; Και αν ναι, μήπως μπορούμε να θεραπευτούμε ζώντας αυτές τις ζωές;

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...