Ο άρτος ο επιούσιος

Αν παρατηρήσουμε με προσοχή μια μέρα της ζωής μας θα δούμε σίγουρα ότι δεν ξέρουμε να ζούμε συνειδητά. Η ζωή μας μοιάζει με τραίνο που τρέχει πάνω στις σιδηροτροχιές - μηχανικές, δύσκαμπτες συνήθειες - μιας μάταιης και επιφανειακής ύπαρξης.

Το περίεργο είναι ότι δεν μας συμβαίνει ποτέ να σκεφτούμε να αλλάξουμε συνήθειες, φαίνεται ότι δεν κουραζόμαστε να επαναλαμβάνουμε πάντοτε τα ίδια. Οι συνήθειες μας κρατούν απολιθωμένους, όμως σκεφτόμαστε ότι είμαστε ελεύθεροι. Είμαστε τρομακτικά άσχημοι αλλά αυτοθεωρούμαστε Απόλλωνες…

Είμαστε πλήθη μηχανικά, λόγος υπερ-αρκετός για να λείπει κάθε αληθινό συναίσθημα από αυτό που γίνεται στη ζωή. Καθημερινά κινούμαστε πάνω στις παλιές σιδηροτροχιές των γέρικων και παράλογων συνηθειών μας και έτσι είναι σαφές ότι δεν έχουμε πραγματική ζωή. Αντί να ζούμε φυτοζωούμε άθλια και δεν δεχόμαστε νέες εντυπώσεις.

Αν ένας άρχιζε συνειδητά τη μέρα του, είναι φανερό ότι η μέρα αυτή θα ήταν πολύ διαφορετική από τις άλλες.Όταν κάποιος αντιμετωπίζει το σύνολο της ζωής του σαν αυτή τη μέρα που ζει, όταν δεν αφήνει για αύριο αυτό που πρέπει να κάνει σήμερα κι’ όλας, καταλήγει να γνωρίσει πραγματικά τι σημαίνει δουλειά πάνω στον εαυτό του. Ποτέ από μια μέρα δεν λείπει η σπουδαιότητα. Αν θέλουμε στ’ αλήθεια να αλλάξουμε ριζικά, πρέπει να κοιτάξουμε τον εαυτό μας, να τον παρατηρούμε και να τον κατανοούμε καθημερινά.

Εν τούτοις οι άνθρωποι δεν θέλουν να δουν τον εαυτό τους. Μερικοί που τους αρέσει η δουλειά πάνω στον εαυτό τους, δικαιολογούν την αμέλειά τους με φράσεις όπως: “Η δουλειά του γραφείου δεν με αφήνει να δουλέψω πάνω στον εαυτό μου”. Τέτοια λόγια χωρίς νόημα, κενές, μάταιες, παράλογες δικαιολογίες, χρησιμεύουν μόνο σαν στηρίγματα της νωχέλειας, της ραθυμίας, της έλλειψης αγάπης για τον Μεγάλο Σκοπό. Τέτοιοι άνθρωποι αν και έχουν πολλές πνευματικές ανησυχίες είναι φανερό ότι ποτέ δεν θα αλλάξουν. Επείγει η αυτοπαρατήρηση χωρίς αναβολή, χωρίς καθυστέρηση. Η εσωτερική αυτο-παρατήρηση είναι βασική για την πραγματική αλλαγή.

Ποιά είναι η ψυχολογική σου κατάσταση όταν σηκώνεσαι; Ποιά η ψυχική σου διάθεση στη διάρκεια του πρωινού; Ήσουν ανυπόμονος με τον σερβιτόρο; Με την γυναίκα σου; Γιατί ήσουν ανυπόμονος; Τι είναι αυτό που σε συγχύζει; κ.τ.λ. Το να μην καπνίσεις ή να φας λιγότερο δεν είναι μια ολοκληρωτική αλλαγή, όμως ναι… δείχνει μια πρόοδο. Ξέρουμε καλά ότι τα ελαττώματα είναι απάνθρωπα και ζωώδη. Δεν είναι ωραίο κάποιος αφιερωμένος στον Ιερό Δρόμο να έχει υπερβολικά χοντρό φυσικό σώμα και εξογκωμένη κοιλιά έξω από κάθε αισθητική τελειότητα. Αυτό θα έδειχνε λαιμαργία, απληστία, ακόμα και τεμπελιά.

Η καθημερινή ζωή, το επάγγελμα, η δουλειά αν και ζωτικά για την ύπαρξη αποτελούν τον ύπνο της συνείδησης. Το να ξέρει κανείς ότι η ζωή είναι ύπνος δεν σημαίνει ότι το έχει κατανοήσει. Η κατανόηση έρχεται με την αυτοπαρατήρηση και την εντατική δουλειά πάνω στον εαυτό μας. Για να δουλέψουμε πάνω στον εαυτό μας, πρέπει να δουλέψουμε πάνω στην καθημερινή μας ζωή σήμερα κι’ όλας και τότε θα καταλάβουμε τι σημαίνει η φράση της Κυριακής Προσευχής: “Δώσε μας το Ψωμί μας το καθημερινό”. Η έκφραση “καθημερινό” υπονοεί τον “επιούσιον Άρτον” ή το “Ψωμί από Επάνω”.

Η Γνώση δίνει αυτό το ψωμί της Ζωής με την διπλή έννοια των ιδεών και των δυνάμεων που μας επιτρέπουν να διαλύσουμε ψυχολογικά σφάλματα.

Samael Aun Weor