Κυριακή 18 Ιουλίου 2010

Πήγαινε πέρα από τις λέξεις....



Η γλώσσα μοιάζει πώς είναι μέσο επικοινωνίας, δεν είναι όμως. Λές κάτι και αυτό αμέσως παρερμηνεύεται. Λες κάτι και σου προκαλεί έκπληξη που οι άνθρωποι το έχουν πάρει με ενα τελείως διαφορετικό νόημα, που εσύ ούτε το είχες φανταστεί ποτέ. Από τη στιγμή που λες κάτι, δεν είσαι πια ο κύριος του. Οποιοσδήποτε μπορεί να πιαστεί από αυτό και να του δώσει ένα άλλο νόημα.

Η γλώσσα δεν ειναι το σωστό μέσο επικοινωνίας, όμως οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τη σιωπή, συνεπώς δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος. Ακόμα και ο Βούδας πρέπει να μιλήσει. Πρέπει να χρησιμοποιήσει λέξεις- οι οποίες ειναι ανεπαρκείς, επικίνδυνες. Την ημέρα που πέθανε ο Βούδας, οι μαθητές του χωρίστηκαν σε τριάντα έξι σχολές. Την ημέρα που πέθανε! Λες και αυτό περίμεναν! Τριάντα έξι ερμηνείες!

....Αργά ή γρήγορα οι λέξεις γίνονται το ίδιο το αντικείμενο που περιγράφουν. Η λέξη "θεός" έχει γίνει ο ίδιος ο θεός κι εσύ έχεις ξεχάσει τον αληθινό θεό. Η λέξη "αγάπη" έχει γίνει η ίδια η αγάπη κι εσύ έχεις ξεχάσει την αληθινή αγάπη.

Η λέξη γίνεται όλο και πιο σημαντική και οι άνθρωποι υπνωτίζονται από τις λέξεις. Η γλώσσα είναι το βασικό πρόβλημα. Γι΄αυτό οι άνθρωποι καταλαβαίνουν άλλα αντί άλλων. Αν θέλεις να καταλάβεις, θα πρέπει να εγκαταλείψεις τη γλώσσα, θα πρέπει να μάθεις πώς να βγάλεις τον εαυτό σου από τον υπνωτισμό που σου προκαλούν οι λέξεις.Βάλε στην άκρη τη λέξη "τριαντάφυλλο" και δες το αληθινό τριανταφυλλο- εκείνο το κόκκινο τριαντάφυλλο πάνω στην τριανταφυλλιά, μέσα στον άνεμο, μέσα στην βροχή, μέσα στον ήλιο. Την ώρα που το βλέπεις, μη συνεχιζεις να επαναλαμβάνεις "αυτό είναι ένα τριαντάφυλλο"- έτσι βάζεις μια κουρτίνα μπροστά στα μάτια σου, μπροστα απο τα αυτιά σου, μπροστά από το είναι σου.
.
.
.
Δεν θα είσαι σε θέση να ακούσεις και να δεις και να νιώσεις. Μη λες ότι είναι "ένα όμορφο τρια ντάφυλλο". Παράτα τις λέξεις. Δες τι είναι ομορφιά, αλλά μη χρησιμοποιείς την λέξη "όμορφο". Απλώς δες, διείσδυσε, αντιμετώπισε την ίδια την ομορφιά. Το τριαντάφυλλο βρίσκεται εκεί. Τι νόημα έχει να χρησιμοποιείς λέξεις? Βάλε τις λέξεις στην άκρη. Απλώς κοίταζε και ξέχνα όλη τη γλώσσα. Με το που ξεχνάς τη γλώσσα, εμφανίζεται η κατανόηση.
Για να εμφανιστεί η κατανόηση, πρέπει να πάει κανείς πέρα από τις λέξεις. Τότε αρχίζει η επικοινωνία - μέσα από τη σιωπή.
Κρατάς το χέρι του αγαπημένου σου, κάθεστε σιωπηλά, κοιτάζετε το φεγγάρι και μέσα στη σιωπή, νιώθετε το φεγγάρι και οι δυό σας. Και δες, εκεί υπάρχει επικοινωνία. Κι όχι απλά επικοινωνία αλλά βαθιά ένωση. Οι καρδιές σας αρχίζουν να χτυπούν στον ίδιο ρυθμό, αρχίζετε να νιώθετε την ίδια χαρά , αρχίζετε να αλληλεπικαλυπτετε ο ένας τον άλλον. Υπάρχει μια βαθιά ένωση. Δεν έχετε πέι τίποτα και δεν θα υπάρχει καμία παρερμηνεία.
.

...Μάθε τη σιωπή, τουλάχιστον όταν βρίσκεσαι με τους φίλους σου, με τους αγαπημένους σου, με την οικογένεια σου. Σταμάτα να μιλάς, σταμάτα να φλυαρείς. Κι όχι μόνο εξωτερικά, σταμάτα και την εσωτερική φλυαρία. Απλώς κάθισε χωρίς να κάνεις τίποτα και σύντομα θα βρεις καινούριους τρόπους επικοινωνίας. Και εκείνος θα είναι ο σωστός τρόπος επικοινωνίας.

Να είσαι όλο και πιο σιωπηλός και τότε θα αντιληφθείς γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο καταλαβαίνουν άλλα αντί άλλων. Ο άνθρωπος της σιωπής είτε καταλαβαίνει είτε δεν καταλαβαίνει, αλλά δεν υπάρχει καμμιά πιθανότητα να καταλάβει άλλα αντί άλλων. Είτε καταλαβαίνει είτε δεν καταλαβαίνει- τα πράγματα είναι ξεκάθαρα.

Αν δεν καταλαβαίνεις , μπορείς να ξαναρωτήσεις. Αν καταλαβαίνεις, το πραγμα έχει τελειώσει. Αν όμως καταλαβαίνεις άλλα αντί άλλων, τότε νομίζεις πως έχεις καταλάβει, οπότε δεν ξαναρωτάς και στην πραγματικότητα δεν έχεις καταλάβει.

Το να καταλαβαίνεις άλλα αντί άλλων θα σακατέψει τη ζωή σου.
.
.
Μόνο μέσα στην αγάπη και στη σιωπή είναι εφικτή η επικοινωνία, η βαθιά ένωση.

Οsho " Ο βρηχυθμός του λιονταριού"

11 σχόλια:

vlaxos είπε...

Αν και οι λέξεις είναι απαραίτητες για την επικοινωνία μας,υπάρχει μια πιο βαθιά και γλυκεία επικοινωνία,της ψυχής . Μιας ψυχής που έχει ανάγκη να εκφραστεί μέσα από ένα ποιο λεπτεπίλεπτο επίπεδο δονήσεων.Η σιωπή όπως λες είναι πραγματικό μέσο επικοινωνίας εκεί βιώνεις και αισθάνεσαι, κατανοείς την πραγματική σου φύση και απαντιούνται ερωτήσεις που δεν έθεσες ποτέ.Τι ποιό όμορφο πραγματικά από το να οδηγείσαι στο κέντρο σου,να βιώνεις την ανιδιοτελή αγάπη χωρίς σχηματοποιημένα πρόσωπα,πράγματα και ερεθίσματα. Μια αγάπη που τα εμπερικλείει όλα.Να είσαι η ίδια η φύση και να αγαπάς με την Θεία χάρη και εκεί θα καταλάβεις...το μεγαλείο της ψυχής, αυτό το απεριόριστο πεδίο δομικής λειτουργίας που δεν ξέρουμε καν ότι υπάρχειμέσα μας.Τότε οι λέξεις θα πάρουν άλλο νόημα και η επίγνωση θα κυριαρχήσει και η επικοινωνία θα είναι καλύτερη σε όλα τα επίπεδα...

LAMDA είπε...

Εύστοχο άρθρο Πεταλούδα. Όντως η σιωπή περικλύει σοφία, η θα καταλάβεις ή δεν θα καταλάβεις οπότε θα ξαναρωτήσεις. Επίσης η σιωπή βοηθάει να αποστασιοποιούμαστε από τις καταστάσεις και να εμπλεκόμαστε φορτισμένοι σε μια επικοινωνία όπου θα μας ενδιαφέρει να πείσουμε ότι εμείς δίκαιο χωρίς να ακούμε τους άλλους.

Πάντως όλες οι μυστηριακές σχολές για να υπερπιδήσουν αυτό το πρόβλημα χρησιμοποιούσαν συμβολισμούς. Π.χ. δεν έλεγαν όμορφο αλλά ήξεραν ότι το τριαντάφυλλο συμβόλιζε την ομορφιά.

Συμβολισμούς χρησιμοποιούμε και στην καθημερινή μας ζωή γι αυτόν ακριβώς τον λόγο. Σε όλα τα σημεία του πλανήτη οι άνθρωποι ξέρουν ότι ο κόκκινος σηματοδότης (επάνω γι αυτούς που έχουν αχρωματοψία) σημαίνει σταματάω και ο πράσινος (αντίστοιχα ο κάτω) σημαίναι προχωράω.

Να είσαι καλά.

delta είπε...

Κάθε λέξη είναι ένα σύμβολο. Η λέξη σύμβολο προέρχεται από το συν + βάλλω. Βάζω κάτι δίπλα σε κάτι άλλο. Υπάρχει το σύμβολο και το συμβολιζόμενο που υποκρύπτεται πίσω από αυτό. Όταν το συμβολιζόμενο είναι αντικείμενο είναι εύκολο να το κατανοήσουμε. (π.χ. καρέκλα – δεν υπάρχει περίπτωση να έχουμε παρανόηση εδώ). Όταν όμως το συμβολιζόμενο είναι μια αφηρημένη ιδέα (π.χ. Θεός, έρωτας, αγάπη, αλήθεια) εκεί έχουμε τις μεγαλύτερες παρανοήσεις διότι είναι αδύνατον το σύμβολο, δηλαδή η λέξη στην προκειμένη περίπτωση, να μεταφέρει στην ολότητά της την σημασία της αφηρημένης ιδέας. Επίσης να μην ξεχνάμε ότι κάθε άνθρωπος ανάλογα με το επίπεδο συνειδητότητας που βρίσκεται χρησιμοποιεί ίδιες λέξεις με εντελώς διαφορετική σημασία. Άλλο πράγμα σημαίνει η λέξη αγάπη για τον ερωτευμένο πιτσιρικά και άλλο για τον Πάτερ Παίσιο. Δύσκολα αποκωδικοποιείς ένα συναίσθημα. Ίσως γιατί γεννιέται από την ψυχή. Και ότι προέρχεται από εκεί ο νους δύσκολα το κατανοεί.

Για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τον συνομιλητή μας θα πρέπει να καλλιεργήσουμε τη δυνατότητα να βλέπουμε πέρα και πίσω από τις λέξεις. Τότε αρχίζει η πραγματική επικοινωνία . Βλέπουμε αγαπημένα ζευγάρια ή και φίλους που είναι χρόνια μαζί που συνεννοούνται μια χαρά χωρίς καθόλου λόγια, ανταλλάσσοντας μια μόνο ματιά.

Προσωπική μου άποψη είναι ότι από την στιγμή που το άτομο βρίσκεται σε επικοινωνία με τον ανώτερό του εαυτό θα αναπτύξει την ικανότητα να συναισθάνεται τον συνομιλητή του, να κατανοεί την ψυχική κατάσταση που βρίσκεται και ακόμη περισσότερο την ανεκτικότητα και την υπομονή να αντιληφθεί αυτό που πραγματικά εννοεί ο άλλος πέρα από τις λέξεις που χρησιμοποιεί.. Αν δεν είμαστε σε θέση να επικοινωνήσουμε και να κατανοήσουμε τον εαυτό μας πως θα μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε με τους υπόλοιπους ;

Καλή εβδομάδα σε όλους

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

"βιωνεις και αισθανεσαι".
αυτος ο νους ειναι ενα μεγαλο βασανο για τον ανθρωπο, του στερει την επικοινωνια τόσο με τους άλλους, όσο και με τον ιδιο του τον εαυτο με την εσωτερικη ασταματητη φλυαρία του αλλα και με την συνεχόμενη περισπαση του από οποιαδήποτε πηγή εξωτερικού "θορύβου", που τον αποσπα, και τον οδηγει στη συνεχεια σε μια αγωνιωδη προσπαθεια να αναλυσει, να κατηγοριοιποιηση και να συγκρινει με παρελθοντικες του εμπειριες.
Για να "βρεις" αυτό, που όμως Ηδη Εισαι,αλλά δεν σε αφηνει η κυριαρχία του νου να το αισθανθεις, πρέπει να ασκησεις το νου, να δεις πως λειτουργει, να τον παρατηρησεις, να τον αγνοησεις όσο κι αν αυτός αντιστεκεται.
Παρατηρωντας τον, με τον περιφημο πια παρατηρητη, σε δυιστικο ακομα επιπεδο, αρχιζεις να τον ησυχαζεις, εστω λιγακι.
Η εσωτερικη σιωπή ειναι αυτη που σε οδηγει στην επιγνωση της πρωταρχικης σου Ουσιας, Κι αν μια έστω απειροελαχιστη στιγμουλα την αισθανθεις αυτην την Ουσια της Υπαρξης, δεν την ξεχνας, την αναζητας παλι...
Συμφωνω σε όλα όσα λες.
Και το ιδιαιτερα αισιοδοξο ειναι ότι η εσωτερικη σιωπή δεν ερχεται ως δια μαγειας, ασκηση και επιμονη χρειαζεται.Χωρίς πίεση, χωρίς αγωνια, αλομα κι οταν βλέπεις, ότι ο εγωικος νου σε εχει παρει φαλαγγι παλι..
Παρατηρεις παλι..
Ξανα και ξανα..
Καλή σου μέρα Βλάχο!

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

το κειμενο του Οσσο αναφερεται σε όλα τα επιπεδα της επικοινωνιας της ανθρωπινης ζωής.
Αν δεν καταλαβες, απλά ξαναρωτα.
Αλλά ακουει κανείς?
Ξεκινάμε την σκεψη μας με συμπερασμα ετοιμο συνήθως, κι οταν μας μιλαει κάποιος εμεις σκεφτομαστε συνηθως, δεν ακουμε.
Εχεις δικιο για τους συμβολισμους, ειναι κι αυτοι απαραιτητοι.
Το εντυπωσιακο ομως ειναι οτι εδω σου λέει:
"πηγαινε πέρα από ότι σου εχουν μαθει, πέρα απο συμβολισμους, περα απο το τι κρυβουν οι εννοιες και οι σκεψεις οι βασισμενες σε αυτες τις εννοιες.
Νιωσε. Δες. Αφουγκράσου.Αισθανσου.
Αφέσου χωρίς φοβο στη σιωπη.
Και τοτε θα ανακαλυψεις το μεγαλειο της ψυχής που υπαρχει μέσα σου και εσυ το ψαχεις πανυτου, εκτος απο εκει που ηδη υπαρχει, μεσα σου".
Καλημερα Λαμδα

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

Στις λεγομενες αφηρημένες εννοιες ειναι που δημιουργειται ασυνεννοησία, και η χρηση τους εξαρταται κι απο το "επιπεδο" συνειδητοτητας του ατόμου που τις χρησιμοποιει. Αναλογα, οι ιδιες εννοιες εχουν άλλο βαθος κι αλλη "υφη".
Οι λέξεις ειναι κι αυτες απο τη φύση τους χωριστικες κι η σημασια τους ειναι καθορισμενη απο άλλους.
Μεριζουν και διαιρουν, κι οδηγουν τη σκεψη μας σε συγκεκριμενα μονοπατια, καθοριζωντας κι ενα συγκεκριμενο τροπο και πλαισιο σκεψης, αδιορατο μεν αλλά καλουπωμα δε.
Το συναισθημα οχι μονο δεν περιγραφεται αλλα μονο βιωνεται, νομιζω. Αλλά επειδη βιωνοντας η διαισθηση και οι αισθησεις ειναι που βιωνουν κι οχι ο νους, οταν το βιωμα το αναλαβει ο νους-μην και του ξεφυγει η κυριαρχια..-αρχιζει να κατατασσει, και να κατηγοριοποιει.Κι αυτο το κανει παντα σε σχεση με τις ηδη υπαρχουσες εμεπειριες και γνωσεις του, που και παρελθοντικες ειναι και συγκεκριμενες.
Και χανεται το βιωμα υπερ καταταξεως και αναλυσεως,
Να συμφωνησω απολυτως-αν και απολυτοι δεν πρεπει να ειμεθα γενικα-, ότι αν δεν ησυχασει κανεις τον νου του ασκούμενος στην παρατηρηση των σκεψεων, αγνοωντας τες κι ετσι "αποδυναμώνοντας" την κυριαρχία του νου πάνω μας, εσωτερικη σιωπή δεν προκειται να βιωσει, νομιζω.
κι αν δεν σιωπησει το μεσα, ουτε βαθυτερη συνδεση με την Ουσια της Υπαρξης θα βιωθει ουτε κατα συνεπεια καποιου ειδους βαθυτερη επικοινωνια και ενότητα με τον Άλλον.
Το αισιοδοξο που πρεπει να μεινει και απο τα λογια σου Δελτα αλλά και απο το σχόλιο του Βλαχου,
ειναι ότι η εσωτερικη σιωπή δεν ερχεται ως δια μαγειας , ουτε η επικοινωνία με την Ουσια της Υπαρξης έρχεται ή δεν ερχεται μυστηριωδως.
Ο τρόπος ειναι η ασκηση, η λεγόμενη πνευματική, ο διαλογισμος και η Παρατηρηση,
ειναι τροπος ασκησης του μυαλού σε ενα πρωτο επιπεδο.
Κι αυτό ειναι πολυ μα πολυ αισιοδοξο.
Ξανα και ξανα..
και παλι...
καλημερα Δελτα

το μολύβι είπε...

Πόσο σύμφωνη με βρίσκουν τα παραπάνω!!!
Και μια ωραία συνχρονικότητα στις σκέψεις!
(για μια φορά ακόμα!!!)

Παρατηρώ πως όταν μιλάμε για πράγματα της ψυχής μας,
το κάνουμε σιγανά και ψιθυριστά, σχεδόν σαν ανάσα.
Συχνά οι λέξεις δεν αρκούν, δεν αποδίδουν το νόημα…
Στενεύουν και περιορίζουν…
Άλλοτε πάλι, δεν θέλουμε να διακόψουμε αυτή τη ροή του «μέσα» μας με λέξεις…
Αυτή τη βαθιά επικοινωνία που νοιώθουμε να μας γλυκαίνει.
Επικοινωνία και με τον εαυτό μας και με τον άλλον.
Ένα θαύμα που δίνουμε την ευκαιρία στον εαυτό μας να το βιώσει.

Αντίθετα, η προσωπικότητα φωνάζει.
Ίσως γιατί θέλει να επιβληθεί…
Ίσως γιατί θέλει οι λέξεις να κρύψουν…
Ίσως γιατί θέλει να χειραγωγήσει…
Φοβάται, θυμώνει, επιβεβαιώνεται.
Και κάθε νίκη της είναι πρόσκαιρη,
Μας αφήνει ανικανοποίητους, και χρειάζεται ανανέωση.
Ξανά και ξανά, και ξανά…

Τα έχουμε και τα δυο, απλά κάθε φορά διαλέγουμε…

Την αγάπη μου Πεταλούδα μου και σε σένα και σε όλους!

Χάρηκα που σας συνάντησα…

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

Σα να τα εγραψα η ίδια τα βρίσκω τα λόγια σου Μολυβάκι μου!
Στενευουν και περιορίζουν οι λέξεις ιδίαιτερα όταν έχουν να κανουν με τα μυχια της ψυχής..
και τα βιώματα μας που αφορούν πιο λεπτοφυές πεδίθο δονήσεων όπως αναφέρει ο Βλάχος στο σχόλιο του πιο πάνω.
όσο για τα περί προσωπικότητας τι να πω?
με βρίσκεις σε μια φάση ακριβως τετοια, που για άλλη μια φορά έγινα παρατηρητής μιας ακόμας εκδήλωσης φόβου, θυμού, ανάγκης επιβεβαίωσης,και όοολου του πακέτου του εγωικότατου αυτού νου του μεγαλειώδους εντόμου...
Αλλά μετρά γέλασα και μάλιστα πολύ με όλη αυτην την ανάγκη για επιβολή και διόλου νίκη δεν εισέπραξε η προσωπικότητα..

αλλά όπως λες, οι λέξεις και τα συναισθήματα που αυτές σε οδηγούν συνειδητά και ασυνειδητα,
τις περισσότερες φορές να κρύψουν θέλουν, να καλύψουν...
διότι για άλλη μια φορά να θυμησουμε και να θυμηθούμε πόσο "εμεις", ό,τι τέλος πάντων αποτελεί αυτό το "εμείς", φοβόμαστε να αποκαλύψουμε και να αποκαλυφθούμε, όο,τι είμαστε μην και η εικόνα χαλάσει, μην και δεν ειναι η τέλεια , μην και μας απογοήτευσει εμάς, τους δημιουργούς και κατόχους της και συντηρητές της, αλλά και τους Άλλουτς, ιδιαίτερα τους σημ,αντικούς για μας Αλλους..

Υ.Γ αν και περί σιωπης το κείμενο του Όσσο,
διόλου σιωπηλό και λακωνικό ειναι το έντομον τουτον,
θα μπορούσε να πει κανείς εως και φλύαρο ότι ειναι!!!!!!!!!!!!!!
καλημερα Μολυβάκι μου!!!!!!!!!!

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

Η Αλήθεια είναι Πεταλούδα μου,ότι μια λέξη μπορεί να παραφρασθει σε χίλιες φράσεις..εννοήσειςκαι παραφράσεις..όπως και οι χιλιες να εννοούν τιποτα..
Για να φτάσεις στην κατανόηση του άλλου..πρ'επει να μπορείς να βλέπεις πέρα απ'αυτο που φαίνεται και λέγεται...
Να αφήσεις την δικ΄΄η σου ερμηνεία και να "ακούσεις' τον άλλον..
δεν ξέρω(και δεν νομίζω να σπουδάζεται) Ενυπάρχει μέσα μας και καλιεργείται πάλι από εμας τους ίδιους..μέσα απο διαδικασίες ασκησης εσωτετικής σιωπής..εσωτερικής κατανόησης εαυτού..που κάποιες φορές γίνεταιεπώδινα και οδυνηρα,με αίτιο και αφορμή εξωτερικων,παραπλευρων παραγόντων και ερεθισμάτων.Οταν φτάνουμε σε τέτοιο επίπεδο συνειδητότητας,κατανοώντας τα έσω μας..απολαμβάνουμε τις σιωπές μας και την νοερη κουβέντα με τον εαυτό μας..την μοναχικότητά μας.
Και είμαστε σε θέση να αναπτυξουμε και την ικανότηα να συναισθανόμαστε τον απέναντί μας..να ακουμπάμε την την αύρα του και να αντιλαμβαν'ομαστε αισθήσεις και συναισθήματα πέρα απο τις λέξεις..
Τότε μπορόμε να μιλάμε για αυτη την αχρονη αγάπη ..την ανιδιοτελή..
ικανή να εμπνέυσει την θυσία του Θεου για τον Ανθρωπο..

υ.γ. Μπα σε καλό σου καλοκαιριάτικα....όλο δύσκολα μας βάζεις!!!
Μια αγκαλιά και απο εδώ!!!

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

"Για να φτάσεις στην κατανόηση του άλλου..πρ'επει να μπορείς να βλέπεις πέρα απ'αυτο που φαίνεται και λέγεται..."
Η κατανόηση του εαυτού μας "..μέσα απο διαδικασίες ασκησης εσωτερικής σιωπής.. κάποιες φορές γίνεταιεπώδινα και οδυνηρα,με αίτιο και αφορμή εξωτερικων,παραπλευρων παραγόντων και ερεθισμάτων.Οταν φτάνουμε σε τέτοιο επίπεδο συνειδητότητας,κατανοώντας τα έσω μας.."" τότε είναι πολυ εύκολο να κατανοήσουμε και τον Άλλον/Άλλους.
Γιατί είμαστε ο Άλλος.

Πρωτα μέσα μας πρέπει να κοιταξουμε, έτσι δεν ειναι?
Μέσα απο μικροτερες και μεγαλυτερες συνειδητοποιήσεις(του καθαρα εγωικου κοματιου μας, σε αυτο ειμαι σιγουρη), τοτε ερχομαστε αντιμετωποι με τη θλιψη και τον πονο. Πρωτα τον δικό μας κι αυτο δεν ειναι εγωιστικό. Αλλά αν δεν αισθανθεις μεσα σου πόνο, πώς θα νιωσεις και τον πονο των άλλων? Πώς θα νιωσεις τον παγκόσμιο πονο που δεν διαφερει απολυτως σε τιποτα απο τον δικό σου?
Ο πόνος ειναι πόνος.
Δεν εχει σημασία για ποιον λογο πονας βαθια.
Ουτε μετριεται ουτε ενας πονος ειναι καλυτερος απο τον άλλο.
ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΞΩ, πανε οι συνειδητοποιησεις, νομίζω.

ΚΑΙ ΜΕΤΑ και "ΤΟ ΕΞΩ" ΕΡΕΘΙΣΜΑ ΤΟ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ.
(νομιζω)
ΚΙ ΕΠΕΙΤΑ, ΑΦΟΥ ΕΧΕΙΣ ΣΥΝΑΙΣΘΑΝΘΕΙ ΒΑΘΙΑ ΟΟΛΟΝ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΤΗ ΘΛΙΨΗ,
Ο ΠΟΝΟΣ ΠΙΑ ΚΑΙ Η ΘΛΙΨΗ , ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ:
Ο ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΠΟΝΟΣ.
Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΘΛΙΨΗ.

Όλα αυτά στη σιωπή γίνονται και Αποκαλυπτονται και Συνειδητοποιούντα.
Και η Αυτοσυνειδητοποίηση στη σιωπή γίνεται και αυτή.

Το σχόλιο σου και οι σκέψεις σου με βοήθησαν σε κάτι που είχα στο μυαλό μου εδώ και καιρό.
Ευχαριστώ πολύ
Καλη σου μερα!
(σιωπηλή η καλημέρα που σου στέλνω αλλά γεμάτη χαρά!)

Ανώνυμος είπε...

Κ Α Τ Π Λ Η Κ Τ Ι Κ Ο

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...