Πήγαινε πέρα από τις λέξεις....

Η γλώσσα μοιάζει πώς είναι μέσο επικοινωνίας, δεν είναι όμως. Λές κάτι και αυτό αμέσως παρερμηνεύεται. Λες κάτι και σου προκαλεί έκπληξη που οι άνθρωποι το έχουν πάρει με ενα τελείως διαφορετικό νόημα, που εσύ ούτε το είχες φανταστεί ποτέ. Από τη στιγμή που λες κάτι, δεν είσαι πια ο κύριος του. Οποιοσδήποτε μπορεί να πιαστεί από αυτό και να του δώσει ένα άλλο νόημα.

Η γλώσσα δεν ειναι το σωστό μέσο επικοινωνίας, όμως οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τη σιωπή, συνεπώς δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος. Ακόμα και ο Βούδας πρέπει να μιλήσει. Πρέπει να χρησιμοποιήσει λέξεις- οι οποίες ειναι ανεπαρκείς, επικίνδυνες. Την ημέρα που πέθανε ο Βούδας, οι μαθητές του χωρίστηκαν σε τριάντα έξι σχολές. Την ημέρα που πέθανε! Λες και αυτό περίμεναν! Τριάντα έξι ερμηνείες!

....Αργά ή γρήγορα οι λέξεις γίνονται το ίδιο το αντικείμενο που περιγράφουν. Η λέξη "θεός" έχει γίνει ο ίδιος ο θεός κι εσύ έχεις ξεχάσει τον αληθινό θεό. Η λέξη "αγάπη" έχει γίνει η ίδια η αγάπη κι εσύ έχεις ξεχάσει την αληθινή αγάπη.

Η λέξη γίνεται όλο και πιο σημαντική και οι άνθρωποι υπνωτίζονται από τις λέξεις. Η γλώσσα είναι το βασικό πρόβλημα. Γι΄αυτό οι άνθρωποι καταλαβαίνουν άλλα αντί άλλων. Αν θέλεις να καταλάβεις, θα πρέπει να εγκαταλείψεις τη γλώσσα, θα πρέπει να μάθεις πώς να βγάλεις τον εαυτό σου από τον υπνωτισμό που σου προκαλούν οι λέξεις.Βάλε στην άκρη τη λέξη "τριαντάφυλλο" και δες το αληθινό τριανταφυλλο- εκείνο το κόκκινο τριαντάφυλλο πάνω στην τριανταφυλλιά, μέσα στον άνεμο, μέσα στην βροχή, μέσα στον ήλιο. Την ώρα που το βλέπεις, μη συνεχιζεις να επαναλαμβάνεις "αυτό είναι ένα τριαντάφυλλο"- έτσι βάζεις μια κουρτίνα μπροστά στα μάτια σου, μπροστα απο τα αυτιά σου, μπροστά από το είναι σου.
.
.

.
Δεν θα είσαι σε θέση να ακούσεις και να δεις και να νιώσεις. Μη λες ότι είναι "ένα όμορφο τρια ντάφυλλο". Παράτα τις λέξεις. Δες τι είναι ομορφιά, αλλά μη χρησιμοποιείς την λέξη "όμορφο". Απλώς δες, διείσδυσε, αντιμετώπισε την ίδια την ομορφιά. Το τριαντάφυλλο βρίσκεται εκεί. Τι νόημα έχει να χρησιμοποιείς λέξεις? Βάλε τις λέξεις στην άκρη. Απλώς κοίταζε και ξέχνα όλη τη γλώσσα. Με το που ξεχνάς τη γλώσσα, εμφανίζεται η κατανόηση. Για να εμφανιστεί η κατανόηση, πρέπει να πάει κανείς πέρα από τις λέξεις. Τότε αρχίζει η επικοινωνία - μέσα από τη σιωπή.

Κρατάς το χέρι του αγαπημένου σου, κάθεστε σιωπηλά, κοιτάζετε το φεγγάρι και μέσα στη σιωπή, νιώθετε το φεγγάρι και οι δυό σας. Και δες, εκεί υπάρχει επικοινωνία. Κι όχι απλά επικοινωνία αλλά βαθιά ένωση. Οι καρδιές σας αρχίζουν να χτυπούν στον ίδιο ρυθμό, αρχίζετε να νιώθετε την ίδια χαρά , αρχίζετε να αλληλεπικαλυπτετε ο ένας τον άλλον. Υπάρχει μια βαθιά ένωση. Δεν έχετε πέι τίποτα και δεν θα υπάρχει καμία παρερμηνεία.
.

...Μάθε τη σιωπή, τουλάχιστον όταν βρίσκεσαι με τους φίλους σου, με τους αγαπημένους σου, με την οικογένεια σου. Σταμάτα να μιλάς, σταμάτα να φλυαρείς. Κι όχι μόνο εξωτερικά, σταμάτα και την εσωτερική φλυαρία. Απλώς κάθισε χωρίς να κάνεις τίποτα και σύντομα θα βρεις καινούριους τρόπους επικοινωνίας. Και εκείνος θα είναι ο σωστός τρόπος επικοινωνίας.

Να είσαι όλο και πιο σιωπηλός και τότε θα αντιληφθείς γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο καταλαβαίνουν άλλα αντί άλλων. Ο άνθρωπος της σιωπής είτε καταλαβαίνει είτε δεν καταλαβαίνει, αλλά δεν υπάρχει καμμιά πιθανότητα να καταλάβει άλλα αντί άλλων. Είτε καταλαβαίνει είτε δεν καταλαβαίνει- τα πράγματα είναι ξεκάθαρα.

Αν δεν καταλαβαίνεις , μπορείς να ξαναρωτήσεις. Αν καταλαβαίνεις, το πραγμα έχει τελειώσει. Αν όμως καταλαβαίνεις άλλα αντί άλλων, τότε νομίζεις πως έχεις καταλάβει, οπότε δεν ξαναρωτάς και στην πραγματικότητα δεν έχεις καταλάβει.

Το να καταλαβαίνεις άλλα αντί άλλων θα σακατέψει τη ζωή σου.
.

.
Μόνο μέσα στην αγάπη και στη σιωπή είναι εφικτή η επικοινωνία, η βαθιά ένωση.

Οsho " Ο βρηχυθμός του λιονταριού"