Ο διαλογισμός δεν είναι αυτοσυγκέντρωση

Ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο του Όσσο «Συμπόνια» παραθέτω σήμερα. Ο Όσσο εδώ μιλάει για τον διαλογισμό.

Ο Διαλογισμός δεν είναι αυτοσυγκέντρωση, είναι χαλάρωση. Απλώς χαλαρώνεις μέσα στον εαυτό σου. Όσο περισσότερο χαλαρώνεις, τόσο περισσότερο ανοιχτό αισθάνεσαι τον εαυτό σου, ευάλωτο. Είσαι λιγότερο άκαμπτος, είσαι περισσότερο ελαστικός και ευέλικτος – και ξαφνικά η ύπαρξη αρχίζει να διεισδύει μέσα σου. Δεν είσαι πια σαν βράχος έχεις ανοίγματα. Χαλάρωση σημαίνει να επιτρέπεις στον εαυτό σου να πέφτει σε μια κατάσταση στην οποία δεν κάνεις τίποτα, επειδή αν κάνεις κάτι, η ένταση θα συνεχίζεται. Απλώς δεν κάνεις τίποτα. Χαλαρώνεις και απολαμβάνεις την αίσθηση της χαλάρωσης. Χαλαρώνεις μέσα στον εαυτό σου, κλείνεις τα μάτια σου κι ακούς όλα όσα συμβαίνουν γύρω σου.

Δεν χρειάζεται να αισθάνεσαι το οτιδήποτε ως ενόχληση. Τη στιγμή που το αισθάνεσαι ως ενόχληση αρνείσαι το θεϊκό. Αυτή η στιγμή έχει έρθει σ’ εσένα ως πουλί. Μην το αποδιώχνεις! Το θεϊκό έχει χτυπήσει την πόρτα σου σαν πουλί. Την επόμενη στιγμή έχει έρθει σα σκύλος που γαβγίζει ή σαν παιδί που κλαίει ή σαν τρελός που γελάει. Μην το αρνείσαι. Μην το απορρίπτεις.

Αποδέξου – επειδή αν αρνηθείς οτιδήποτε, θα γεμίσεις με ένταση. Όλα όσα αρνείσαι, προκαλούν ένταση. Αποδέξου. Αν θέλεις να χαλαρώσεις η αποδοχή είναι ο δρόμος. Αποδέξου οτιδήποτε συμβαίνει γύρω σου. Άφησε το να γίνει ένα οργανικό όλο. Είναι! Εσύ μπορεί να το γνωρίζεις ή μπορεί να μην το γνωρίζεις, τα πάντα όμως είναι αλληλένδετα. Αυτά τα πουλιά, αυτός ο ουρανός, αυτός ο ήλιος αυτή η γη, εσύ, εγώ, όλοι είμαστε συνδεδεμένοι. Είναι μια οργανική ενότητα. Αν εξαφανιστεί ο ήλιος, θα εξαφανιστούν τα δέντρα. Αν εξαφανιστούν τα δέντρα, θα εξαφανιστούν τα πουλιά. Αν εξαφανιστούν τα πουλιά και τα δέντρα, εσύ δεν θα μπορείς να βρίσκεσαι εδώ – θα εξαφανιστείς. Τα πάντα, το κάθε τι είναι βαθιά συνδεδεμένο με τα πάντα και το κάθε τι. Γι’ αυτό λοιπόν μην αρνείσαι τίποτα, επειδή την στιγμή που αρνείσαι, αρνείσαι κάτι μέσα σου. Αν αρνείσαι αυτά τα πουλιά που τραγουδούν, τότε αρνείσαι κάτι μέσα σου.

Αν αρνείσαι, αν απορρίπτεις, αν αισθάνεσαι ενοχλημένος, αν αισθάνεσαι θυμωμένος, τότε απορρίπτεις κάτι μέσα σου. Απλώς άκουσε και πάλι τα πουλιά, χωρίς να αισθάνεσαι ενόχληση και θυμό και ξαφνικά θα δεις ότι το πουλί μέσα σου ανταποκρίνεται. Τότε εκείνα τα πουλιά δε θα βρίσκονται εκεί σαν ξένοι, σαν απρόσκλητοι επισκέπτες, σαν παρείσακτοι.

Ξαφνικά ολόκληρη η ύπαρξη γίνεται μια οικογένεια. Είναι! Κι εγώ ονομάζω θρησκευτικό, τον άνθρωπο που έχει φτάσει να καταλάβει ότι ολόκληρη η ύπαρξη είναι μια οικογένεια. Μπορεί να μην πηγαίνει σε καμιά εκκλησία, μπορεί να μην εκκλησιάζεται σε κανένα ναό, μπορεί να μη προσεύχεται σε κανένα τζαμί, αυτό όμως δεν έχει καμία σημασία – είναι τελείως άσχετο. Εκείνος που έχει καταλάβει την οργανική ενότητα της ύπαρξης, βρίσκεται συνεχώς μέσα στο ναό και αντικρίζει διαρκώς το ιερό και το θεϊκό.

Ο διαλογισμός για μένα είναι ένα εσωτερικό προσκύνημα. Είναι η απόσυρση της «προσοχής» από τον έξω κόσμο και η στροφή των ενεργειών προς τα μέσα, η απόπροσκόλληση του νου από οποιαδήποτε σκέψη που εμποδίζει τον άνθρωπο να ενωθεί με το θείο και η παράδοση στην αγκαλιά της Ύπαρξης. Είναι η ένωση και η συγχώνευση με το Απόλυτο Ένα. Είναι η επιστροφή στο σημείο εκκίνησης, στην Υπέρτατη Πηγή της Δημιουργίας.

Ο όρος «γιόγκα» εξάλλου προέρχεται από τη σανσκριτική ρίζα «yuj» (γιούτζ) και σημαίνει “συνάντηση”, “ένωση”, “επικοινωνία”, “απορρόφηση”, “επαφή” της ψυχής με την Υπερψυχή, το Θεό.

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...