Οι λάμπες είναι διαφορετικές,
αλλά το φως είναι το ίδιο.
Έρχεται απ' το Πέραν.
Αν συνεχώς κοιτάς τη λάμπα, χάθηκες.
Γιατί από ‘κει γεννιέται
το φαινόμενο της πολλαπλότητας
και του αριθμού.
Στερέωσε το βλέμμα σου στο φως
και θα απαλλαγείς απ' τη δυαδικότητα,
που είναι έμφυτη στο περιορισμένο σώμα.
.
Τζαλαλουντίν Ρουμί
.
.
Δείτε το βίντεο !
Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό ...
7 σχόλια:
Πόσο απλό και πόσο εύστοχο!
Μέσα στην ανιαρή καθημερινότητα, όλοι ίδιοι με όλους, ώσπου ένας επιλέγει να συνδέσει το πνεύμα του με την πηγή του φωτός και τότε...
...αυτόματα φωτίζεται και μεταδίδει και γύρω του τη θετική του επίδραση!
Πολύ πετυχημένο, φίλε!
Εχεις διαβασει τα βιβλια του Γραμματικακη τα σχετικα με το φως;
Αν οχι, καντο, αξιζει τον κοπο
Καλημέρα Delta!!!
Πολύ ενδιαφέρον το βιντεάκι, αυτό που μου έκανε εντύπωση ιδιαίτερη και δημιούργησε ερωτηματικό είναι η στιγμή της σύνδεσης. Ηταν "τυχαία"? Τη στιγμή που χαλάρωσε?
Τι ρόλο παίζει το "ερωτευμένο ζευγάρι"?
Κάτι μου λέει ότι υπάρχει κάτι εκεί...τι όμως!
@ Fotis
Έτσι ακριβώς είναι φίλε μου Φώτη. Τα πράγματα τελικά είναι απλά αλλά ο νους μας τα κάνει να φαίνονται σύνθετα.
Ο Βούδας είχε πει :
«Χιλιάδες κεριά μπορούν να ανάψουν από ένα κερί και η ζωή αυτού του κεριού δε θα μικρύνει. Όπως το κερί έτσι και η ευτυχία ποτέ δε μικραίνει όταν μοιράζεται»
@ Ρίκη Ματαλλιωτάκη
Από τον Γραμματικάκη έχω διαβάσει το πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του : «Η Κόμη της Βερενίκης».
Έχεις να μου προτείνεις κάποιο συγκεκριμένο τίτλο Ρίκη ;
@ Nath
Καλησπέρα Ναθ.
Καθημερινά κάνουμε ακριβώς τα ίδια πράγματα και περιμένουμε διαφορετικό αποτέλεσμα. Γραφείο, μετρό, σπίτι, οικογένεια, υποχρεώσεις κλπ. Κάτι σαν τον κύριο Λάμπα της ιστορίας μας. Μόνο που κατά τη διάρκεια της διαδρομής του στο μετρό κατάφερε να χαλαρώσει και να σταματήσει την σκέψη του. Κι ένας ήσυχος νους είναι αυτό που λείπει στον σύγχρονο άνθρωπο. «Μην ψάχνεις, μη ρωτάς, μη χτυπάς, μην απαιτείς – Χαλάρωσε!» μας προτρέπει ο Όσσο. Κι ανάμεσα στις σκέψεις μας κρύβεται ο Θεός. Αυτό προσπαθούμε να επιτύχουμε με τον διαλογισμό. Να μεγαλώσουμε το κενό ανάμεσα στις σκέψεις μας. Χαλάρωσε και ενώθηκε με την Συμπαντική Πηγή του Φωτός για λίγο. Έτσι απλά. Πότε θα χαλαρώσουμε τις τεντωμένες χορδές του νου μας ;
Το ερωτευμένο ζευγάρι ; Σπίθες φωτός … Μια πύλη ο σύντροφός μας για το θείο και αν επιτύχουμε την αλτρουιστική αγάπη ίσως αυτή η πύλη να ανοίξει. Ο έρωτας είναι ικανός να σταματήσει την σκέψη επίσης. Μα όμως νομίζω ότι μέσα από την ένωση με τον άλλον, την μέγιστη ένωση αναζητούμε τελικά. Γι’ αυτό σχεδόν πάντα απογοητευόμαστε. Γιατί ο «άλλος» δεν μπορεί να ικανοποιήσει αυτή την προσδοκία μας. Την επιθυμία της ένωσης με την πηγή του φωτός. Γι’ αυτό και οι μεγαλύτεροι έρωτες είναι οι ανεκπλήρωτοι έρωτες. Δεν προλαβαίνουν να δοκιμαστούν και να αποτύχουν.
Καλό σου βράδυ
Η Πηγη του Φωτος ειναι παντα εκει, απλως περιμενει απο μας να σχισουμε το "πεπλο" που μας χωριζει και να συντονιστουμε μαζι της, καθιστωντας βεβαια το σωμα ικανο να δεχτει την υψηλη δονηση της.
Υ.Γ.
Νομιζω Δημητρη " η αυτοβιογραφια του φωτος ", του Γραμματικακη ειναι.
Δημοσίευση σχολίου