Χαρα, συνειδητη δημιουργια και αρμονικη συνυπαρξη για την παρεα του “Ξανθη Φιλοσοφειν” μεσα στο 2010.

Χρησιμοποιωντας την εκφραση «παρεα» στον τιτλο της αναρτησης, αμεσως το μυαλο μου πηγε σε κατι που ειχε πει ο Μανος Χατζιδακις:

« Ότι τις παρεες δεν τις ενωνει μονο η κοινη γνωμη για κατι, αλλα και η κοινη αγνοια. Μονο που σαν αγνοεις, οφειλεις να’ χεις το ταλεντο για να ανακαλυψεις το καινουργιο, αυτό που θα παρει τη θεση του «αγνοημενου».

Σκεφτηκα ότι, ονοματα όπως του Γιαννη Μοραλη που εφυγε πριν λιγες μερες από την ζωη, του Μανου Χατζιδακι, του Γιαννη Τσαρουχη, της Ραλλους Μανου, του Οδυσσεα Ελυτη, του Καρολου Κουν, του Νικου Γκατσου, ηταν ονοματα μιας παρεας που εξεφραζαν την πρωτοπορια και χαραξαν την ιστορια της μεταπολεμικης Αθηνας τοτε. Ειχαν σταθερα στεκια, όπως τα καφε-ζαχαροπλαστεια “Brazilian” και “ Zonar’s ”, κατι αντιστοιχο με τον “καφενε” του “Ξανθη Φιλοσοφειν” που εχει η δικη μας παρεα.

Σ’αυτό το σημειο, θα ηθελα να ευχαριστησω προσωπικα τον Δημητρη, που είναι “η καρδια” του δικου μας καφενειου. Γιατι, χαρη στην δικη του Δονηση-Ενεργεια, εγινε εφικτη ολη αυτή η συσπειρωση τοσο καλων και εκλεκτων φιλων στην εποικοδομητικη και πνευματικη παρεα του Ξανθη Φιλοσοφειν, κρατωντας τις ισορροπιες στα πλαισια μιας απολυτης ελευθεριας της εκφρασης.

Ευχομαι και στην καινουργια χρονια, το καφενειο μας, να συνεχισει να αποτελει πολο ελξης και αφορμη για σαγηνευτικα εσωτερικα ταξιδια για κάθε επιδοξο “ταξιδευτη” στην μαγεια του ποταμου της ζωης.

Η καινούρια χρονιά θα είναι ξεχωριστή και περισσότερο πνευματική γιατι, μεσα από τετοιου ειδους ποιοτικες παρεες, εμεις οι ιδιοι γυμναζουμε το νου, εξελισσομαστε και γινομαστε καλυτεροι. Επιλεγοντας εμεις να ειμαστε καλυτεροι, τοτε και η καινουργια χρονια θα είναι μετα βεβαιοτητας καλυτερη.

Ευχομαι μεσα στο 2010, να συντονιστουμε ακομη περισσοτερο με την θεικη αρμονια και, μεσα από τις δημιουργικες παρεες μας, να καταφερουμε να ανιχνευσουμε αυτό που μας ενωνει, αποφευγοντας τις διαχωριστικες γραμμες της ανθρωπινης ασεβειας και των εσωτερικων πολωσεων.

Καλη χρονια με υγεια, πολλα χαμογελα και γελια και αυξητικες τασεις της επιγνωσης, εχοντας παντα στην θυμηση μας ότι, η ευτυχια δεν εξαρταται από τα γεγονοτα αλλα από την κατασταση του νου.

Το καθαρότερο πράγμα της δημιουργίας

(ποίηση: Νικηφόρος Βρεττάκος, 1912-1991)

Δεν ξέρω, μα δεν έμεινε καθόλου σκοτάδι.

Ο ήλιος χύθηκε μέσα μου από χίλιες πληγές.

Και τούτη τη λευκότητα που σε περιβάλλω

δε θα τη βρεις ούτε στις Άλπεις, γιατί αυτός ο αγέρας

στριφογυρνά ως εκεί ψηλά και το χιόνι λερώνεται.

Και στο λευκό τριαντάφυλλο βρίσκεις μια ιδέα σκόνης.

Το τέλειο θαύμα, θα το βρεις μοναχά μες στον άνθρωπο:

λευκές επεκτάσεις που ακτινοβολούν αληθινά

στο σύμπαν και υπερέχουν.

Το πιο καθαρό πράγμα λοιπόν της δημιουργίας δεν είναι το λυκόφως,

ούτε ο ουρανός που καθρεπτιζεται μες στο ποτάμι, ούτε

ο ήλιος πάνω στης μηλιάς τ’ άνθη. Είναι η αγάπη.