Θέλω να αφιερώσω τη σημερινή ανάρτηση στον πιο θυμωμένο, πιο ευαίσθητο, πιο οραματιστή, πιο...λογικό και πιο υπέροχο "τρελό" που γνώρισα ποτέ, στον καλλιτέχνη "Ευρύνοο", στον φίλο και αδερφό Τάσο Χατζησπυρίδη, που φροντίζει σε καθημερινή βάση να μας ξυπνά, να μας συγκινεί και να μας θυμίζει πως είναι καιρός να αντιδράσουμε σ' αυτή την παρακμή, τον παραλογισμό και τη βλακεία που μας περιβάλλουν. Του αφιερώνω δύο ποιήματά μου, που έχουν άμεση σχέση με το ασφυκτικό καθεστώς που μας έχει επιβληθεί και με την ακλόνητη απόφαση για προσωπική και συλλογική αντίσταση, ανεξάρτητα από το κόστος και το τίμημα...
Αυτοανακηρυχθήκατε ‘‘ποιμένες’’ κι ‘‘οδηγοί’’.
Με βοσκοράβδι ξύλινο χτυπώντας μας,
μια με σχοινιά σφιχτοπλεγμένα μας τραβάτε
και μια μας σπρώχνετε μπροστά
με τις βουκέντρες.
Κοπάδι εμείς φιλήσυχο,
αμνοί και βόδια,
οδοιπορούμε μουγκανίζοντας
πάντα με μάτια υπάκουα
γεμάτα ευγνωμοσύνη
εμπιστοσύνη
πίστη τυφλή έχοντάς σας
σε νέα βοσκοτόπια μακρινά για να μας πάτε.
Λύκους στο δρόμο δε θα συναντήσουμε
κανείς δε θα μας βλάψει
του ταξιδιού τις απειλές τις εξαλείψατε
και μόνο απαιτείτε
υποταγή
και σύνεση
και πειθαρχία.
Μπορείτε πλέον να καυχιέστε
να επαίρεστε.
Γερά πολύ μας έχετε δεμένους
απ’ της ανάγκης τον χαλκά
με τα λουριά της πείνας.
Του τρόμου μας αφέντες και προστάτες μας,
ευχαριστούμε…
"Επιμονή"
Κι αν οι δειλοί, οι βάναυσοι
κι οι αλαζόνες
κάνουν κομμάτια τη ζωή μου,
απ’ τα κουρέλια τα πολύχρωμα
καινούριο θα υφάνω ένδυμα
στολή λαμπρή
για τη γιορτή της πλάσης.
Κι αν μου γκρεμίσουν σχέδια, όνειρα,
έργα και κόπους
και τα σωριάσουνε στη γη,
από τις πέτρες και τα μάρμαρα
θα υψώσω εγώ στύλο πανύψηλο
θεμελιωμένο στα λιθάρια της ψυχής μου
για να στηρίζει της ζωής μου τον ναό.
Κι αν τον ναό οι βάρβαροι τον κάψουν,
πάνω στο στύλο θ’ ανεβώ
και με τα χέρια υψωμένα
θα υμνώ το Σύμπαν, τη ζωή
και τον δημιουργό μου!
Τάσο, σ' ευχαριστούμε που κρατάς την ελπίδα ζωντανή! Μην παραδίνεσαι, φίλε! Δεν είσαι μόνος! Είμαστε πολλοί!
7 σχόλια:
Συγκλονιστικά και τα δύο ποιήματα Φώτη μου ….
Θα σταθώ αυτή τη φορά στο πρώτο
Στους «ποιμένες» μας …και στα πρόβατα που τους ακολουθούν
Προσωπικά ΔΕΝ πιστεύω ότι ο άνθρωπος ΔΕΝ έχει επιλογές. Προσωπικά ΔΕΝ πιστεύω ότι ο άνθρωπος πρέπει να γίνει πρόβατο από τον κίνδυνο να μην τον φάει ο Λύκος (το πιο παρεξηγημένο από όλα τα ζώα)
Προσωπικά προτιμώ να ακολουθήσω το παράδειγμα της πέστροφας που κολυμπάει κόντρα στο ρεύμα του ποταμού. Προτιμώ να ακολουθήσω το παράδειγμα του Διογένη που έμπαινε στο θέατρο όταν έφευγε ο κόσμος. Στην σημερινή καταναλωτική κοινωνία που θυσιάζονται όλες οι αξίες στο βωμό του κέρδους επιλέγω συνειδητά να γίνω αντικοινωνικός. Προτιμώ να απομακρυνθώ από το μαντρί και να ενωθώ με τα απολωλότα πρόβατα που θα τα φάει ο «λύκος». Προτιμώ τα πιθανά δόντια του λύκου από τα σίγουρα δόντια του τσοπάνη. Και μετά που ξέρετε ; Ο λύκος μπορεί να μην είναι έτσι όπως τον παρουσιάζουν. Όλα αυτά τα τρομερά πράγματα που διηγούνται γι’ αυτόν μπορεί να είναι απλώς ιστορίες των πονηρών τσοπάνηδων για να μη τολμήσουμε να φύγουμε ποτέ από το μαντρί τους. Έτσι θα είναι πιο σίγουρος ο χαμός μας όταν θελήσουν να διεκδικήσουν το κρέας μας. Και μια και το παρουσιάζω έτσι μου ήρθε συνειρμικά μια έμπνευση : Ο «Λύκος» στα αρχαία Ελληνικά έχει σχέση με το «Φως». Θυμηθείτε το «Λύκειο» του Αριστοτέλη που έδινε το φως της γνώσης στους μαθητές του ή ακόμη και τις λέξεις «λυκαυγές», «λυκόφως» ακόμη και «αμφιλύκη». Να λοιπόν που ο φοβερός και τρομερός «Λύκος» που μπορούν να συναντήσουν τα πρόβατα που βγαίνουν από το μαντρί μπορεί να είναι ο Εωσφόρος (δηλαδή ο φέρων το πρώτο φως της ημέρας), ο Προμηθέας, αυτός που θα φωτίσει το πνεύμα τους και πραγματικά θα τα ελευθερώσει από την σκλαβιά και τον αιώνιο θάνατο που τους επιφυλάσσει ο «Τσοπάνης». Ο «Λύκος» σε αυτή την περίπτωση υπόσχεται την φώτιση της συνείδησής μας και την αθανασίας της. Ας έχουμε λοιπόν υπόψη μας και αυτή την δυνατότητα.
Γειά σου ρε Φώτη
Εγώ σε λέω Ποιητή !
θα υψώσω εγώ στύλο πανύψηλο
θεμελιωμένο στα λιθάρια της ψυχής μου
για να στηρίζει της ζωής μου τον ναό.
ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ...!!!
Έχεις απόλυτο δίκιο, Δημήτρη μου!
Κι εγώ δεν τους χωνεύω τους "ποιμένες" γι' αυτό και τους "τα χώνω" έστω και με τρόπο σαρκαστικό και με πικρή ειρωνεία.
Όντως η λέξη "λυξ" σημαίνει "φως" και στα λατινικά έγινε lux-lucis (=φως).
Μακάρι να συναντήσουμε λοιπόν στο δρόμο μας τέτοιους φωτεινούς "Λύκους", μπας και ανοίξουμε τα στραβά μας και βγούμε από το μαντρί!
Φίλε Pistos788,
ο καθένας μας έχει χρέος να χτίσει της ζωής του τον ναό σε θεμέλια γερά και να τον υπερασπιστεί με επιμονή και θάρρος.
Να είσαι καλά, σ' ευχαριστώ!
Θα σδυμφωνήσω με τον delta..
είσαι ποιητής φίλε μου Φώτη..!
σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την αφ-ιέρωση..
άλλωστε οι λέξεις έχουν περισσότερα νοήματα-μηνύματα του ενός..
μεγάλη μου Τιμή να τα βάλεις εδώ στο "Ξάνθη Φιλοσοφείν" που το θεωρώ, όαση Φιλοσοφίας και Φιλότητας..
μάλλον θα γίνουμε συνοδοιπόροι στο σιτολόγιο μιά και μου στείλατε πρόσκληση..
ελπίζω να μην σας απογοητεύσω..
αν και χρόνο πολύ δέν έχω για αναρτήσεις μιά και στο ιστολόγιο μου, έχω τόσους φίλους που απαντώ και παρακολουθώ τόσα σχόλια που κάποιες φορές δέν προλαβαίνω..
ίσως εδώ να κάνω άλλου τύπου αναρτήσεις :)
θα προσπαθήσουμε όμως :)
σας καλησπερίζω φίλοι μου :)
Διόρθωση
οι υψηλές ταχύτητες περιέχουν λάθη..
"σδυμφωνήσω" συμφωνήσω εννοούσα βεβαίως..
και "σιτολόγιο" εννοούσα ιστολόγιο (αν και σίτος είναι η Σοφία και η Γνώση για τον Νού)..
χαιρετώ σας και πάλι :)
Σ΄ευχαριστώ, φίλε!
Πολύ θα χαρώ να δω αναρτήσεις σου και στο "Ξάνθη"!
Μη φοβάσαι, δε γίνεται να απογοητεύσεις ανθρώπους που σκέφτονται και νιώθουν παρόμοια με σένα!
Αυτοί που πρέπει να απογοητεύσουμε όλοι μας είναι όσοι νομίζουν πως θα μαντρώσουν και θα αλλοτριώσουν τα ελεύθερα πνεύματά μας και τις γεμάτες αγάπη ψυχές μας!
Να είσαι καλά!
Δημοσίευση σχολίου