God vs Jesus

«Και ελάλησε ο Θεός πάντας τους λόγους τούτους λέγων : Εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σου ο εξαγάγων σε εκ της Αιγύπτου εξ οίκου δουλείας. Μην έχεις άλλους θεούς πλην εμού, μη λατρεύσης άλλον πλην εμού, διότι είμαι Θεός ζηλότυπος ανταποδίδων τις αμαρτίες των πατέρων επί τα τέκνα, επί τρίτης και τέταρτης γενιάς των μισούντων Με και κάμνων Έλεος εις χιλιάδας γενεών των αγαπόντων Με και φυλαττόντων τα προστάγματά Μου» (Έξοδος Κ’ 2-6)

Αυτός είναι ο θεός της Παλαιάς Διαθήκης. Έχει καμιά σχέση αυτός ο εγωκεντρικός, ο τυραννικός, ο εκδικητικός , ο ζηλόφθονος θεός με το πνεύμα της διδασκαλίας του Χριστού ;

Ο Ιησούς δεν απομάκρυνε τον άνθρωπο από τον παράδεισο, αλλά τον δίδαξε πώς να αποκτήσει την αιώνια ζωή με το μυστήριο της θείας ευχαριστίας, του οποίου οι σύγχρονοι χριστιανοί διατηρούν μόνο τον συμβολισμό.

Δε φοβήθηκε μήπως αναδειχθεί και ο άνθρωπος Θεός, αντιθέτως συνέστησε το «Θεοί εστέ».

Δεν εκδικήθηκε και δε μίσησε κανένα και κύρηξε με λόγο αλλά και με το παράδειγμα του, την ανοχή, την επιείκεια και την αγάπη σε όλους όσους τον αγαπούν και όσους τον μισούν.

Τι χάσμα, τι διαφορά χωρίζει τον Θεό της παλαιάς διαθήκης από τον Θεό Ιησού ! Ατυχώς οι λάτρεις και οι μιμητές του θεού της παλιάς διαθήκης αφθονούν και μεταξύ αυτών που ισχυρίζονται πως ακολουθούν τον Χριστό, οι οποίοι ενώ λεν πως ακολουθούν τη διδασκαλία Του, καμιά αγάπη και επιείκεια δεν τρέφουν στην καρδιά τους.

Οι άνθρωποι έχουν πάντα έτοιμο το σφουγγάρι για να σβήσουν την ανάμνηση της ευεργεσίας ή να το βρέξουν με ξύδι για να ποτίσουν τον ευεργέτη τους.

Εκείνον που θα ζητήσει να τους βγάλει από την πλάνη, να τους αφυπνίσει από τη νάρκη, να τους διαφωτίσει και να τους ελευθερώσει από την δουλεία την κοινωνική, την πολιτική, την πνευματική, οι άνθρωποι πάντοτε, σε όλες τις χρονικές περιόδους, είναι έτοιμοι να τον δεσμεύσουν στο βράχο του Καυκάσου όπως τον Προμηθέα, να τον ποτίσουν με κώνειο όπως τον Σωκράτη, να τον καρφώσουν στο σταυρό όπως τον Χριστό, να τον δηλητηριάσουν με θάλειο όπως τον σύγχρονο δάσκαλο Όσσο. Κι αν δεν φτάνουν ως εκεί, έχουν άλλα όπλα για να χτυπήσουν τον ευεργέτη τους. Είναι τα ειδεχθή και ταπεινά μέσα της συκοφαντίας που εξουθενώνουν την ευεργετική προσπάθεια και τη δράση εκείνων που εργάζονται για να φωτίσουν και να λυτρώσουν τον άνθρωπο από τη γη.

Αυτή είναι η μοίρα όλων εκείνων που αγάπησαν τον άνθρωπο και θέλησαν να τον βγάλουν από το βούρκο του πάθους και να τον οδηγήσουν στο φως.

Φαίνεται ότι κάποιους τους βολεύει να παραμένει η ανθρωπότητα στο σκοτάδι …

Ο ίδιος ο Δίας όμως δεν κατάφερε παρά να δεσμεύσει προσωρινά τον Προμηθέα που μετέδωσε το φως του Ολύμπου στους ανθρώπους της γης, για να τους ανυψώσει με τη γνώση μέχρι τον ίδιο τον Όλυμπο. Ο Προμηθέας ελευθερώθηκε από τον Ηρακλή, που συμβολίζει τον μύστη, τον οποίο αναδεικνύουν ήρωα ,η Αρετή και η Γνώση.

Το γεγονός αυτό αποδεικνύει ότι το κακό δεν έχει παρά εφήμερη ισχύ και ουδέποτε θα επικρατήσει για πάντα. Επίσης φανερώνει τον τρόπο και τα μέσα με τα οποία ανατρέπεται η ισχύς του. Αυτά είναι η αρετή, η γνώση και η τόλμη, εφόδια απαραίτητα για τον μύστη εκείνον, που καλείται σε άθλους για να ελευθερώσει πρώτα τον εαυτό του, και κατόπιν τον δεσμώτη Εωσφόρο (δηλαδή αυτόν που φέρνει το φως) ευεργέτη του.