Προς τη Βασιλεία των Ουρανών…

 

Η ερώτηση ενός από τους παρευρισκομένους στη μικρή ομάδα εσωτερικής αναζήτησης προς το άτομο που είχε αφιερώσει τη ζωή του στο διαλογισμό ήταν η εξής :

“Πιστεύεις στο πεπρωμένο, πιστεύεις δηλαδή ότι οτιδήποτε συμβαίνει στο δράμα της ζωής μας είναι προκαθορισμένο ή ο άνθρωπος καθώς αφυπνίζεται εσωτερικά αποκτά την δυνατότητα να επέμβει και να διαμορφώσει το δράμα του;”

Και η απάντηση που δόθηκε ήταν :

Σταμάτα να δείχνεις ενδιαφέρον για το «δράμα» και εστίασε όλη την ενέργεια και την προσοχή σου στο εσωτερικό φως. Τότε το δράμα θα τακτοποιηθεί από μόνο του και η αλήθεια θα αναδυθεί από μέσα σου. Η αλήθεια θα σε ελευθερώσει από το δράμα.

Δε θα μπορούσα παρά να συνδυάσω τη φράση αυτή με την συνεχή παρότρυνση του Χριστού προς τους ανθρώπους να αναζητούν πρώτα τη Βασιλεία των Ουρανών. Την Βασιλεία των Ουρανών! Τι στόχος Χριστέ μου! Μα αν πετύχεις αυτό το στόχο, την ένωση με το Άπειρο, συνεπάγεται ότι θα κερδίσεις αργότερα και το πεπερασμένο που εντάσσεται μέσα στο Άπειρο. Ενώ αντίθετα, η εστίαση στο πεπερασμένο, αποκλείει την πρόσβαση στο Άπειρο, καταδικάζοντας έτσι το πεπερασμένο στην στενότητα και στεγανότητα των μικρών ορίων που εξαντλούνται γρήγορα. Ίσως γι’ αυτό οι ερωτευμένοι, που περιμένουν από τον έρωτα να τους δώσει το Άπειρο μένουν τελικά με την απογοήτευση. Δεν τους περνά καθόλου από το νου ότι αντί να κυνηγούν τον έρωτα θα έπρεπε να κυνηγούν το ίδιο το Άπειρο. 

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...