Μελετώντας τη φύση

Η χαρά και το παιχνίδι ενός σκύλου, η απεριόριστη αγάπη, η εγρήγορσή του να γιορτάσει κάθε στιγμή της ζωής έρχεται συχνά σε έντονη αντίθεση με την εσωτερική κατάσταση του ιδιοκτήτη του σκύλου. Μελαγχολικός, αγχωμένος, φορτωμένος με προβλήματα, χαμένος στις επαναλαμβανόμενες μίζερες σκέψεις του. Σε κάνει να αναρωτιέσαι : ζώντας μ’ αυτό τον άνθρωπο πως καταφέρνει ο σκύλος να παραμένει τόσο υγιής και χαρούμενος;

Παρακολουθήστε ένα ζώο, ένα λουλούδι, ένα δέντρο και δείτε πως αναπαύεται στην Ύπαρξη. Είναι απλώς ο εαυτός του. Παρουσιάζει απίστευτη αξιοπρέπεια, αθωότητα και ιερότητα. Ωστόσο, για να καταφέρουμε να το δούμε αυτό, πρέπει να πάμε πέρα από τη συνήθεια και την προσκόλληση μας να ονοματίζουμε και να βάζουμε ταμπέλες σ’ όλα όσα βλέπουμε. Τη στιγμή που καταφέρνουμε να κοιτάξουμε πέρα από τις νοητικές ταμπέλες, βιώνουμε αυτή την ανείπωτη διάσταση της φύσης που δε μπορεί να γίνει κατανοητή με τη σκέψη ή να συλληφθεί από τις αισθήσεις μας. Έτσι αντιλαμβανόμαστε αυτή την αρμονία, αυτή την ιερότητα που όχι μόνο διαπερνά ολόκληρη τη φύση αλλά κρύβεται και μέσα μας.

Ο Ερμής είναι ένα κουτάβι 3 μηνών.

Τον βρήκαμε πριν ένα μήνα να περιφέρεται ετοιμοθάνατος από την πείνα και το κρύο.

Χρειαζόμαστε την φύση για δάσκαλο για να μας βοηθήσει να επανασυνδεθούμε με την Ύπαρξη. Όμως και η φύση μας χρειάζεται. Δεν είμαστε ξέχωροι απ' αυτήν. Είμαστε όλοι μέρος της Μιας Ζωής που εκδηλώνει τον εαυτό τις σε αμέτρητες μορφές μέσα στο σύμπαν, μορφές οι οποίες είναι όλες διασυνδεδεμένες. Όταν αντιλαμβανόμαστε την ιερότητα, την ομορφιά, την απίστευτη αταραξία και αξιοπρέπεια μέσα στην οποία ένα λουλούδι ή ένα δέντρο υπάρχει, προσθέτουμε κάτι στο λουλούδι ή στο δέντρο. Μέσα από αυτή την επίγνωση, αυτή την αναγνώρισή μας, η φύση επίσης αποκτά επίγνωση του εαυτού της. Αναγνωρίζει μέσα από μας την ομορφιά και την ιερότητά της.

Έχεις ποτέ αληθινά κοιτάξει το φυτό που έχεις στο σπίτι; Το έχεις αφήσει να σου διδάξει τα μυστικά του; Έχεις παρατηρήσει πόσο βαθειά γαλήνιο είναι; Τη στιγμή που αποκτάς επίγνωση της αταραξίας του φυτού, το φυτό μεταμορφώνεται στο δάσκαλό σου. Κάτι από την ουσία του μεταδίδεται σε σένα. Η αταραξία και η γαλήνη του φυτού αναδύονται μέσα σου. Αντιλαμβάνεσαι πόσο βαθιά αναπαύεται και ριζώνει μέσα στην Ύπαρξη – σε απόλυτη ενότητα και αποδοχή αυτής της στιγμής. Βιώνοντας αυτό κι εσύ επίσης έρχεσαι σε ένα μέρος βαθιάς ανάπαυσης μέσα στον εαυτό σου.

Είναι αδύνατον να κοιτάξεις βαθιά μέσα στα μάτια ενός ζωντανού πλάσματος και να μη γίνεις απόλυτα παρών. Αυτό περιλαμβάνει το σκύλο ή τη γάτα σου ή οποιοδήποτε άλλο ζώο. Στάσου ακίνητος και κάρφωσε το βλέμμα σου στα μάτια ενός ζώου, και δες ότι θα νιώσεις απόλυτα παρών. Όταν γίνεσαι απόλυτα παρών με αυτό τον τρόπο μαζί με ένα άλλο ζωντανό πλάσμα, αρχίζεις να νιώθεις αγάπη γι’ αυτό. Πολλοί άνθρωποι νιώθουν βαθιά αγάπη για τα κατοικίδιά τους κι αυτό το συναίσθημα είναι πέρα για πέρα αληθινό. Το ζώο που φροντίζεις θα σου διδάξει την απεριόριστη, την αληθινή αγάπη χωρίς ποτέ να σε κρίνει γι’ αυτό που είσαι.

Όταν περπατάμε μέσα σε ένα παρθένο δάσος στο οποίο δεν έχει παρέμβει ο άνθρωπος, δε είμαστε μόνο περιτριγυρισμένοι από πλούσια ζωή αλλά επίσης συναντάμε πεσμένα δέντρα και αποσαθρωμένους κορμούς, φύλλα σε σήψη, ύλη σε αποσύνθεση σε κάθε μας βήμα. Οπουδήποτε και να κοιτάξουμε θα βρούμε τον θάνατο όπως και τη ζωή.

Μετά από λεπτομερέστερη εξέταση ωστόσο θα ανακαλύψουμε ότι οι αποσαθρωμένοι κορμοί δέντρων και τα σάπια φύλλα όχι μόνο δίνουν την ευκαιρία να γεννηθούν νέες ζωές αλλά είναι γεμάτα ζωή και τα ίδια. Μικροοργανισμοί εργάζονται διαρκώς. Μόρια αναδιατάσσουν τους εαυτούς τους. Έτσι μπορούμε να πούμε ότι ουσιαστικά ο θάνατος δεν υπάρχει. Λαμβάνει χώρα μόνο η μεταμόρφωση των μορφών της ζωής. Τι μπορούμε να μάθουμε από αυτό ;

Ο θάνατος δεν είναι το αντίθετο της ζωής. Η ζωή δεν έχει αντίθετο. Το αντίθετο του θανάτου είναι η γέννηση. Η ζωή είναι αιώνια. Τι λυτρωτικός στοχασμός!

Η Ήρα είναι Ιταλικός Μολοσσός (cane corso).

Είναι 7 χρονών και έχει απίστευτη αδυναμία στα παιδιά.

Το μόνο που χρειάζεται για να ανοιχτείς στην πιθανότητα τέτοιων στιγμών υπέρβασης, είναι να μετακινηθείς σε ένα χώρο θαυμασμού και δέους για ολόκληρη τη φύση και να έχεις μια βαθιά και αληθινή προθυμία να βιώσεις αυτό το θαύμα της Ύπαρξης.

Βασιζόμαστε στη φύση όχι μόνο για την υλική επιβίωσή μας. Χρειαζόμαστε την φύση για να μας καθοδηγήσει, να μας δείξει τον δρόμο της επιστροφής στο σπίτι, τον δρόμο της διαφυγής από την φυλακή του ίδιου μας του νου. Έχουμε χάσει τον εαυτό μας προσπαθώντας να κάνουμε πράγματα, να σκεφτόμαστε ασταμάτητα, να θυμόμαστε, να προσδοκούμε – χαθήκαμε σε ένα κυκεώνα πολυπλοκότητας και σε ένα κόσμο προβλημάτων.

Έχουμε ξεχάσει ότι οι βράχοι, τα φυτά και τα ζώα ακόμη γνωρίζουν. Έχουμε ξεχάσει πώς να είμαστε – να είμαστε γαλήνιοι, να είμαστε οι εαυτοί μας, να είμαστε στο μόνο σημείο που κρύβεται η ζωή: ΕΔΩ και ΤΩΡΑ !

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...