Το τέλος του πόνου

«Ζήσε τη στιγμή!»

Μια φράση που την επαναλαμβάνει ο περισσότερος κόσμος καθημερινά χωρίς δυστυχώς να την κατανοεί σε βάθος. Ο εγωικός νους δείχνει ενδιαφέρον κυρίως για το περιεχόμενο της κάθε στιγμής και όχι για την ίδια τη στιγμή. Δίνει έμφαση σ’ αυτό που συμβαίνει τώρα και όχι στο ίδιο το τώρα. Το τώρα όμως είναι πολύ βαθύτερο από αυτό που συμβαίνει μέσα σ’ αυτό. Είναι ο μοναδικός χώρος μέσα από τον οποίο το κάθε τι μπορεί να αναδυθεί και να λάβει μορφή.

Τη στιγμή που εισερχόμαστε στο τώρα με ολόκληρη την προσοχή μας, αντιλαμβανόμαστε ότι η ζωή είναι ιερή. Υπάρχει μαγεία και ιερότητα στα πάντα που αντιλαμβανόμαστε μέσω αυτής της παρουσίας μας. Όσο περισσότερο είμαστε παρόντες στη στιγμή, όποια μορφή και αν αυτή παίρνει, τόσο περισσότερο βιώνουμε την πραγματική χαρά και ιερότητα της Ύπαρξης που είναι καλά κρυμμένη πίσω από την κατάσταση που το τώρα εμφανίζει μπροστά μας.

Η πραγματική ελευθερία και το τέλος του πόνου είναι να ζούμε με τέτοιο τρόπο σαν να έχουμε εμείς ολοκληρωτικά επιλέξει οποιαδήποτε κατάσταση βιώνουμε αυτή τη στιγμή. Η εσωτερική εναρμόνιση με το τώρα είναι το τέλος του πόνου. Είναι το μεγάλο μυστικό του Κρισναμούρτι το οποίο το αποτύπωσε στη φράση : Δε με νοιάζει ότι και να συμβεί ! Η μη προσκόλληση σε συγκεκριμένη έκβαση οδηγεί στην ελευθερία και την αφύπνιση. Για τον αφυπνισμένο ο κόσμος γίνεται γοητευτικός, γεμάτος δέος και θαυμασμό. Ξεχειλίζει από ατέλειωτη ποικιλία. Τα θαύματα της φύσης είναι απόλαυση για το μάτι, το αυτί, την μύτη. Οι ανθρώπινες και οι άλλες υπάρξεις, τα φυτά, τα δέντρα, τα ποτάμια, οι βράχοι, τα έντομα, τα μυρμήγκια, όλα πάλλονται από ζωή. Το κάθε πράγμα ακτινοβολεί το δικό του φως. Κάθε πράγμα υμνεί τη δόξα της δημιουργίας. Η ύπαρξη γίνεται ένα εκπληκτικό φαινόμενο.

Όταν γίνεσαι φίλος με την παρούσα στιγμή, αισθάνεσαι σαν να επέστρεψες στο σπίτι, άσχετα με το που βρίσκεσαι. Όταν δεν αισθάνεσαι σαν να βρίσκεσαι στο σπίτι σου στην παρούσα στιγμή, οπουδήποτε κι αν πας θα κουβαλάς αγωνία και ανασφάλεια μαζί σου.

Η παρούσα στιγμή τελικά είναι αυτή που είναι πάντα. Μπορείς να την αφήσεις να υπάρξει;

-------------

Διάλογος

-------------

Αποδέξου αυτό που υπάρχει

Πραγματικά δε μπορώ. Είμαι αγανακτισμένος και οργισμένος με την κρίση που βιώνουμε.

Τότε αποδέξου αυτό που υπάρχει

Να αποδεχτώ ότι είμαι αγανακτισμένος και οργισμένος;

Ναι ! Αποδέξου ότι δεν μπορείς να αποδεχτείς!

Παραδόσου στην μη παράδοσή σου και μείνε σε εγρήγορση για να δεις τι θα συμβεί…

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...