Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

Σύντομη συζήτηση με μια δασκάλα της yoga


Η Γιώτα! Η Γιώτα είναι δασκάλα της raja yoga στο πνευματικό κέντρο των Brahma Kumaris στην πόλη μας. Παραδίδει μαθήματα αυτογνωσίας και διαλογισμού αφιλοκερδώς. Πολλές φορές χρηματοδοτεί από την σύνταξή της σεμινάρια εσωτερικής βελτίωσης. Έχει βρει τον δικό της δρόμο μέσα από την προσφορά στο συνάνθρωπο και την καθημερινή επαφή με το θείο. Την συνάντησα ενώ ετοίμαζε τις βαλίτσες της ακόμη μια φορά για να αναχωρήσει για ένα retreat σιωπής στην Βλάστη Κοζάνης.

.

“Γιώτα εσύ είσαι πολύ τυχερή” της είπα, “κατάφερες να συνδυάσεις δύο πράγματα που σε απογειώνουν, την πνευματικότητα και τα ταξίδια”

.

“Πράγματι” μου απάντησε με ειλικρίνεια, “δε θα μπορούσα να είμαι πιο ευτυχισμένη Δημήτρη μου, δε θα μπορούσα να βιώσω μεγαλύτερη πληρότητα, δε θα τολμούσα να ζητήσω τίποτα άλλο από τη ζωή μου. Σ’ αυτό το δρόμο βρήκα όλα όσα ποτέ είχα επιθυμήσει”

.

“Θα τολμούσα να πω ότι σε ζηλεύω Γιώτα μου”

.

“Το ίδιο μου είπε προχθές ο αδελφός μου στο τηλέφωνο, ο οποίος είναι ένας πολύ επιτυχημένος επιχειρηματίας. Η επιχείρησή του για να καταλάβεις έχει παραρτήματα σε πολλά μέρη του κόσμου κι ο ίδιος είναι πολύ πλούσιος. Ευτυχισμένος όμως δεν είναι. Ζει μέσα στο άγχος, στο στρες και στο αδιάκοπο κυνηγητό νέων στόχων. Του είπα : αν με ζηλεύεις δεν έχεις παρά να με ακολουθήσεις. Μου απάντησε πως δεν μπορεί να θυσιάσει τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής”





Έτσι είναι σκέφτηκα αποχαιρετώντας τη Γιώτα. Όταν ο άνθρωπος αγγίξει τους πιο μύχιους στόχους του, συνήθως συνειδητοποιεί πως δεν πέτυχε τίποτα, πως έκανε λάθος, πως έχασε την ουσία. Προσπαθούμε κι αγωνιζόμαστε για να πετύχουμε, πιστεύοντας ότι κάποια μέρα θα ζήσουμε πιο χαλαρά, πιο άνετα, πιο ευτυχισμένα.. Αλλά εν τω μεταξύ έχει περάσει ολόκληρη η ζωή μας με ένταση. Η ένταση έχει γίνει τρόπος ζωής μας και όταν ίσως αποκτήσουμε όλα τα χρήματα που επιθυμήσαμε ποτέ, δεν μπορούμε πια να χαλαρώσουμε. Μια ολόκληρη ζωή μέσα στην ένταση και στο άγχος και στην ανησυχία μας έχει καταστρέψει κάθε γαλήνη. Δεν είμαστε νικητές αλλά χαμένοι, άνθρωποι χωρίς όρεξη, χωρίς υγεία, χωρίς ευαισθησία και λεπτότητα. Έχουμε χάσει την αισθητική μας αντίληψη επειδή δεν υπάρχει πια χρόνος για όλα αυτά τα πράγματα που δεν παράγουν χρήματα.




Ποιος έχει χρόνο να κοιτάξει τα τριαντάφυλλα, ποιος έχει χρόνο να κοιτάξει τα πουλιά που πετούν; Ποιος έχει χρόνο να κοιτάξει την ομορφιά των ανθρώπινων πλασμάτων; Προσπερνάμε όλα αυτά τα πράγματα ώστε όταν μια μέρα αποκτήσουμε τα πάντα, να χαλαρώσουμε και να τα απολαύσουμε. Αλλά όταν πλέον αποκτήσουμε αυτά που ονειρευόμασταν είμαστε πλέον τυφλοί στα τριαντάφυλλα, τυφλοί στην ομορφιά, δεν μπορούμε να απολαύσουμε τη μουσική, δεν μπορούμε να αντιληφθούμε τη μαγεία του χορού, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε την ποίηση, δεν μπορούμε να δώσουμε αξία σε τίποτα αν αυτό δεν παράγει χρήματα. Αλλά αυτά τα χρήματα δεν μας δίνουν πλέον καμιά ικανοποίηση.






Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...


17 σχόλια:

LAMDA είπε...

"Ποιος έχει χρόνο να κοιτάξει τα τριαντάφυλλα, ποιος έχει χρόνο να κοιτάξει τα πουλιά που πετούν; Ποιος έχει χρόνο να κοιτάξει την ομορφιά των ανθρώπινων πλασμάτων; Προσπερνάμε όλα αυτά τα πράγματα ώστε όταν μια μέρα αποκτήσουμε τα πάντα, να χαλαρώσουμε και να τα απολαύσουμε. Αλλά όταν πλέον αποκτήσουμε αυτά που ονειρευόμασταν είμαστε πλέον τυφλοί στα τριαντάφυλλα, τυφλοί στην ομορφιά, δεν μπορούμε να απολαύσουμε τη μουσική, δεν μπορούμε να αντιληφθούμε τη μαγεία του χορού, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε την ποίηση, δεν μπορεί να δώσουμε αξία σε τίποτα αν αυτό δεν παράγει χρήματα. Αλλά αυτά τα χρήματα δεν μας δίνουν πλέον καμιά ικανοποίηση".

Το θέμα βέβαια είναι να δουλέψουμε την πνευματικότητα μας μέσα από την κοσμική μας ζωή. Να προσπαθήσουμε να καταφέρουμε να χαρούμε όλα τα παραπάνω μέσα από τον αγώνα της βιοπάλης και να συνειδητοποίήσουμε ότι το χρήμα που ανέφερες είναι απλά ένα όργανο που πρέπει να διαχειριστούμε σε αυτή τη ζωή και όχι μέσον που θα προσδώσει ευτυχία. Ρόλοι είναι όλα και σκοπός είναι να βρούμε πότε είμαστε πραγματικά ευτιχισμένοι και πότε όχι.

delta είπε...

@ LAMDA

Μέσα στη ζωή Λάμπρο μου, φυσικά μέσα στη ζωή. Ήλθαμε για να ζήσουμε το δράμα μας, για να κατανοήσουμε και να παίξουμε σωστά τον ρόλο μας στο έργο της ζωής μας και να αντιληφθούμε τι μας κάνει πραγματικά ευτυχισμένους όπως λες. Αν το χρήμα μας χαρίζει αληθινή ευτυχία έχει καλώς. Δεν υπάρχει τίποτα κακό σ’ αυτό. Ας συνεχίσουμε να συσσωρεύουμε χρήμα. Αν δεν μας κάνει ευτυχισμένους καλό είναι να το αντιληφθούμε νωρίς και να μην ξοδέψουμε άσκοπα τον χρόνο μας. Σίγουρα δεν ήλθαμε εδώ πάντως για να απομονωθούμε και να γίνουμε ερημίτες. Δε θα κερδίσουμε τίποτα με την απομόνωση.

Καλημέρα

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

Μέσα στη ζωή, συμφωνώ.Η απομόνωση μόνο ισως για κάποιες περιόδους να ειναι υποβοηθητική αλλά κι αυτό ειναι μια αλληγ μεγαλη συζητηση.
Οι υποχρεωσεις ειναι υποχρεωσεις. Το να ζεις όμως και για τον εαυτό σου και οχι μονο για τους άλλους ειναι ένα σημαντικο βημα για να προχωρησεις στο να γνωρισεις ποιος εισαι και τι ηρθες να κανεις ή να μην κανεις σε αυτην την ζωη.
Η εσωτερικοτητα δοκιμαζεται μεσα στην λεγομενη κοσμικη ζωή.
Έχει μαθηματα να δωσει η καθημερινοτητα όταν ακολουθεις κάποια ας πουμε πνευματικη οδο, αν και ο ορος δεν με εκφραζει καθολου.
Επίσης όμως η συναναστροφη με την "σκληρή πραγματικοτητα" μπορει να ειναι και μια ανεξαντλητη πηγή γέλιου και απομυθοποιησης τοσο της ιδιας της πραγματικοτητας όσο και του εαυτού και της περιφημης εσωτερικής του βελτιωσης και αναπτυξης...
Ιδιαιτερα όταν είσαι μπροστα σε κάποιο ταμείο και όλοι αλλοφρονες συζητούν για κατι που ουτε κατανοεις ουτε γνωριζεις ουτε σε αφορά και το μονο που σου ερχεται να πεις μετα την καλημερα ειναι καμια φραση του οσσο περι σιωπής ή περι ταντρικου ερωτα...
Δειτε το και ετσι!
καλημερα δελτα!

Με τα φτερά της ψυχής είπε...

Καλημέρα Δημήτρη!Το χρήμα είναι ένα μέσο να καλυτερέψουμε τι ζωή μας,φτάνει να μη γίνει αυτοσκοπός.
Γιατί και το να εστιάζεσαι μόνο στο χρήμα,δείχνει φόβο,ανασφάλεια και ένα εσωτερικό κενό που προσπαθεί ο άνθρωπος να καλύψει με υλικά αγαθά.
Αν μπορούσαμε να ισορροπίσουμε ανάμεσα στην υλική και την πνευματική μας υπόσταση θα ήταν ότι πιο ιδανικό.
Δεν ξέρω αν γίνεται,πάντως η πνευματικότητα μάς οδηγεί στον αληθινό μας εαυτό και μάς βοηθά να ζήσουμε πιο αληθινά και ελεύθερα στην κοσμική και παρούσα ζωή μας.

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

Δυστυχως η καθημερινότητα έχει απαλότριώσει τον νου και την ψύχή μας ακόμη και το περιβάλλον.ο ανθρωπος έχει επιδοθεί σ'αυτο το μάταιο υλιστικό κυνηγι εχει χάσει την ουσία ψάχνοντας την χαρα την ευτυχία επενδύοντας σε χρήμα.. σπίτια..επιχειρήσεις..που εν μια νυχτί μπορεί να γίνουν "σκόνη και θρύψαλα(τα ζούμε άλλωστε..)
Η ουσία είναι να χαίρεσαι τις στιγμέςσου,να έχεις ανθρώπους γύρω σου που σε καταλαβάινουν,είναι κοντα σου στα δύσκολα και να χαίρονται στη χαρά σου.Ναγίνεσαι παιδί με τα παιδιά,να ζεις την κάθε μέρα
Το ελάχιστο να το μεταφράζεις σε πολύ και να το απολαμβάνεις στο έπακρο..
Αλλά όλα έχουν γίνει επιφάνεια και έχουμε χάσει το μέτρο

Ακόμη και τα τριαντάφυλλα παλια θυμάμαι το πρώτο που σου τραβούσε το βλέμμα ήταν η ομορφιά του..η αμέσως επόμενη ενέργεια ήταν να σκύψεις να το μυρίσεις να ακουμπησεις και στην ανάσα του..το εσω του όχι μόνο ότι φαίνεται..
Τώρα πλέον δεν έχουν μυρωδια ούτε αυτά..

delta είπε...

@ Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ

Για να καταφέρουμε να επικοινωνήσουμε με τον ανώτερο εαυτό μας νομίζω πρέπει να έχουμε όσο το δυνατόν λιγότερες πεποιθήσεις και πιστεύω γιατί αυτά είναι τα φίλτρα που παρεμβάλλονται ανάμεσα στην πραγματικότητα και στην συνειδητότητά μας. Τα διάφορα πιστεύω μας, καλό θα ήταν να αντικατασταθούν με βιώματα. Οπότε ο δρόμος που οδηγεί στην πνευματική ζωή δεν περνάει απλώς μέσα από την καθημερινότητα του κόσμου και του εαυτού μας, αλλά είναι η ίδια η καθημερινότητα.

Καλημέρα Φιλαρέτη

delta είπε...

@ Με τα φτερά της ψυχής

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου Ειρήνη. Δεν έχουν τίποτα κακό τα χρήματα. Είναι ένα μέσον. Εξαρτάται από μας πως θα το χρησιμοποιήσουμε. Οι Στωικοί φιλόσοφοι το κατέτασσαν στα «ουδέτερα καλά». Η προσκόλληση στο χρήμα είναι πάντα το πρόβλημα. Λένε ότι δημιουργείς κάρμα όταν το σπαταλάς αλλά και όταν το συσσωρεύεις. Και οι δυο τρόποι όμως είναι λάθος χρήση του «μέσου». Και τι πιο τραγικό από το να θυσιάσεις την ομορφιά της τόσο σύντομης και πολύτιμης ζωής σου στον βωμό αυτού του μέσου ;

delta είπε...

@ ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Πέλα μου

Έχει την τάση ο νους μας να προσκολλάται σε πράγματα, καταστάσεις, ανθρώπους… Γενικά του αρέσει η προσκόλληση. Αυτό είναι το βασικό πρόβλημα μας. Όταν λοιπόν το κακό παραγίνει, τότε τον γόρδιο δεσμό της προσκόλλησης αναλαμβάνει να τον λύσει το σύμπαν με ένα συμβάν που η φτωχή αντιληπτική ικανότητα του ανθρώπου, το αντιλαμβάνεται σαν τραγωδία. Αυτό ζούμε σήμερα. Το επιφανειακό έγινε ουσιαστικό και η ουσία χάθηκε και όσοι ασχολούνται με πνευματικότητα και εσωτερική βελτίωση γίνονται περίγελος των ανοήτων. Όμως η κοροιδία και η αχαριστία δεν αρέσει σε κανέναν. Πόσο μάλλον στην Ύπαρξη. Πάντα όμως έχουμε τις επιλογές μας. Μπορούμε να είμαστε ευγνώμονες που έχουμε δυο καταπληκτικά παιδιά και έναν υπέροχο σύντροφο ή μίζεροι και γκρινιάρηδες που η επιχείρησή μας περνάει δύσκολες μέρες λόγω της οικονομικής κρίσης. Για τον εαυτό μου μιλάω για να μην παρεξηγηθώ. Και επιλέγω με κάθε ειλικρίνεια την ευγνωμοσύνη…

Καλησπέρα Πέλα μου

Υ.Σ. ωραία η φωτογραφία στο προφίλ σου. Με υποβρύχια λήψη την έβγαλες ;-)

delta είπε...

ΤΟ ΧΡΗΜΑ

Το χρήμα είναι ένα σύμβολο δοσοληψίας. Σημαίνει όχι μόνο ικανοποίηση των βασικών αναγκών, αλλά και ομορφιά και πολυτέλεια, αφθονία και ποιότητα ζωής. Είναι σύμβολο της οικονομικής υγείας ενός έθνους. Όταν το αίμα μας κυκλοφορεί ελεύθερα στο σώμα μας, τότε είμαστε υγιείς. Όταν το χρήμα κυκλοφορεί ελεύθερα στη ζωή μας, τότε είμαστε οικονομικά υγιείς. Όταν οι άνθρωποι αρχίσουν να μαζεύουν λεφτά για τα φυλάξουν σε μεταλλικά κουτιά, νιώθοντας να τους καταλαμβάνει ο φόβος, υπάρχει έλλειψη οικονομικής υγείας.

Το χρήμα, ως μέσον συναλλαγής, πήρε διάφορες μορφές ανά τους αιώνες, για παράδειγμα, κάποτε χρησιμοποιήθηκε το αλάτι, χρησιμοποιήθηκαν επίσης, χάντρες και κοσμήματα διαφόρων ειδών. Στα αρχαία χρόνια ο πλούτος ενός ανθρώπου καθοριζόταν από τον αριθμό των προβάτων και βοδιών που είχε. Τώρα χρησιμοποιούμε νομίσματα και άλλα μέσα συναλλαγής, καθώς είναι πιο εύκολο να γράψεις μία επιταγή παρά να κυκλοφορείς κουβαλώντας ένα αρνί για να πληρώσεις τις υποχρεώσεις σου.

Δεν υπάρχει τίποτε κακό στο χρήμα. Έχουμε κάθε δικαίωμα να αποκτήσουμε χρήματα. Γεννηθήκαμε για να είμαστε ευτυχισμένοι, χαρούμενοι και ελεύθεροι. Γι' αυτό πρέπει να έχουμε όλα τα χρήματα που μας χρειάζονται για μία ζωή άνετη και ευτυχισμένη.

Βρισκόμαστε σε αυτό τον κόσμο για να εξελιχθούμε, να αναπτυχθούμε, να προοδεύσουμε, τόσο πνευματικά όσο και υλικά. Έχουμε το αναφαίρετο δικαίωμα να φθάσουμε σε πλήρη ανάπτυξη σε κάθε τομέα.

Margo είπε...

Συχνά δεν θέλουμε ή δεν μπορούμε να δούμε τι φταίει και η ευτυχία, η γαλήνη, η εσωτερική πληρότητα, η αληθινή ομορφιά μας διαφεύγει. Δεν είναι καθόλου εύκολο σε έναν άνθρωπο να παραδεχθεί πως ο δρόμος που διάλεξε αποδείχτηκε αδιέξοδος.
Είναι και ο εγωισμός που δεν αφήνει πολλά περιθώρια.. και πόσο δύσκολο είναι αλήθεια να συνυπάρχουν άνθρωποι με διαφορετικές απόψεις για τη ζωή. Για παράδειγμα ο γονιός να στοχεύει μόνο στην συσσώρευση πλούτου και το παιδί στιγμές χαράς και δημιουργίας, πόσο θα διωχθεί γι αυτή του την τρέλα; Ή δύο σύντροφοι πόσο διαφορετικά μπορεί να βλέπουν τη ζωή;

Καλό μεσημέρι σε όλους!

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

Τι είσαι "εσωτερικά" είναι που έχει σημασία. Την εσωτερική χαρά και ειρήνη πρέπει να τα "κερδίσεις" και ειναι απειρως δυσκολότερο αυτό απο το να κερδίσεις χρήματα και υλικά αγαθά.

μια μικρή συνπλήρωση αισθάνθηκα την ανάγκη να κάνω σε όλα τα πολυ ενδιαφέροντα που αναφέρθηκαν από όλους τους φίλους παραπάνω.

καλημέρα σε όλους

το μολύβι είπε...

Μια άλλη παράμετρος του χρήματος, είναι η εξουσία που μέσω αυτού ασκείται.
Αυτό μπορούμε να το δούμε από την εξουσιαστική θέση που σχεδόν πάντα είχε όποιος «παρήγαγε» χρήμα.
Από την οικογένεια, στην μικρή κοινωνία ενός χωριού, σε μια χώρα, αλλά και παγκόσμια.
Όποια άλλη μορφή προσφοράς, η οποία δεν αποτιμάται σε χρήμα, δεν εξουσιάζει
με τον τρόπο που όποιος έχει το χρήμα εξουσιάζει.
Και αναρωτιέμαι, μήπως τελικά είναι η εξουσία το ζήτημα, κι όχι το χρήμα.
Σε περιπτώσεις ακραίου πλούτου, μοιάζει το χρήμα αυτό καθ’ εαυτό να χάνει το νόημά του.
Η εξουσία όμως; Όσο περισσότερη έχουμε, τόσο περισσότερη θέλουμε.
Ποια κενά μας καλύπτουμε;
Και βέβαια το χρήμα αυτό καθ’ εαυτό δεν είναι καλό ή κακό.
Η χρήση του όμως, είναι μια άλλη υπόθεση…
Η παρομοίωση με τη ροή του αίματος, μου φαίνεται πολύ επιτυχημένη.(Γιατί λέμε ροή χρήματος;;;)
Αν παρακρατηθεί αίμα, υπάρχει ασθένεια, και συχνότατα θάνατος.
Αν λείψει αίμα, το ίδιο.
Η «εγωιστική» συμπεριφορά, και η μη ομαλή ροή παντού, στο σώμα μας όπως και στην κοινωνία μας, νεκρώνουν.

delta είπε...

@ Margo

Πω πω Margo μου φοβεροί οι προβληματισμοί σου !

Σκεφτόμουν πριν κάποιο διάστημα πόσο λάθος είναι η ευχή που δίνουμε σε κάποιον γονιό για το παιδί του :

«ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΣ ΟΠΩΣ ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ»

Και τρόμαξα…

Και την άλλαξα

Και από τότε όταν πρέπει να ευχηθώ λέω :

Να το δεις όπως εκείνο επιθυμεί…

delta είπε...

@ Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ

Όπως είπε κι ο Αριστοτέλης :

«Η δυσκολότερη νίκη είναι εκείνη ενάντια στον ίδιο σου τον εαυτό»


Γιατί την εσωτερική χαρά και την ειρήνη, αυτός ο μικρός, ο τιποτένιος εγωικός μας εαυτούλης, που νομίζει ότι είναι κάτι σημαντικό, αυτός την εμποδίζει..

Ας τον αγνοήσουμε…

Ας τον βάλουμε στην ΑΚΡΗ

delta είπε...

@ το μολύβι

Καλησπέρα μολύβι όμορφο!

Αν είναι το χρήμα εξουσία ; Η μεγαλύτερη από όλες. Το χρήμα κυβερνάει τον κόσμο. Για να σε εξουσιάσει κάποιος βέβαια πρέπει να θέλεις να εξουσιαστείς. Αλλιώς γίνεσαι σαν τον Διογένη τον κυνικό που έχει μπροστά του τον Μέγα Αλέξανδρο και του ζητάει να μη του κρύβει τον ήλιο. Σκεφτείτε την εξουσία παντός είδους. Είναι και αυτή μια δοκιμασία του χαρακτήρα μας. Αποκαλύπτονται πολλά πράγματα που κρύβουμε μέσα μας. Εξουσία στον στρατό, στην αστυνομία, προϊστάμενοι στην δουλειά, δύναμη κάθε είδους. Εκεί δεν αποκαλύπτονται κρυφές πτυχές του χαρακτήρα των ανθρώπων; Πως θα συμπεριφερθούμε, πως θα μιλήσουμε στους άλλους; Θα εκμεταλλευτούμε την θέση μας για να προσπορίσουμε οφέλη; Θα καβαλήσουμε το καλάμι; Αναρωτιόμαστε γιατί τόσο μεγάλο ποσοστό ανθρώπων με εξουσία, συμπεριφέρονται άσχημα, βρίζουν, προσβάλλουν, κλέβουν. Είναι απλούστατο. Είναι συνηθισμένοι άνθρωποι που κάποτε δεν είχαν εξουσία και ανήκαν σε αυτούς που διαμαρτύρονταν για τις αδικίες. Όταν απέκτησαν εξουσία έγιναν ακριβώς ίδιοι με αυτούς που κατηγορούσαν και έτσι έπεσαν οι μάσκες τους.

Ένας τραγικός αλλά αποτελεσματικός τρόπος για να καταλάβουμε από ποιους περιστοιχιζόμαστε, είναι να φτωχύνουμε και να αρρωστήσουμε. Τότε θα δούμε ποιοι θα μας συμπαρασταθούν και ποιοι θα μας εγκαταλείψουν. Εκεί φαίνεται ο άνθρωπος. Όχι στις θεωρίες, στις διασκεδάσεις και στις παρέες, αλλά στις δοκιμασίες. Όποιος έχει ανάγκη από βοήθεια συχνά βλέπει το άσχημο πρόσωπο της ψυχής των ανθρώπων. Βλέπει την σκληρότητα, την περιφρόνηση και ακούει απίστευτα υποκριτικές δικαιολογίες. Βλέπει όμως και το κάλλος της ψυχής κάποιων άλλων, που ίσως δεν τους υπολόγιζε καθόλου.

Η αυτογνωσία είναι κάτι το σκληρό γι’ αυτούς που θέλουν να διατηρούν προσωπείο, είναι όμως ευλογία για όσους αγαπούν την αλήθεια. Την αυτογνωσία την αποκτούμε στις δοκιμασίες. Όταν έχουμε να δώσουμε εξετάσεις. Στις δοκιμασίες πέφτουν οι μάσκες. Αρκεί όμως να μην βλέπουμε μόνο την πτώση της μάσκας των άλλων, αλλά την δική μας…

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

χα..χα..Δημήτρη ένα καβουράκι μου την έκανε την ζαβολιά..η μικρή μου
όσο μιλούσα στο τηλέφωνο βρήκε ευκαιρία και με ε΄ξέθεσε..
Ετσι Δημητρη αντιστεκόμαστε με ευγνωμοσύνη!!!
Να'σαι καλά!!!

Φώτης είπε...

Καλησπέρα σε όλους!

Έρχομαι κι εγώ να συμφωνήσω πως το χρήμα είναι ένα εργαλείο, ένα μέσο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε για καλό είτε για κακό, ανάλογα με το μυαλο και την ψυχή αυτού που το έχει στη διάθεσή του. Άλλωστε και η ετυμολογία της λέξης το φανερώνει, αφού προέρχεται από το αρχαιοελληνικό "χρώμαι" = χρησιμοποιώ, μεταχειρίζομαι.

Από μόνο του δεν έχει κάποια θετική ή αρνητική χροιά. Η σπατάλη ή η προσκόλληση σε αυτό γεννάει τα κακά που το συνοδεύουν.

Ο Ναζωραίος το είχε πει ξεκάθαρα:
"Μη θησαυρίζετε υμίν θησαυρούς επί της γης, όπου σης και βρώσις (σκώρος και σαπίλα) αφανίζει και όπου κλέπται διορύσσουσι και κλέπτουσι..." (Ματθ., στ', 19)
"...μη κτήσησθε χρυσόν μηδέ άργυρον μηδέ χαλκόν εις τας ζώνας υμών..." (Ματθ., ι', 9)
"...τι γαρ ωφελείται άνθρωπος εάν τον κόσμον όλον κερδήση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή; ή τί δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;..." (Ματθ., ιστ', 26)
"...ει θέλεις τέλειος είναι, ύπαγε πώλησόν σου τα υπάρχοντα και δος πτωχοίς και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ και δεύρο ακολούθει μοι...αμήν λέγω υμίν ότι δυσκόλως πλούσιος εισελεύσεται εις την βασιλείαν των ουρανών..." (Ματθ., ιθ', 21, 23)

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...