Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2010

Η ματαιοδοξία!

Καλημέρα φίλοι μου και μου λείψατε καθώς λίγο το φορτωμένο πρόγραμμα, λίγο και το γεγονός ότι έλειψα κάποιες μέρες, έμεινα μακρύά από το ζεστό περιβάλλον του "καφενείου" μας.

Η ματαιοδοξία κάποιων ανθρώπων τελευταία έχει ταλανίσει αρκετά τόσο εμένα όσο και τους φίλους μου Δημήτρη και WEB STAR γι αυτό και έγραψα αυτό το αρθράκι!

Έχει γίνει χαρακτηριστικό γνώρισμα των περισσοτέρων σύγχρονων ανθρώπων η νοοτροπία της ακόρεστης πλεονεξίας, άμετρης φιλοδοξίας, απληστίας κλπ. Αυτά, βέβαια, δεν είναι παρά εκφάνσεις της πηγής του Κακού, που, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι άλλη από αυτό που συνήθως αποκαλείται ως αλαζονεία, υπεροψία ή εγωκεντρισμός. Η βάση τους; Στο ΕΓΩ μας, στα πάθη μας.

Εννοιολογικά θα λέγαμε ότι «Ματαιοδοξία» είναι αναζήτηση της δόξας επί ζητημάτων τα οποία στερούνται πραγματικής σημασίας. Ματαιοδοξία είναι η αναζήτηση ανώφελων και άσκοπων πραγμάτων, η ίδια η υπερηφάνεια για ασήμαντα πράγματα. Αντικείμενο της ματαιοδοξίας είναι το «Εγώ», το οποίο χρησιμοποιώντας τον αυτάρεσκο ναρκισσισμό και την υπερβολική εκτίμηση των ικανοτήτων του ατόμου από αυτό το ίδιο, αποβλέπει στη δημιουργία εντυπώσεων στο κοινωνικό περιβάλλον και, μέσω των εντυπώσεων αυτών, στη συνεχή ικανοποίηση του αισθήματος της αυταρέσκειας. Σκεφτείτε πόσοι άνθρωποι του κοινωνικού μας περίγυρου «πεθαίνουν» να γίνουν Πρόεδροι …., ή ακόμα χειρότερα φωνάξτε κύριε Πρόεδρε σε μία ομήγυρη και θα δείτε ότι θα απαντήσουν τουλάχιστον οι μισοί.


Μόλις η επιδίωξη για αναγνώριση πάρει διαστάσεις, προκαλεί στην ψυχική ζωή μια αυξημένη ένταση, η οποία επενεργεί και ο άνθρωπος συλλαμβάνει σαφέστερα τον σκοπό της δύναμης και υπεροχής και αποβλέπει να τον εκπληρώσει με ισχυρότερη παρακίνηση. Η ζωή του γίνεται αναμονή ενός μεγάλου θριάμβου. Ένας τέτοιος άνθρωπος γίνεται υποκειμενικός, γιατί χάνει τη συνάφεια με τη ζωή, γιατί πάντα ασχολείται με το ζήτημα τι είδους εντύπωση προξενεί και τι σκέπτονται οι άλλοι γι' αυτόν. Η ελευθερία δράσης του παρεμποδίζεται εξαιρετικά και εμφανίζει το συχνότερα απαντημένο χαρακτηριστικό γνώρισμα, τη ματαιοδοξία.

Η ματαιοδοξία μας κάνει να μην αποδεχόμαστε την κριτική των συνανθρώπων μας οπότε και αποκλείουμε κάθε πιθανότητα αυτοβελτίωσης αφού μένουμε κλεισμένοι στην «αυλή μας».. Το ίδιο, επίσης, ισχύει και για την αυτοκριτική, κάτι που δεν νοείται καν για όποιον διακατέχεται από τέτοια αισθήματα. Αυτό δε καθώς ο ναρκισσισμός και η αυταρέσκεια δημιουργούν ένα ιδιόμορφο σύμπλεγμα ανωτερότητας, το οποίο δυστυχώς αποτρέπει την ίδια την αυτογνωσία.

Ένας ματαιόδοξος άνθρωπος δεν παραδέχεται ποτέ ότι έχει κάνει λάθη. Δεν το παραδέχεται όχι μόνο στους άλλους ανθρώπους αλλά ούτε καν στον ίδιο του τον εαυτό. Αλλά και αν τύχει κάποτε να συνειδητοποιήσει τυχόν λάθη του, αυτά σίγουρα δεν θα είναι ιδιαίτερα σοβαρά!

Σε επίπεδο στόχων και σκοπών, η ματαιοδοξία κάνει τους ανθρώπους να μην επιζητούν κάτι που θα τους έκανε πραγματικά ευτυχισμένους αλλά αυτά που είναι γενικώς παραδεδεγμένα, ή έστω αυτά που επιζητεί το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας. Αυτό δε όχι γιατί έχει στην πραγματικότητα κάποια αξία για τους ίδιους αλλά επειδή είναι πιο σημαντικό γι’ αυτούς να έχουν κάτι που οι άλλοι το επιθυμούν διακαώς και γι’ αυτό το λόγο τους φθονούν αναγνωρίζοντας έτσι ότι έχουν κάτι παραπάνω από αυτούς.

Έχοντας, λοιπόν, κατά νου την κοινωνική άνοδο και την κοινωνική αναγνώριση, ο ματαιόδοξος άνθρωπος αναλώνεται επιζητώντας να αποκτήσει όσο γίνεται περισσότερο χρήμα, δόξα, εξουσία, κύρος, δύναμη. Ο ματαιόδοξος άνθρωπος επιθυμεί να έχει πάντοτε τον πρώτο λόγο, να ελέγχει τους πάντες και τα πάντα, να αποδεικνύει διαρκώς ότι είναι ο καλύτερος σε ό,τι κάνει αλλά και να απαξιώνει ταυτόχρονα ό,τι δεν είναι σε θέσει να επιτύχει…

Και ο χρόνος περνά…Κι ίσως έρθει κάποτε η στιγμή που θα συνειδητοποιήσει πόσο μάταια ήταν όλα αυτά, πως στην πραγματικότητα αυτό που έζησε δεν ήταν η δική του ζωή, πως δεν άκουσε ποτέ την καρδιά του και δεν ανακάλυψε ποτέ την Ψυχή του! Πως ζούσε τη ζωή ενός άλλου μη-πραγματικού ανθρώπου.

Ίσως συνειδητοποιήσει ότι η «Αλαζονεία εμπόδιον σοφίας» που έλεγε και ο Βίας ο Πριηνεύς, ένας εκ των 7 σοφών της αρχαίας Ελλάδος.


.

6 σχόλια:

delta είπε...

Οι περισσότεροι Έλληνες έχουν βάλλει σαν σκοπό στη ζωή τους να γίνουν πετυχημένοι, ισχυροί και αναγνωρίσιμοι. Η τηλεόραση δυστυχώς παίζει μεγάλο ρόλο σ’ αυτό γιατί εξυμνεί κάθε ανοησία (για να μη χρησιμοποιήσω πιο χυδαία λέξη) που θα κάνει ο κάθε κενός πνευματικά, ανεγκέφαλος άνθρωπος για να ικανοποιήσει τη ματαιοδοξία του. Σκεφτείτε λίγο ποια είναι τα πρότυπα που προβάλλονται καθημερινά. Να γίνεις σούπερ σταρ, να κάνεις ένα πετυχημένο γάμο με έναν από τους «ισχυρούς» που θα προωθήσει την καριέρα σου και μετά τον κερατώνεις με ένα τεκνό και ολόκληρη Ελλάδα θα ασχολείται με σένα από το πρωί ως το βράδυ. Τι όμορφος κόσμος ! Τι ωραία ζωή ! Τι ματαιοδοξία ! Τι μαλακία (αρκετά κρατήθηκα).

Ας ανοίξουμε τα μάτια μας, ας αφήσουμε τον «παρατηρητή» να δει τι συμβαίνει μέσα μας. Τι θέλουμε επιτέλους από αυτή τη ζωή ; Ανούσια πράγματα που γρήγορα δε θα έχουν κανένα νόημα ή να ανακαλύψουμε την πραγματική ευδαιμονία που θα προκύψει από την αυτογνωσία, την αποδοχή του εαυτού μας με τα οποιαδήποτε ελαττώματα και την διάθεση να τα ξεπεράσουμε.

Sissi Soko είπε...

Ποτέ μου δεν επειδείωξα την αναγνώριση. Όσπου ο εκδότης μου έβαλε όρο στο συμβαόλαιο ότι πρέπει να πληρώσω αν δεν πουληθείο το βιβλίο (λεφτά που φυσικά δεν είχα). Αυτό σου κάνει ο καπιταλισμός...

Ανώνυμος είπε...

Ο τύπος αυτού του ανθρώπου είναι ο συνηθέστερος στις μέρες μας.
Για τον ματαιόδοξο άνθρωπο φταίνε οι άλλοι αλλά ποτέ αυτός δεν φταίει για οτι συμβαίνει στους αλλους.
Αγνοεί τις ανάγκες του γι αυτο και ποτε δεν ειναι ευχαριστημένος.
Ολοι εχουν την ευκαιρία να να γνωρίσουν το εαυτο τους να τον αγαπήσουν και να τον φροντίσουν σωστα.
Το θεμα ειναι πόσοι απο αυτους αντεχουν να βλέπουν μέσα τους?
Σίγουρα ειναι ευκολότερο να κοιτάς τον απέναντι....

το μολύβι είπε...

Καλημέρα Λάμδα!
Αισθάνομαι, πως η ματαιοδοξία
είναι ένας τρόπος να κρύψω τον ΦΟΒΟ.
Έναν φόβο για το τι πραγματικά είμαι,
μια αποφυγή του διαλόγου με τον εαυτό μου,
μήπως και μου φανώ ανεπαρκής.
Έτσι τοποθετώ την αξία μου σε πράγματα έξω από εμένα,
και αυτά προβάλω στους άλλους.
Αυτά είναι εγώ.
Μόνο που δεν είμαι κύριός τους.
Τα αρπάζω γερά, γαντζώνομαι σ’ αυτά και φωνάζω:
«κοιτάξετέ με αυτά είμαι, αυτά έχω, αυτά κατάφερα»
και μια στιγμή, κάποιος, κάτι, μια συνθήκη μου τα στερεί.
Γιατί ήταν πάντα έξω από μένα.
Γιατί δεν αγάπησα και δεν αποδέχτηκα ποτέ εμένα.
Γιατί φοβήθηκα να δω και να δουλέψω με μένα.
Η μοναδική λύση, όπως μας την λέει ο Δέλτα:
«να ανακαλύψουμε την πραγματική ευδαιμονία που θα προκύψει από την αυτογνωσία, την αποδοχή του εαυτού μας με τα οποιαδήποτε ελαττώματα και την διάθεση να τα ξεπεράσουμε»

Δηλαδή να αγαπήσω εμένα.....

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

Εχω γνωρίσει από πολύ κοντά τέτοιους ανθρώπους.Πι΄στεψέ με είναι τόσο ανασφαλείς,μίζεροι,φορτωμένοι με κόμπλεξ και πολύ κενό μέσα τους,που αναζητούν να το καλύψουν κυνηγωντας χίμαιρες.Είναι τόσο εγωκεντρικοί,που νομίζουν ότι κυνηγωντας το χρήμα,την δόξα,κοινωνική καταξίωση θα αισθανθούν πλήρεις και καταξιωμένοι.οσα και να αποκτήσουν όπου και να φτάσουν δεν θα είναι ποτε ευχαριστημένοι με τίποτα.Γιατί δεν είναι ικανοί πρώτα απ'όλα να αγαπησουν τον εαυτό τους για να μμπορέσουν να δουν και να απολαύσουν στα μικρά πράγματα το μεγαλείο της μικρής ζωής μας.
Την καλημέρα μου!

LAMDA είπε...

Αγαπητέ Δέλτα, Νίκο, Ανωνυμε, Ανώνυμε, Μολύβι και Ίλυς του Χρόνου.

Σημαντικές οι τοποθετήσεις σας με τις οποίες συμφωνώ απόλυτα και ευχαριστώ που εμπλουτίζουν το άρθρο.

Πράγματι "δεν είναι ικανοί πρώτα απ'όλα να αγαπησουν τον εαυτό τους για να μπορέσουν να δουν και να απολαύσουν στα μικρά πράγματα το μεγαλείο της μικρής ζωής μας".

Όντως έτσι είναι μόνο με την ενδοσκόπηση στα βάθη της ψυχής τους, την αποδοχή των ελλατωμάτων τους και την διάθεση για αυτοβελτίωση θα μπορέσουν να νιώσουν την πραγματική ευτυχία.

Το θέμα είναι ότι τέτοια άτομα είναι πολύ δύσκολο να φτάσουν σε τέτοιο επίπεδο για να ξεπεράσουν την αφωσίωση της ύλης.

Μην ξεχνάτε ότι στα Ελευσίνια Μυστήρια για να προχωρήσει κάποιος θα έπρεπε πρώτα να ξεπεράσει την ματαιοδοξία του...

Να είστε καλά.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...