Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2010
ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΣΗΜΕΡΑ
Περιφερόμενος καθημερινά στην αγορά και συζητώντας με τους πελάτες μου, επαγγελματίες και υπαλλήλους, διαπιστώνω, πως οι πάντες κινούμαστε σ΄ ένα τέλμα.
Σε κάθε μας κίνηση, σε κάθε μας κουβέντα, βουλιάζουμε περισσότερο.
Στην εποχή μας δύσκολο να βρούμε σοφούς.
Ανθρώπους που είναι πρόθυμοι να μας διδάξουν την γνώση τους, ναι.
Αλλά πια γνώση;
Αυτή που έχει γίνει κτήμα τους διαβάζοντας και μελετώντας. Μα όχι βιωματικά.
Σήμερα οι περισσότεροι από εμάς, συσσωρεύουμε πράγματα από χίλιες μεριές.
Εντυπώσεις, θεωρίες, φιλοσοφίες, που μας έχουν δοθεί μέσω της εκπαίδευσης, αλλά δεν τα έχουμε ζήσει οι ίδιοι.
Δεν έχουν αγγίξει το Είναι μας.
Έχουμε την παγωνιά της γνώσης.
Μα όχι την ζεστασιά της σοφίας.
Αναζητώντας την γνώση, καταφέραμε να διαμορφώσουμε ένα περιβάλλον, που μέσα σε αυτό ευτυχεί μόνο το σώμα μας.
Τα πάντα μας οδηγούν να ζήσουμε δίχως κόπο, δίχως κάματο.
Απομακρυνθήκαμε από την σοφία της φύσης.
Παραδοθήκαμε στην γνώση της τεχνολογίας.
Ευτυχούμε μέσα στην ευημερία των αριθμών και δυστυχούμε στην φτώχια των συναισθημάτων μας.
Τρανταχτό παράδειγμα με τα όσα συμβαίνουν στον χώρο της μουσικής.
Δεν προλαβαίνουμε να χαρούμε με μια μουσική έμπνευση, να την κάνουμε κύτταρο της ζωής μας, χιλιάδες άλλες θα κατακλείσουν τα αυτιά μας.
Μα θα είναι αποπροσανατολιστικές φασαριόζικες νότες, που το μόνο που εκφράζουν είναι η κενότητα των δημιουργών τους.
Δημιουργούνται για να πωληθούν.
Είναι προϊόντα.
Όχι δημιουργίες που εκφράζουν την ψυχική ανάταση των συντελεστών τους.
Έτσι και στην ζωή μας.
Όλα αυτά τα χρόνια τα ζήσαμε με έναν άκρατο καταναλωτισμό.
Κυριαρχούσε στην ζωή μας η ανάγκη για επίδειξη πλούτου, ακόμη και όταν αυτός δεν υπήρχε. Κυρίως όταν δεν υπήρχε.
Μια μικρή μερίδα ασχολήθηκε με την εσωτερική της βελτίωση.
Σήμερα φτάσαμε στο άλλο άκρο.
Οι περισσότεροι μεταφέρουν την μαυρίλα της σκέψης τους, και μαυρίζουν την ζωή όλων όσων έρχονται σε επαφή.
Βασικό τους μέλημα μη χάσουν την καλοπέρασή τους.
Ούτε φτάνει ο νους τους σε πόσο τραγικά αποτελέσματα θα οδηγηθούμε αν συνεχιστεί αυτή η κατρακύλα.
Σαν χιονοστιβάδα διογκώνετε και συμπαρασύρει όποιον βρεθεί στο διάβα της.
Πρέπει να αντισταθούμε ομαδικά και συγκροτημένα σε αυτή την κατηφόρα.
Να βάλουμε αναχώματα πριν να είναι αργά.
Να αντιδράσουμε έγκαιρα και να παρεμβαίνουμε, δημοσιοποιώντας την θετική μας σκέψη, σε αντίβαρο της μιζέριας.
Να έχουμε προτάσεις και όχι αρνήσεις.
Να ωθήσουμε τους κυβερνώντες στην λήψη μέτρων που θα αντιστρέψουν αυτό το κλίμα.
Όσο είναι καιρός.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
13 σχόλια:
Αυτό που με φοβίζει περισσότερο είναι η αδυναμία των ανθρώπων να κάνουν κάτι μαζί, πόσο μάλλον να παλέψουν για τέτοια ξεχασμένα ιδανικά.
Για να αλλάξει ένας άνθρωπος τόσο θεαματικά και από τον υλικό κόσμο να στραφεί στον εσώτερο εαυτό του θα πρέπει αν του συμβεί κάτι συνταρακτικό.
Αυτή η μιζέρια είναι πράγματι το χειρότερο απ' όλα!
Καλή βδομάδα Επίκουρε
Δεν μπορεί να είμαστε φτιαγμένοι για να ζούμε παγιδευμένοι σ΄αυτό το matrix.Πρέπει να δραπετεύσουμε απ΄αυτή την κατασκευασμένη πραγματικότητα...Αρχικά η συνειδητοποίηση και στη συνέχεια η πράξη, οι επιλογές...
Καλή δύναμη φίλε μου.
Μήπως όμως φταίμε κι εμείς που χαθήκαμε σ΄ενα κυκεώνα απο "θέλω" και χανουμε για το ασήμαντο το σημαντικό;
Zoύμε σε ένα φοβερό τέλμα .. σε κάθε επίπεδο..
Κοιτάξτε λίγο μακρύτερα. Πέρα από την οικονομική κρίση. Σεισμοί, πλημμύρες, καταστροφές. Η ίδια η φύση έχει κουραστεί. Έχει σιχαθεί την μιζέρια και την μαυρίλα του ανθρώπου. Η συνισταμένη της σκέψης μας αποτυπώνεται στο περιβάλλον μας. Αποτυπώνεται στον πλανήτη γη. Το έχει αποδείξει η κβαντομηχανική. Ο καθένας μας συνεισφέρει κατά το ποσοστό που του αναλογεί σ’ αυτήν την κατάσταση. Αυτό το ποσοστό ας φροντίσουμε να αλλάξουμε. Αντικαθιστώντας μια αρνητική σκέψη με μια θετική. Αλλάζοντας τον νου μας. Εμείς είμαστε οι δημιουργοί. Εμείς είμαστε οι υπεύθυνοι.
Μπράβο Βαγγέλη για τους προβληματισμούς σου.
Καλημέρα
@delta..
Συμφωνώ απόλυτα με αυτήν την άποψη και σε αυτή την θετικότητα βοηθούν πολύ σελίδες όπως το Ξάνθη Φιλοσοφείν.. έχει ένα τρόπο να μας γαληνεύει και να μας μεταδίδει θετικότητα..
Καλησπέρα σε όλους!
Margo μου,
όντως καλή μου, αυτός είναι ο μεγαλύτερος φόβος.
Η αμηχανία μπροστά στην αδυναμία αντίδρασης.
Μα εδώ καλά - καλά στο μικρό μας περιβάλλον δεν πέρνουμε πρωτοβουλίες να βελτιώσουμε.
Ο καθένας ταμπουρωμένος πίσω από τα - με δανεικά - κεκτημένα του και μακριά από την κοινωνία.
Αυτό πρέπει να παλέψουμε να αλλάξουμε.
Αυτό.
Την απομόνωση στον μικρόκοσμό μας.
Την αγάπη μου.
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ, μαζί σου.
Άλλωστε σε χρειάζόμαστε περίσσότεορ από οτιδήποτε άλλο σήμερα.
Να είσαι καλά.
Ρίκυ Ματαλλιωτάκη,
χαίρομαι ιδιαίτερα όταν συνομιλώ με ονοματεπώνυμο- όχι πως δεν χαίρομαι και με ψυδώνυμο-
αλλά ένα παραπάνω.
Και βέβαια φταίμε κι εμείς.
Το ζητούμενο είναι πως θα γίνει να 'φταίμε' κια για όλα όσα θα φτιάξουμε από δω και πέρα.
Για όλους και όχι για τον εαυτό μας.
Να είσαι καλά.
road, καρδούλα μου,
έλα να ξεφύγουμε από αυτό!
Εσύ ξέρεις τον τρόπο, το κάνεις καθημερινά.
Σειρά μας τώρα.
Delta, καλέ μου φίλε, έχεις δίκιο.
Πολύ!
Μα πρέπει να βρούμε τον τρόπο να γίνουμε υπεύθυνοι για το καλό μας και όχι για την κατάντια μας.
Την αγάπη μου φίλε!
αλλαζοντας τον εαυτο μας
τις επιλογες
και την οπτικη μας
αυτοματα αλλαζει και το "συστημα" στο οποιο ανηκουμε,
οικογενειακο και ευρυτερο.
αλλαζοντας εστω και απειροελασχιστα μια μεταβλητη
μεταβαλλεται και το συτημα.
αρα
η απαντηση εδω
ειναι
εκ των εσω
η αρχικη μεταβολη.
κι επισης
πιστευω
οτι αφου μιλαμε για επικοινωνια και αγαπη
ας κανουμε καποιο βηματακι,
επιτελους
μη μενουμε μονο στα λογια.
καλησπερα Επικουρε!
Πραγματικά ωραίο άρθρο Επίκουρε και συμφωνώ μαζί σου. Ο καταναλωτισμός, η ματαιοδοξία και ο άκρατος υλισμός μας καταβροχθίζει καθημερινά!
Καλή σου μέρα!
Δημοσίευση σχολίου