Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2010

Ο φόβος πρέπει να πέσει εδώ και τώρα

.......Ποια είναι όμως τα χαρακτηριστικά της Αγάπης που στοχεύει στην πνευματική ανάπτυξη;

Η αγάπη απαιτεί υπέρβαση των στενών ορίων του εαυτού μας. Είναι ο θάνατος του σπόρου στη γή και χρειάζεται θάρρος, προσπάθεια και εμπιστοσύνη στην Ύπαρξη. Η πράξη της αγάπης απαιτεί την έξοδο από την αδράνεια της συνήθειας και την εναντίωση, που γεννά ο φόβος.
Θάρρος δεν είναι η απουσία του φόβου, είναι η ενεργοποίησή σου παρά τον φόβο, και η είσοδός σου στη ζώνη του άγνωστου και του πρωτόγνωρου. Η κύρια μορφή που παίρνει το έργο της αγάπης είναι η προσοχή και η ολική αποδοχή εκ μέρους μας του άλλου. Για να γνωρίσεις καλύτερα τον κόσμο του συντρόφου εκ των ένδω, με τα δικά του γνωστικά μέσα, πρέπει να παραμερίσεις όλες τις προκαταλήψεις και τις προβολές των επιθυμιών σου. Η αγάπη μας κάνει ευάλωτους στην απώλεια και την απόρριψη.
Αν διαλέξεις τον κίνδυνο της ανάπτυξης, διαλέγεις ταυτόχρονα την αλλαγή και το θάνατο του παλαιού. Η μόνη εναλλακτική είναι να ζεις πλήρως ή να μη ζεις καθόλου. Η προσπάθεια αποφυγής του πόνου βρίσκεται στη ρίζα όλων των συναισθηματικών παθήσεων. Πολλοί δεν κάνουν ποτέ το άλμα της ενηλικίωσης, παραμένοντας προσκολλημένοι στη σιγουριά του οικείου, γατζωμένοι στην εξάρτηση και την παιδικότητα. Το να μην εναντιώνεσαι, όταν απαιτείται η εναντίωση για την καλλιέργεια της πνευματικής ανάπτυξης, κρυπτόμενος πίσω από τη μάσκα της προσποιητής σεμνότητας, αποτελεί έλλειψη αγάπης, όσο και η απερίσκεπτη κριτική ή καταδίκη. Κάθε σχέση αληθινής αγάπης είναι μια πειθαρχημένη σχέση, όσο και αν αυτό εκ πρώτης όψης συγκρούεται με πολλούς αντίθετους διαδεδομένους μύθους. Το γεγονός ότι ένα συναίσθημα είναι ανέλεγκτο, δεν σημαίνει καθόλου ότι είναι βαθύτερο από ένα πειθαρχημένο. Αντίθετα, οι ψυχίατροι ξέρουν καλά την αλήθεια των παλιών γνωμικών : << Τα ρηχά νερά είναι θορυβώδη>> και <<τα ήρεμα νερά είναι βαθιά>>.
Η αγάπη, τέλος, είναι σεβασμός της μοναδικότητας του συντρόφου. Η ανικανότητα να αντιληφθεί κανείς την ιδιαιτερότητα του άλλου, στην ακραία της μορφή ονομάζεται ναρκισσισμός. Η αγάπη όχι μόνο σέβεται την ατομικότητα, αλλά συμβάλλει στην καλλιέργειά της, ριψοκινδυνεύοντας ακόμα και τον χωρισμό. Η συντροφικότητα μπορεί να είναι ένα πεδίο μάχης, μια άνυδρη έρημος , ένα παγωμένο τοπίο η ένα φιλόξενο καταφύγιο, όπου ο καθένας από τους δύο μπορεί να βρει ανάπαυση, ενθάρρυνση και ενδυνάμωση, πριν ξεκινήσει πάλι για την κατάκτηση της επόμενης πνευματικής κορυφής. Τα προβλήματα δημιουργούνται όταν από την αρχή δεν έχουν τεθεί φανερά κοινοί στόχοι και προτεραιότητες στο ζευγάρι. Για τον ένα μπορεί η βάση της συντροφικότητας να είναι και η κορυφή! Ο άλλος μπορεί να μεταβιβάζει ολόκληρο το βάρος για την συντήρηση του καταφυγίου στο έτερο μέλος, επιφυλάσσοντας στον εαυτό του την χαρά της αναρρίχησης ...
Όταν ένας κοινός πνευματικός προσανατολισμός ενώνει τους συντρόφους, τότε το το ταξίδι προς τις κορυφές της συνειδητότητας γίνεται πιο ελαφρύ και ευχάριστο και για τους δύο. Σε αντίθετη περίπτωση όπως διαβάζουμε στο Dhammapada :<<Εάν δεν βρείτε έναν άξιο σύντροφο, που να είναι σταθερός, και ενάρετος, όπως ένας βασιλιάς που απαρνιέται το κεκτημένο βασίλειο, να ζείτε μόνοι, σαν τον ελέφαντα στο δάσος, γιατί η μοναχικότητα είναι προτιμότερη από την συντροφιά των ανοήτων...>>.
απόσπασμα απο το blog αυτογνωσια


Take THE Flight....- ΟΜΑR FARUK TEKBILEΚ ...κι ένα απόσπασμα απο το blog faos samadhi :
...Αλλά η αγάπη είναι δύσκολη. Ο φόβος πρέπει να πέσει. Και το περίεργο είναι ότι αν και φοβάσαι τόσο, δεν έχεις τίποτα να χάσεις.
Ο Καμπίρ λέει κάπου: Κοιτάζω τους ανθρώπους. Είναι τόσο φοβισμένοι, μα δεν καταλαβαίνω γιατί, αφού δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Ο Καμπίρ λέει: Μοιάζουν με το γυμνό άνθρωπο, που δεν πηγαίνει στο ποτάμι να πλυθεί ποτέ, επειδή φοβάται που θα στεγνώσει τα ρούχα του. Αυτή είναι η κατάστασή σου: Γυμνός, χωρίς ρούχα, μέσα σε ένα συνεχή φόβο για τα ρούχα.
Τι έχεις να χάσεις; Τίποτα! Ο θάνατος θα πάρει αυτό το σώμα. Πριν το πάρει ο θάνατος, δώσε το στην αγάπη. Ό,τι έχεις, θα το χάσεις. Πριν το χάσεις, γιατί να μην το μοιραστείς; Είναι ο μόνος τρόπος που μπορείς να το έχεις. Αν μπορείς να δίνεις και να μοιράζεσαι είσαι ο κύριος. Πρόκειται να το χάσεις. Τίποτα δεν μπορείς να κρατήσεις για πάντα. Ο θάνατος θα καταστρέψει τα πάντα. Αν λοιπόν με παρακολουθείς σωστά, η διαμάχη βρίσκεται μεταξύ αγάπης και θανάτου. Αν μπορείς να δίνεις, ο θάνατος δεν θα υπάρξει. Πριν σου πάρουν οτιδήποτε, θα το έχεις δώσει κιόλας, θα το έχεις δωρίσει. Ο θάνατος δεν θα μπορεί να υπάρξει. Οsho

20 σχόλια:

ANAZHTHΣH είπε...

"Όταν ένας κοινός πνευματικός προσανατολισμός ενώνει τους συντρόφους, τότε το το ταξίδι προς τις κορυφές της συνειδητότητας γίνεται πιο ελαφρύ και ευχάριστο και για τους δύο"
Ένδιαφέρουσα ανάρτηση με αρκετά δυνατά σημεία.Μπράβο φίλη μου!

Φώτης είπε...

Καλημέρα, Πεταλουδίτσα μου!

Πόσο αληθινό είναι αυτό για το καταφύγιο και την αναρρίχηση!
Ήμουν πάντα αυτός που επέλεγε να κατευθύνεται προς την κορυφή και θεωρούσα τη συντήρηση του καταφυγίου κάτι δεδομένο που χρεωνόταν αναγκαστικά το έτερον ήμισυ.
Κι αυτό δημιουργούσε συχνά προβλήματα. Γι' αυτό και επέλεξα κάποια μεγάλα διαστήματα μοναχικότητας.

Πλέον προσπαθώ να κρατώ μια ισορροπία. Χωρίς να χάνω από το οπτικό μου πεδίο τα ύψη που με καλούν κοντά τους, φροντίζω να απολαμβάνω και τη διαδρομή και τη συντήρηση της βάσης ανεφοδιασμού, σε συνεργασία με τη σύντροφο και μαζί να ξεκινάμε ξανά για την αναρρίχηση στις πνευματικές πλαγιές...

Να είσαι καλά!

delta είπε...

Ο φόβος πρέπει να πέσει … εδώ και τώρα !

Βρε με το «πρέπει» δεν πέφτει ο φόβος που τον κ… σου στο τσιμέντο να χτυπάς...

Μόνο στον τίτλο θα μπορούσα να διαφωνήσω όμως.

Γιατί στο άρθρο φαίνεται ξεκάθαρα ο τρόπος με τον οποίο θα πέσει ο φόβος.

Ο Όσσο λέει ότι υπάρχουν μόνο δύο συναισθήματα. Η αγάπη και ο φόβος. Από αυτά τα δύο προέρχονται όλα τα υπόλοιπα. Και είναι αλήθεια. Υπήρχε στιγμή στη ζωή μας που να βιώνουμε αληθινή αγάπη και φόβο συγχρόνως;

«Η μόνη εναλλακτική είναι να ζεις πλήρως ή να μη ζεις καθόλου»

Η μόνη εναλλακτική είναι να ζεις μέσα σε αληθινή αγάπη ή να φοβάσαι.

Πολύ ενδιαφέρουσα η άποψη ότι κάθε σχέση αληθινής αγάπης είναι μια πειθαρχημένη σχέση. Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι.

Εκπληκτική επίσης η φράση του Βούδα ότι :

«η μοναχικότητα είναι προτιμότερη από την συντροφιά των ανοήτων...»

Μας πλημμύρισες με προβληματισμούς σήμερα…

Πολύ καλά μελετημένη σε βρίσκω Πεταλούδα. Πολύ ψαγμένες σκέψεις. Όσσο, Καμπίρ, Dhammapada, Tantra lounge …

Κάλλιστα θα μπορούσες να αλλάξεις το ψευδώνυμο σου …

κι από Πεταλούδα να το κάνεις …



Η ΟΣΣΑ !!!


Καλό βράδυ να περάσεις

Υ.Σ. Αλήθεια ο Όσσο είπε : Ο θάνατος θα πάρει αυτό το σώμα και πριν το χάσεις γιατί να μην το μοιραστείς; Είναι ο μόνος τρόπος που μπορείς να το έχεις.

Κι αν δε θέλει κανένας να του το μοιράσεις ;

Nath είπε...

Καλησπέρα!

Εξαιρετική ανάρτηση!!!

Σκέψεις...

Στην ερώτηση ΤΙ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ?

"ΟΛΑ".

Τα χάνω όλα και αρχίζω να μαθαίνω την αγάπη.
Ισως για αυτό αυτό το ΟΛΑ είναι ΤΙΠΟΤΑ στην ουσία του.

Το να χάσω την ταυτότητα μου, δεν είναι εύκολο, ούτε λίγο και επειδή είμαι εξαρτημένος άνθρωπος, άσχετα αν θεωρώ το αντίθετο, βιώνω τη μεγαλύτερη προδοσία, που είναι η προδοσία του ίδιου μου του εαυτού όπως τον γνώριζω μέχρι αυτή τη στιγμή.
ΤΙΠΟΤΑ από το παλιό δεν μπορεί να δώσει αέρα για να αναπνεύσω και δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο. Αυτή τη δύσκολη στιγμή τα έχω χάσει ΟΛΑ και είμαι ένα ΤΙΠΟΤΑ.

Την επόμενη στιγμή (που δεν μπορώ να την προσδιορίσω χρονικά) ξεκινά μια ΝΕΑ ΖΩΗ που την προσδιορίζει το: "Η ΜΟΝΗ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΖΕΙΣ ΠΛΗΡΩΣ Ή ΝΑ ΜΗ ΖΕΙΣ ΚΑΘΟΛΟΥ"
Αρχίζω να μαθαίνω την ΑΓΑΠΗ.

"Η αγάπη, τέλος, είναι σεβασμός της μοναδικότητας του συντρόφου."
Από τα πιο δύσκολα θέματα για μένα ο σεβασμός της μοναδικότητας του άλλου συνεπώς και του εαυτού μου.

Χωρίς αυτό όμως, αντιλαμβάνομαι πια, ότι δεν μπορώ να ανέβω άλλο το βουνό.

Κωστας είπε...

Mη κανεις αυτα που δεν θα ηθελες να σου κανουν, αλλα και να κανεις αυτα που θα ηθελες να σου κανουν.
Καλησπερα :)

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

Θα συμφωνήσω με τον Δημήτρη ότι με ένα "πρέπει" ο φόβος δεν φεύγει. Πολλές φορές απλά ντύνεται άλλη φορεσιά.

Είναι αναγκαίο να ανοίξουμε τους εαυτούς μας. Ν' αφήσουμε αέρα φρέσκο να φυσήξει μέσα του και φως να κάψει τα σκοτάδια του. Μόνο τότε - και πάλι σιγά σιγά - ο φόβος ξεθεμελιώνεται.
Και για το άνοιγμα ετούτο, τη δύναμη και την ενέργεια μόνο η Αγάπη έχει εξουσία να μας δώσει.

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

Οταν υπαρχει αυτος ο κοινος προσανατολισμος η σχεση μπορει να ειναι μοχλος ενδυναμωσης,εξελιξης και αεναης μεταμορφωσης.Μεταβαλλεσαι, Αναγεννιεσαι και ετσι διευκολυνεται και το προσωπικο εσωτερικο Ταξιδι προς την Ολοκληρωση.Λενε αυτοι που γνωριζουν...
σε ευχαριστω πολυ Αναζητηση!
να εισαι καλα
και να εχεις ενα Ομορφο Ταξιδι.....
και μιαν ηλιολουστη Καθαρα Δευτερα!

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

χαιρομαι Φωτη για την ειλικρινεια των σκεψεων σου!
μα το θεμα δεν ειναι να αντιλαμβανομαστε πως και τι πραττουμε?
παρατηρησε,λεμε
αποστασιοποιησου,λεμε
δες, λεμε
ε ολα αυτα εαν δεν οδηγουν σε βαθυτερη αντιληψη,κατανοηση και επιγνωση
δεν θα ειχαν οφελος θα ειχαν?
γοητευτικος ο Δρομος και το ταξιδι
αλλα το καταφυγιο θελει κι αυτο τη φροντιδα του!
καλημερα
και Χρονια Πολλα!
καλη εγκατασταση στο νεο σου καταφυγιο ευχομαι!

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

η αγαπη και ο φοβος δεν ειναι συναισθηματα.
ειναι τροποι ζωης.συνοδευονται και απο μια γκαμα συναισθηματων,
αλλα Δεν ειναι συναισθηματικη κατασταση η αγαπη που ερχεται απο εξω κι αν εισαι τυχερος θα βρεθει.
ειναι εμπροθετη,συνειδητη,ενεργητικη δραση η αγαπη,σε ενα πρωτο επιπεδο τουλαχιστον.
ο δρομος της αναπτυξης και της ολοκληρωσης εναντια στο δρομο της παθητικοτητας,του ασφαλους και της πεπατημενης.
δεν εισαι υποχρεωμενος να αγαπας.εισαι?
οτι θελουμε μπορουμε να επιλεξουμε,σωστα?
ή και να μην επιλεξουμε.
τιποτα δεν οφειλουμε,απολυτως τιποτα.
εαν θες..λεγανε οι δασκαλοι,εαν θες..τοτε παρε το δρομο....
εαν συνειδητη επιλογη λοιπον
ε θα αντιμετωπισεις το φοβο.
αφου αυτος ειναι το εμποδιο,αυτος εχει δημιουργησει συγκεκριμενα μοτιβα συμπεριφορας,αυτος σε κραταει δεσμιο,επειδη το επιτρεπεις ομως.
απο ενα σημειο και μετα,
ολα ειναι καινουρια,
δεν τα εχεις ξαναβιωσει.
δεν μπορεις να εχεις συγκριση με κατι προηγουμενιο διοτι απλα δεν δεν το εχεις ξανακανει..
εσυ ανοιγεις το μονοπατι.
ο φοβος εσυ εισαι.δεν ειναι αλλο απο σενα.ετσι δεν ειναι?
οπως ελεγες η ευτυχια σου εισαι εσυ,
ετσι και ο φοβος δεν ειναι αυθυπαρκτος,
εσυ εισαι ο φοβος σου.
δεν ερχεται κατι απο εξω και στον εξαφανιζει-δυστυχως.
εσυ τον αντιμετωπιζεις,
οταν και εαν θελεις.
αλλα αν θες
τοτε ναι
πρεπει.
πρεπει να τον αντιμετωπισεις.
στις λεξεις θα κολησουμε τωρα δελτα?
ακουγεται καταναγκαστικη εντολη το πρεπει?
ειναι ορθο
ειναι το αρμοζον
οφειλεις να
αλλα δυστυχως δεν θα γλυτωσεις να τον αντιμετωπισεις.
οχι εσυ μονον βεβαια ετσι?
σα να μιλαω στον εαυτο μου ειναι τωρα.
και ναι το πιστευω οτι ειναι σχεση πειθαρχιας
πρωτον και κυριον απεναντι στον εαυτο
κι επειτα απεναντι και στον αλλον.
αυτα τα 2 ωραια κειμενα που μετεφερα απο τους δυο αγαπητους συνμπλογκερ
θετει προβληματισμους
κι ερεθισματα ως προς την εννοια της αγαπης που αποδεχομεθα.
εαν μιλαμε συνεχεια για την αγαπη ως φως
και ως ενεργεια
δεν ειμαι σιγουρη
σε τι και πως μας βοηθαει αυτο.
εαν ειναι Φως,που ειναι,
πουντο?
ετσι ως δια μαγειας θα μας λουσει?
ε οχι
δεν το δεχομαι αυτο.
τα γενικολογα και οι αοριστολογιες με κουραζουν.
η θεωρια ποτε θα γινει πραξη?
ΕΑΝ ΟΧΙ ΕΜΕΙΣ
ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΑΓΑΠΗΣΕΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ?
κι επειδη ως γνωστον η μεγαλειωδης σκεψη μου
με παρασυρει
και μπορει να γραφω αεναως
δεν εχω ιδεα αν απαντησα ή οχι σε κατι.
απλα τις σκεψεις μου σου παραθετω.
και δεν φοβαμαι ουτε για το ποιον τους
ουτε για την αποδοχη τους...
αλλιως
τι οσσα θα ημουν?????????

kelly alamanou είπε...

Η βαθιά, δυνατή ,αγάπη είναι οντως ΗΣΥΧΗ.

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

οταν με θαρρος δραστηριοποιηθεις
και ανοιξεις τον κοσμο και τον εαυτο σου
με κινδυνο παντα την απορριψη και την οποια αντιδραση του Αλλου,
οταν παψεις να φοβασαι
θα παψει να φοβαται και ο Αλλος,
λενε..
καλη μου Nath
δεν αξιζει τον κοπο να
προσπαθησουμε τουλαχιστον?
καλησπερα!!!!!

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

απουσια φοβου και εμπιστοσυνη
το εχεις ονομασει Περσεα
αν θυμαμαι καλα...
καλησπερα!

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

αναρωτιεμαι ομως
ειναι τελικα η Αγαπη κατι εξω απο μας
που θα μας δωσει ενεργεια και δυναμη να ξεπερασουμε το φοβο
και να σταθουμε ανοιχτοι και ευαλωτοι στον Αλλον μπροστα?
καλησπερα Μια φορα κι ενα μαμουφι!

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

δεν θα διαφωνησω καθολου Κελλυ
καλησπερα!

Sissi Soko είπε...

Τα κατάλαβα όλα. Κια όχι απ' αυτό το ποστ. Ήταν επιβεβαίωση. Ωραία επιβεβαίωση.
Ευχαριστώ.

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

καλημερα Nikolaos Siokos!
χαιρομαι που ηταν ωραια επιβεβαιωση αλλα ισως αν ηθελες να γινεις πιο σαφης?

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

O Eπίκουρος είπε''το πρώτο που εμποδίζει την ευτυχία είναι ο φόβος''
Και ο φόβος εμπεριέχεται στο είναι μας.Τον γεννάμε,τον τρέφουμε,τον μεγαλώνουμε και καμια φορά,τι λέω, τις περισσότερες φορές τον αφήνουμε να εχει τέτοια δύναμη που μπορει και να μας συντρίψει.
Προέρχεται από εμάς τους ίδιους και εμείς πρέπει να τον αντιμετωπίσουμε.Αν δεν πάρουμε το ρίσκο για το άγνωστο που υπάρχει στο δρόμο μας,κλειδωμενοι απο τον φόβο μας,ίσως ποτέ να μην αναγνωρίσουμε την Αγάπη.

Sissi Soko είπε...

Δεν χρειάζεται. Καταλαβαινόμαστε.

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

πολυ σωστα τα λες ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ!
κι εσυ κι ο Επικουρος!
ο φοβος και η αγωνια λειτουργουν κατω απο επαναλαμβανομενα
μοτιβα συνηθως.
εχουν να κανουν με την εικονα και την αντιληψη που εχουμε για τον εαυτο μας.
αυτος ο εαυτος ο οποιος αρεσκεται στο να παιζει παιχνιδια
και να πρωταγωνιστει σε σεναρια.
τα οποια και διαφοροποιει λιγακι αναλογα τις συνθηκες που εχει να αντιμετωπισει καθε φορα.
η αποστασιοποιηση και ο παρατηρητης βοηθανε,λενε.
ναι ΙΛΥΣ να το παρουμε το ρισκο..
επαναλαμβανω και δεν θα κουραστω να το επαναλαμβανω-στον εαυτο μου πρωτα απο ολους απευθυνομενη:
ΕΧΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΧΑΣΟΥΜΕ?
οχι,απαντω.
καλη σου μερα!!!!

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

η αεναη, ανατρεπτικη Μεταμορφωση ειναι δυνατη.
ναι,συνεννουμαστε Nikolaos Sokos.
καλη σου μερα!

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...