Κάθε συναίσθημα που νιώθουμε το εκπέμπουμε στο περιβάλλον μας και τα παιδιά διαθέτοντας μεγαλύτερη διαίσθηση από μας, αντιλαμβάνονται πολύ καλά αυτό που νιώθουμε. Η δημιουργικότερη στάση προς το παιδί μας λοιπόν είναι να αισθανόμαστε ασφαλείς, να αισθανόμαστε βαθιά μέσα μας σιγουριά για τις ικανότητες του να πετύχει στη ζωή του. Θα μου πείτε βέβαια, πως είναι δυνατόν κάποιος να έχει θετικά συναισθήματα όταν βλέπει το παιδί του να μπλέκει με κακές παρέες, να τεμπελιάζει όλη μέρα σε καφετερίες, να παίρνει χαμηλούς βαθμούς στο σχολείο …
Ας δούμε τις συμβουλές του Πάτερ Παίσιου, τον οποίο είχα την τύχη να προλάβω να τον γνωρίσω στο Άγιο Όρος, πάνω στην ανατροφή των παιδιών μας. Ο θεόπνευστος αυτός γέροντας, θεωρούσε πιο αποδοτικό να προσευχόμαστε για τα παιδιά μας, παρά να τα μαλώνουμε και να τους γκρινιάζουμε όταν κάνουν πράξεις μη συμβατές με τα δικά μας πιστεύω. Θεωρούσε επίσης ότι ο σημαντικότερος παράγοντας για την πνευματική και σωματική υγεία των παιδιών είναι η θετική οικογενειακή ατμόσφαιρα.
«Καλό είναι οι γονείς να δείχνουν στο παιδί ότι στεναχωριούνται για τις αταξίες που κάνει, αλλά να μην το πιέζουν και να προσεύχονται. Γι’ αυτό λέω στις μητέρες να “ζοριστούν” στην προσευχή και όχι να ζορίσουν τα παιδιά τους. Στο σπίτι είναι απαραίτητο να υπάρχει ατμόσφαιρα αγάπης και ειρήνης. Το παιδί αν πάρει λίγη αγάπη από το σπίτι, ακόμη και να ξεφύγει κάποια στιγμή, θα δει ότι δεν βρίσκει αλλού αγάπη, αλλά μόνο υποκρισία και θα γυρίσει πίσω. Αν, όμως θυμάται άσχημες στιγμές μέσα στο σπίτι, μαλώματα και αντιδικίες, πώς να του κάνει καρδιά να γυρίσει πίσω ;»
«Τα παιδιά στα πνευματικά θέματα, τα βοηθούμε κυρίως με το παράδειγμά μας, όχι με το ζόρισμα. Τα παιδιά από την κούνια ακόμη αντιγράφουν τους γονείς. Ξεσηκώνουν ό,τι βλέπουν να κάνουν οι μεγάλοι και τα γράφουν όλοι στην άδεια κασέτα τους.»
«Όταν το παιδί είναι ανήσυχο, αν το πάρει η μάνα του στην αγκαλιά και το χαϊδέψει και το φιλήσει, ηρεμεί, γαληνεύει. Αν το χορτάσει στοργή και αγάπη, όταν είναι μικρό, ύστερα αυτό έχει δύναμη να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της ζωής.»
«Με το ζόρισμα οι γονείς δεν βοηθάνε τα παιδιά, τα πνίγουν. Οι γονείς πρέπει να ελέγχουν με τρόπο τα παιδιά τους για να τα φέρνουν σε λογαριασμό, αλλά να μη δημιουργούν χάσματα μεταξύ τους. Οι γονείς πρέπει να προσπαθούν να βοηθούν τα παιδιά τους με αρχοντικό τρόπο, ο οποίος καλλιεργεί το φιλότιμο στις ψυχές τους, ώστε να καταλάβουν το καλό ως ανάγκη.»
Μη ξεχνάτε επίσης ότι δεν είμαστε τίποτα περισσότερο από ενέργεια η οποία δονείται σε συγκεκριμένες συχνότητες. Όταν νιώθουμε φόβο, δυσαρέσκεια, απογοήτευση, παλλόμαστε σε κατώτερες συχνότητες, και μόνο αρνητικά αποτελέσματα μπορεί να έχει στους ανθρώπους που μας περιστοιχίζουν. Αν αντίθετα οι σκέψεις μας και τα συναισθήματα μας είναι θετικά, τα παιδιά μας θα νιώσουν ασφάλεια, θα νιώσουν ότι τους εμπιστευόμαστε, με αποτέλεσμα να βελτιώσουν την αυτοεκτίμηση τους και την εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους. Χρησιμοποιώντας την μέθοδο του οραματισμού και δημιουργώντας με την φαντασία μας ένα ιδανικό μέλλον για τα παιδιά μας, όπως έχουμε ξαναπεί, έλκουμε αυτό το παραμυθένιο μέλλον !
Τέλος ας φροντίσουμε να διδάξουμε τα παιδιά με το παράδειγμά μας. Τα παιδιά ρουφούν σαν σφουγγάρι ότι βλέπουν και όχι ότι ακούν.
Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό ...
10 σχόλια:
Μαλάκωσε η κουρασμένη καρδιά μου μ'αυτά που διάβασα. Διάβασα άπαντά του, για μένα άγιου Πάτερ Παίσιου... και είπα ότι 'έκλεισα' σαν αναγνώστρια βιβλίων.Εννοώ ό,τι διαβάζω από κει και μετά δεν... πώς να το πω με γεμίζει(?)τίποτα πιά άλλο. Μέσα από την απλή και παιδική του φύση ξεδιπλώνεται η σοφία του Θεού, τόσο απλά που τρόμαξα. Φυσικά ασυνείδητα προσάρμοσα τη ζωή μου στην απλότητα και εκεί δεν ξέρω τι έγινε. Ο χρόνος θα δείξει αν τα παιδιά μου σαν σφουγγάρια τελικά αποδεχτούν το 'καλό'.
Πάντα όμως υπάρχει περιθώριο για το ανικανοποίητο...αυτό που βάζει και τα φυτίλια μήπως κάνω λίγα(?) υπάρχει μια λέξη που θα πυροδοτήσει την καλή τους σκέψη(?) κτλ.
Ευχαριστώ που σας γνώρισα υπέροχο το ιστολόγιό σας να είστε πάντα καλά.
"Τα παιδιά σου δεν είναι παιδιά σου. Είναι οι γιοί και οι κόρες της λαχτάρας της ζωής για τη ζωή.
Για τη ζωή τους είσαι το μέσο κι όχι η αρχή, κι ας μένουν κοντά σου, δεν ανήκουν σε σένα.
Μπορείς να τους δώσεις την αγάπη σου, όχι όμως και τις ιδέες σου, γιατί ιδέες έχουν δικές τους.
Μπορείς να δώσεις μια στέγη στο σώμα τους όχι όμως και στη ψυχή τους γιατί η ψυχή τους κατοικεί στο σπίτι του αύριο που εσύ δεν μπορείς να επισκεφτείς ούτε και στα όνειρά σου.
Μπορείς να προσπαθήσεις να τους μοιάσεις, μην προσπαθείς όμως να τα κάνεις όμοια σου. Γιατί η ζωή δεν πάει προς τα πίσω και δε σταματά στο χθες.
Είσαι το τόξο απ' το οποίο εκτοξεύονται τα παιδιά σου σαν ολοζώντανα βέλη.
Κάνε, τοξότη, η σαΐτα που στα χέρια κρατάς να σημαίνει χαρά."
Kahil Gibran
Ρε φίλε, αλήθεια έχεις γνωρίσει τον Παϊσιο;
Διάβασα πέρσι τη βιογραφία του και άλλα δύο βιβλία με φράσεις που έχει πει και άλλες ιστορίες και περιστατικά και εντυπωσιάστηκα! Εγώ δεν είμαι της εκκλησίας, αλλά αυτός ο άνθρωπος μέσα από τα λόγια του και την ταπεινότητα του βίου του έβγαζε κάτι απόκοσμο και μεταφυσικό, χωρίς όμως να απομακρύνεται από τα γήινα και τον πόνο των ανθρώπων.
Θα ήθελα κάποια στιγμή να κουβεντιάζαμε τις εντυπώσεις σου.
Το μεγάλο λάθος που κάνουν οι περισσότεροι γονείς είναι ότι βλέπουν τα παιδιά τους σαν αντικείμενα, σαν παιχνίδια που μπορούν να τα εξουσιάζουν και να εξαγοράζουν την αγάπη και την αφοσίωσή τους με υλικά αγαθά.
Εξαιρετική επιλογή τα εμπνευσμένα λόγια του Γκιμπράν από την Ελένη!
Αν δε με προλάβαινε, μπορεί να τα έγραφα εγώ, αλλά είναι το ίδιο!
Καληνύχτα σε όλους!
Βαλσαμο ψυχής και κατευθυνση..θετική διδαχή,στα αδιέξοδα της ψυχής μας,τα γραπτά του γέροντα Παισιου.Το πιοδύσκολο πράγμα είναι η ανατροφη των παιδιών!Μεσα απο την καθαρότητα της σκέψης τους και το αμόλυντο της ψυχής τους πολλές φορες μας μαθαίνουν αρκεί να μαθουμε και εμείς να ''ακούμε''..
Μια καλημέρα κι απο μένα!!
@ Γεωργία
Γεια σου Γεωργία. Πολύ ενθαρρυντικά τα λόγια σου. Σ’ ευχαριστούμε.
Ήταν αυτή η φοβερή απλότητα και σοφία συνάμα του γέροντα που συγκλόνιζε. Ένας άνθρωπος που πραγματικά κατέστησε τον εαυτό του το σκεύος μέσα από το οποίο μιλούσε ο Θεός.
Κάνουμε λίγα για τα παιδιά μας λες ; Δεν νομίζω. Μήπως κάνοντας περισσότερα, τα «πνίγουμε», τα εμποδίζουμε να εκδηλώσουν το δυναμικό τους στο μέγιστο ; Δύσκολο να απαντήσει κανείς. Και δυστυχώς μας τα στέλνει η ζωή χωρίς να συνοδεύονται από εγχειρίδιο χρήσης. Και αναγκαζόμαστε να πειραματιζόμαστε.
Να είσαι καλά.
@ Μια φορα κι εναν τρελο...
Φοβερό αυτό το ποίημα του Γκιμπράν Ελένη. Άγγιξες την ευαίσθητη χορδή του Φώτη γράφοντας το.
Αυτό το λάθος κάνουμε εμείς οι γονείς. Μπαίνει η κτητικότατα στη μέση. Μπαίνει ο ανταγωνισμός. Γιατί το δικό μου παιδί να παίρνει χειρότερους βαθμούς από της γειτόνισσας ; Τα πιέζουμε για να ικανοποιήσουμε τα προσωπικά μας απωθημένα. Και τα χάνουμε για πάντα.
Από την άλλη επειδή τίποτα δεν είναι τυχαίο, τα παιδιά για κάποιο λόγο έρχονται κοντά μας. Είναι ίσως το περιβάλλον που έχουμε δημιουργήσει, που δείχνει το καταλληλότερο για την προσωπική τους εξέλιξη και γι’αυτό τα έλκει.
@ Fotis
Τον επισκέφτηκα τον Άγιο με δύο φίλους την Άνοιξη του ’89, αν δεν κάνω λάθος στο ετοιμόρροπο και απομονωμένο κελί του στο Άγιο Όρος. Δεκάδες ανθρώπων είχαν κατακλύσει τον αυλόγυρο του κελιού του και περίμεναν να τον συναντήσουν. Ένα ανθρωπάκι μία στάλα, αποστεωμένο με ένα βλέμμα ακτινογραφία που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Συγκλονιστική εμπειρία Φώτη μου. Αλλά νιώθω πολύ μικρός για να πω περισσότερα.
Φώτη μου όταν θα κάνεις παιδιά, μην αρχίσεις να απαγγέλεις «τα παιδιά μου δεν είναι δικά μου», γιατί θα σε παρεξηγήσουν … :-)
@ ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Με βρίσκεις σύμφωνο σε όλα Πέλλα μου. Το πιο δύσκολο πράγμα είναι η ανατροφή των παιδιών. Και το πιο όμορφο συγχρόνως. Μέσα από την ανατροφή των παιδιών μας μαθαίνουμε κι εμείς, εξελισσόμαστε.
Καληνύχτα
Καλησπερα..ειμαι καινουργια απο τα "μερη"σας εδω..εντελως τυχαια περασα απο το σπιτικο σου και πραγματικα ηταν μια εκπληξη για μενα. Διαβαζω το ενα σου αρθρο και μετα οδηγουμε στο επομενο, με το ενδιαφερον μου ν αυξανεται ολο και περισσοτερο.
- Σκεφτομαι ομως ποσο τυχεροι εισαστε εσεις οι αντρες που μπορειτε να πηγαινετε στο Ορος και να συναντατε τετοια φωτισμενα μυαλα. Παντως σ ευχαριστω που μοιραστηκεςτα τα σοφα αυτα λογια και με μας.
- Φαινεται οτι εκανα καλα που περασα το κατωφλι τουτο.
Αισθάνομαι κι εγώ πολύ τυχερή που σας βρήκα.
Συγχαρητήρια για την δουλειά που κάνετε εδώ!!
Επίσης εξαιρετικά είναι και τα βιβλία του Πατήρ Συμεών Κραγιόπουλου "Γονείς και παιδιά"
Α+Β τόμοι
Δημοσίευση σχολίου