Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΟΥ!

Ένα χαμόγελο δεν κοστίζει τίποτα ενώ προσφέρει πολλά. Κάνει πιο πλούσιους εκείνους που το λαμβάνουν χωρίς να κάνει φτωχότερους εκείνους που το δίνουν. Ένα χαμόγελο δημιουργεί ευτυχία στο σπίτι, καλλιεργεί την καλή θέληση στη δουλειά και είναι μία επικύρωση φιλίας. Ξεκουράζει τους ταλαιπωρημένους, δίνει χαρά σε αυτούς που έχουν χάσει το θάρρος τους, είναι σαν ηλιαχτίδα για τους λυπημένους και είναι το καλύτερο αντίδοτο της Φύσης για τις φασαρίες.

Μερικοί άνθρωποι είναι πολύ κουρασμένοι για να μας δώσουν ένα χαμόγελο. Ας τους δώσουμε εμείς το δικό μας χαμόγελο διότι κανείς δεν χρειάζεται τόσο πολύ ένα χαμόγελο όσο αυτός που δεν έχει πια να δώσει. Αν και διαρκεί μόνο μια στιγμή, μπορεί να το θυμόμαστε σε όλη μας τη ζωή. Έχει τεράστια αξία, αλλά κανένας δεν είναι τόσο φτωχός ώστε να μην μπορεί να το μοιραστεί ή τόσο πλούσιος ώστε να μην το χρειάζεται.

Το χαμόγελο δημιουργείται από μια μυϊκή σύσπαση με την οποία τα μάτια ζωηρεύουν και οι γωνίες του στόματος στρέφονται ελαφρώς προς τα επάνω εκφράζοντας ικανοποίηση. Τις πρώτες λίγες εβδομάδες μετά τη γέννηση, το μωρό χαμογελάει . Αυτά τα πρώρα χαμόγελα είναι γνωστά ως αντανακλαστικά, ή ακούσια, χαμόγελα, που εμφανίζεται συχνά στη διάρκεια των ονείρων και σχετίζεται με τα ενδόμυχα αισθήματα και τη δραστηριότητα του νευρικού συστήματος. Ακόμη και στους ενήλικους αυτό το χαμόγελο εμφανίζεται έπειτα από ένα γεύμα ή όταν ακούμε μουσική. Όμως από την ηλικία των 6 εβδομάδων, το μωρό χαμογελέι ανταποκρινόμενο σε κάποιο πρόσωπο ή φωνή.

Το "κοινωνικό χαμόγελο"-το εκούσιο, συνειδητό- μας χαροποιεί, είτε είμαστε μωρά είτε ενήλικοι. Λέγεται ότι αυτό το χαμόγελο ασκεί θετική επίδραση και στη σωματική μας υγεία. Η κίνηση και μόνο του χαμόγελου παράγει ένα ηλεκτρικό ερέθισμα που επηρεάζει τον αδένα της υπόφυσης. Αυτός ο αδένας, με τη σειρά του, εκκρίνει ενδορφίνες, κάποιες χημικές ουσίες στον εγκέφαλο οι οποίες μας φέρνουν ευδιαθεσία.

Ένας άλλος σημαντικός λόγος για τον οποίο πρέπει να χαμογελάμε είναι ότι αυτό ασκεί θετική επίδραση στους άλλους. Το ειλικρινές χαμόγελο φανερώνει τα αισθήματά μας χωρίς την ανάγκη για λόγια, είτε εκφράζει χαιρετισμό είτε συμπάθεια είτε ενθάρρυνση. Μερικές φορές, το να κοιτάξουμε και μόνο το ελκυστικό χαμόγελο ενός παιδιού σε μια φωτογραφία μπορεί να φέρει χαμόγελο στα δικά μας χείλη.Όταν κάποιος μας χαμογελάσει με θέρμη, αυτό μπορεί να μας βοηθήσει να νιώσουμε πιο ήρεμοι και να αντιμετωπίσουμε καλύτερα την απογοήτευση ή τις προκλήσεις.

Είναι γεγονός ότι ό άνθρωπος χαμογελά από τις πρώτες στιγμές της ύπαρξής του και πολύ πριν μάθει να γελά. Το πρώτο χαμόγελο του ανθρώπου, το χαμόγελο πρίν αποκτήσει κάν πρόσωπο, είναι αυτό που ονομάζουμε «εσωτερικό χαμόγελο» και απευθεύνει αυτό το πρώτο χαμόγελο στον ίδιο του τον εαυτό, εκφράζοντας μ' αυτόν τον τρόπο την απλή χαρά της ύπαρξης. Αυτό το πρώτο ασυνείδητο χαμόγελο με το οποίο γεννιέται ο άνθρωπος, απευθύνεται στα ίδια του τα κύτταρα και το πραγματοποιεί με τα ίδια του τα κύτταρα, στην συνέχεια εξελίσσεται στο χαμόγελο που εκφράζεται και στα χαρακτηριστικά του προσώπου του.

Με την ενηλικίωση και την κοινωνικοποίησή μας, το χαμόγελο γίνεται ένα μέσο που διευκολύνει τις σχέσεις μας με τους άλλους γύρω μας. Είναι ένας τρόπος για να εκφράσουμε τις ευχαριστίες μας, την χαρά, την αποδοχή και την συμπάθεια μας προς τους άλλους ανθρώπους. Το ίδιο χαμόγελο εμφανίζεται στα χείλη μας όταν απολαμβάνουμε τον ήλιο, τα δένδρα, την φύση γενικότερα αλλά και κάθε φορά που βιώνουμε κάτι ευχάριστο στην ζωή μας.

Συχνά μέσα στις κοινωνικές συναναστροφές, το χαμόγελο, γίνεται κάποιες φορές εργαλείο για την ικανοποίηση φιλοδοξιών και στόχων συχνά πολύ ιδιοτελών. Τότε εμφανίζεται το ειρωνικό χαμόγελο, το κυνικό, το υποκριτικό, το απαιτητικό, το χαμόγελο που ζητιανεύει από τους άλλους κ.λ.π. Ήδη σε αυτήν την φάση έχουμε απομακρυνθεί αρκετά από την αρχική μας φύση, την αθωότητα της βρεφικής ηλικίας. Τα πρώτα χρόνια της ζωής του ο άνθρωπος είναι ακόμα πολύ κοντά στο αρχικό του πνεύμα. Για αυτόν τον λόγο, χαρακτηρίζουμε τα χαμόγελα των παιδιών αθώα.

Το εσωτερικό χαμόγελο, το χαμόγελο που συμμετέχει, εκτός από το πρόσωπο, και το τελευταίο κύτταρο στο σώμα μας είναι λοιπόν έμφυτο στον άνθρωπο και μπορεί να γίνεται αυθόρμητα κάθε στιγμή της ζωής μας και ιδιαίτερα τις στιγμές που γεμίζουμε αγάπη για τον εαυτό μας, την φύση ή τους άλλους γύρω μας. Το εσωτερικό χαμόγελο είναι η ένδειξη της παρουσίας του Θεού μέσα μας.

Πολύ συχνά όμως η ζωή με τις δυσκολίες της, μας οδηγεί σε λάθος μονοπάτια που μας απομακρύνουν από τον πρωταρχικό μας εαυτό. Γεμίζουμε μίσος, φθόνο, ανταγωνισμό και κυρίως φόβο. Τότε πρέπει να μάθουμε ξανά να χαμογελάμε εσωτερικά, να ξαναβρούμε την αρχική μας φύση. Την αρχική μας αθωότητα. Να μπορέσουμε να αποδεχτούμε τον εαυτό μας από την αρχή και να θυμηθούμε όλα αυτά για τα οποία τον εκτιμούμε και τον αγαπούμε. Ο διαλογισμός μπορεί να μας βοηθήσει σε αυτό.

Οι κινέζοι ανέπτυξαν μια τεχνική εδώ και πάρα πολλούς αιώνες που ονόμασαν τεχνική του Εσωτερικού Χαμόγελου. Η τεχνική του εσωτερικού χαμόγελου, είναι κομμάτι των μεγάλων Ταοϊστικών διδασκαλιών και σώζεται μέχρι τις μέρες μας μέσα από μια μακριά γενεαλογία Δασκάλων. Με την τεχνική αυτή το εσωτερικό χαμόγελο, δεν γίνεται μόνο αυθόρμητα, αλλά και συνειδητά από επιλογή. Με την τεχνική αυτή μαθαίνουμε να εκφράζουμε την αγάπη και την αποδοχή μας προς τον εαυτό μας, χαμογελώντας κατ' ευθείαν στα εσωτερικά μας όργανα, με αποτέλεσμα να τα θεραπεύουμε. Όταν μιλάμε για αγάπη και αποδοχή μιλάμε για συγκεκριμένη ποιότητα ενέργειας (δηλ. μια άλλη μορφή της ύλης) που αποκαθιστά τις βλάβες στο σώμα, στην ψυχή, και στο πνεύμα του ανθρώπου. Είναι μια δύναμη που όλοι διαθέτουμε, αλλά κάποιες φορές πρέπει να την ξανανακαλύψουμε.

Το εσωτερικό χαμόγελο μπορεί να απευθύνεται σε εμάς τους ίδιους, αλλά και σε άλλους ανθρώπους γύρω μας, όπως και προς το φυσικό μας περιβάλλον και είναι κάθε φορά ένα μέσο θεραπείας τους. Γι αυτό προτιμάμε να είμαστε κοντά σε ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπούν, ιδιαίτερα όταν έχουμε κάποια "πληγή" να γιατρέψουμε. Και είναι αυτή η αγάπη, κάτι που ποτέ δεν μειώνεται, ούτε εξαντλείται. Όσο την μοιράζεσαι με τον άλλον, τόσο αυτή αυξάνει.

Το εσωτερικό χαμόγελο, που συνδέεται με την πρωταρχική μας ενέργεια, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ιδιοτελείς σκοπούς, και όταν απευθύνεται σε κάποιον άλλον έξω από εμάς, δεν μπορεί να εκβιαστεί ή να κλαπεί. Δεν μπορεί να μην είναι ειλικρινές, γιατί η δύναμη του συνδυάζεται με συναισθήματα πολύ υψηλής συχνότητας και σε αυτά δεν συμπεριλαμβάνεται η υποκρισία και η ιδιοτέλεια.

Η άσκηση σε αυτήν την πρακτική ξεκινά για αυτόν τον λόγο απευθυνόμενη στον ίδιο μας τον εαυτό και λύνει σε πρώτη φάση τα προβλήματα που έχουμε εμείς οι ίδιοι. Η αγάπη προς τον εαυτό μας είναι προϋπόθεση για την αγάπη και προς τους άλλους. Η αγάπη προς τους άλλους που θα απαιτούσε την απόρριψη του εαυτού δεν μπορεί να είναι πραγματική αγάπη. Η πραγματική αγάπη χωρά πρώτα απ' όλα εμάς τους ίδιους. Η ιδιότητα της Αγάπης είναι να ενώνει και να εξομαλύνει τις διαφορές. Μέσα σε αυτή την ενότητα δεν παύουμε να είμαστε ξεχωριστές οντότητες και αυτό μας κάνει να συνειδητοποιούμε την αναγκαιότητα του Σεβασμού σαν βασικό συστατικό της Αγάπης. Ένας Σεβασμός που δέχεται την διαφορετικότητα και δεν ισοπεδώνει.

Στην αρχαία ελληνική τέχνη και συγκεκριμένα στην τέχνη της αρχαϊκής περιόδου, το χαμόγελο αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων των απεικονίσεων ανεξαρτήτως θέματος. Τα αγάλματα αυτής της περιόδου, που για τους ιστορικούς Τέχνης αποτελεί την παιδική ηλικία της ελληνικής Τέχνης, φωτίζονται από το λεγόμεν ο αρχαϊκό χαμόγελο. Είτε πρόκειται για Θεούς σε σκηνές μάχης, είτε για μυθικά πλάσματα όπως οι Σφίγγες, είτε για απλούς θνητούς, τους περίφημους Κούρους και Κόρες, αφιερώματα στους Θεούς, όλοι απεικονίζονται χαμογελαστοί. Η εποχή αυτή έχει χαρακτηριστεί από τους Ιστορικούς, διόλου τυχαία, ως η εποχή της αθωότητας. Είναι οι δύο αιώνες που προηγούνται της καταστροφής που προκάλεσαν οι περσικοί πόλεμοι, μια εποχή άνθισης, ανάπτυξης και πρώτης εξέλιξης των ελληνικών πόλεων, μια εποχή αισιοδοξίας. Τα χαμόγελα αυτών των αγαλμάτων, αναλλοίωτα μέχρι τις μέρες μας, εκφράζουν με τον καλύτερο τρόπο, το εσωτερικό χαμόγελο μιας ολόκληρης εποχής.