Δευτέρα 4 Μαΐου 2009

Κραυγή



-Bοήθεια,κράζεις Κύριε κι ακούω!
έγραφε ο μεγάλος μας στοχαστής Καζαντζάκης πριν ογδόντα χρόνια στην Ασκητική.

-Βοήθεια!
Η σπαραχτική Κραυγή σκίζει ξανά τη θανατερή σιωπή του πηχτού σκοταδιού του 21ου αιώνα!
Ο Θεός κινδυνεύει ξανά!

Η Κραυγή Του αντιλαλεί στα βουνά, στους βράχους κι όλα τα πλάσματα της γης αισθάνονται ένα σφίξιμο στην καρδιά τους.
Από αυτή τη βαθιά σπηλιά, την καρδιά, ακούγονται μουγκρητά, κραυγές, βαθιές ανάσες…
Κάποιος χεροδύναμος παλεύει με θεριό δυνατότερό του…
Κάποιος καλεί απεγνωσμένα σε βοήθεια!
Κάποιος πολύ δικός μας!
Οι πολεμιστές που αφουγκράζονται τη πολύβουη μάχη, ξεκρεμούν αποφασιστικά τα όπλα τους.

Η αντίληψη ενός Θεού με λευκά μαλλιά, μόνιμου κάτοικου ενός μακάριου παραδείσου κάπου στον ουρανό, έρχεται στο τέλος της.
Ένας Θεός μαχόμενος, αγωνιστής, γεμάτος τραύματα, νίκες και ήττες έρχεται να πάρει τη θέση του αποστασιοποιημένου γερο-Πατέρα.

Δεν είναι ουδέτερος αυτός, αναιμικός, αψεγάδιαστος.
Έχει προτιμήσεις, πάθη και ελαττώματα!

Είναι ένας κένταυρος με σώμα ανθρώπου και πρόσωπο Θεού!

Είναι ο Αρχηγός ενός στρατού χαμένου που μάχεται να φτάσει στη θάλασσα!

Είναι Πολεμιστής τρομερός που στέκεται φορές όρθιος, ασάλευτος, με το σπαθί στο χέρι, στην κορφή του βουνού και η σκιά του σκεπάζει τον κάμπο.

Είναι καβαλάρης που καλπάζει ολομόναχος, ολονυχτίς στην έρημο κάτω από το γεμάτο φεγγάρι.

Πλαντάζει από τον καημό, παίρνει τη λύρα, τη φλογέρα, τα τύμπανα και όλα τα πλάσματα χορεύουν συνεπαρμένα στο ρυθμό Του.

Είναι Πολέμαρχος που θέλει κοντά μονάχα πολεμιστές ικανούς να υπακούουν τις πιο αυστηρές διαταγές που προφέρει μονάχα στη σιωπή.
Θέλει κοντά του ήρωες με γνώμη, ανεξαρτησία και σοφία να τον συμβουλεύουν.
Μαζί να πολεμούν, να μοιράζουν τις ευθύνες, να τους εμπιστεύεται ότι δε θα υποχωρήσουν.

Είναι σκληρός σαν το διαμάντι.
Πόσες φορές δεν έβαλε φωτιά πίσω από το δικό του στράτευμα, πόσα γιοφύρια πίσω δε γκρέμισε!

Αποστρέφεται τους ψάλτες, τους ζητιάνους που τον πλησιάζουν παρακαλώντας κι αυτούς που τον προσκυνάνε!
Κρατά μόνο αυτούς που έρχονται οπλισμένοι, που τον κοιτούν στα μάτια και στέκονται όρθιοι μπροστά του.
Τους μετρά με την ικανότητά τους στη μάχη.
Άλλο μέτρο δεν έχει.

Αναζητά εκείνους που μπορούν να αναλάβουν μια δύσκολη αποστολή και να τη θέσουν σε πέρας.

Δέχεται μόνο όσους φέρνει η μεγάλη του κόρη, η Ευθύνη.

Ο πόλεμος του είναι πολύνεκρος κι ατέλειωτος.
Οι αντοχές ξεπερνιούνται.
Το χάος χάσκει απειλητικό.
Η ήττα παραμονεύει σε κάθε βήμα.
Το σκοτάδι βρυχάται κυρίαρχο και πολυδύναμο στην επικράτειά του.
Οι οπαδοί του σκοταδιού πολυάριθμοι και τα βέλη τους σκεπάζουν τον ήλιο ξανά και ξανά.

Ο ίδιος ο Αρχηγός είναι φορές που φοβάται…
Κρύβεται στα καταράχια, στην ερημιά να μη τον βλέπουν και αφήνει το θρήνο του ελεύθερο να ξεσπάσει!

Κάθε πολεμιστής που αποφασίζει να τον ακολουθήσει είναι και μια ανάσα ελπίδας γι΄ αυτόν.

Κάθε πολεμιστής πολύτιμος.
Κάθε προσφορά στον αγώνα δεκτή.

Κάθε νίκη ή ήττα ενός πολεμιστή έχει αντίκτυπο σε όλο το στράτευμα.
Ανήκει σε όλους.
Ένας μόνο πολεμιστής μπορεί ν΄ αλλάξει τη ροή, να σώσει όλους, πόσες φορές δεν έχει γίνει;

Κάθε ώρα επίτευξης μετρά.
Κάθε ύψωμα που καταλαμβάνεται προωθεί όλο το σώμα.
Κάθε ευγενικός στοχασμός προστίθεται στο κοινό οπλοστάσιο.
Κάθε γενναία πράξη σκορπίζει ενθουσιασμό.
Κάθε αξία που υπερασπίζεται, ένα πανί που υψώνεται στο πολυτάξιδο Ιστιοφόρο.

Ένα καράβι στην καταιγίδα χρειάζεται ναύτες, αξιωματικούς και καπετάνιο επιδέξιο για να σωθεί.

Ένας αντίπαλος στρατός πλησιάζει απειλητικά.
Πολλές φορές έχουν συγκρουστεί, γνωρίζονται καλά.
Τώρα στέκονται και οι δυο πάνοπλοι και αποφασισμένοι να ξεκαθαρίσουν τους λογαριασμούς τους.
Από τη μια η άνοδος, το πνεύμα, η εξέλιξη, η ελευθερία.
Από την άλλη η κάθοδος, η υλιστικότητα, ο ολοκληρωτισμός, ο διαχωρισμός των ανθρώπων.

Τα λάβαρα ξετυλίγονται και γράφουν Ελευθερία και Αξιοπρέπεια, από τη μια.
Επιβολή, Δύναμη και Χωριστικότητα από την άλλη.
Η σύγκρουση είναι ήδη σφοδρή.

Μια από τις κρισιμότερες εποχές της ανθρωπότητας έχει αρχίσει.
Μια κρίση μεγάλη βρίσκεται σε εξέλιξη.
Είναι η μεγαλύτερη μετά τον παγκόσμιο πόλεμο, μπορεί και πιο μεγάλη.
Από μια κρίση φεύγει κανείς δυνατότερος ή χάνει μια ευκαιρία που θα τη πληρώσει ακριβά με πολύ κόπο και χρόνο.
Το διακύβευμα ίσως τώρα να είναι και η ίδια η ύπαρξη της.

Ο ολοκληρωτισμός που ηττήθηκε σκληρά στρατιωτικά στον β΄παγκόσμιο πόλεμο, σηκώνει πάλι το απαίσιο κεφάλι του με τη μορφή του οικονομικού ολοκληρωτισμού και της εθνικής και θρησκευτικής μισαλλοδοξίας.

Αν δεν μπορέσει σα σύνολο η ανθρωπότητα να ανταποκριθεί στην ανάγκη για μοιρασιά των πόρων, για ειρήνη, για ενότητα, για κατανόηση, για αξιοπρέπεια, για διασφάλιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και επιμείνει στην αδικία, στην ανισότητα, στην καταδίκη του τρίτου κόσμου στην πείνα, στο ανήθικο υπερκέρδος, τότε με τη δύναμη που διαθέτει μπορεί να προκαλέσει ανυπολόγιστες καταστροφές.

Πεδίο μάχης για τον ολοκληρωτισμό και την ελευθερία είναι τα σπίτια μας(!), τα σχολεία μας(!), ο στρατός, τα εργοστάσια, οι πολυεθνικές και οι μεγάλες εταιρείες, οι χώροι εργασίας, τα ΜΜΕ, η πολιτική ζωή, η σαβούρα που βαφτίζεται τέχνη, η άθλια μορφή της θρησκείας που σκορπά μίσος, φόβο, ενοχή και υποταγή.

Δυο είναι οι επιλογές μπροστά μας.
Η μια είναι ο τέλειος εξευτελισμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας με τα εκατομμύρια παιδιά του τρίτου κόσμου να συνεχίσουν να πεθαίνουν από πείνα και αρρώστιες.
Της καταπάτησης κάθε έννοιας δικαιοσύνης με την απροκάλυπτη επιβολή του «δίκιου» της δύναμης, όπως συμβαίνει στην Παλαιστίνη και Κύπρο.
Τον οικονομικό έλεγχο των κρατών από υπερ-οργανισμούς όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Οι πλούσιοι με κάθε τρόπο πλουσιότεροι και οι φτωχοί τελείως εξαθλιωμένοι.
Τα μεγάλα κράτη να επιβάλουν τα σχέδιά τους στα ανήμπορα μικρά.
Το πιο επίφοβο και υπερφίαλο κράτος η Αμερική να είναι ο διεφθαρμένος σερίφης του πλανήτη.

Η άλλη επιλογή είναι η μοιρασιά του πλούτου, η κατάργηση των συρματοπλεγμάτων του μίσους μεταξύ εθνών, η κατάργηση των τάξεων, η κατάργηση των θρησκειών όπως είναι σήμερα και να υπάρχει στη θέση τους η μια θρησκεία της καλοσύνης και Θεός να μείνει μοναχός ο Αρχηγός Λαός!

Ο πόλεμος αυτός είναι δικός μας.
Ποιος είναι αυτός που δε γρικά τη μάχη;
Ποιος ο άπραγος;
Ποιος ο λιποτάχτης;
Ποιος εγκατέλειψε τη σκοπιά του;
Ποιος ο προδότης;

-Βοήθεια!
Ευμαίε ακούς το χτύπημα στην πόρτα σου;
Τηλέμαχε είσαι στο πλάι του θρυλικού πατέρα σου;

Σύντροφε Αρχηγέ, κουράγιο!

12 σχόλια:

delta είπε...

"Κάθε πολεμιστής πολύτιμος.
Κάθε προσφορά στον αγώνα δεκτή.
Κάθε νίκη ή ήττα ενός πολεμιστή έχει αντίκτυπο σε όλο το στράτευμα."

Η ιδέα της πνευματικής αφύπνισης αφού επιτευχθεί μια κρίσιμη μάζα, προωθείται από έναν αριθμό πνευματιστών σήμερα οι οποίοι υπόσχονται ένα συνολικό "άλμα συνείδησης" ,το οποίο θα επιτευχθεί όταν ο ξεπεραστεί ένα υποτιθέμενο «κρίσιμο σημείο».
Σαν παράδειγμα για την περιγραφή του φαινομένου χρησιμοποιείται ο τρόπος με τον οποίο το νερό γίνεται αυτόματα πάγος, μόλις μια κρίσιμη μάζα των μορίων του παγώσει, και η θεωρία του εκατοστού πιθήκου η οποία δεν έχει επαληθευτεί.

Τώρα ότι ο Θεός μπορεί να "αποστρέφεται" κάποια από τα δημιουργήματα του, όπως λες φίλε Σταύρε, επέτρεψε μου να έχω τις αμφιβολίες μου.

Η γενική φιλοσοφία του άρθρου σου βέβαια - ότι όλοι μαζί απαρτίζουμε τον Θεό και ότι στο χέρι μας είναι η εξέλιξη ή η υποχώρηση με βρίσκει σύμφωνο.

"Κάθε ευγενικός στοχασμός προστίθεται στο κοινό οπλοστάσιο" όπως πολύ όμορφα λες.

Σ' ευχαριστώ

stavrosn είπε...

Καλησπέρα φίλε Δέλτα!
Πολύ σωστά αναφέρεις την κρίσιμη μάζα και συμπληρώνεις το άρθρο.
Είναι μεγάλη η ευθύνη μας να αποτελέσουμε μέρος αυτής της μάζας που θα είναι ο καταλύτης των επερχόμενων αλλαγών.
Ένας αόρατος πόλεμος ξετυλίγεται και έχουμε χρέος να τον αντιληφθούμε και να λάβουμε μέρος.
Όλα τα συναισθήματα ενός πολεμιστή που μάχεται για ιδανικά εδώ κάτω στη γη, πιστεύω ότι έχουν και το ανώτερο αντίστοιχο για τον Ουράνιο Πολεμιστή, αλλά δεν είναι αυτό που έχει σημασία.
Το σημαντικό είναι η συνειδητοποίηση του Πολέμου και η αποφασιστική συμμετοχή σε αυτόν.
Κάποιος καλεί σε βοήθεια!

EL.ZIN είπε...

Δυνατός ορθώνεται ο λόγος σου φίλε Σταυραετέ!
Δυνατός και περήφανος στέκει!
Ένας λόγος αφυπνιστικός όχι χαμομήλι ύπνου!
Αυθεντικός, δικός σου όχι αναμασημένος!
Άμεσος όχι δήθεν!
Τολμηρός όχι φοβισμένος!
Αιχμηρός όχι γλυκανάλατος!
Και... μας συνεπαίρνει!

Ίσως να μην είμαστε μακριά από την συγκέντρωση της κρίσιμης μάζας
και ίσως 300 να αρκούν και αυτή την φορά να κρατήσουν τις Θερμοπύλες για να μην περάσουν οι βάρβαροι και οι Μήδοι.

Όσο για το αν ο θεός αποστρέφεται κάποιους, είναι πολύ πιθανόν,
ένας δίκαιος και σοφός, μαχόμενος θεός να αποστρέφεται την εικόνα
πλασμάτων που σέρνονται, παρακαλούν, ζητιανεύουν, προσκυνούν
θεούς, αγίους και τους εκπροσώπους τους ντυμένους σε χρυσά και άμφια, εικόνες και είδωλα,ψέλνουν και τον πουλούν "κομματάκια" σε εμποροπανηγύρεις.

Την εικόνα ντροπής που διαιωνίζει την λογική αφέντη και δούλου,
κυρίου και υποτελούς και τις αλυσίδες που συνδέουν και τους δύο και μόνο κακό κάνει
στην έννοια του θεού και του ανθρώπου και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και θεϊκής υπόστασης!

Καλημέρα στους φιλοσόφους στοχαστές !

delta είπε...

Καλημέρα και σε σένα

Αυτοί στους οποίους αναφέρεσαι περιέγραψαν τον Θεό σαν ένα εκδικητικό τύραννο. Προσοχή να μην πέσουμε στην ίδια παγίδα λέγοντας πως ο Θεός αποστρέφεται κάποιους.

Ο Θεός είναι πολεμιστής. Ο Θεός υποφέρει και αγωνίζεται δια της φύσεως και της ανθρωπότητας να ανέλθει το Γολγοθά της ύλης και της διπολικότητας.
Πάνω από όλα όμως ο Θεός είναι ΑΓΑΠΗ.

Αυτοί στους οποίους αναφέρεσαι περιέγραψαν τον Θεό σαν ένα εκδικητικό τύραννο για να κρατήσουν μαντρωμένο το ποίμνιο. Προσοχή να μην πέσουμε στην ίδια παγίδα λέγοντας πως ο Θεός αποστρέφεται κάποιους...

EL.ZIN είπε...

Καλημέρα φίλε delta!

Αυτοί οι οποίοι μίλησαν για την αγάπη τόσο δημαγωγικά, λες και αυτοί την ανακάλυψαν, και προπαγανδιστικά,
αυτοί φτιάξανε και το θρόνο ενός θεού γεμάτου με χρυσάφι και στερέωσαν την κόλαση και την εξουσία του επί της γης υποσχόμενοι ένα παράδεισο στο ουρανό.
Ο θεός είναι και Γνώση και Σοφία και η Σοφία είναι πάνοπλη κι ο λόγος της ποτέ δεν είναι ξαρματωμένο, όπως και η θεά της..

Στο ένα χέρι το σπαθί και στο άλλο το κλαδί της ελιάς.

Θέλει πραγματικά προσοχή να μη πέσουμε σε παγίδες αυτούπνωσης.
Θέλει προσοχή να μη τρώμε το χόρτο που μας ταίζουν, ότι μόνο μερικοί εκλεκτοί και περιούσιοι,
γνωρίζουν τι είναι ο θεός και ότι τους έχει δώσει αποκλειστικά δικαιώματα να μιλούν για λογαριασμό του και κοπι ράιτ.

Και η ιστορία τόσων αιώνων αυτό αποδεικνύει περίτρανα!

Πως μιλώντας για "αγάπη" δημιουργήσανε τόσο τυραννικό θεό, τόσους πολέμους, τόση σκλαβιά και τόση δουλεία, τόσες βασιλείες ευλόγησαν τόσες δικτατορίεςς
Πως συγκεντρώσανε τόσους θησαυρούς στο όνομα τους
Πως ανήλθαν στην εξουσία και έχουν καταστήσει τους ανθρώπους δούλους και υπηρέτες τους να τους προσκυνούν συνέχεια και να επαναλαμβάνουν τα λόγια τους και τις ιστορίες τους μονοπωλιακά.

Ας παραιτηθούν από την εξουσία!
Ας κρατήσουν το ένα χιτώνα!
Ας αφήσουν τους ανθρώπους ελεύθερους να πιστεύουν σε όποιο θεό τους βοηθά να γίνονται καλύτεροι!
Και μετά... ας μιλήσουμε όσο θέλουν για την "φιλοσοφία" τους και το εσωτερικό νόημα της,
γιατί μόνο έτσι δεν θα στηρίζει το σάπιο, θεοκρατικό και διεφθαρμένο σύστημα τους.

delta είπε...

Ενώ φίλε EL.ZIN κατά βάση συμφωνώ μαζί σου δε σου κρύβω πως με ξενίζει το επιθετικό ύφος σου. Ο ορθός λόγος δεν είναι υποχρεωτικά αντίλογος. Το ποτάμι έχει δύο όχθες και αν κάποιοι βαδίζουν στη μία δεν χρειάζεται από αντίδραση να περάσουμε εμείς στην απέναντι. Την αλήθεια μπορείς να τη βρεις πλέοντας στο μέσον.

EL.ZIN είπε...

Φίλε μου delta,
ο ορθός λόγος δεν είναι απαραίτητα συγκαταβατικός, ανοχικός,"
"αδύναμος", ουδέτερος, όταν υπάρχουν συγκεκριμένα προβλήματα να λύσουμε και σε προσωπικό και σε συλλογικό επίπεδο και οι αιτίες τους.
Εξαρτάται από το θέμα και τις περιστάσεις.
Να περάσουμε στο μέσον του ποταμού αλλά αφού διακρίνουμε και τις δύο όχθες του και πως και τι
...μας εμποδίζει να περάσουμε.

Μη νιώθεις άβολα
δεν νιώθω... επιθετικά και δεν συμπαθώ τις "συρράξεις".
Νιώθω ότι είμαστε στο ίδιο στρατόπεδο των αναζητητών της αλήθειας και ότι μας ενδιαφέρει αυτό.

Αλλά... χρειάζεται μερικές φορές να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους και να μη αρκούμαστε στην "πεπατημένη" και ότι μας σερβίρουν μόνιμα τα ΜΜΕ αποβλάκωσης όλων των εποχών και ...των κυρίων αφεντάδων τους.

stavrosn είπε...

Καλησπέρα στους ερευνητές!
Φυσικά και είμαστε όλοι στο ίδιο στρατόπεδο και θέλουμε την αλήθεια!
Και η αλήθεια είναι μερικές φορές σκληρή και πρέπει να λέγεται!
Η ίδια η ιστορία μιλάει πολύ καθαρά για το βρώμικο ρόλο εκφυλισμένων θρησκειών και για το πώς χρησιμοποιήθηκαν για την καθυπόταξη του ανθρώπου.
Ποια επιεική λέξη να βρούμε για τις 10.000.000 «ιερές» πυρές;
Δεν μπορούμε παρά να είμαστε απέναντι και οπλισμένοι!
Ο σύγχρονος ρόλος της θρησκείας και η εικόνα του Θεού που πλασάρει είναι το ίδιο κατάπτυστη!
Ο εκκλησιαστικός Χριστός, όπως πολύ σωστά τον χαρακτήρισε ο Νίτσε, είναι ο Αντίχριστος!
Η ενοχή, η αμαρτία, η γλυκανάλατη αγάπη, η υποκρισία, η χλιδή, η συγκέντρωση αμύθητου πλούτου, η αποστασιοποίηση από τα κοινωνικά προβλήματα, την αδικία, η υπόσχεση ενός παραδείσου για τους προσκυνούντες, μιας κόλασης για τους διαφωνούντες, η βαθιά της συντήρηση και η πλήρης διαστρέβλωση της διδασκαλίας είναι πράγματα καταφανή και τα μόνα συναισθήματα που μου προξενούν προσωπικά είναι αποστροφή, αηδία, περιφρόνηση και αγανάχτηση.
Δε βλέπω, φίλε Δέλτα, το λόγο γιατί και ο πραγματικός Χριστός να μην αισθάνεται το ίδιο!
Νομίζεις όταν κοιτά μια συνείδηση γεμάτη πονηρούς υπολογισμούς, απληστία, φθόνο, αδικία, υποκρισία στέκεται και τη ..θαυμάζει;
Η Αθηνά όταν συμβούλευε τον Οδυσσέα να σφάξει τους μνηστήρες και να κρεμάσει τις δούλες, στεκόταν στη …μέση;
Όταν ο Κρίσνα οδηγούσε τους Παντάβας στην εξολόθρευση των Καουράβας δεν είχε επιθετικό …στυλ;
Έχουμε αδέρφια, την υποχρέωση να μη μασάμε τα λόγια μας, να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, να παίρνουμε ξεκάθαρα θέση, να σταθούμε οπλισμένοι και αποφασισμένοι στο πλάι του Πολεμιστή εκείνου, που όταν περπατάει στη γη, θέλουν να του πάρουν το κεφάλι οι άρχοντες αυτού του κόσμου και μερικές φορές το καταφέρνουν…

delta είπε...

Το καλό εμπεριέχεται μέσα στο κακό και το αντίθετο. Κι αυτός ο χώρος έβγαλε έναν Παπαφλέσσα, έναν Κοσμά Αιτωλό, έναν Παίσιο. Η εποχή τους πάντως πέρασε ανεπιστρεπτί. Μπήκαμε πλέον στον Υδροχόο. Ο κόσμος άρχισε να ξυπνάει. Πέντε άνθρωποι τους μείνανε κι αυτοί ενενηνταπέντε χρονών. Όσο ασχολούμαστε με αυτό το θέμα σπαταλούμε άδικα την πολύτιμη ενέργεια μας.

Δεν χρειάζεται να τους πολεμάς, τους συσπειρώνεις.
Δεν χρειάζεται να τους ξεσκεπάζεις, ξεσκεπάζονται μόνοι τους.

Ας μείνουμε σε αυτά που μας ενώνουν.
Ας προσπαθήσουμε να γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε στον κόσμο.
Μπορεί να είμαστε ο 300στος πολεμιστής του Λεωνίδα και επειδή εμείς αργοπορούμε ο κόσμος να παραμένει στάσιμος.

Φρουροί γρηγορείτε !

EL.ZIN είπε...

"Το καλό εμπεριέχεται μέσα στο κακό και το αντίθετο".

Συνεπώς όταν λέμε ότι ο θεός είναι αγάπη και το καλό
...είναι η μια όχθη.
Μπορεί να είναι, μπορεί να το πιστεύουμε, μπορεί να μας αρέσει να το πιστεύουμε και να μας παρηγορεί.
Όμως αφού ο θεός είναι τα πάντα είναι και ...το κακό και το μίσος ...η απέναντι όχθη.

Άρα για να αποφύγουμε τέτοιου είδους ατοπήματα, παγίδες και υπνωτιστικές υποβολές και να είμαστε σε μια εγρήγορση πνευματική και λογική, ίσως είναι καλύτερα να λέμε ότι ο θεός είναι πέρα από την αγάπη και το μίσος
το καλό και το κακό
... απλά ΕΙΝΑΙ.

Και να ασχοληθούμε με το άνθρωπο και τα πραγματικά του προβλήματα, αφήνοντας και λίγο τον θεό στην ησυχία του και κρατώντας μια απόσταση ασφαλείας
...για να μη "καούμε"
πλησιάζοντας πολύ τον Ήλιο.

Ακόμη και μερικοί από αυτούς που ανέφερες
πολέμησαν την Τουρκική αυτοκρατορία και δεν περίμεναν να γεράσει για να πέσει μόνη της.

Ανάμεσα από μια ακραία πολεμοχαρή κίνηση και μια
αδρανή παθητικότητα
μπορούμε να αναζητήσουμε μια μέση οδό,
διευκρινίζοντας κάποια πράγματα
μέσα από ένα διάλογο και μια συζήτηση,
που δεν είναι μια φοβερή "πολεμική πράξη".

Ο Αντίνοος δεν είναι 95 χρονών, είναι περίπου 2000 και είναι μεγάλος μνηστήρας και χοντρός
με πρώτο τραπέζι πίστα
στο μεγάλο φαγοπότι και στην λεηλασία της ανθρώπινης ενέργειας που ρημάζεται σε μια βιοπάλη
για πολλούς.

"Ας μείνουμε σε αυτά που μας ενώνουν.
Ας προσπαθήσουμε να γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε στον κόσμο.
Μπορεί να είμαστε ο 300στος πολεμιστής του Λεωνίδα και επειδή εμείς αργοπορούμε ο κόσμος να παραμένει στάσιμος."

Φρουροί γρηγορείτε !

Καλό βράδυ... φιλόσοφε της Ξάνθης!

delta είπε...

Ο Θεός βέβαια δεν υπόκειται στο νόμο της δυαδικότητας. Αλλά και αυτός που σταματά να υπόκειται στο νόμο της δυαδικότητας γίνεται Θεός.

Αυτό που αντιλήφθηκα τελικά είναι ότι όσο προχωρούσε αυτή η συζήτηση άρχισα να εκφράζομαι εγώ σαν εσάς - άρχισα να μιλάω για πολεμιστές - και εσείς αρχίσατε να μιλάτε για αναζήτηση της μέσης όδου.

Που διαφωνούμε τελικά ;

Καλό βράδυ ... συνοδοιπόροι μου

stavrosn είπε...

Καλό βράδυ σε όλους τους συνοδοιπόρους φίλους που μας γεμίζουν ελπίδα!

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...