Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009

ΘΡΗΣΚΕΙΑ ;

Πιστεύω στο Αιώνιο Φως, στο Φως της αγάπης, αυτό που ενώνει και συντονίζει το σύμπαν, αυτό που περιέχει τα πάντα, αυτό προς το οποίο τα πάντα τείνουν.

Πιστεύω ότι δεν είμαι παρά ένας εργάτης που οφείλει να εναρμονισθεί με το θεϊκό σχέδιο για την σωτηρία του κόσμου και δεν πρέπει ποτέ να ξεχνώ ότι δεν ζω ούτε εργάζομαι χάρη στις δικές μου δυνάμεις αλλά χάρη στις Θεϊκές δυνάμεις.

Πιστεύω ότι όλη η δύναμή μου προέρχεται από το Θεό και όλες οι δυνάμεις που εκδηλώνω αντλούνται και φτάνουν σε μένα από τον ανώτερο εαυτό μου – τον Θεό.
Έχω στο μυαλό μου συνεχώς ότι το άτομό μου αυτό καθαυτό είναι ένα φανταστικό ον. Η αληθινή μου ύπαρξη – η μοναδική, αιώνια πραγματικότητα μέσα μου είναι ο Θεός. Γι’ αυτό και η αυτοπεποίθησή μου εκφράζει την εμπιστοσύνη στο Θεό που κατοικεί μέσα στην καρδιά μου, και όχι στην φανταστική ύπαρξη του προσώπου μου αυτού καθαυτού. Η θεϊκή αυτοπεποίθηση είναι απαραίτητη για κάθε δημιουργική δραστηριότητα και αντιπροσωπεύει μια εσωτερική ένωση με το Θεό.

Πιστεύω ότι ως χρήσιμος συν-εργάτης του Θεϊκού σχεδίου πρέπει να μάθω να δέχομαι ότι μου επιφυλάσσει η μοίρα . Η αξία μου δεν καθορίζεται από τις εξωτερικές συνθήκες, αλλά από τον βαθμό στον οποίο εκδηλώνω τον Θεό. Γήινοι υποβιβασμοί ή ταπεινώσεις δεν μπορούν να με καταστρέψουν, ούτε να μειώσουν τις εσωτερικές μου αξίες. Με την ίδια λογική οι έπαινοι δεν μπορούν να τις μεγεθύνουν.

Πιστεύω ότι τίποτα, απολύτως τίποτα, ποτέ και πουθενά, δεν μου ανήκει πραγματικά. Αντίθετα όλα είναι περιουσία του Θεού και από την περιουσία του παίρνω κάτι για τις τρέχουσες ανάγκες μου, κάτι που ανταποκρίνεται στο καθήκον μου.

Τέλος πιστεύω ότι το ωραίο δε θα υπήρχε χωρίς το άσχημο, το καλό δε θα υπήρχε χωρίς το κακό, ούτε το αληθινό χωρίς το ψεύτικο. Πιστεύω λοιπόν ότι το ωραίο και το άσχημο, το καλό και το κακό, το αληθινό και το ψεύτικο δεν είναι παρά είδωλα των εικόνων του άφατου, το οποίο εμείς χάριν ευκολίας καλούμε Θεό.-

5 σχόλια:

Apprentice-BJ είπε...

Ότι διάβασα εκστατικό και εξαίρετο... η τελευταία παράγραφος όμως με προβλημάτισε λίγο...Έχεις δίκιο δεν λέω πως δεν είναι έτσι, αλλά τουλάχιστον σε ότι έχει σχέση με έννοιες που ανέφερες και προφανώς κάποιες ακόμα, μήπως είναι περισσότερο επίθετα που μας αρέσει να χρησιμοποιούμε;
Σχετικό σχόλιο έκανα και στον Lamda σε άρθρο του για το καλό και το κακό.
Τι είναι τελικά το όμορφο και τι το άσχημο; Τι είναι αληθινό και τι ψεύτικο; Μήπως είναι επινοήσεις της κατάστασης στην οποία έχει έλθει η ζωή μας; Μήπως είναι μόνον επίθετα;
Δεν λέω ότι είμαι κατά της δυαδικής μορφής που άλλωστε η ίδια η φύση στηρίζεται πάνω της και αναφέρω το παράδειγμα, Φως και σκότος, Πώς να αντιληφθούμε τις ακτίνες του φωτός αν δεν γνωρίζουμε πρώτα το σκοτάδι; Έτσι δίνεται και μια πιθανή απάντηση σε κείμενο που είχα διαβάσει παλαιότερα που σε κάποιο σημείο ανέφερε ο συγγραφέας «…εκ του σκότους το Φως…»
Τέλος θα ήθελα να αναφέρω κάτι ακόμα (το ξανάγραψα σαν σχόλιο στον L) για το καλό και το κακό. Δεν είμαι τόσο σύμφωνος με το «μην πράττεις στους άλλους ό,τι δεν θα ήθελες να πράττουν και οι άλλοι σε εσένα», προϋποθέτει ότι πρέπει να βρεις τι είναι αυτό που δεν θέλεις, πρέπει να βρεις τι είναι αυτό που σε ενοχλεί και σε πειράζει. Έτσι μπαίνεις στη διαδικασία να σκέφτεσαι πρώτα «αρνητικά» και κυρίως χωρίς να ενεργείς.
Προσωπική μου άποψη είναι πως ορθότερο είναι το «Πράττε στους άλλους, παν ό,τι καλό θα ήθελες να πράττουν και οι άλλοι σε εσένα». Συμπληρώνω μόνο σ’ αυτό και το εξής: «Και συ Άνθρωπε, έσο ανεκτικός, δέξου ό,τι σου προσφέρεται ως καλό και αγαθό».

A-BJ

vlachos είπε...

Η Θεϊκή αυτοπεποίθηση είναι απαραίτητη για κάθε δημιουργική δραστηριότητα και αντιπροσωπεύει μια εσωτερική ένωση με το θεό.

Τι θαυμάσια πρόταση αυτή Delta εμπεριέχει όλη την άποψη της κοσμογονίας και ταυτόχρονα δημιουργεί ψυχική ανάταση. Γιατί η αυτοπεποίθηση προϋποθέτει την γνήσια και ανιδιοτελή αυτογνωσία που μόνο με την Θεία παρέμβαση μπορεί να επιτευχθεί .Ο ανώτερος εαυτός μας δεν είναι ο θεός όπως λες αλλά η ατραπός κατανόησης του Θείου.
Ας έχουμε λοιπόν ταπεινότητα στην καρδιά μας και ένα χαμόγελο στα χείλη μας και ο Θεός που ξέρεις μπορεί να μας αγγίξει !!!

delta είπε...

Φίλε A-BJ (μα τι όνομα είναι αυτό τέλος πάντων ; Σου προτείνω το “ANTIRISIS” ή το “KAKO SPYRI” :-)) )

Δεν είμαι σίγουρος αν τελικά διαφωνείς ή συμφωνείς :-)
Δυαδικότητα υπάρχει μόνο στον υλικό κόσμο και είναι ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεται τα φαινόμενα ο πολύ περιορισμένος μας εγκέφαλος.
Ο σκοπός είναι να μπορούμε να ανυψωνόμαστε πάνω από τον κόσμο των φαινομένων.
Προσωπικά με βοηθάει συχνά η μικρή φράση του Επίκτητου :
«Τα πράγματα δεν είναι ποτέ κακά, παρά μόνον ο τρόπος που τα αντιμετωπίζει κανείς»
Πως μπορούμε να περιμένουμε αν έχουμε δημιουργηθεί σαν όντα που επιδέχονται αυτοβελτίωση, ότι θα μπορούσαμε να βελτιωθούμε αν κάθε τι πηγαίνει όπως θα θέλαμε να πάει ;
Η Τρίτη δύναμη βρίσκεται μεταξύ των ενάντιων και μπορούμε να την τοποθετήσουμε συμβολικά στη μέση του εκκρεμούς. Εάν αποσυνδέσουμε την αίσθηση του ΕΓΩ και από τις δύο πλευρές του εκκρεμούς, τότε δεν αισθανόμαστε τον εαυτό μας να ταυτίζεται με τη μία η την άλλη πλευρά των ενάντιων. Εδώ στη μέση είναι η θέση που βρίσκεται το πραγματικό ΕΓΩ. Το πραγματικό ΕΓΩ πηγάζει από πάνω, δηλαδή από ανώτερο επίπεδο. Δεν μπορούμε να το προσεγγίσουμε από το ένα ή το άλλο αντίθετο σημείο. Γι’ αυτό πολύ συχνά στα αρχαία σύμβολα βρίσκουμε τα δύο ενάντια στις δύο πλευρές και την τρίτη δύναμη στο μέσον. Το να πετύχουμε επαφή με το πραγματικό ΕΓΩ σημαίνει να ξαναγεννηθούμε.
Για παράδειγμα υπάρχει ο Χριστός ανάμεσα στους δύο κλέφτες.
Τα ενάντια είναι κλέφτες διότι ότι κτίζεται πάνω στο ένα, υπονομεύεται από το άλλο. Αλλά ότι κτίζεται στο κέντρο δεν μπορεί να μας το πάρει κανείς.-
Δεν ξέρω αν μπόρεσα να γίνω κατανοητός.
Περισσότερα από κοντά …

Όσον αφορά την δεύτερη παρατήρησή σου, συμφωνώ απόλυτα.
Σύμφωνα με τους Στωικούς φιλόσοφους αλλά και με τον νόμο του κάρμα μόνον η θετική δράση παράγει θετική αντίδραση και όχι η αδράνεια. Με την αδράνεια δεν ωφελούμαστε σε τίποτα, απλώς δεν βλάπτουμε κανένα. Για να επιταχύνουμε λοιπόν την εξέλιξή μας πρέπει να ενεργούμε θετικά ώστε να καταγράψουμε στο μητρώο μας θετικό κάρμα …

delta είπε...

Φίλε «ΒΛΑΧΟ !» (μα τι ψευδώνυμα είναι αυτά ; Έχει και χειρότερα ;)

Χάρηκα που σου άρεσε η πρόταση και συμφωνώ απόλυτα με την ανάγκη της «ταπεινότητας». Ταπεινότητα μέχρι του σημείου της απόλυτης εξαφάνισης του κατώτερου «ΕΓΩ» ώστε να αναδυθεί η θεία φύση που ενυπάρχει στον άνθρωπο.
Λες όμως ότι : «Ο ανώτερος εαυτός μας δεν είναι ο θεός όπως λες αλλά η ατραπός κατανόησης του Θείου».
Δεν ξέρω αν μας μπερδεύουν οι λέξεις τελικά. Εννοείς ότι ο Θεός είναι κάτι εξωτερικό – κάτι διαφορετικό από τον ανώτερο εαυτό μας ; Δηλαδή εννοείς ότι ο άνθρωπος, τα ζώα, τα φυτά, οι πέτρες δεν είναι ένα κομμάτι του Θεού ; Η βασιλεία των ουρανών εντός ημών ουκ έστιν ; Ανάλυσε το λίγο περισσότερο σε παρακαλώ, έχει ενδιαφέρον η άποψη σου.

Apprentice-BJ είπε...

Αγαπητέ μου Delta,

Ότι ανέφερες ήταν τόσο πλούσιο και τα παραδείγματά σου τόσο «ζουμερά» που νιώθω ότι πλημμύρισαν την καρδιά μου. Ευτυχώς για μένα ότι έγραψες αισθάνομαι ότι είναι κατανοητό. Ευτυχώς βέβαια και για σένα γιατί τώρα ξέρεις ότι μπορείς να το μεταδώσεις. Δυστυχέστερος όλων πρέπει να είναι ο Γοργίας που δεν επαληθεύεται η ρήση του! :-)
Τέλος επέτρεψέ μου να πω κάτι ακόμα. Κάπως έτσι νομίζω πως πρέπει να είναι αυτός ο χώρος. (περισσότερους προβληματισμούς σχόλια-συζήτηση). Βλέπω πως από αναρτήσεις πάμε καλά, αλλά από συζήτηση, διάλογο και σχόλια υστερούμε. Τα θέματα που τίθενται είναι πολλά και πολλές φορές περνούν χωρίς να μας προβληματίσουν.

A-BJ

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...