Στο Βάθος της Συνειδήσεως

Αναρωτιέμαι τελικά ποιο πράγμα πρέπει να δουλέψω σαν άνθρωπος ώστε να γίνω καλύτερος και η απάντηση είναι το εγώ μου.
Μια εκδήλωση αγάπης προς το θείο είναι αυτό που πρέπει να με ελκύει να μου δίνει δύναμη και να με μετουσιώνει σε αυτό που αρχικά δημιουργήθηκα αλλά και σε αυτό που καλούμε να φτάσω .Ποιο είναι αυτό ? μα φυσικά η μονάδα η αρχή ,η πηγή του φωτός .Αυτό που στον νοητό μου κόσμο το ονομάζω φως η δεσμίδα φωτός αλλά στον ψυχικό μου κόσμο είναι το συναίσθημα της πληρότητας και η έκδηλη αγάπη προς το σύμπαν αλλά και η φυσική μου ροπή να γίνω ένα με αυτό γιατί είμαι κομμάτι αυτού. Το Θείο, η μονάδα δεν έχει όνομα ταυτότητα όπως την ορίζουμε εμείς αλλά υπάρχει και είναι παντού .Γι αυτό πρέπει να έχω πάντα στο νου μου ότι οι πράξεις οι καταστάσεις που βιώνω δεν διαχωρίζονται από το θείο απλά είναι μια έκφραση του. Έτσι λοιπό κάθε αρχή είναι σεβασμός προς το θεό και προς την δικαιοσύνη .Η σοφία του επενεργεί κάθε μέρα κάθε λεπτό και εμείς καλούμαστε να τις εκφράσουμε.
Δεν είναι καθόλου εύκολο γιατί οι σκέψεις μου πρέπει να συγκεντρώνονται στο βάθος της καρδιάς μου να διώχνω κάθε αρνητικό και εχθρικό συναίσθημα προς οποιαδήποτε μορφή ύπαρξης. Ο σεβασμός για κάθε μορφή ύπαρξης είναι επιτακτικός και πάντα έκδηλος .Δεν πρέπει το βλέμμα μου να κοιτά τους ανθρώπους από πάνω προς τα κάτω αλλά πάντα στην ευθεία και να διεισδύει στην ψυχή , να βλέπει μέσα της και να την αγκαλιάζει ζεστά μέσω συναισθηματικών κραδασμών που εκπέμπω.
Έτσι λοιπόν ενώ αισθάνομαι ενωμένος με όλους ως προς την εσωτερική μου φύση , είμαι υποχρεωμένος να προφυλάσσω τον εξωτερικό μου εαυτό από κάθε άσχημη και ξένη επίδραση .
Δεν πρέπει να με ενδιαφέρουν οι άσχημες πράξεις και δεν θα τις ορίσω στο κείμενο αυτό γιατί τις ξέρω κάνοντας την αυτοκριτική μου. Αλλά τελικά αυτό δεν είναι το μεγαλείο μεταξύ σώματος που πράττει, νου που επιλέγει και ψυχής να συμπεραίνει? Το δικαίωμα να ξυπνήσω από την λήθη μου αλλά και να αναγνωρίσω τα λάθη μου έτσι ώστε να εξελίσσομαι σαν οντότητα.
Το να εισέλθω στο βάθος της συνείδησης μου είναι ανάγκη επιτακτική αν θέλω να κατακτήσω την απόλυτη συνειδητότητα. Να ξεγυμνώσω το υποσυνείδητο μου και να δουλέψω μια- μια τις αδυναμίες μου .Δεν είναι εύκολο ίσα- ίσα τρομακτικό γιατί εκεί πραγματικά βλέπω την ασχήμια των πράξεων μου, τους φόβους μου, της συμπεριφορά μου.
Όταν όμως είμαι μέσα μου αφυπνίζομαι και ποιο συγκεκριμένα αφυπνίζω την διάνοια μου δημιουργό θεία έφεση και θεία αγάπη καταγράφω ανώτερα συναισθήματα και υψηλές σκέψεις .Στην συνέχεια προσπαθώ να πράττω αγαθές πράξεις και να έχω καλό λόγο .Η προσευχή και ο διαλογισμός είναι τα δύο οχήματα που μπορεί να χρησιμοποιήσω ως άνθρωπος ώστε να εξελιχθώ πνευματικά .
Η προσευχή δεν είναι μόνο η εκδήλωσις της πίστης προς το θείο αλλά και προς τον ίδιο τον εαυτό μας
Δεν πρέπει να έχει εγωκεντρικό χαρακτήρα ή σχέση διαπραγμάτευσης αντίθετα πρέπει να περιλαμβάνει το θείο λόγο μέσα στο λόγο μου να είναι πανανθρώπινη να μην περιορίζεται στα υλικά αγαθά αλλά στα μεταφυσικά που μπορεί το υπέρτατο ων να σου προσφέρει.
Η προσευχή είναι μορφή εκδηλώσεις συνειδητότητας και η δύναμη που αποκτώ ερχόμενος σε επαφή με το θείο σε όποια τάξει του εκδηλώνεται αυτό. Δεν είναι λύτρωση είναι προετοιμασία σε αυτό που συνειδητά επιλέγω να δεχθώ μέσα μου .Τι σημασία έχει αν είμαι χριστιανός, βουδιστής, μουσουλμάνος , σε όλες τις περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι το ίδιο και αυτό γιατί οι κανόνες είναι ίδιοι για όλους τους ανθρώπους που θέλουν να κατακτήσουν το ανώτερο νοητικό τους σώμα .Μια επίκληση, μια σκεπτομορφή που μπορεί και απεγκλωβίζεται από τα στενά όρια της καθημερινής και πολλές φορές ελεγχόμενης σκέψης γίνεται ενέργεια σε μετουσιώνει σε άνθρωπο δυνατό διευρύνει τους ορίζοντες σου και τότε ψάχνεσαι περισσότερο.
Ο διαλογισμός ως εργαστήρι του νου αναπτύσσει την διάνοια. Ανοίγει κανάλια που στην καθημερινότητα είναι κλεισμένα ,ως μέσο άσκησης της σκέψεις αρχικά και την απελευθέρωση της στην συνέχεια, είναι ένα ταξίδι που δεν περιγράφεται και αυτό γιατί είναι βιωματικό. Μέσα από αυτό ξαναγεννιέσαι, ο νους ξεκουράζετε άρα αναπαραγάγει ,δημιουργεί ιδέες κατανοεί την ολότητα και γίνεται ένα με αυτήν . Μέσα από τον διαλογισμό βιώνεις ανώτερα συναισθήματα και λέω βιώνεις γιατί όταν πραγματικά βιώσεις σε διαλογιστικό επίπεδο έχει φτάσει και στον απεγκλωβισμό του νου από την ύλη και βιώνεις την ελευθερία . Η διάνοια ταξιδεύει και συλλέγει πληροφορίες που καταγράφονται στο νου .Έτσι σε αυτό το πολυσυλλεκτικό ταξίδι παίρνεις απαντήσεις όχι με την μορφή ερώτησης- απάντησης αλλά με την μορφή γνωστοποίησης.
Ανοίγουν κανάλια όπως το τρίτο μάτι ή σαν την κορυφή του κεφαλιού σου, δίοδοι πληροφοριών, ενεργείς πλέον συνειδητά κατανοείς καλύτερα καταστάσεις, ανθρώπους, γίνεσαι υπερευαίσθητος και νιώθεις πράγματα πάνω από τις πέντε αισθήσεις σου . Αυτό είναι λοιπόν το μικρό μυστικό της συνειδητότητος κατά την ταπεινή μου γνώμη που αν εφαρμόζω καθημερινά εξελίσσομαι σε κάτι μεγαλύτερο, καλύτερο, ωραιότερο, αποκτώ ενέργεια, θωρακίζομαι από τους εκκωφαντικούς θορύβους της καθημερινότητας, δεν έχω συναισθηματικές εξάρσεις διατηρώ μια ηρεμία και γίνομαι θεατής τον δύσκολων καταστάσεων ακόμα και αν με αφορούν. Ο διαλογισμός εξασκώντας το νου ισορροπεί τις καθημερινές μου σκέψεις .Η προσευχή τις εξυψώνει και εκεί που τελειώνει το ένα και αρχίζει το άλλο ή και το αντίθετο υπάρχει το φως και η απόλυτη συνειδητότητα.