Ο διαλογισμός δεν είναι αυτούπνωση

Τις προάλλες στις όχθες ενός ποταμού καθόταν ένας άντρας τυλιγμένος με ένα καφεκίτρινο ρούχο. Τα χέρια του ήταν σκεπασμένα, τα μάτια του κλειστά και το σώμα του εντελώς ακίνητο. Στα χέρια του κρατούσε ένα κομπολόι και επαναλάμβανε κάποιες λέξεις, ενώ τα δάχτυλά του πέρναγαν από χάντρα σε χάντρα. Αυτό το έκανε εδώ και πολλά χρόνια και δεν έχανε ποτέ ούτε μια χάντρα. Και το ποτάμι κυλούσε πλάι του. Ήταν βαθύ. Η αρχή του βρισκόταν σε μακρινά και σκεπασμένα με χιόνι μεγάλα βουνά∙ άρχιζε σαν ένας μικρός χείμαρρος και καθώς κυλούσε προς τα νότια μάζευε όλους τους μικρούς χειμάρρους και γινόταν ένα μεγάλο ποτάμι. Σ’ αυτό το μέρος του κόσμου το λάτρευαν σαν θεό. Δεν μπορούσε να ξέρει κανείς για πόσα χρόνια εκείνος ο άντρας επαναλάμβανε το μάντρα του παίζοντας με το κομπολόι. Διαλογιζόταν ή τουλάχιστον οι άνθρωποι νόμιζαν ότι διαλογίζεται κι ίσως να το νόμιζε κι ο ίδιος…

Έτσι όλοι οι περαστικοί όταν τον έβλεπαν σώπαιναν αμέσως κι ύστερα έφευγαν και συνέχιζαν το γέλιο και τη φλυαρία τους. Αυτή η σχεδόν ακίνητη φιγούρα –το μόνο που μπορούσε να δει κανείς ανάμεσα στα ρούχα ήταν μια κίνηση στα δάχτυλα- καθόταν εκεί για πάρα πολλή ώρα∙ ήταν εντελώς απορροφημένος γιατί δεν άκουγε κανέναν άλλο ήχο, εκτός από τον ήχο των λέξεων του και το ρυθμό τους, τη μουσική τους. Ο ίδιος θα έλεγε ότι διαλογίζεται. Υπάρχουν χιλιάδες άλλοι σαν κι αυτόν σε ολόκληρο τον κόσμο, σε ήσυχα μοναστήρια απομονωμένα ανάμεσα σε λόφους και δίπλα σε ποτάμια.

Ο διαλογισμός δεν είναι λέξεις, κάποιο μάντρα, δεν είναι αυτούπνωση, το ναρκωτικό των ψευδαισθήσεων. Πρέπει να συμβεί χωρίς τη θέλησή μας. Πρέπει να συμβεί μέσα στην ήσυχη ακινησία της νύχτας, όταν ξυπνώντας ξαφνικά βλέπετε ότι το μυαλό είναι ήσυχο και υπάρχει η παράξενη ποιότητα του διαλογισμού σε δράση. Πρέπει να υπάρχει τόσο σιωπηλά, όσο κι ένα φίδι ανάμεσα στα ψηλά χόρτα που πρασινίζουν κάτω από το καινούργιο πρωινό φως. Πρέπει να υπάρχει στις βαθιές κόχες του μυαλού. Ο διαλογισμός δεν είναι επίτευγμα. Δεν υπάρχει μέθοδος, σύστημα ή πρακτική. Ο διαλογισμός αρχίζει με το τέλος της σύγκρισης, το τέλος του να γίνεις ή να μη γίνεις κάτι. Ο διαλογισμός είναι ψιθύρισμα, όπως το ψιθύρισμα που κάνουν οι μέλισσες ανάμεσα στα φύλλα. 

Κρισναμούρτι - Εις Εαυτόν 

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...