Δάσκαλος και μαθητής

Ένας Δάσκαλος είναι ένας ξύπνιος άνθρωπος.

Ένας μαθητής είναι ένας κοιμισμένος που θέλει να ξυπνήσει.

Το πρόβλημα είναι ότι ο κοιμισμένος διαστρεβλώνει το νόημα του Δασκάλου και προσθέτει (συνειδητά ή ασυνείδητα) σ’ αυτό το νόημα τις καταβολές του, τις φιλοσοφίες του και τα συμπεράσματα του.

Γι’ αυτό υπάρχει η σκληρή διαμάχη ανάμεσα στις διάφορες θρησκείες και φιλοσοφίες.

Ένας Χριστός, ένας Βούδας, ένας Κρίσνα, ένας Μωάμεθ, ένας Ηράκλειτος, ένας Πλάτωνας, ένα Πυθαγόρας και πολλοί άλλοι δεν έχουν ούτε να χωρίσουν, ούτε να μοιράσουν τίποτα.

Ενώ ένας χριστιανός, ένας μωαμεθανός, ένας θρησκόληπτος, ένας φανατικός κάθε είδους, μπορεί να σκοτώσει στο όνομα της αγάπης, της ειρήνης και της «μοναδικής αλήθειας»!

Το να μάθουμε να ακούμε καθαρά και να βλέπουμε με διαύγεια είναι κάτι σπάνιο και δύσκολο. Πώς να το κάνουμε αφού συνεχώς προβάλουμε κάτι πάνω σε αυτό που βλέπουμε και σ΄ αυτό που ακούμε;

Γι’ αυτό όταν συναντάμε ένα Δάσκαλο ή μελετάμε μια γραπτή διδασκαλία πρέπει να αδειάζουμε από όλες τις προκαταλήψεις και καθαροί να μπορούμε, μέσα από μια βαθιά κοινωνία αγάπης, να κατανοήσουμε το πραγματικό νόημα. Αυτή η ταπεινή διαδικασία της κάθαρσης είναι το Α και το Ω της αναζήτησης.

Ένας Δάσκαλος είναι πέρα από την λογική γιατί η Α-λήθεια δεν είναι κάτι που να ανήκει στην λογική. Μπορούμε να πούμε πως ο Δάσκαλος είναι ένα ον που έρχεται από το Κενό,το ζωντανό κενό!!

Κάθε σκέψη για το τι είναι η Α-λήθεια ακολουθεί το μονοπάτι της λογικής και η λογική δεν φτάνει ποτέ στην Αλήθεια.

Ένας Δάσκαλος χρησιμοποιεί τις λέξεις και την λογική με παράδοξο πολλές φορές τρόπο επειδή δεν έχει άλλη επιλογή. Και όλα αυτά για να μας φέρει στο σημείο του άλματος στο κενό.

Τώρα πρέπει να τολμήσουμε να βυθιστούμε μέσα στο άγνωστο. Όλα τα πιστεύω και οι δανεικές «γνώσεις» πρέπει να πεθάνουν.

Οι προβολές και του εγωικού νου διαλύονται όταν λούζονται από το Φως της Συνειδητότητας. Η συνείδηση λειτουργεί ως μεγεθυντικός φακός, που εστιάζει τις ακτίνες του Θεϊκού Ήλιου με αποτέλεσμα να καίει τα σκληρά περιβλήματα της Ουσίας. Τότε από εγω-κεντρικοί γινόμαστε Ηλιοκεντρικοί και Αυτόφωτοι.

του Ιωάννη Αυγουστάτου

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...