Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013

Η ελευθερία δεν έρχεται μέσα απ’ την πειθαρχία



Είναι δυνατόν ο Θεός, αυτό το υπέρτατο ον, που δεν έχει όνομα και δεν υπάρχουν λέξεις που να μπορούν να περιγράψουν το μεγαλείο του, να προσεγγιστεί μέσα από την  πειθαρχία ή μέσα από τη συμμόρφωση σε κάποιο ειδικό μοντέλο δράσης; Μπορείτε να εξαναγκάσετε ένα παιδί να κάτσει τιμωρία στη γωνία του δωματίου και ίσως αν αγριέψετε πολύ να μείνει ικανοποιητικά ήσυχο αλλά μέσα του σίγουρα θα βράζει, θα κοιτάζει έξω απ’ το παράθυρο και θα σκέφτεται πώς να το σκάσει.


Οι περισσότεροι από μας δυστυχώς διαβάσαμε πάρα πολλά βιβλία εσωτερικής αναζήτησης (τα οποία γέμισαν με ακόμη περισσότερη ομίχλη τον νου μας), συμμετείχαμε σε διάφορες εσωτερικές ομάδες και ακολουθήσαμε επιπόλαια πολλές πειθαρχίες στην προσπάθεια αναζήτησης της αλήθειας, χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα. Μας είπαν ότι αν κάνουμε συγκεκριμένα πράγματα για κάποια χρόνια, αν σηκωνόμαστε τη συγκεκριμένη ώρα, αν καθόμαστε στη συγκεκριμένη στάση, αν τρώμε αυτό και αποφεύγουμε εκείνο, τελικά θα φτάσουμε στο Θεό. Εξάσκηση, εξάσκηση, εξάσκηση… και πειθαρχία πάνω από όλα. Δε μας είπαν βέβαια οι προτείνοντες την πειθαρχία τι σόι Θεός είναι αυτός που βρήκαν οι ίδιοι. Τι σόι Θεός είναι αυτός που εμπορεύεται την παρουσία του τόσο κυνικά. Θα κάνετε αυτό με τη συγκεκριμένη συνταγή για τόσο διάστημα κι εγώ θα σας ανταμείψω με εκείνο που ποθείτε. Μήπως ο μόνος σίγουρος τρόπος για να μη μας πλησιάσει ποτέ αυτό το Απροσμέτρητο που τόσο διακαώς ψάχνουμε είναι αυτός ακριβώς ο πόθος μας να το μετρήσουμε, να το κατακτήσουμε; Και στην προσπάθεια να ικανοποιήσουμε αυτόν τον πόθο εξευτελίζουμε τον εαυτό μας σε κάθε λογής περίεργες πειθαρχίες;






Ο Θεός, η Αλήθεια, πείτε το όπως θέλετε, μπορεί να παρουσιαστεί μόνο όταν υπάρχει  πραγματική ελευθερία∙ και δεν υπάρχει ελευθερία όταν υπάρχει εξαναγκασμός. Δεν υπάρχει ελευθερία όταν επιδιώκουμε ένα σκοπό με κατακτητική διάθεση και είμαστε προσκολλημένοι στην επιτυχία αυτού του σκοπού. Μπορεί να έχουμε απελευθερωθεί από το το παρελθόν αλλά μας κρατάει δέσμιους το μέλλον, η προσδοκία, κι αυτό δεν είναι ελευθερία. Και μόνο όταν υπάρχει αληθινή ελευθερία μπορεί κανείς να ανακαλύψει οτιδήποτε: μια καινούργια ιδέα, ένα καινούργιο αίσθημα, μια νέα αντίληψη.  Κάθε μορφή πειθαρχίας που στηρίζεται στον εξαναγκασμό είναι άρνηση της ελευθερίας. Πειθαρχία σημαίνει συμμόρφωση σε μια δράση που είναι περιοριστική και αποβλέπει σε ένα σκοπό. Ο νους μέσα από αυτή τη δράση δε μπορεί να λειτουργήσει ελεύθερα. Λειτουργεί μόνο μέσα στο συγκεκριμένο αυλάκι, στη συγκεκριμένη χάραξη, όπως ακριβώς ένας παλιός δίσκος γραμμοφώνου…


Η ελευθερία τελικά δεν μπορεί ποτέ να έλθει μέσα από την αυστηρή πειθαρχία. Ελευθερία μπορεί να υπάρξει μόνο μέσα από την νοημοσύνη. Αυτή τη νοημοσύνη την κερδίζουμε τη στιγμή ακριβώς που αντιλαμβανόμαστε, τη στιγμή ακριβώς που βλέπουμε καθαρά χωρίς την παραμικρή πλέον αμφιβολία ότι οποιαδήποτε μορφή εξαναγκασμού είναι ουσιαστικά άρνηση της ελευθερίας.   


Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

5 σχόλια:

Ευρύνοος είπε...

Θα συμφωνήσω φίλε μου..
ΔΕΝ διάβασα βιβλία εσωτερισμού καθώς τα λένε..
ΔΕΝ ακολούθησα πειθαρχικές αρχές..
ΔΕΝ έλαβα οδηγίες..

μονάχα τον Δρόμο μου τραβούσα ρωτώντας ψηλά κι εντός μου..

πάντα ελεύθερος απο σκέψεις άλλων, πάντα μοναχικά..
κι εκείνη η δύναμη, ο Θεός, η Αλήθεια, όπως κι αν το πείς, με αντάμειψε..

μου έδειξε το Θαύμα της..
μου έδωσε ένα δένδρο να συνομιλήσω, μου επέτρεψε να νιώσω, ένα σύννεφο, ένας κόκκος άμμου, μου μίλησε ο άνεμος και είδα εικόνες απο εποχές που πέρασαν..
επίσης μου έδειχνε τι θα έρθει με οράματα-ονειρέματα..
κι εκείνο που με δίδαξε πάνω απ'όλα, είναι η Ελευθερία..
κανείς δεν είναι κανενός, κανείς δεν είναι μόνος..

ότι γεύτηκα στη ζωή, ήταν ένα ωραίο ταξίδι..
όσο κι αν κρατήσει ευχαριστώ την δύναμη αυτή που ήταν και είναι παρούσα στο ταξίδι μου..
δεν ψάχνω τίποτα, όσα χρειάζομαι με βρίσκουν εκείνα..

χαιρετώ σε ..

LNE είπε...

Εξαίρετικό!Σκέψεις σαν τις δικές σας ,μας δίνουν τροφή καθημερινά.
Στη φύση υπάρχουν κανόνες και ειμαστε μερος της.Ακομη και μέσα σε μια κοινωνία μελισσών ή μυρμηγκιών τα μελη υπακούουν σε ενα καταστατικό.
Ομως και μέσα απο την πειθαρχία_νόμους ,κανόνες κτλ μπορείς να φτιάξεις τον εαυτό σου,τα παιδιά ,το κράτος.
αρκεί να κάνεις γρήγορα το ξεκαθάρισμα και να πετάς ότι είναι άχρηστο.
Αυτό είναι το στοίχημα,να τους κανουμε καλύτερους ,σωστότερους .Εστω κι αν δε μπορουμε να ξεφύγουμε απο τα πρότυπα που μας εχουν επιβάλλει.Η Εξέλιξη σημαίνει και αλλαγή.
Αλοιμονο αν δεν υπήρχαν κανόνες,φανταστείτε έτσι που ειναι το κράτος τωρα...να μην υπήρχε και
δικαιοσύνη ούτε κατα τη θεωρία.
Απλώς πρεπει παντα να παλεύουμε για τη σύνθεση για την ισορροπία.

Ας βρούμε αυτο το ψήγμα του Θεού που υπάρχει στον καθένα και ας ...σηκώσουμε τα μανίκια!

ερώτηση:πραγματικά πιστεύετε οτι είμαστε έτοιμοι να ζήσουμε χωρίς κανόνες?

Constantinos Prokopiou είπε...

Αγαπητέ delta
Διαβάζω τακτικά το Ιστολόγιό σας και δεν διαφωνώ σε όσα λέτε… Αλλά…
Η Ελευθερία είναι κατά κυριολεξία η Χωρίς Δεσμά Αντίληψη, που είναι Ανοιχτή προς όλα και Πηγαίνει εκεί που της λέει η ίδια η «Φύση» της, η ζωή. (… κάπου, Θεός, Ελευθερία, Φώτιση, Αρετή, Αληθινή Ζωή, όλα είναι συνώνυμα). Κι ασφαλώς μια τέτοια Επίγνωση και Δραστηριότητα δεν πραγματοποιείται μέσω πειθαρχίας, ή εξαναγκασμού.
.
Κι αν ο άνθρωπος ζούσε σε «αποστειρωμένο περιβάλλον» κι είχε να διαλέξει μεταξύ ελευθερίας και πειθαρχίας θα ήταν ανόητος να επιλέξει την «πειθαρχία». Όμως ο άνθρωπος δεν ζει σε «αποστειρωμένο περιβάλλον» αλλά σε μια προβληματική ζωή και σε μια απάνθρωπη κοινωνία. Η «πειθαρχία» του επιβάλλεται πρώτα φυσικά (από τις περιορισμένες και περιοριστικές φυσικές δυνατότητές του και τις ανάγκες του) και μετά από τις «επιταγές» της κοινωνίας (των ανθρώπων) που τον «διαμορφώνει» για τους δικούς της σκοπούς (ή τους σκοπούς εκείνων που διαφεντεύουν την Ιστορία).
.
Οπότε για να φτάσουμε στην Ελευθερία, θαρρώ, πως θα πρέπει πρώτα να απαλλαγούμε από την «πειθαρχία της κοινωνίας» και μετά από την «φυσική τάση του μυαλού να λειτουργεί, πειθαρχημένα, διαμορφωμένα»… Και σε αυτό ακριβώς το «σημείο» να απορρίψουμε κάθε εξαναγκαστική προσπάθεια διαλογισμού, διαλογιστικές πειθαρχίες, κι όλες αυτές τις ανοησίες… Εδώ Αναδύεται η Νοημοσύνη… Κι Εδώ συμφωνούμε απόλυτα…
.
Με άλλα λόγια, λέω ότι κατά την ταπεινή γνώμη μου, ο δρόμος είναι μακρύς, σαν τη ζωή και το δίλημμα δεν είναι απλά να απορρίψουμε τις διαλογιστικές πειθαρχίες, που ασφαλώς δεν οδηγούν πουθενά (αφού μας κρατούν εγκλωβισμένους στον νου και στην ανακύκλωσή του)… Κατά την γνώμη μου πάντα.
.
Ευχαριστώ για την υπομονή.
Να είστε πάντα καλά (κι εμείς θα συνεχίσουμε να διαβάζουμε…).
Κωνσταντίνος Προκοπίου

LNE είπε...

Ας μη ξεχνάμε οτι η αυτοπειθαρχία που ειναι η βάση για τις πολεμικές τέχνες.Ο διαλογισμός είναι μια τεχνική που σου διδασκει την αυτοπειθαρχία.Το καράτε ,το ταε κβο ντο ,γιόγκα κ.α είναι μορφές διαλογισμού.Οι θρησκευτικές συγκεντρώσεις είναι μια μορφή διαλογισμού.
ευχαριστώ!

Ανώνυμος είπε...

Νομιζω πως στην πληρη ελευθερια και κατ επεκταση στο πλησιασμα του Θεου φθανει κανεις οταν απελευθερωθει απο τα παθη.....τοτε κανεις δεν μπορει απο πουθενα να σε πιασει......νηστεια και προσευχη......εν ελευθερια....αλλιως εσυ αλλιως εγω....μπορει εσυ να φθασεις στη Θεωση και γω μετα απο 50 χρονια η και ποτε.....δεν ειμαστε ολοι ιδιοι.....γιαυτο ειναι και προσωπικη η σχεση μας με τον Θεο.....

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...