Η ελευθερία δεν έρχεται μέσα απ’ την πειθαρχία

Είναι δυνατόν ο Θεός, αυτό το υπέρτατο ον, που δεν έχει όνομα και δεν υπάρχουν λέξεις που να μπορούν να περιγράψουν το μεγαλείο του, να προσεγγιστεί μέσα από την  πειθαρχία ή μέσα από τη συμμόρφωση σε κάποιο ειδικό μοντέλο δράσης; Μπορείτε να εξαναγκάσετε ένα παιδί να κάτσει τιμωρία στη γωνία του δωματίου και ίσως αν αγριέψετε πολύ να μείνει ικανοποιητικά ήσυχο αλλά μέσα του σίγουρα θα βράζει, θα κοιτάζει έξω απ’ το παράθυρο και θα σκέφτεται πώς να το σκάσει.

Οι περισσότεροι από μας δυστυχώς διαβάσαμε πάρα πολλά βιβλία εσωτερικής αναζήτησης (τα οποία γέμισαν με ακόμη περισσότερη ομίχλη τον νου μας), συμμετείχαμε σε διάφορες εσωτερικές ομάδες και ακολουθήσαμε επιπόλαια πολλές πειθαρχίες στην προσπάθεια αναζήτησης της αλήθειας, χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα. Μας είπαν ότι αν κάνουμε συγκεκριμένα πράγματα για κάποια χρόνια, αν σηκωνόμαστε τη συγκεκριμένη ώρα, αν καθόμαστε στη συγκεκριμένη στάση, αν τρώμε αυτό και αποφεύγουμε εκείνο, τελικά θα φτάσουμε στο Θεό. Εξάσκηση, εξάσκηση, εξάσκηση… και πειθαρχία πάνω από όλα. Δε μας είπαν βέβαια οι προτείνοντες την πειθαρχία τι σόι Θεός είναι αυτός που βρήκαν οι ίδιοι. Τι σόι Θεός είναι αυτός που εμπορεύεται την παρουσία του τόσο κυνικά. Θα κάνετε αυτό με τη συγκεκριμένη συνταγή για τόσο διάστημα κι εγώ θα σας ανταμείψω με εκείνο που ποθείτε. Μήπως ο μόνος σίγουρος τρόπος για να μη μας πλησιάσει ποτέ αυτό το Απροσμέτρητο που τόσο διακαώς ψάχνουμε είναι αυτός ακριβώς ο πόθος μας να το μετρήσουμε, να το κατακτήσουμε; Και στην προσπάθεια να ικανοποιήσουμε αυτόν τον πόθο εξευτελίζουμε τον εαυτό μας σε κάθε λογής περίεργες πειθαρχίες;

Ο Θεός, η Αλήθεια, πείτε το όπως θέλετε, μπορεί να παρουσιαστεί μόνο όταν υπάρχει  πραγματική ελευθερία∙ και δεν υπάρχει ελευθερία όταν υπάρχει εξαναγκασμός. Δεν υπάρχει ελευθερία όταν επιδιώκουμε ένα σκοπό με κατακτητική διάθεση και είμαστε προσκολλημένοι στην επιτυχία αυτού του σκοπού. Μπορεί να έχουμε απελευθερωθεί από το το παρελθόν αλλά μας κρατάει δέσμιους το μέλλον, η προσδοκία, κι αυτό δεν είναι ελευθερία. Και μόνο όταν υπάρχει αληθινή ελευθερία μπορεί κανείς να ανακαλύψει οτιδήποτε: μια καινούργια ιδέα, ένα καινούργιο αίσθημα, μια νέα αντίληψη.  Κάθε μορφή πειθαρχίας που στηρίζεται στον εξαναγκασμό είναι άρνηση της ελευθερίας. Πειθαρχία σημαίνει συμμόρφωση σε μια δράση που είναι περιοριστική και αποβλέπει σε ένα σκοπό. Ο νους μέσα από αυτή τη δράση δε μπορεί να λειτουργήσει ελεύθερα. Λειτουργεί μόνο μέσα στο συγκεκριμένο αυλάκι, στη συγκεκριμένη χάραξη, όπως ακριβώς ένας παλιός δίσκος γραμμοφώνου…

Η ελευθερία τελικά δεν μπορεί ποτέ να έλθει μέσα από την αυστηρή πειθαρχία. Ελευθερία μπορεί να υπάρξει μόνο μέσα από την νοημοσύνη. Αυτή τη νοημοσύνη την κερδίζουμε τη στιγμή ακριβώς που αντιλαμβανόμαστε, τη στιγμή ακριβώς που βλέπουμε καθαρά χωρίς την παραμικρή πλέον αμφιβολία ότι οποιαδήποτε μορφή εξαναγκασμού είναι ουσιαστικά άρνηση της ελευθερίας.   

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...