Ο ήλιος συνεχίζει να λάμπει !

Γράψαμε πως την αληθινή Αγάπη ο άνθρωπος την έχει σα σπόρο μέσα του. Πως δεν είναι κάτι που πλανιέται γύρω του και απλώς τον περιβάλλει. Πηγή της είναι, το εσωτερικό και βαθύτερο «ΕΙΝΑΙ» του. Η χαρά είναι μόνιμη κατάσταση της ύπαρξης του κι όχι συναίσθημα προερχόμενο από εξωτερικά ερεθίσματα και συνεπώς δεν έχει αντίθετο. Πλημμυρίζει με χαρά κι αγάπη ο άνθρωπος όταν καταφέρει να ησυχάσει από τον συνεχόμενο θόρυβο που παράγει ο νους του και να βυθιστεί στην τρέχουσα στιγμή έχοντας αποδεχτεί όποιες δυσκολίες κρύβει αυτή, σαν να τις έχει ο ίδιος επιλέξει.
.
Όταν ο νους μου ηρεμεί, όταν συνδέομαι με τον αληθινό μου εαυτό, είμαι αγάπη, είμαι χαρά, είμαι γαλήνη. Τότε δεν υπάρχει περίπτωση να φωνάξω “που είσαι χαρά μου;” γιατί είμαι η χαρά. Είμαι πληρότητα. Είμαι σιωπή. Είναι αποκλειστικά δική μου η ευθύνη λοιπόν. Είναι δική μου η ευθύνη για το πόσο συνειδητός ή ασυνείδητος είμαι. Ας δούμε όμως πόσο όμορφα το περιγράφει ο Eckhart Tolle στο βιβλίο του «Η δύναμη του τώρα» :
.

Η αγάπη, η χαρά και η γαλήνη είναι αδιαχώριστες από τη φυσική σου κατάσταση της εσωτερικής σύνδεσης με την Ύπαρξη. Οι “κλεφτές ματιές” στην αγάπη και στη χαρά ή οι σύντομες στιγμές βαθιάς γαλήνης είναι δυνατόν να συμβούν όποτε εμφανίζεται ένα κενό στη ροή της σκέψης. Για τους περισσότερους, τέτοια κενά συμβαίνουν σπάνια και μόνο τυχαία, σε στιγμές που ο νους μένει “άφωνος” από μεγάλη ομορφιά, από ακραία σωματική εξάντληση ή ακόμα και από μεγάλο κίνδυνο. Ξαφνικά, υπάρχει εσωτερική ησυχία. Και μέσα σ’ αυτή την ησυχία υπάρχει μια λεπτή, αλλά έντονη, χαρά, υπάρχει αγάπη, υπάρχει γαλήνη.

Συνήθως αυτές οι στιγμές δεν κρατούν πολύ, αφού ο νους γρήγορα ξαναρχίζει να κάνει “θόρυβο” – αυτό που ονομάζουμε σκέψη. Η αγάπη, η χαρά και η γαλήνη δεν μπορούν να ανθίσουν, μέχρι να ελευθερωθείς από την κυριαρχία του νου. Όμως δε θα τα αποκαλούσα αυτά συναισθήματα. Βρίσκονται πέρα από τα συναισθήματα, σε ένα πολύ βαθύτερο επίπεδο.

.

.

Η αγάπη, η χαρά και η γαλήνη είναι βαθιές καταστάσεις της Ύπαρξης ή μάλλον τρεις όψεις της κατάστασης της εσωτερικής σύνδεσης με την Ύπαρξη. Ως τέτοιες, δεν έχουν αντίθετα. Αυτό συμβαίνει επειδή πηγάζουν από κάτι που είναι πέρα από το νου. Τα συναισθήματα, από την άλλη, όντας μέρος του δυιστικού νου, υπακούουν στο νόμο των αντιθέτων. Αυτό σημαίνει απλά ότι δεν μπορείς να έχεις καλό χωρίς κακό.

.

Έτσι, στην αφώτιστη κατάσταση της ταύτισης με το νου, αυτό που μερικές φορές λαθεμένα ονομάζεται χαρά είναι η συνήθως βραχύβια πλευρά της ηδονής στον συνεχώς εναλλασσόμενο κύκλο πόνος/ηδονή. Η ηδονή προέρχεται πάντα από κάτι έξω από σένα, ενώ η χαρά πηγάζει από μέσα σου. Το ίδιο ακριβώς πράγμα που σήμερα σου δίνει ηδονή, αύριο θα σου δώσει πόνο ή θα σ’ αφήσει και έτσι η απουσία του θα σου δώσει πόνο. Κι αυτό που συχνά αναφέρεται σαν αγάπη μπορεί να προσφέρει ευχαρίστηση και έξαψη για λίγο, αλλά είναι μια εθιστική προσκόλληση, μια εξαιρετικά ενδεής κατάσταση που μπορεί να μετατραπεί στο αντίθετό της με το πάτημα ενός κουμπιού. Πολλές σχέσεις “αγάπης”, μόλις περάσει η αρχική ευφορία, αρχίζουν να ταλαντεύονται ανάμεσα στην αγάπη και το μίσος, την έλξη και την απώθηση.

Η αληθινή αγάπη δε σε κάνει να υποφέρεις. Πως θα μπορούσε; Δε μετατρέπεται ξαφνικά σε μίσος, ούτε και η αληθινή χαρά μετατρέπεται σε πόνο. Όπως είπα και πριν, ακόμα και πριν φωτιστείς, πριν ελευθερωθείς από το νου σου, μπορεί για μια στιγμή να ρίξεις μια “κλεφτή ματιά” στην αληθινή χαρά, στην αληθινή αγάπη ή στη βαθιά εσωτερική γαλήνη, που είναι ήρεμη αλλά γεμάτη ζωντάνια..

Αυτές είναι οι πλευρές της αληθινής σου φύσης, που συνήθως συσκοτίζονται από το νου. Ακόμη και μέσα σε μια “φυσιολογική” εθιστική σχέση, υπάρχουν στιγμές που νιώθεις να υπάρχει κάτι αυθεντικό, άφθαρτο. Όμως αυτές οι στιγμές είναι φευγαλέες· σύντομα καλύπτονται ξανά από την παρέμβαση του νου. Μπορεί τότε να σου φανεί ότι είχες κάτι εξαιρετικά πολύτιμο και το έχασες ή ο νους σου μπορεί να σε πείσει ότι, έτσι κι αλλιώς ήταν μια ψευδαίσθηση.

Η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν ψευδαίσθηση και ότι δεν μπορείς να το χάσεις. Είναι μέρος της φυσικής σου κατάστασης, που μπορεί να συσκοτιστεί, αλλά δεν μπορεί ποτέ να καταστραφεί από το νου. Ακόμα κι όταν ο ουρανός είναι βαριά συννεφιασμένος, ο ήλιος δεν έχει εξαφανιστεί. Είναι ακόμα εκεί, πίσω από τη συννεφιά.

.

.

Ο Εραστής είναι πάντα μεθυσμένος από αγάπη·

Είναι ελεύθερος, είναι τρελός,

χορεύει με έκσταση και με χαρά.

.

Παγιδευμένοι από τις ίδιες μας τις σκέψεις

για μικροπράγματα αγωνιούμε.

Μα έτσι και μεθύσουμε απ’ την αγάπη αυτή,

ό,τι είναι να’ ρθει, θε να ρθεί.

.

Ρουμί

.

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...