Ένα τριήμερο στη Σαμοθράκη γεμάτο φως

Τι είναι το πιο πολύτιμο που μπορεί να δώσει ένας άνθρωπος στο συνάνθρωπό του ; Νομίζω ότι είναι ένα κομμάτι από τον εαυτό του, ένα κομμάτι από την ίδια του τη ζωή. Αυτό δε σημαίνει αναγκαστικά ότι θυσιάζει τη ζωή του για τον άλλο αλλά ότι του δίνει ότι είναι ζωντανό μέσα του. Του δίνει από τη χαρά του, από το ενδιαφέρον, από την κατανόηση, τη γνώση, το χιούμορ, ακόμη και τη θλίψη του. Του δίνει από όλες τις εκφράσεις και τις εκδηλώσεις της ζωής που κρύβει μέσα του. Και καθώς δίνει με αυτό τον τρόπο, εμπλουτίζει τον συνάνθρωπο, δυναμώνει το αίσθημα της ζωντάνιας του με το να δυναμώνει τη δική του αίσθηση ύπαρξης. Δε δίνει με σκοπό να πάρει. Η προσφορά είναι από μόνη της μια εξαίσια χαρά. Καθώς όμως δίνει, δε μπορεί παρά να γεννήσει κάτι καινούργιο μέσα στον άλλο άνθρωπο και αυτό που γεννιέται αντανακλάται πάλι σ’ αυτόν. Η αγάπη είναι μια δύναμη που δημιουργεί αγάπη! Πόσο μάλλον όταν αυτός που προσφέρει απλόχερα την αγάπη του, είναι η Άννα!

Η Άννα μας

.

Το κάθε μονοπάτι που θα επιλέξεις να ακολουθήσεις ή να εφαρμόσεις αυτά που ταιριάζουν στο δικό σου «είναι», λένε, φρόντισε να έχει καρδιά. Διαφορετικά είναι άχρηστο. Το μονοπάτι να έχει καρδιά, αλλιώς είναι άχρηστο… Το μονοπάτι των Brahma Kumaris λοιπόν για μένα έχει καρδιά. Η καρδιά του στην Ελλάδα λέγεται Άννα!

.

Η Άννα που γεννήθηκε στη Πάτρα, με πτυχία φιλολογίας, φιλοσοφίας και ψυχολογίας, μαθήτρια του Δημήτρη Λιαντίνη, παράτησε τη σιγουριά του δημοσίου, παραιτήθηκε από τη θέση της σαν καθηγήτρια σε Γυμνάσιο και οδηγήθηκε από την ψυχή της και το ένστικτό της στον Λίβανο την ώρα που έπεφταν οι βόμβες για να καθοδηγήσει πνευματικά κάποιες ψυχές που είχαν την ανάγκη της. Η Άννα, όπως της είπα, για μένα είναι το παράδειγμα και η απόδειξη ότι υπάρχουν άνθρωποι που βιώνουν την απόλυτη πληρότητα και ευδαιμονία μέσα από την ένωσή τους με το θείο και το πρότυπο στο οποίο θα ήθελα να μοιάσω. Μου απάντησε ότι χαίρεται ιδιαίτερα γιατί αυτό που έλκει τον κάθε άνθρωπο το έχει ήδη μέσα του και αρκεί να το αφήσει να αναδυθεί.

.

Η Άννα, μια αληθινή δασκάλα που είχαμε την μεγάλη τύχη να είναι τρεις μέρες μαζί μας στη Σαμοθράκη. Μαζί στον πρωινό διαλογισμό δίπλα στο ποτάμι, στον περίπατο μέσα στο δάσος, στο μεσημεριανό φαγητό, στην απογευματινή κουβέντα περπατώντας στα δρομάκια της χώρας. Ακόμη και στην βραδινή έξοδο στην ταβέρνα με τα ρεμπέτικα τραγούδια ερχόταν μαζί μας στην προσπάθεια να μας δώσει κάτι περισσότερο από το Είναι της. Συζητούσε μαζί μας χαλαρά, απολαμβάνοντας μόνον ένα δροσερό ποτήρι νερό και διασκεδάζοντας με το “δράμα” που εξελισσόταν γύρω της, χωρίς το παραμικρό αίσθημα ανωτερότητας, χωρίς την ελάχιστη κατάκριση για μας τους υπόλοιπους που πίναμε ή καπνίζαμε.

.

Θα μπορούσα να γράψω σελίδες από τα βιώματα και τις συνειδητοποιήσεις που είχα αυτό το τριήμερο. Αυτά όμως δε θα είχαν τόσο ενδιαφέρον γιατί είναι καθαρά προσωπικές εντυπώσεις. Προτίμησα λοιπόν να παρουσιάσω στους συνοδοιπόρους μου κάποιες σύντομες συνομιλίες μας, που θεωρώ πως έχουν ενδιαφέρον.

Διαλογισμός στο δάσος
.
.

Πως μπορούμε Άννα να καταπολεμήσουμε τα ελαττώματά μας ;

.

Ελάττωμα είναι οτιδήποτε πράττουμε και μας μειώνει και ελαττώνει την απόσταση μας από τον αληθινό μας εαυτό. Αρκεί λοιπόν να βιώσουμε μια ακτίνα της αλήθειας μας και να έχουμε την διάκριση να αντιληφθούμε τι είναι αυτό που μας εμποδίζει να κάνουμε βαθύτερο το βίωμα. Είναι τέτοια η ευδαιμονία από την σύνδεση με την Ύπαρξη που δε θα αφήσουμε κανένα ελάττωμα να περιορίσει αυτό το βίωμα. Χρειάζεται διάκριση, βαθιά γνώση και απόλυτη κατανόηση της προέλευσης των ελαττωμάτων μας. Και σε καμιά περίπτωση καταπίεση. Γιατί τότε τα καταπιεσμένα ελαττώματα και πάθη επιστρέφουν στην πρώτη ευκαιρία ισχυρότερα. Διαλογισμό να συνεχίσεις και ιερή μέθεξη. Κι όλα θα φύγουν μόνα τους. Η χορτοφαγική διατροφή και η αποχή από το αλκοόλ, τα ναρκωτικά και το κάπνισμα επίσης, βοηθά στην ανάπτυξη της διαύγειας, συγκέντρωσης και αιθερικής εστίασης, που απαιτούνται για την πνευματική πρόοδο.

.

Κι εγώ, μη έχοντας ακόμη ισχυροποιήσει την ικανότητα της διάκρισης, συνέχισα να πίνω τη μπύρα μου.

Είμαι μια γαλήνια και χαρούμενη ψυχή
.

Κρίση δεν υπάρχει για τον άνθρωπο που έχει καταφέρει να προσεγγίσει την Αλήθεια του. Στο σύγχρονο κόσμο που ζούμε , στην εποχή της σύγκλισης όπως λέμε εμείς, , που όλα τόσο γρήγορα μεταβάλλονται και θα συνεχίσουν να μεταβάλλονται με επιταχυνόμενο ρυθμό ο άνθρωπος έχει ανάγκη από ένα σταθερό σημείο να πιαστεί για να νιώσει ασφάλεια. Αλλά το αναζητά σε λάθος μέρος. Παντού έξω από αυτόν. Μέσα μας βρίσκεται η ασφάλεια, η σταθερότητα, η γαλήνη, η αιωνιότητα, η πληρότητα. Για τον άνθρωπο που έχει στραφεί μέσα του και βρήκε το ακλόνητο σημείο που έψαχνε ο Αρχιμήδης για να περιστρέψει τον κόσμο, η κρίση είναι ψευδαίσθηση. Οι υπόλοιποι μπορεί να πάθουν υστερία αντικρίζοντας ένα λεκέ από καφέ σε ένα καινούργιο φόρεμα !

Ελεημοσύνη ; Ναι. Κι εμείς βοηθάμε υλικά όσο μπορούμε. Αλλά αν δεν γεννηθεί μια καινούργια συνειδητότητα στον πλανήτη μας όλα αυτά θα είναι ψίχουλα. Φαντάσου έναν πρίγκιπα, τον γιο ενός βασιλιά, που έπαθε ένα ατύχημα και ξέχασε ποιος είναι. Και νομίζει ότι είναι ζητιάνος. Και ζητιανεύει στους δρόμους. Μπορεί να του δώσεις λίγα ευρώ για να αγοράσει ψωμί. Τι μεγαλείο όμως αν καταφέρεις να το ξυπνήσεις και να τον βοηθήσεις να θυμηθεί την καταγωγή του ! Κι αν ο καθένας μας ξυπνούσε, αν ο καθένας μας θυμόταν την θεϊκή του καταγωγή, θα λυνόταν αυτόματα όλα τα προβλήματά μας.

Διαλογισμός στον καταρράκτη
.
.

Σ’ αυτόν τον κόσμο που ενσαρκωθήκαμε, οτιδήποτε βιώνουμε, το βιώνουμε με τον νου μας. Οτιδήποτε στο οποίο στρέφουμε την προσοχή μας ισχυροποιείται. Οτιδήποτε από το οποίο απομακρύνουμε την προσοχή μας, ελαττώνεται, αποσυντίθεται και εξαφανίζεται. Γι’ αυτό είναι σημαντικό στο διαλογισμό μας να εστιάζουμε το νου μας σε μια θετική σκέψη. Η ανώτερη σκέψη από όλες βέβαια είναι η σκέψη του Θεού.

.

Κι όταν η σκέψη σταματάει Άννα έστω και για κλάσματα του δευτερολέπτου ;

.

Τότε αναδύονται οι αληθινές ιδιότητες της ψυχής μας τις οποίες τις βιώνουμε πάλι μέσω του νου μας.

.

Τι έκανες Άννα το 2006 όταν βομβαρδιζόταν η Βυρηττός ;

.

Ο κόσμος έτρεχε να κρυφτεί στα καταφύγια και με το δίκιο του γιατί οι βόμβες έπεφταν λίγες εκατοντάδες μέτρα μακριά μας και κάνανε την νύχτα μέρα. Εγώ ήμουνα στο πνευματικό κέντρο και περίμενα μήπως κάποιος είχε ανάγκη για βοήθεια και ψυχολογική στήριξη. Ένοιωθα συγχρόνως απεριόριστη ευγνωμοσύνη προς την Ύπαρξη που μου έδινε τέτοια δύναμη και δεν αισθανόμουν καθόλου φόβο. Αντίθετα είχα γαλήνη και την απόλυτη σιγουριά ότι όλα θα πάνε καλά.

.

Αργότερα, προ το τέλος του πολέμου με έδιωξαν μαζί με κάποιους άλλους Έλληνες με το ζόρι. Μας στρίμωξαν κακήν κακώς σε ένα καράβι για να γυρίσουμε πίσω. Σκέφτηκα για μια στιγμή ότι αυτό που μου συμβαίνει το έχω δει μόνο σε ταινίες. Μόλις είχα καταφέρει να τελειώσω και να λειτουργήσω το πνευματικό κέντρο των Brahma Kumaris στη Βυρηττό, στο οποίο είχα ρίξει όλη μου την ενέργεια. Κι όμως δεν είχα καμία απολύτως άχρηστη σκέψη. Είχα κάνει ότι καλύτερο μπορούσα και δεν υπήρχε τίποτα περισσότερο που να μπορούσε να γίνει. Είχα βέβαια και την αίσθηση ότι θα γυρνούσα πίσω. Στην βομβαρδισμένη Βυρηττό. Σκέφτηκα τότε ότι έτσι θα έπρεπε να φεύγει από αυτή τη ζωή ο άνθρωπος. Να φεύγει γαλήνιος, σίγουρος και ήσυχος ότι έκανε ότι καλύτερο μπορούσε να κάνει. Αφήνοντας το “δράμα” πίσω του να συνεχίζεται.

.

Τι πιο τραγικό, Δημήτρη, θα μπορούσε να υπάρξει, από το να φτάσει κάποιος στο τέλος της ζωής του να κοιτάξει πίσω και να μην δει τίποτα. Να μη έχει καταφέρει να προσεγγίσει τον Ανώτερό του Εαυτό και ούτε να έχει προσπαθήσει καθόλου. Μια ζωή χαμένη…

Η Αλήθεια και η πραγματική Γνώση δεν μπορεί να μεταδοθεί ούτε να διδαχθεί. Μπορεί μόνο να βιωθεί. Η Αλήθεια που θα επηρεάσει τον τρόπο που ζούμε αλλά και τον τρόπο που θα πεθάνουμε αποκτάται μόνο με την προσωπική εμπειρία. Με την προσωπική δουλειά και με την προσωπική και μόνο δράση. Εσύ όμως έχεις ταλαιπωρήσει πολύ τη διάνοια σου. Χρειάζεται μια μετατόπιση από το μυαλό στην καρδιά. Δεν είναι μεγάλη απόσταση ε ; Προσπάθησε να ισχυροποιήσεις το βίωμα.

Η Υπέρτατη Ψυχή !
.

Η Άννα έτρωγε ελάχιστα και κοιμόταν ελάχιστα. Επιστρέψαμε δύο η ώρα από την ταβέρνα και στις τρεισήμισι σηκώθηκε με την ομάδα της για διαλογισμό. Και ήταν όλη μέρα γεμάτη ενέργεια. Περπατούσε τόσο αιθέρια και κάναμε προσπάθεια για να την προλάβουμε.

.

Βιώνω έναν απίστευτο έρωτα, είπε. Όταν είσαι πολύ ερωτευμένος σκέφτεσαι ποτέ το φαγητό ή τον ύπνο ; Σε νοιάζει τίποτε άλλο εκτός από το έτερο ήμισυ σου ; Εγώ βιώνω τον υπέρτατο έρωτα κι αυτός με θρέφει και με γεμίζει με απίστευτη ενέργεια.

Επιστρέφοντας από την Σαμοθράκη μου έδωσε ένα cd με το αγαπημένο της τραγούδι. Είναι αυτό που ακούτε την ώρα που διαβάζεται το άρθρο. Εντυπωσιάστηκα πολύ, τολμώ να πω, όταν άκουσα το “The blower’s daughter” του Damien Rice.

.

Μετά χαλάρωσα και προσπάθησα να ακούσω το τραγούδι με τον τρόπο που το ακούει η Άννα. Ήταν η τελευταία συνειδητοποίηση του τριημέρου.

“I can’t take my eyes of you…”

.

“ I can’t take my mind of you…”

.

Θυμήθηκα τότε ΠΟΙΟΝ είχε στο μυαλό της συνέχεια.

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...