Το Γαλλικό περιοδικό "Le magazine des voyages de pêche" στην 56th έκδοση του έφερε στο φως της δημοσιότητας μια απίστευτη ιστορία αγάπης.
.
«Ο Arnold Pointer ένας επαγγελματίας ψαράς από την νότιο Αυστραλία απελευθέρωσε από σίγουρο θάνατο έναν μεγάλο θηλυκό λευκό καρχαρία που είχε παγιδευτεί στα δίχτια του.
Τώρα αντιμετωπίζει το εξής πρόβλημα όπως λέει .. : «εδώ και 2 χρόνια δεν με αφήνει μόνο μου.. με ακολουθεί όπου και αν πάω και η παρουσία της τρομάζει τα άλλα ψάρια. Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω»
Έχει αναπτυχθεί μια αμοιβαία σχέση μεταξύ του ψαρά και του καρχαρία και όποτε σταματάει το σκάφος του τον πλησιάζει και γυρίζει έτσι, ούτως ώστε να την χαϊδέψει στην κοιλιά και στον λαιμό και μετά κάνει τούμπες κουνάει τα πτερύγια και βουτάει ξανά στο νερό με έκδηλη χαρά.
Ένας καρχαρίας,
ένας άνθρωπος
και ένα ευχαριστώ που μου
έσωσες τη ζωή
Η ανθρωπότητα
έχει πολλά ακόμα να μάθει
για τα ζώα και την φύση
Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό ...
έχει πολλά ακόμα να μάθει
για τα ζώα και την φύση
Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό ...
9 σχόλια:
Μια υπέροχη ανάρτηση!!
Ευχαριστούμε!!!
Πραγματικά, η ανθρωπότητα φίλε Δέλτα, έχει πολλά ακόμη να μάθει για ότι υπάρχει γύρω της..
ακόμη είμαστε σαν τα κουταβάκια με μισόκλειστα τα μάτια, που με τις πρώτες εικόνες, νομίσαμε οτι γνωρίσαμε τα πάντα..
ελπίζω μόνο να "ενηλικιωθούμε" κάποτε..
καλησπέρα σας φίλοι μου και χρόνια πολλά στους Γιάννηδες και τις Ιωάννες :)
Ευτυχώς που Έλληνες μάγκες δεν είναι κοντά εκεί για να πετάξουν τα καμάκια όπως έγινε προχθές με τα δελφίνια.
Ο γιόκας μου, 6 χρονών, στα καλά των καθουμένων πριν λίγες μέρες, έρχεται και μου λέει
"μπαμπά, αν πεθάνω και ξαναγεννηθώ θέλω να γίνω λευκός καρχαρίας"
έκπληκτος , γιατί ποτέ δεν κάναμε παρόμοια κουβέντα τον ρωτώ γιατί;
" είναι ο μόνος τρόπος να βοηθήσω τα υπόλοιπα ψάρια της θάλασσας από τους κακούς ανθρώπους"
Τώρα ξέρω γιατί!!!
Απίστευτη ιστορία...του ωραίου ψαρά και του καρχαρία...
Αλλά τόσο τρυφερή...
Τις τελευταίες μέρες "τσακωνόμουνα" με την έννοια της μορφής.
Πως η ύπαρξη χρησιμοποιεί την ύλη; πως το εγώ μας την κρίνει, την ταξινομεί, την ονοματίζει;
Στην ανάρτηση αυτή λες και είδα τις σκέψεις μου σε φωτογραφία :-))
Καλή σου μέρα delta!!!
Καλημέρα σε όλους τους φίλους.
Είναι πραγματικά απίστευτη αυτή η ιστορία αγάπης ανάμεσα στον καρχαρία και τον άνθρωπο κυρίως γιατί έχουμε ταυτίσει τον καρχαρία με ένα τέρας που επιτίθεται και κατασπαράζει ανθρώπους. Τέτοιες επιθέσεις βέβαια από όσο γνωρίζω είναι πολύ σπάνιες.
Αν συνειδητοποιήσουμε ότι κάθε ύπαρξη έχει τη θέση και τη λειτουργία της στη φύση, αν αφήσουμε το εαυτό μας ελεύθερο να θαυμάσει κάθε μορφή ζωής γιατί κάθε μορφή είναι ένα μικρό αριστούργημα της φύσης τότε θα μάθουμε να αγαπάμε και να σεβόμαστε όλα τα ζώα.
Μας γλύκανες...Η δύναμη της αγάπης.Ναι πολλά έχουμε να μάθουμε...φτάνει να είμαστε δεκτικοί.Καλημέρα.
"Εάν εσείς φιλοξενείτε ένα πεινασμένο αδέσποτο σκυλί και του φτιάχνετε μια άνετη ζωή, να είστε σίγουροι ότι δεν πρόκειται να σας δαγκώσει ποτέ. Εδώ είναι η διαφορά μεταξύ ανθρώπου και σκύλου" Τουέην Μάρκ!
Πολύ ωραίο άρθρο Δημήτρη.
Όντως, η περιγραφή της ιστορίας, συναρπάζει και συγκινεί...
Εκ μέρους της συγγραφικής ομάδας P.D.G.
Δημοσίευση σχολίου