Λογική ή συναίσθημα;
Πολλές φορές αναρωτήθηκα στη ζωή μου, να λειτουργώ με το συναίσθημα ή τη λογική;
Πιστεύω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι, έχει έρθει στιγμή στη ζωή τους που έχουν αυτό το δίλλημα .
Έχω λειτουργήσει και με τα δύο στη ζωή μου!
Τα περισσότερα χρόνια λειτουργούσα με την λογική.
Έτσι είχα μάθει. Υπήρχαν φορές που λειτουργούσα με το συναίσθημα. Δεν θέλω να κρίνω τον εαυτό μου τι ήταν σωστό και λάθος. Δεν μου αρέσει να κρίνω γιατί αυτό δεν είναι αποδοχή, δεν είναι αγάπη προς τον εαυτό μας και προς τους συνανθρώπους μας.
Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος, δίκιο ή άδικο.
Καθένας λειτουργεί όπως έχει μάθει και όπως έχει επιλέξει να παίρνει αποφάσεις για τη ζωή του.
Μπορώ όμως να έχω πια μια άλλη άποψη για το τελικά να λειτουργώ με το συναίσθημα ή τη λογική; Ή με κάποιο άλλο τρόπο;
Πριν πάρω μια απόφαση, μπαίνω σε ρόλο παρατηρητή.
Αποστασιοποιημένη από το πρόβλημα παρατηρώ τα συναισθήματά μου, τις σκέψεις μου.
Τα συναισθήματα αυτά είναι συναισθήματα πραγματικής αγάπης ή συναισθήματα που προέρχονται από έναν πληγωμένο εγωισμό;
Η λογική, αχ! αυτή η λογική που είναι φορές που μας φρενάρει να ζήσουμε τι ζωή μας!
Σκέψεις, παιχνίδια του μυαλού που πάλι προέρχονται από το εγώ. Μήπως τελικά έχουμε μάθει να λειτουργούμε με μια « λογική» που βασίζεται σε πεποιθήσεις, προκαταλήψεις και στερεότυπα που μας έχουν περάσει από την παιδική ηλικία, η οικογένεια, η κοινωνία, η εκκλησία;
Πόσες φορές αυτά τα «πρέπει» μας έχουν περιορίσει; Μας έχουν οδηγήσει σε λάθος αποφάσεις που βέβαια πάλι, κάτι έχουμε κερδίσει και μάθει από αυτό;
Όλα αυτά δεν είναι ο πραγματικός μας, ο αληθινός μας εαυτός.
Το αντίδοτο σε όλα αυτά είναι ο ανώτερος μας εαυτός, αυτός ο θεός που έχει ο κάθε άνθρωπος μέσα του, η ψυχή του, ακόμα κι αν δεν το έχει ανακαλύψει!
Κάθε άνθρωπος κρύβει ένα θησαυρό μέσα του!
Την ψυχούλα μας να ακούμε! από εκεί πηγάζει η πραγματική αγάπη, η πραγματική ευτυχία, η αλήθεια.
Και είμαι σίγουρη πια όταν ακολουθείς το δρόμο της αγάπης , όταν αγαπάς και σέβεσαι τον εαυτό σου τότε θα σεβαστείς και τους άλλους. Ο ανώτερος εαυτός μας ποτέ δεν θα μας οδηγήσει σε λάθος δρόμο!
Πολλές φορές αναρωτήθηκα στη ζωή μου, να λειτουργώ με το συναίσθημα ή τη λογική;
Πιστεύω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι, έχει έρθει στιγμή στη ζωή τους που έχουν αυτό το δίλλημα .
Έχω λειτουργήσει και με τα δύο στη ζωή μου!
Τα περισσότερα χρόνια λειτουργούσα με την λογική.
Έτσι είχα μάθει. Υπήρχαν φορές που λειτουργούσα με το συναίσθημα. Δεν θέλω να κρίνω τον εαυτό μου τι ήταν σωστό και λάθος. Δεν μου αρέσει να κρίνω γιατί αυτό δεν είναι αποδοχή, δεν είναι αγάπη προς τον εαυτό μας και προς τους συνανθρώπους μας.
Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος, δίκιο ή άδικο.
Καθένας λειτουργεί όπως έχει μάθει και όπως έχει επιλέξει να παίρνει αποφάσεις για τη ζωή του.
Μπορώ όμως να έχω πια μια άλλη άποψη για το τελικά να λειτουργώ με το συναίσθημα ή τη λογική; Ή με κάποιο άλλο τρόπο;
Πριν πάρω μια απόφαση, μπαίνω σε ρόλο παρατηρητή.
Αποστασιοποιημένη από το πρόβλημα παρατηρώ τα συναισθήματά μου, τις σκέψεις μου.
Τα συναισθήματα αυτά είναι συναισθήματα πραγματικής αγάπης ή συναισθήματα που προέρχονται από έναν πληγωμένο εγωισμό;
Η λογική, αχ! αυτή η λογική που είναι φορές που μας φρενάρει να ζήσουμε τι ζωή μας!
Σκέψεις, παιχνίδια του μυαλού που πάλι προέρχονται από το εγώ. Μήπως τελικά έχουμε μάθει να λειτουργούμε με μια « λογική» που βασίζεται σε πεποιθήσεις, προκαταλήψεις και στερεότυπα που μας έχουν περάσει από την παιδική ηλικία, η οικογένεια, η κοινωνία, η εκκλησία;
Πόσες φορές αυτά τα «πρέπει» μας έχουν περιορίσει; Μας έχουν οδηγήσει σε λάθος αποφάσεις που βέβαια πάλι, κάτι έχουμε κερδίσει και μάθει από αυτό;
Όλα αυτά δεν είναι ο πραγματικός μας, ο αληθινός μας εαυτός.
Το αντίδοτο σε όλα αυτά είναι ο ανώτερος μας εαυτός, αυτός ο θεός που έχει ο κάθε άνθρωπος μέσα του, η ψυχή του, ακόμα κι αν δεν το έχει ανακαλύψει!
Κάθε άνθρωπος κρύβει ένα θησαυρό μέσα του!
Την ψυχούλα μας να ακούμε! από εκεί πηγάζει η πραγματική αγάπη, η πραγματική ευτυχία, η αλήθεια.
Και είμαι σίγουρη πια όταν ακολουθείς το δρόμο της αγάπης , όταν αγαπάς και σέβεσαι τον εαυτό σου τότε θα σεβαστείς και τους άλλους. Ο ανώτερος εαυτός μας ποτέ δεν θα μας οδηγήσει σε λάθος δρόμο!
Αφιερωμένο στην Κέλλυ...
13 σχόλια:
Σε ευχαριστώ πολύ Ειρήνη μου!
Την ψυχή μου θα ακούω κι όπου με βγάλει!
Να είσαι καλά!εμπιστεύσου τον εαυτό σου και όλα θα πάνε καλά!
Ειρήνη, σε ανακάλυψα τελευταία, αλλά θα σε διαβάζω τακτικά με τέτοια κείμενα...
Καλή δύναμη για την συνέχεια!
Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ! και σε μένα μου αρέσει πολύ το ιστολόγιό σου είναι πάρα πολύ καλό,και δεν το λέω ως φιλοφρόνηση.
Απλά τα σέβη μου μα και τα φιλιά μου...
Σε ευχαριστώ Γιώργο μου!Φιλάκια!
Ας ακούμε λίγο παραπάνω την καρδιά μας. Ο σύγχρονος άνθρωπος λειτουργεί εντελώς ορθολογιστικά. Σε κάθε «δράση» μας τα συναισθήματα μας είναι ο πραγματικός οδηγός για το αν αυτή η δράση είναι σωστή. Όσες φορές άκουσα την καρδιά μου δεν με οδήγησε σε λάθος μονοπάτια.
Ο Όσσο μας προτρέπει να χαλαρώσουμε τις χορδές του νού μας (που στο σύγχρονο άνθρωπο έχουν παρατεντώσει) και να σφίξουμε τις χορδές της καρδιάς μας …
Αν καταφέρουμε βέβαια να κρίνουμε την κάθε κατάσταση «αποστασιοποιημένοι» όπως πολύ σωστά αναφέρεις νομίζω πως έχουμε βρει το κλειδί για να λειτουργούμε σωστά.
Σ' ευχαριστώ που μας άνοιξες την καρδιά σου.
Καλορίζικη φίλη Ειρήνη και πάντα τέτοια (άρθρα) :-)
Σε ευχαριστώ πολύ Δημήτρη για την τιμή και την ευκαιρία που μου έδωσες να μοιραστώ όσα νιώθω και σκέφτομαι,μαζί σας.Σήμερα είμαι πάρα πολύ χαρούμενη!Καληνύχτα και να είσαι πάντα καλά!
Ενα δωρακι για την ομορφη παρεα http://georgioucostas.blogspot.com/2009/08/i-love-your-blog.html
Όχι μόνο σε ευχαριστούμε πολύ φίλε Firestarter που μας έχεις στην καρδιά σου, αλλά θα θέλαμε να σε προσκαλέσουμε στην παρέα μας, αν βέβαια το θέλεις κι εσύ και μας στείλεις ένα google mail.
Να είσαι πάντα καλά
Το απόλαυσα το κείμενό σου!Ιδιαίτερα ενδιαφέρον το στοιχείο του παρατηρητή...
Υπενθυμίζω τον Πλάτωνα και την παρομοίωση της ψυχής με άρμα που το σέρνουνε δυο άλογα(συναίσθημα,βούληση-επιθυμίες,πάθη)και ηνίοχος είναι ο νους, η λογική.
Καλή συνέχεια.
Μεγαλη η τιμη που μου κανετε .
Την αποδεχομαι με μεγαλη χαρα!
Ιδου και το gmail georgioucostas@gmail.com
Kαλημερα!
Φίλε Κώστα μια πρόσκληση σου έχει αποσταλεί.
Δική μας η τιμή ...
Δημοσίευση σχολίου