Αλήθεια τι σημαίνει να είσαι μαθητής; Να μάθεις μια τέχνη, να αποκτήσεις ένα πτυχίο, να καταλάβεις πως λειτουργεί μια μηχανή; Άραγε υπάρχει ηλικία που να μπορείς να πεις ότι τα ξέρεις όλα και να σταματήσεις ή που να μπορείς να πείσεις τον στενό φιλικό κύκλο σου ότι τα ξέρεις όλα γνωρίζοντας τη μικρότητά σου;
Ο μαθητής από την παιδική μου ηλικία ήταν το άτομο το οποίο, πρέπει για κάποιο λόγο, που θα μάθαινε στην πορεία, να διδαχτεί κάποια πράγματα είτε για να πάρει έναν βαθμό και να καταταχθεί πιο πάνω από τους υπόλοιπους είτε σαν μια διαδικασία την οποία θα την κατάπινα -σα φάρμακο με άρωμα φράουλα των παιδικών μου χρόνων- με μια γουλιά γιατί δεν το μπορούσα.
Κανένας δε φρόντισε όμως να μου πει ότι μια ζωή θα είμαι μαθητής είτε σαν φοιτητής είτε σαν εργαζόμενος είτε σαν γονιός είτε σαν παππούς. Όλοι προσπάθησαν να μου περάσουν ότι μπορείς να ξέρεις κάποια και να δείχνεις ότι τα ξέρεις όλα και μάλιστα να μου δείχνουν και τον τρόπο με τον οποίο να μπορείς να πείσεις τους άλλους για αυτό. Από το σχολείο παίρναμε τα λυσάρια και ξεγελούσαμε τους γονείς μας αλλά και τον εαυτό μας ότι μπορούμε να λύσουμε πολύπλοκες μαθηματικές πράξεις ενώ αγνοούσαμε την αριθμητική. Σαν φοιτητές παίρναμε τα SOS για να πείσουμε τον καθηγητή ότι διαβάσαμε 1500 σελίδες από το πιο βαρετό μάθημα της σχολής και το καταλάβαμε. Σαν εργαζόμενοι ότι κατέχουμε το αντικείμενό της εργασίας μας λες και εργαζόμασταν στον τομέα αυτό χίλια χρόνια. Στους φίλους ότι έχουμε δει το καλύτερο από τα ντοκιμαντέρ της εκάστοτε κουβέντας και γνωρίζουμε την πραγματική αλήθεια αλλά και το παρασκήνιο της συζήτησης.
Φυσικά υπάρχουν και οι άλλες κατευθύνσεις που μας διδάσκονται πολύ καλά δομημένες και όμορφα δοσμένες αρχές, ότι ο Σωκράτης είπε «ένα ξέρω ότι δεν ξέρω τίποτα» και ότι «μεγαλώνω και πάντα μαθαίνω».
Στην ουσία δεν κάνουν τίποτα παραπάνω από το να παίζουν το ρόλο τους στο γενικευμένο πλάνο της ουσιαστικής στέρησης της αλήθειας από όλους μας. Γιατί το αποτέλεσμα της γνώσης είναι ένα βήμα προς το φως, το οποίο φαίνεται ότι ο άνθρωπος ενώ προέρχεται από αυτό, το κρατά τόσο καλά κριμένο και χαντακωμένο λες και δεν θέλει να το μοιραστεί με τον ίδιο του τον εαυτό.
Πόσες φορές προσπαθήσατε να πείτε κάτι έξω από τα τετριμμένα και γίνατε περίγελος για τις απόψεις σας. Πόσες φορές καθημερινά όπως οι αστρονόμοι του μεσαίωνα είπατε ότι η γη είναι στρογγυλή και αποδοκιμαστήκατε. Πόσες φορές η πορεία σας και δίψα σας για γνώση κατηγορήθηκε σαν αντικοινωνική και περιθωριοποιηθήκατε.
Υπάρχει παρόλα αυτά και η στιγμή που τα ψεύτικα παιχνίδια του γίγνεσθαι σταματούν και γίνονται ζυμώσεις για εξελίξεις ώστε να ξεφύγουμε από τον αγώνα για εξύψωση του «εγώ» μας.
Τότε είναι και η στιγμή που αναζητούμε ένα στήριγμα, ένα αποκούμπι, ένα δάσκαλο. Ποιος όμως είναι ο Δάσκαλος; Είναι πρώτα απ΄όλα πρόσωπο ή είναι κάτι πιο άυλο. Ας πούμε δάσκαλο ένα άρθρο σαν και αυτό ή μια σκέψη η οποία έρχεται και φεύγει χωρίς απάντηση. Ίσως πάλι να είναι και μια τυχαία συνάντηση ή ανάγνωση, αν φυσικά πιστεύεται ότι όλα όσα συμβαίνουν δεν γίνονται για έναν σκοπό. Η βοήθεια που χρειάζεσαι θα σου παρασχεθεί από το σύμπαν, συγχρονιστικά, αμέσως μόλις είσαι έτοιμος και δεκτικός. Μπορεί να εμφανισθεί με πολλές και διαφορετικές μορφές.
Κλείνοντας θα ήθελα να πω ότι χαίρομαι που νιώθω μαθητής αλλά και που έχω την πολυτέλεια να με δουν και οι άλλοι σαν μαθητή και να μου δώσουν με τον καλύτερο τρόπο υλικό για να μάθω τον κόσμο αλλά πάνω απ΄όλα εμένα μέσα από το πλούσιο υλικό του Blog που κάθε μέρα το κατακλύζουν κείμενα απείρου κάλους.
5 σχόλια:
Τι σημαίνει να είσαι μαθητής ; Πρώτα από όλα να θέλεις να μάθεις. Έπειτα να έχεις δεκτικότητα, να είσαι ανοιχτός σε όλα για να μπορέσεις να απορροφήσεις τα μηνύματα που αφού θα αποφασίσεις να είσαι μαθητής θα σου έρχονται από παντού. Τρίτο και σημαντικότερο να μην δέχεσαι τίποτα αν δεν το εξετάσεις. Από έξω δέχεσαι μόνον τα ερεθίσματα. Δεν είναι παρά «δανεική γνώση». Και η δανεική
γνώση είναι άχρηστη. Μπορείς να την χρησιμοποιήσεις μόνο για να εντυπωσιάσεις τους αμαθείς. Αυτό που έχουμε εφαρμόσει, αυτό που ζούμε αληθινά είναι η μόνη μας περιουσία. Κανείς έξω από μας δεν μπορεί να μας βοηθήσει αν δεν προσπαθήσουμε εμείς. Το μονοπάτι προς την αλήθεια είναι διαφορετικό για τον καθένα μας και το φτιάχνουμε μόνοι μας. Περπατάμε, σκοντάφτουμε, πέφτουμε, σηκωνόμαστε και συνεχίζουμε στα τυφλά και η μόνη ουσιαστική βοήθεια έρχεται εκ των έσω από τον ανώτερο εαυτό μας.
Λες ότι έγινες «περίγελος». ΔΕΝ ΕΓΙΝΕΣ.
Κάποιοι ανόητοι σε κορόιδεψαν και επειδή η αυτοεκτίμηση σου ήταν χαμηλή ΕΝΙΩΣΕΣ ΕΤΣΙ. Εσύ το επέτρεψες να συμβεί, εσύ ήσουν ο μόνος υπεύθυνος επειδή είχες την ανάγκη να επιβεβαιώσεις το ΕΓΩ σου μέσα από την γνώμη των ηλιθίων. Σκέψου το …
Φίλε WEB STAR ανέφερες στην τοποθέτηση σου δύο πολύ σοφά ρητά του Σωκράτη. Αυτά τα δύο ρητά είναι για μένα όλη η ουσία της μαθητείας μας στη ζωή αυτή. Ας φανταστούμε ότι η γνώση είναι σαν τον Ωκεανό. Οπότε η γνώση για παράδειγμα στον τομέα της επιστήμης στον οποίο δραστηριοποιούμαστε π.χ η Φυσική είναι ένα τμήμα του Ωκεανού. Με την απόκτηση ενός πτυχίου αποκτούμε γνώση ίση με μία σταγόνα ας πούμε. Με την απόκτηση ενός μεταπτυχιακού στον τομέα της Ακουστικής (τμήμα της Φυσικής) γνώση άλλης μιας σταγόνας και με ένα διδακτορικό στον τομέα της Μουσικής (τμήμα της Ακουστικής) γνώση ίση με άλλες δύο σταγόνες. Στην ουσία έχουμε αποκτήσει γνώση για 4 σταγόνες που δεν λέω είναι πολύ χρήσιμες για τον αγώνα της βιοπάλης μας στη ζωή. Ας υποθέσουμε τώρα ότι και σε όλους τους υπόλοιπους τομείς της ζωής μας (σαν γονείς, παιδία, παπούδες, ακαδημαικοί πολίτες, ενεργά μέλη της κοινωνίας μας) αποκτούμε γνώση για άλλές 10 σταγόνες. Όπως κατάλαβες είναι μακρύς ο δρόμος για την Ιθάκη. Το θέμα βέβαια είναι και πόσο νερό πραγματικά χρειάζεσαι για να φθάσεις στην Ιθάκη της ζωή σου. Σίγουρα εκτός από τη γνώση που χρειαζόμαστε για την ζωή μας στο φυσικό επίπεδο, θα πρέπει να μπορούμε να αφουγκραστούμε(αν τα καταφέρουμε βέβαια) την φωνή της ψυχής μας για την γνώση που χρειαζόμαστε για την πνευματική μας αφύπνιση και εξέλιση. Στο σημείο αυτό συμφωνώ με τον φίλο Delta για το ότι χρειάζεται να είμαστε δεκτικοί στην γνώση χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα είμαστε αφελείς και θα δεχόμαστε αβίαστα τη γνώση που μας προσφέρεται. Βέβαια επειδή και εγώ ένας απλός μαθητής είμαι και ίσως ο τελευταίος στην τάξη, ίσως και και να κάνω λάθος. Είδομεν...
Η γοητεία της γνώσης θα ήταν μικρή, αν δεν έπρεπε να υπερνικηθέι τόσο πολλη ντροπή στο δρόμο προς αυτήν.
ΦΡΙΝΤΡΙΧ ΝΙΤΣΕ, ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟ
Αντιγράφω από το blog αυτογνωσία. Έπεσα τυχαία πάνω στο άρθρο :
Ποιός είναι ο μαθητής; Αυτός που παραμένει ανοιχτός και πρόθυμος να μαθαίνει από όλους και από όλα. Να έχεις χώρο για νέες συνειδητοποιήσεις, ακόμη και αν γκρεμίζουν τις νοητικές σου κατασκευές, που με κόπο έχτισες γύρω σου. Όταν είσαι ανοιχτός αναπτύσσεσαι, όταν είσαι κλειστός νεκρώνεσαι.
Πότε είναι έτοιμος; Όταν έχει απογοητευθεί από τα ψεύτικα παιχνίδια του γίγνεσθαι και έλκεται από το άρωμα της Μεγάλης Νοσταλγίας.*
Ποιός είναι ο Δάσκαλος; Ο "Δάσκαλος" είναι παντού. Η βοήθεια που χρειάζεσαι θα σου παρασχεθεί από το σύμπαν, συγχρονιστικά, αμέσως μόλις είσαι έτοιμος και δεκτικός. Μπορεί να εμφανισθεί με πολλές και διαφορετικές μορφές. Ίσως κρύβεται πίσω από την φράση ενός βιβλίου που "τυχαία" πέφτει στα χέρια σου, ενός άρθρου σε κάποιο περιοδικό, μιας διάλεξης ή ακόμη και μιας σελίδας ενός Blog! Πολλοί δεν θα δώσουν σημασία, αλλά εσύ θα ξέρεις ότι το μήνυμα απευθύνεται ειδικά σε σένα.. Μπορεί ακόμη ο ¨Δάσκαλος" να σε αγγίξει με την μορφή μιας σκέψης που σε κατακλύζει αναπάντεχα σε στιγμές περισυλλογής και σε ενθαρρύνει να ακολουθήσεις μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά προς κάθε κατεύθυνση και να ρωτάς σιωπηλά τον εαυτό σου : "ποιός είναι ο Δάσκαλός μου αυτή τη στιγμή;" Ο Δάσκαλος εμφανίζεται σε όλα τα πρόσωπα και τα πράγματα που συναντάς. Δεν υπάρχουν τυχαία γεγονότα, υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να τα διαβάσουν! Κανένας δεν είναι απομονωμένος από τους άλλους. Συνδεόμαστε όλοι, όπως στην μπλογκόσφαιρα και αναπτυσσόμαστε μαζί, ακόμη και αν δεν το γνωρίζουμε...
Πιστεύω ότι υπάρχουν πολλά άγνωστα στοιχεία που πρέπει να αποκαλυφθούν για να ορίσουμε την εμπειρία. Ο χρόνος όμως είναι ο μοναδικός απροσδιόριστος παράγοντας ανάλογα με την συγκεντρωμένη ένταση και όρεξη που έχει ο μαθητής για αυτό που κάνει.
Η εκλογή του εξαρτάται από τον χαρακτήρα, την ιδιοσυγκρασία, τις γενικές κλίσεις. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που σε ανταμείβει. Ο μαθητής που θα αφιερώσει ανεπιφύλακτα την ύπαρξη του, θα φθάσει γρηγορότερα στο σκοπό από εκείνον που διατηρεί ιδιοτελείς τάσεις.
Δημοσίευση σχολίου