Ο λαβύρινθος των σκέψεων

Ο έλεγχος των σκόρπιων και ασταμάτητων σκέψεων μας είναι κάτι που πολύ συχνά μας προβληματίζει. Χωρίς να λάβουν την άδειά μας, οι σκέψεις μας εμφανίζονται κι εξαφανίζονται στο μυαλό μας πιο γρήγορα από ότι εισέρχονται κι εξέρχονται τα δεδομένα σε ένα σύγχρονο επεξεργαστή ηλεκτρονικού υπολογιστή. Ο Καρτέσιος, ένας από τους επιφανέστατους διανοητές της ανθρωπότητας, επισήμανε αυτό που διακρίνει τον άνθρωπο από το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο που συγχρόνως αποτελεί και την μεγαλύτερη του κατάρα (όταν είναι ανεξέλεγκτο) με τη διάσημη ατάκα του: «Σκέφτομαι άρα υπάρχω».

 

Το γεγονός ότι έχουμε την ικανότητα να σκεφτόμαστε, να κάνουμε αναδρομή στο παρελθόν, να ονειρευτούμε το μέλλον μας, είναι αυτό που μας ξεχωρίζει από τα άλλα ζώα.  Συγχρόνως βέβαια, το γεγονός ότι μπορούμε να σκεφτόμαστε, να κάνουμε αναδρομή στο παρελθόν μας και να νιώσουμε ενοχές και τύψεις για τη μέχρι τώρα πορεία της ζωής μας, να φανταστούμε το μέλλον και να νιώσουμε φόβο και αγωνία για το άγνωστο που μας περιμένει είναι ίσως μια μεγάλη κατάρα από την οποία μόνον οι άνθρωποι υποφέρουν. Όπως λέει πολύ όμορφα ο βουδιστής μοναχός Matthieu Ricard : «Οι σκέψεις μπορεί να γίνουν οι καλύτεροι φίλοι μας ή οι χειρότεροι εχθροί μας.»

Αν αισθανόμαστε τον κόσμο γύρω μας εχθρικό, τρομακτικό ή μισητό, έχουμε επιδιώξει ποτέ να καταλάβουμε γιατί άραγε συμβαίνει αυτό; Είναι πραγματικά ο κόσμος που μας περιβάλλει έτσι ακριβώς όπως επιμένουν οι σκέψεις μας; Ή μήπως είναι έτσι ακριβώς ο δικός μας ο εσωτερικός μας κόσμος; Δυστυχώς, πολύ συχνά, προβάλλουμε πάνω στον κόσμο και στους συνανθρώπους μας, τις καταθλιπτικές, αρνητικές μας σκέψεις και τα συναισθήματα που δεν μπορούμε να παραδεχτούμε ή αρνούμαστε να αναγνωρίσουμε. Μέρα με την ημέρα, όλο και περισσότερο πείθομαι ότι ο καθένας μας είναι ο κύριος υπεύθυνος της δημιουργίας του κόσμου μέσα στον οποίον ο ίδιος ζει. Κάτι περισσότερο γνωρίζουν οι σύγχρονοι ψυχολόγοι που επιμένουν: «Αλλάξτε τον τρόπο που βλέπετε τα πράγματα και τα πράγματα θα ακολουθήσουν αυτή την αλλαγή». Ενώ η αλήθεια αυτής της ρήσης είναι προφανής, το μεγάλο πρόβλημα στους  περισσότερους ανθρώπους είναι ότι δεν γνωρίζουν τον τρόπο για να αλλάξουνε τις αρνητικές τους σκέψεις και τα θλιβερά συναισθήματα που πάντα τις συνοδεύουν.

 

Θέλετε να αλλάξετε τον κόσμο σας; Τότε οφείλετε να βάλετε σε τάξη τον εσωτερικό σας κόσμο που σημαίνει να ελέγξετε τον νου σας και τις σκέψεις σας. Ο μοναδικός δυνατός τρόπος περιγράφεται παρακάτω:

Να διαλογίζεστε καθημερινά. Αν είστε ένα από εκείνα τα γνωστά γκρινιάρικα άτομα που συνέχεια δικαιολογούν τον εαυτό τους ότι έχουν δοκιμάσει τον διαλογισμό και ανακάλυψαν ότι δεν λειτουργεί γι’ αυτούς, αυτή ακριβώς είναι η πρώτη σκέψη που πρέπει να αλλάξετε. Γιατί; Επειδή δεν ισχύει η παραπάνω δικαιολογία. Είναι αυτή η ίδια η σκέψη που σας εμποδίζει να προσπαθήσετε περισσότερο. Με αυτό τον τρόπο εξαπατάτε τον εαυτό σας. Και στην προκειμένη περίπτωση εξαπατημένος και απατεώνας είναι ταυτοπροσωπία! ΜΠΟΡΕΙΤΕ να μάθετε να διαλογίζεστε και πρέπει να το κάνετε αν θέλετε να θέσετε υπό έλεγχο τις σκέψεις σας αλλά και τον τρόπο που τις επεξεργάζεστε. Τα βιβλία διαλογισμού σήμερα εξάλλου έχουν γίνει περισσότερα από τα βιβλία μαγειρικής…

Παρατηρήστε τις σκέψεις σας. Μην τις κρίνετε, απλά παρατηρήστε τις. Πόσες φορές αναδύθηκε σήμερα η ίδια σκέψη στο μυαλό σας; Για παράδειγμα μια επικριτική σκέψη για έναν συνάδελφο που θεωρούμε ότι δεν κάνει καλά τη δουλειά του και μας επηρεάζει. Κι ύστερα ίσως αρχίζουμε να κρίνουμε λάθος τον εαυτό μας που κάνει αρνητικές σκέψεις για έναν άλλον άνθρωπο επειδή οι γραφές επιμένουν:   «Μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε…»

Προτείνουμε λοιπόν μια εναλλακτική λύση για τις ανεπιθύμητες σκέψεις. Αντί να προσπαθούμε να τις απορρίψουμε γρήγορα και στη συνέχεια να κρίνουμε σκληρά τον εαυτό μας που κάνει τέτοιου είδους σκέψεις, ας ξεκινήσουμε από την παραδοχή ότι οι σκέψεις οι ίδιες δεν είναι ούτε καλές ούτε κακές. Απλώς υπάρχουν. Ο τρόπος που θα αξιοποιήσετε αυτές τις σκέψεις είναι που θα δημιουργήσει την ορθή ή την λάθος δράση. Αυτό εννοούσε ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ όταν είπε: «Δεν μπορείς να εμποδίσεις ένα πουλί να πετά πάνω απ’ το κεφάλι σου. Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να το εμποδίσεις να χτίσει μια φωλιά μέσα στα μαλλιά σου.»

Πως; Απλά παρατηρώντας τις σκέψεις σας από απόσταση. Αφυπνίζοντας τον Παρατηρητή Εαυτό. Σαν να παρατηρείτε ένα ατύχημα και στη συνέχεια το αναφέρετε στις αρχές. Γίνετε λοιπόν ο παρατηρητής των δικών σας σκέψεων, ακόμα κι αυτών που τις περισσότερες φορές σας τρομάζουν.

  

Καλλιεργήστε τον χώρο ανάμεσα στις σκέψεις. Με άλλα λόγια, καθώς εκπαιδεύετε τον εαυτό σας να γίνει ο παρατηρητής του μυαλού σας, στην πραγματικότητα καλλιεργείτε αυτό που οι Ανατολικοί ονομάζουν  «Κύρια Συνειδητότητα» που κρύβεται πίσω από κάθε σκέψη. Είναι αυτό το «διάστημα ανάμεσα στις νότες», είπε ο διάσημος γάλλος συνθέτης Κλωντ Ντεμπυσσύ, «που δημιουργεί την μουσική». Αν δεν υπήρχαν διαστήματα ανάμεσα στις νότες σε μια παρτιτούρα, το μουσικό αποτέλεσμα που θα ακούγατε θα ήταν ακατάληπτο και ενοχλητικό. Το διάστημα είναι ο τόπος της εσωτερικής ειρήνης. Είναι αυτό που κάποιοι ονομάζουν: «Καθαρή Συνειδητότητα»

Η ιδέα του αδειάσματος του νου από τις σκέψεις μοιάζει τρομακτική σε πολλούς ανθρώπους. Γιατί άραγε; Επειδή λανθασμένα πιστεύουν ότι ΕΙΝΑΙ αυτές οι σκέψεις τους. Χωρίς τις σκέψεις τους νομίζουν πως δεν υπάρχουν. Είναι μία από τις κύριες εσφαλμένες πεποιθήσεις που ταλαιπωρεί την  ανθρωπότητα εδώ και αιώνες. Δεν είμαστε οι σκέψεις μας. Τελικά δεν είμαστε ούτε ο παρατηρητής των σκέψεών μας, παρότι αυτός είναι πολύ πιο κοντά σ’ αυτό που πραγματικά είμαστε.

Γιατί είναι όλα τα παραπάνω τόσο σημαντικά; Επειδή είναι ο μόνος τρόπος για να αποκτήσουμε τον έλεγχο των σκέψεών μας.   Κι αν αλήθεια θέλουμε να είμαστε ευτυχείς – και ποιος αλήθεια δεν πασχίζει για τον σκοπό αυτό;- θα πρέπει να γίνουμε κύριοι του μυαλού μας. Το πρόβλημα βέβαια στον δυτικό κόσμο δεν είναι ότι δεν γνωρίζουμε πώς να σκεφτόμαστε. Όπως διατυπώθηκε τόσο εύγλωττα από τον πνευματικό δάσκαλο Έκχαρτ Τόλλε στο βιβλίο του «Μια Νέα Γη», "το πρόβλημα που έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι η σκέψη˙ είναι ότι δεν γνωρίζουν πώς να σταματήσουν να σκέφτονται."

 Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...