Όταν φεύγεις, να γυρίζεις πίσω

Υπάρχουν εκείνες οι ανάποδες ημέρες που τίποτα δεν κυλάει ανεμπόδιστα και δοκιμάζουν τα όρια της αντοχής σου. Σκέψεις και συναισθήματα συνεχίζουν να σου επιτίθενται κατά κύματα και  επιμένουν πως απέτυχες, πως χαράμισες τη ζωή σου. Όλα σου φαίνονται μάταια, κουραστικά, βαρετά ή αδιάφορα. Όταν έρχονται αυτές οι μέρες, προσπάθησε να βγεις απ’ το καβούκι σου, απ’ το τεχνητό νοητικό σου καταφύγιο που σου δίνει μια ψευδαίσθηση ασφάλειας αλλά σε βυθίζει αργά στο βάλτο της κατάθλιψης.  Γίνε λίγο πιο ευρηματικός και αναζήτησε τον χαμένο σου ενθουσιασμό σε μια ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης. Στη φύση!

Για να γαληνέψεις το νου σου ξεκίνα ένα περίπατο μετά την ανατολή στο γειτονικό πάρκο και παρατήρησε με δέος την πάχνη που καλύπτει τα πορφυρά τριαντάφυλλα. Ξάπλωσε στο χώμα ατενίζοντας τον ουρανό και άσε το νου σου να περιπλανηθεί και να σβήσει μέσα στην απεραντοσύνη του γαλάζιου. Άφησε τον ουρανό που βλέπεις, να αφυπνίσει τον εσωτερικό σου ουρανό. Στάσου δίπλα σε ένα ρυάκι κι άσε τη γλυκιά επίμονη ροή του να ξεπλύνει το θόρυβο του μυαλού σου∙ γίνε ένα μ’ αυτόν τον αέναο ήχο. Κάτσε αντίκρυ σ’ έναν καταρράκτη κι άσε τους ιαματικούς του κραδασμούς να εξαγνίσουν το πνεύμα σου. Περπάτα σε μια παραλία και νιώσε το ευεργετικό άγγιγμα της θαλάσσιας αύρας στο πρόσωπό σου. Γνώρισε την αγέραστη αγάπη στην αμείλικτή ομορφιά του φεγγαρόφωτου. Χαλάρωσε δίπλα στη λίμνη αναπνέοντας ήσυχα κι άσε το βλέμμα σου να αγαλλιάσει στη μαγική θέα της θεσπέσιας αστροφεγγιάς μιας ανέφελης βραδιάς. 

 

Όλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν μια προσωπική πρόσκληση για διαλογισμό, θεραπεία κι αφύπνιση. Ένα χαμόγελο, ένα πρόσωπο στο μετρό, η θέα ενός μικρού λουλουδιού που αγωνίζεται να αναπτυχθεί στο ράγισμα του τσιμεντένιου πεζοδρομίου, το γλυκό κελάηδημα του αηδονιού στο περβάζι του παραθύρου καθώς οι αχτίνες του ήλιου αγγίζουν τις φτερούγες του. Τα πάντα είναι μια πρόσκληση στην αληθινή ζωή  αρκεί να είσαι έτοιμος να αδράξεις κάθε αμελητέο ίχνος ομορφιάς, κάθε μυστικό αποτύπωμα της θείας χάρης. Τα πάντα γύρω σου μια πρόσκληση για γιορτή, ένα κάλεσμα για ιερή μέθεξη∙ νομίζεις πως θα έμενες ποτέ απρόσκλητος; Ξεσκούριασε το μυαλό σου, ξεκλείδωσε την καρδιά σου κι άνοιξε διάπλατα τα μάτια σου να δεις και να φιλοξενήσεις τη χαρά που κρύβεται πίσω από κάθε στιγμή, την ευδαιμονία που αδιάλειπτα πηγάζει μέσα στη σιγή απ’ το ίδιο σου το Είναι. Αρκεί να είσαι εκεί…

 

Να είσαι εκεί! Κι όταν φεύγεις,  να το θυμάσαι και να γυρίζεις πίσω. Ξανά και ξανά. Σ’ αυτή τη στιγμή της γιορτής είσαι μόνιμα προσκεκλημένος. Φρόντισε λοιπόν να είσαι εκεί. Σιγά-σιγά θα γίνεις ο κυρίαρχος της ίδιας σου της ευδαιμονίας∙ θα γίνεις ο αλχημιστής που γνωρίζει την μαγικό τρόπο να μεταστοιχειώνει τη θλίψη σε αναίτια χαρά και θα εμπνέει τους γύρω του με κάθε του κίνηση, με κάθε του αναπνοή. Θα γίνεις ο ιδανικός πνευματικός θεραπευτής. Ποιος θα μπορούσε να είναι αλήθεια καλύτερος θεραπευτής από αυτόν που ζει πάντα στην παρουσία του αληθινού του εαυτού και που έχει ανακαλύψει και συνεχώς χρησιμοποιεί το μυστικό της απόκρυφης έμπνευσης; 

 

  

 Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...