Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2013

Ο γκουρουδάσκαλος κι ο χαμένος Θεός





Εσύ λοιπόν, αυτό το ανομοιογενές μείγμα  από  ανησυχίες, φοβίες, ελπίδες, απελπισίες, πόνους, μοναξιά, δυστυχία, έλλειψη αγάπης κι όλα τα υπόλοιπα κάθεσαι στα πόδια του σύγχρονου γκουρουδάσκαλου για να ακούσεις τη μαγική φράση : «ο Θεός είναι μέσα σου». Πόσο επικίνδυνο θα μπορούσε να είναι αυτό; Μήπως σε απομακρύνει ακόμη περισσότερο από την αλήθεια που προσπαθεί να υποδείξει; 


Μέσα σε εσένα; Άρα υπάρχει το μέσα και το έξω. Αμέσως η σκέψη τα χωρίζει. Υπάρχει το «εσένα», το «εμένα» και του «άλλου». Όλο αυτό δεν είναι παρά μια ακόμη ανοησία της εγωκεντρικής δραστηριότητας, του κέντρου εκείνου που λέει πως είμαι διαφορετικός απ’ τον άλλο, είμαι ξεχωριστός. Δεν είναι παρά ακόμη ένα αποτέλεσμα της σκέψης. Κάθε φορά που λέμε «εγώ», «εμένα», «μέσα μου», «είμαι αυτό δεν είμαι εκείνο» είναι αποτέλεσμα της σκέψης μας. Η σκέψη είναι που δημιούργησε το κέντρο με τη μορφή του «εγώ» και του «εσύ» κι από αυτό το κέντρο δρούμε συνεχώς λανθασμένα. 


Ακούμε λοιπόν εμείς οι υποτιθέμενοι αναζητητές της αλήθειας με το νου μας ότι ο Θεός είναι μέσα μας. Τότε δύο τινά μπορεί να συμβούν:







Η πρώτη περίπτωση είναι αν ο νους μας έχει πάθει πλήρη μαλάκυνση από πόνο και την υπερβολική σκέψη να αγκιστρωθεί σ’ αυτό που ακούει στην προσπάθεια να απομακρυνθεί από τα προβλήματά του, να ξεχάσει την ανεργία του, να γλιτώσει απ’ την αρρώστια του, να ξεφορτωθεί την γκρίνια του συντρόφου του. Είναι Θεός! Μπορεί μάλιστα στο διαλογισμό του να βλέπει (ή να του επιβάλλουν με έντεχνο τρόπο να βλέπει) λαμπερά φωτάκια ή αγγελάκια ή τον άγιο Ονούφριο (μεγάλη η χάρη του). Τουλάχιστον όλη αυτή η ανοησία είναι φθηνότερη από ότι αν θα έπεφτε στα βαριά ναρκωτικά. Προκαλούν όμως την ίδια ύπνωση. Ο άνθρωπος πέφτει σε πλήρη ασυνειδησία. Ο κάθε πόνος  βρίσκεται εκεί για να τον ξυπνήσει. Η κρίση είναι προφανώς αναγκαία για όλους εμάς που ζούμε στο σκοτάδι, για όσους από μας είμαστε αποκοιμισμένοι. Αν δεν περνούσαμε κρίσεις όλοι μας θα αποκοιμόμασταν. Αυτό ακριβώς όμως  θέλουμε: «Για όνομα του Θεού, άφησε με ήσυχο να κυλιστώ μέσα στις λάσπες της λιμνούλας μου». Αλλά οι κρίσεις έρχονται και ξανάρχονται. Και θα επανέλθουν δριμύτερες στον άνθρωπο που στο ψευτοδιαλογισμό του φαντασιώνεται αγγελάκια και παπαρούνες. Ο πραγματικός αναζητητής πρέπει να βλέπει την αλήθεια γυμνή, να μην την αποφεύγει, να μη δραπετεύει, να κοιτάζει όλο βαθύτερα και καθαρότερα μέσα της. Αυτή είναι η αρχή της ευφυΐας, η αρχή της επίγνωσης, η αρχή της συνειδητότητας.






Η δεύτερη περίπτωση είναι, αν υπάρχει ακόμη έστω ένας κόκκος συνειδητότητας, να αντιληφθούμε ότι η φράση «ο Θεός είναι μέσα μας»,  ο Θεός είναι μέσα σ’ αυτό το άθλιο δημιούργημα του νου μας, το γεμάτο αντιθέσεις και συγκρούσεις,  δεν μπορεί να ισχύει. Γιατί απλά κανένας Θεός δεν θα μπορούσε να υπάρξει μέσα σ’ αυτή την αταξία κι αυτό το χάος. Τότε ίσως τα πράγματα να γίνονται ακόμη χειρότερα γιατί η απόσταση ανάμεσα σ’ αυτό που θα έπρεπε να είναι (Θεός όπως μας λέει ο γκουρού) και σ’ αυτό που είναι (το μαύρο μας το χάλι) γίνεται δυσβάσταχτα μεγαλύτερη με αποτέλεσμα οι εσωτερικές μας συγκρούσεις να γιγαντώνονται και να μη μπορούμε πλέον να τις αντέξουμε. Το ερώτημα «γιατί όλοι οι άλλοι να βλέπουν τον Θεό μέσα τους; - σιγά μη τον βλέπουν – κι εγώ να βλέπω μέσα μου στέγνα κι ερημιά ;» μας οδηγεί σταδιακά στα όρια της σχιζοφρένειας και για να μην αποτρελαθούμε αναγκαζόμαστε να αποτραβηχτούμε στο άλλο άκρο και να βροντοφωνάξουμε ότι όλα αυτά είναι μπούρδες και τίποτα πέρα από την απτή πραγματικότητα δεν υπάρχει.


Όλο το παραπάνω πρόβλημα δυστυχώς το δημιουργήσαμε εμείς οι ίδιοι με τη χαμηλή μας συνειδητότητα, με την νωθρότητα, με την τεμπελιά μας, με την ανάγκη μας να γλιτώσουμε από τον πόνο, να βρούμε μια φιγούρα πατρική να τον φορτώσουμε και να νιώσουμε ασφάλεια κι ελευθερία. Η ανάγκη μας αυτή δημιούργησε τον γκουρουδάσκαλο. Εξάλλου κι ο ίδιος μας υπόσχεται: Έλα σε μένα και θα σου λύσω όλα τα προβλήματα. Και προσπαθούμε με την ίδια την προβληματική σκέψη μας που δημιούργησε όλη αυτή την αταξία να βρούμε νοητικά τη λύση στην προβληματική ζωή μας.




Μπορεί η σκέψη μας να αποκτήσει συνείδηση του εαυτού της; Και αν μπορεί, τότε αυτή η συνειδητότητα είναι μέρος αυτής της σκέψης;


Αν κοιτάξουμε μέσα μας, όχι σύμφωνα με κάποιο πρότυπο, με κάποια θρησκεία ή φιλοσοφία (που είναι όλα δημιουργήματα της σκέψης) αλλά αν δούμε τον εαυτό μας με αποδεσμευμένη από τη σκέψη ματιά, όπως πραγματικά είναι, αν ανακαλύψουμε χωρίς προσπάθεια ωραιοποίησης πόσο γεμάτη αταξία είναι η ζωή που ζούμε, μια ζωή αβεβαιότητας, μια ζωή πόνου, μια ζωή γεμάτη συμπεράσματα, επιβλαβείς πεποιθήσεις και καταστροφικές αναμνήσεις, καθώς η επίγνωση αυτής της θωριάς ανέρχεται αρχίζει να σβήνει τα πάντα. Όλα όσα είναι επίκτητα και συνεπώς μη αληθινά. Τότε τι μένει; Όταν όλα τα ψέματα σβήσουν; Τι μπορεί να μένει τότε πέρα από την ίδια αυτή την επίγνωση; Ούτε ο μικρός μας εαυτός, ούτε «δικό μου» ούτε «μέσα μου». Ίσως τότε, σε μια άχρονη στιγμή απόλυτης νοημοσύνης να «δούμε» ότι  υπάρχει μόνον ο  Εαυτός, η Ζωοδόχος Πηγή, ο Αγαπημένος του Ρουμί, η εξώκοσμη Συμπαντική Δύναμη!



Αν βρεις τη δύναμη να κοιτάξεις αληθινά μόνος σου, αν είσαι ικανοποιημένος με το να είσαι ο κανένας, αν είσαι ευχαριστημένος χωρίς την ανάγκη να ξεχωρίζεις από τους υπόλοιπους συνοδοιπόρους σου, τότε μονάχα εναρμονίζεσαι μ’ αυτή τη δύναμη. Η αληθινή θρησκεία οδηγεί πάντα στο σβήσιμο του εγώ και τότε ακόμη και σε κάθε πέτρα, ακόμη και σε κάθε πεσμένο φύλλο αναγνωρίζεις εκείνο που είναι Άναρχο, Άχρονο και Αιώνιο. Δεν υπάρχει πλέον μέσα σου και έξω σου. Το βέλος βρήκε επιτέλους το στόχο του.



Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

8 σχόλια:

elita είπε...

Αγαπητέ Δέλτα! Σε ευχαριστώ από καρδιάς! Περίμενα με λαχτάρα να διαβάσω κείμενά σου, γραμμένα με πολύ αγάπη και αλήθειες ουσιαστικές και όχι επίκτητες…!! Η δημοσίευσή σου είναι τόσο μεστή και κατανοητή, που όποια ανάλυση ή σχολιασμός, θα χαλάσουν την θεία μαγεία της ψυχής και τις σκέψης σου που είναι σε πλήρη αρμονία!!!

Γιάννης Αυγουστάτος είπε...

Ο, Η, Το "Θεός" υπάρχει παντού (μέσα-έξω-επάνω -κάτω, μπρος- πίσω) και πληρεί τα πάντα, ΕΙΝΑΙ τα πάντα... Στον ψυχικό κόσμο λέγεται καθαρή συνειδητότητα και Εντελέχεια.
Δεν υπάρχουν λέξεις να ΤΟ περιγράψουν, γιατί είναι πέρα από κάθε νοητική περιγραφή, εντούτοις Είναι μια κατάσταση Ύπαρξης στην οποία μπορείς να βυθιστείς. Ακόμη και όταν νομίζεις ότι είσαι μακριά του Είσαι μέρος του. Δεν μπορεί να είναι διαφορετικά διότι Εσύ Είσαι Αυτό, ότι κι αν φαντάζεσαι... Όλες οι παραδοσιακές διδασκαλίες δεν είναι παρά εγχειρήσεις στα εσωτερικά μάτια για να μπορέσεις να δεις καθαρά το προφανές ! Αυτός είναι και ο λόγος που η Πνευματική συνειδητοποίηση ονομάζεται και ΑΦΥΠΝΙΣΗ. Ξύπνημα από ένα όνειρο (ή και εφιάλτη) ....
Κατά συνέπεια αν Το ψάξεις φανταστικά ,νοητικά, δεν θα το βρεις !
Αν δεν Το ψάξεις (και συνεχίσεις να ζεις μηχανικά στην άγνοια), πάλι δεν θα Το βρεις ! Τότε τι μπορείς να κάνεις;

prasino_anthropaki είπε...

Eυχαριστώ.
Μου δίνει εσωτερική ησυχία και δύναμη.

morfeas είπε...

Θα ήθελα να ευχηθώ να έχουμε μια νέα και δημιουργική σεζόν, με υγεία και εποικοδομητικά άρθρα σαν και αυτό που θα δίνουν τροφή για γόνιμο διάλογο. Απλά να μην ξεχνάμε... Την μπάλα κάτω!

delta είπε...

Νοητικά δεν υπάρχει καμία ελπίδα να συναντήσουμε ότι ο καθένας μας εννοεί με την λέξη Θεός όπως επίσης είναι σχεδόν αδύνατο νοητικά να υπερβούμε τον πόνο (ο οποίος τελικά μας οδηγεί προς αναζήτηση του Θεού αλλά πολλές φορές με λάθος τρόπο.) Ο πόνος υπάρχει ακριβώς επειδή τα σκουπίδια του νου εξακολουθούν να βρίσκονται εκεί κι όσο περισσότερος χρόνος χρειαστεί για να καούν τόσο μεγαλύτερη διάρκεια θα πονέσουμε. Τα σκουπίδια είναι η προσκόλληση μας σε ότι δεν είναι αληθινό.

Ο πόνος αργά ή γρήγορα θα μας οδηγήσει στην αφύπνιση. Αν χάσουμε την επίγνωση θα έλθει ένα σημείο που θα γίνει τόσο αβάσταχτος ώστε να χρειαστεί πλέον να τον αντιμετωπίσουμε κι όχι να τον αποφεύγουμε με «θεωρίες» περί Θεού, θα χρειαστεί να τον παρατηρήσουμε με «ανοιχτά» μάτια και ίσως τελικά να παραδοθούμε σ’ αυτόν. Αυτή η παράδοση είναι που θα μας λυτρώσει από τον μικρό μας εαυτό και θα μας βοηθήσει να προσεγγίσουμε το ανώτερο. Στο χέρι μας είναι να επιταχύνουμε τη διαδικασία. Συνειδητότητα είναι το κλειδί.

Ο πόνος και η δυστυχία μπορούν να εκριζωθούν αποσυναρμολογώντας τον εαυτό μας, μιας και αν δεν υπάρχει εαυτός, δεν υπάρχει κάποιος που να υποφέρει.

Καλώς σας βρήκα συνοδοιπόροι! Συνειδητό Φθινόπωρο εύχομαι

Constantinos Prokopiou είπε...

Αλήθεια Αγαπητέ Φίλε τι διαφορετικό λέτε από τους «γκουροδασκάλους;
Έχετε Απόλυτο Δίκηο σε όσα λέτε αλλά καταλήγετε να επαναλαμβάνετε αυτό ακριβώς που λένε οι «γκουροδάσκαλοι!
(Τα ίδια έλεγε κι ο Κρισναμούρτι! Και τι διαφορετικό έλεγε;)…
.
Στις δύο τελευταίες παραγράφους τι μας λέτε;
«Αν κοιτάξουμε μέσα μας… Η αληθινή θρησκεία οδηγεί πάντα στο σβήσιμο του εγώ και τότε ακόμη και σε κάθε πέτρα, ακόμη και σε κάθε πεσμένο φύλλο αναγνωρίζεις εκείνο που είναι Άναρχο, Άχρονο και Αιώνιο. Δεν υπάρχει πλέον μέσα σου και έξω σου. Το βέλος βρήκε επιτέλους το στόχο του».
Κάνετε ακριβώς την ίδια διάκριση ανάμεσα στην κατάσταση της καθαρής επίγνωσης και της κατάστασης της μη επίγνωσης… Πάλι μέσα στον κόσμο της δυαδικότητας βρισκόμαστε…
.
Ασφαλώς καταλαβαίνουμε ότι όταν κάποιος πραγματοποιήσει αυτή την καθαρή επίγνωση της πραγματικότητας (αυτού που είναι πραγματικά) δεν υπάρχουν διακρίσεις … κι έχετε δίκηο να το επισημαίνετε αυτό. Όμως βλέπετε πως ο «λόγος» σας είναι παγιδευμένος (λόγω της φύσης του, γιατί είναι διανόηση, σκέψη σε λέξεις) στην δυαδικότητα (επίγνωση-μη επίγνωση), όπως είναι και ο λόγος των «γκουροδασκάλων» παγιδευμένος μέσα στην δυδικότητα (μέσα-έξω).
.
Αλήθεια Αγαπητέ Φίλε τι διαφορετικό λέτε από τους «γκουροδασκάλους;
Μήπως είναι απλά ο «λόγος» ανεπαρκής;
Κωνσταντίνος Προκοπίου

delta είπε...

Σαφώς οι δυνατότητες του λόγου είναι περιορισμένες φίλε Κωνσταντίνε αλλά το άρθρο προσπαθεί να καταδείξει όχι την ανεπάρκεια του λόγου αλλά την ανεπάρκεια της αντίληψης. Οι γκουρουδάσκαλοι κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους, άλλοι με υψηλό τίμημα, άλλοι για να κερδίσουν μια καλή μετενσάρκωση και κάποιοι ελάχιστοι με αγνές προθέσεις. Η εμπειρία μου από τέτοιες συναθροίσεις δείχνει δυστυχώς ότι ακόμη και μια φράση κατά γενική ομολογία ορθή και ακίνδυνη όπως : «ο Θεός είναι μέσα μας» μπορεί να γίνει πραγματικά επικίνδυνη εξαιτίας των περιορισμών που μας επιβάλλουν τα πρότυπα της σκέψης μας. Δεν έχει σημασία τελικά μόνον τι βγαίνει από ένα στόμα αλλά και τι μπορεί να εισέλθει σε ένα αυτί. Υπάρχουν αυτιά εντελώς κωφά και αυτιά που παρανοούν αυτό που λέγετε. Και δυστυχώς συνήθως αυτά είναι τα αυτιά που ψάχνουν με αγωνία να τους υποδείξει κάποιος γνώστης το δρόμο της σωτηρίας. Φανταστείτε τι παρανόηση μπορεί να γίνει με όλα τα υπόλοιπα που ακούγονται σε τέτοιες συναθροίσεις. Προσωπικά κινδύνεψα να απολέσω και το υπόλοιπο της ακοής μου. Θα ήθελα λοιπόν μέσα από αυτό το αρθράκι να υπενθυμίσω στους αναγνώστες μας ότι οφείλουν στον εαυτό τους τουλάχιστον να έχουν την επίγνωσή τους και την κριτική τους ικανότητα αυξημένη σε τέτοιες συναθροίσεις όπου παρουσιάζονται διάφοροι δήθεν πεφωτισμένοι (και σ’ αυτούς όχι δεν ανήκει ο Κρισναμούρτι) και να αμφισβητούν τα πάντα αν δεν τα εξετάσουν με σοβαρότητα.

Να είσαι καλά φίλε Κωνσταντίνε που μας επισήμανες ότι ακουστήκαμε κάπως σαν γκουρουδάσκαλοι. Η δική μας πρόθεση πάντως ήταν να καταλήξουμε σε ένα συμπέρασμα μέσα από το δρόμο της εμπειρίας και της λογικής μας και μόνον κι όχι να παρουσιάσουμε μια δογματική αλήθεια πέραν κάθε αμφισβήτησης. Αν αποτύχαμε λυπόμαστε.

Constantinos Prokopiou είπε...

Αγαπητέ Φίλε
Πριν λίγο καιρό έγραφα:
.
Η ΜΙΑ ΘΕΙΑ ΦΥΣΗ Υπάρχει στο Βάθος όλων των όντων. Καθένας μπορεί να Στραφεί Μέσα του και να Νοιώσει το Βάθος Αυτής της ΑΙΩΝΙΑΣ ΦΥΣΗΣ… Η ΑΙΩΝΙΑ ΦΥΣΗ Ανήκει σε όλους όσους έρχονται στην Ύπαρξη, στη ζωή στη γη. Κανείς δεν μπορεί να προσθέσει ή να αφαιρέσει τίποτα, κανείς δεν μπορεί να σου αποκαλύψει τίποτα. Μόνος, Μέσα σου, Μπορείς να Βρεις την Αλήθεια.
Λαβαίνουμε συχνά «μηνύματα» από οργανισμούς, οργανώσεις, δήθεν διδασκάλους, εμπόρους «γνώσης», με περιεχόμενο την «αποκάλυψη της πραγματικής φύσης» μας, την «φώτιση», τον «διαλογισμό», με αντάλλαγμα να γίνουμε οπαδοί, ή να δώσουμε χρήματα… Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΓΝΩΣΗ είναι Κάτι που Έχουμε Μέσα μας, που Βρίσκουμε Μέσα μας, τελείως φυσικά κι είναι Δωρεάν. Δεν χρειάζονται μεσολαβητές, διδάσκαλοι, διδασκαλίες, κανένας, καμία εξωτερική βοήθεια. Αυτά που πουλάνε αυτοί οι άνθρωποι είναι «διανοητικά σκουπίδια»… Είναι σα να θέλουν να μας διδάξουν να ζούμε, να αναπνέουμε, να περπατάμε… Πόσο ανόητοι!
Στην ΑΛΗΘΙΝΗ ΖΩΗ δεν υπάρχουν διαχωρισμοί δασκάλου-μαθητή, φωτισμένου-αφώτιστου, γνώστη-αμαθή… όλα αυτά είναι δημιουργήματα της ανθρώπινης ανοησίας. Όλα τα όντα είναι «Εν Δυνάμει Θεός» κι όλα τα όντα μπορούν Μέσα τους να Βρουν την Αλήθεια για τον Εαυτό τους. Η Αληθινή Μύηση είναι η Ζωή, ο Αληθινός Διαλογισμός είναι η Ζωή, η Αληθινή Πραγμάτωση είναι η Ζωή:
. ΝΑ ΖΕΙΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ χωρίς τις περιπλοκές του μυαλού,
. να αντιδράς αυθόρμητα και φυσικά,
. να πορεύεσαι ειρηνικά μέσα στην «γιορτή των τρελών» που εξελίσσεται σε ολόκληρο τον πλανήτη…
.
Και πάλι:
.
Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ είναι η ΖΩΗ, όχι οι «ανοησίες» που σκέφτονται οι άνθρωποι, οι «διδασκαλίες» που δεν εξηγούν τίποτα, οι «δραστηριότητες» που δεν οδηγούν πουθενά…
Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΓΝΩΣΗ έχει «μηδενικές πληροφορίες», είναι το Λαμπερό Σκοτάδι, η Ηχηρή Σιωπή, η Άδεια Πληρότητα της Ζωής… Όποιος το Κατανοεί αυτό Βιώνει ήδη την Αιωνιότητα…
Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ είναι αυτή που Αποκαλύπτει την ΦΥΣΗ σου όπως Είναι Πάντα, Καθαρή Παρουσία, Χωρίς Ιδιότητες, Πέρα από τον Χώρο…
Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΦΩΤΙΣΗ Δεν Πραγματοποιείται… απλά διαλύεται η «άγνοια» και η Πραγματικότητα Αποκαλύπτεται Όπως Είναι…
Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΦΥΣΗ σου Υφίσταται Πάντα: Ενεργεί σαν Βάση για όλες τις «δραστηριότητές» σου… Κάποτε όλες αυτές οι «δραστηριότητες» διαλύονται, όπως στον Ουρανό διαλύονται τα περαστικά σύννεφα… Τότε η ΦΥΣΗ σου Ακτινοβολεί, Αγνή Παρουσία, Χωρίς Όρια, Χωρίς Τέλος…
.
Μιλάω και εγώ για το ΜΕΣΑ μας. Θα με κατατάξετε στους «ψευτοδιδασκάλους»; στους «δασκάλους»; στους απλούς ανθρώπους; Που; Καθένας (και μέσα σε όλους κι εγώ) ομολογεί αυτό που αντιλαμβάνεται, τίποτα περισσότερο.
(Για τον Κρισναμούρτι είπα ότι λέει αυτά που λέτε κι εσείς, δεν τον κατέταξα κάπου).
Και για όνομα του Θεού δεν σας επέπληξα! Απλά είπα ότι ακόμα κι αν κατανοούμε πολλά μπορούμε να εκφράσουμε λίγα… και κάποιος που μπορεί να ακούγεται σαν «γκουροδιδάσκαλος» να μην είναι τέτοιος…
Να είστε καλά.
Κωνσταντίνος Προκοπίου
(συγγνώμη για το μεγάλο μήνυμα)

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...