Ο δύσκολος δρόμος

Ένας γενικός Γνωστικός κανόνας στην Εσωτερική δουλειά είναι ότι όταν καταδικάζουµε ένα πρόσωπο, μπορούμε να είµαστε σίγουροι, ότι αυτό είναι το ίδιο σηµείο ενάντια στο οποίο πρέπει να δουλέψουµε µε τον εαυτό µας.

Αυτό που τόσο κριτικάρουμε στους άλλους, είναι κάτι που αναπαύεται στην σκοτεινή πλευρά του εαυτού µας και το οποίο δεν ξέρουμε να το αναγνωρίσουµε.   

Κάτω από τέτοιες συνθήκες, η σκοτεινή µας πλευρά είναι πολύ µεγάλη, όταν όµως το φως της αυτοπαρατήρησης  φωτίσει αυτή την σκοτεινή πλευρά, η Συνείδηση µεγαλώνει µέσα από την γνωριμία του εαυτού µας.

Αυτό είναι το Μονοπάτι της Κόψης του Ξυραφιού,  πιο πικρό και από τη χολή. Πολλοί ξεκινούν, σπάνιοι είναι αυτοί που φτάνουν στο τέρμα.

Όπως ακριβώς η σελήνη έχει µια κρυφή πλευρά που δεν φαίνεται, µια άγνωστη πλευρά,  έτσι επίσης συµβαίνει  µε την Ψυχολογική Σελήνη που φέρουµε µέσα µας.

Σαφώς η Ψυχολογική Σελήνη είναι σχηµατισµένη από το Εγώ, τον Εαυτό µου, Εµένα.

Σε αυτή την Ψυχολογική Σελήνη φέρουµε απάνθρωπα στοιχεία που τροµάζουν, τροµοκρατούν και που µε κανέναν τρόπο δεν θα δεχόµαστε να έχουμε.

Σκληρός είναι αυτός ο δρόµος της Εσωτερικής Αυτοπραγµάτωσης του Είναι… Πόσα χάσµατα, πόσα δύσκολα βήµατα, πόσοι φοβεροί λαβύρινθοι!

Μερικές φορές ο εσωτερικός δρόµος µετά από πολλές στροφές και ξανά στροφές,  τρομακτικές καθόδους και επικίνδυνες καθόδους,  χάνεται σε αµµώδεις ερήµους. ∆εν ξέρουµε προς τα πού συνεχίζει. Καμιά αχτίδα φωτός δεν φωτίζει. Μονοπάτι γεμάτο κινδύνους μέσα και έξω. ∆ρόµος άφατων μυστηρίων, όπου πνέει µόνο μια ανάσα θανάτου.

Σε αυτόν τον εσωτερικό δρόµο όταν ένας νοµίζει ότι πάει πολύ καλά, στην πραγµατικότητα πάει πολύ άσχημα. Σε αυτόν τον δρόμο όταν ένας νομίζει ότι πάει πολύ άσχημα, στην πραγµατικότητα προχωράει πολύ καλά.

Σε αυτόν τον µυστικό δρόµο υπάρχουν στιγµές που κανείς δεν ξέρει ποιο είναι το καλό και ποιο είναι το κακό.

Αυτό που µερικές φορές απαγορεύεται είναι το δίκαιο. Έτσι είναι ο εσωτερικός δρόµος…

Όλοι οι ηθικοί κανόνες στον εσωτερικό δρόμο δεν χρησιμεύουν.

Μια ωραία παροιμία ή  μια ωραία ηθική διδαχή μπορεί σε  µία δεδομένη στιγµή να γίνει πολύ σοβαρό εµπόδιο για την εσωτερική αυτοπραγμάτωση του Είναι.

Ευτυχώς ο Εσωτερικός Χριστός µέσα από τα ίδια τα βάθη του Είναι µας δουλεύει εντατικά, υποφέρει, κλαίει, διαλύει επικινδυνότατα στοιχεία που φέρουμε μέσα µας.

Ο Χριστός γεννιέται σαν ένα µωρό στην καρδιά του ανθρώπου, και κατά το µέτρο που προχωρά περιορίζοντας τα ανεπιθύμητα στοιχεία που φέρουμε  μέσα  µας, µεγαλώνει λίγο λίγο  µέχρι να γίνει ολοκληρωμένος Άνθρωπος.

Samael Aun Weor

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...